Plastikowe odpady na plaży w Singapurze.
Abstrakt
Pomimo wzrostu liczby dokumentacji i zainteresowania odpadami morskimi, nadal istnieje luka między dostępnymi informacjami analitycznymi a zaleceniami opracowanymi przez polityków i decydentów, które mogłyby zredukować to zanieczyszczenie. Nasz artykuł podsumowuje niektóre udane inicjatywy w zakresie polityki, przemysłu, infrastruktury i edukacji; i gdzie zajmują miejsce w łańcuchu wartości produktów z tworzyw sztucznych. Sugerujemy, że w celu najskuteczniejszego rozwiązania problemu odpadów morskich z tworzyw sztucznych wymagane jest podejście multidyscyplinarne. Podejście to powinno kłaść nacisk na (1) minimalizację produkcji i zużycia tworzyw sztucznych (tam, gdzie to możliwe) oraz wycieki odpadów; poprzez (2) poprawę gospodarki odpadami (uwzględniając sektor nieformalny) zamiast skupiania się na czynnościach porządkowych. Następnie sugerujemy kroki, które po podjęciu pomogłyby specjalistom ds. polityki, oraz wiele różnych podmiotów i osób podejmujących decyzje w celu zmniejszenia ilości odpadów z tworzyw sztucznych w morzach. Sugerujemy, aby stworzenie przyjaznego dla użytkownika systemu (narzędzia) ułatwiłoby przejrzystość i demokratyzację procesu decyzyjnego wśród interesariuszy i szerszej społeczności. Narzędzie to byłoby najbardziej przydatne, gdyby zawierało informacje na temat (i) definiowania odpowiednich mierników do ilościowego określania odpadów z tworzyw sztucznych na potrzeby studium/przypadku roboczego; (ii) przedstawienie listy możliwych interwencji wraz z kluczowymi powiązanymi czynnikami umożliwiającymi i uniemożliwiającymi, (iii) określenie głównych czynników wpływających, specyficznych dla danej sytuacji/regionu; (iv) rozpoznanie ryzyka związanego z wybranymi interwencjami oraz konsekwencji tych interwencji dla najbardziej wpływowych czynników; (v) obiektywne uszeregowanie rozwiązań na podstawie zebranych informacji (metryki, cele, ryzyko, czynniki) w oparciu o kontekst regionalny, krajowy i/lub międzynarodowy. To narzędzie daje następnie grupom użytkowników możliwość zbadania różnych zestawów opcji walki z zanieczyszczeniem morza tworzywami sztucznymi i współtworzenia pakietu, który jest dla nich optymalny.
Słowa kluczowe: plastik morski, roztwory, zanieczyszczenia, śmieci, gruz
frsus-04-1023480Tłumaczenie:
1. Wstęp
Szczątki morskie stanowią rosnące wyzwanie, które jest dostrzegane na całym świecie ( Lau i in., 2020 ). Tworzywa sztuczne stanowią często największą część obserwowanych szczątków ( Galgani i in., 2015 ) i zostały znalezione na całej planecie w niektórych z najbardziej odległych miejsc. Dzieje się tak przede wszystkim dlatego, że tworzywo sztuczne jest materiałem trwałym, lekkim i niedrogim, a jego produkcja rośnie z roku na rok ( OECD, 2022 ). W związku z tym odpady z tworzyw sztucznych są globalnym problemem, który wciąż rośnie.
Plastikowe odpady morskie powodują wiele problemów ekologicznych i społeczno-ekonomicznych ( Beaumont i in., 2019 ). Udowodnione i podejrzewane oddziaływania na organizmy morskie i ekosystemy są dalekosiężne, takie jak: zaplątanie się osobników, przyduszenie i zmiana zbiorowisk (jako wektor gatunków inwazyjnych) na ekosystemy (Galloway i in., 2017; Koelmans i in. , 2017 ) . Plastikowe odpady powodują również utratę dochodów i zwiększone koszty dla użytkowników oceanów i społeczności przybrzeżnych ( Watkins, 2017 ; Schuyler i in., 2018 ). Uznając te szeroko zakrojone skutki, w ostatniej dekadzie nasiliły się wysiłki na rzecz zmniejszenia zużycia tworzyw sztucznych, odpadów i zanieczyszczeń ( Karasik i in., 2020).) i coraz częściej realizowane cele (np. Cel Zrównoważonego Rozwoju ONZ 14.1).
Aby zdecydować, gdzie skoncentrować interwencje, które minimalizują plastikowe odpady oceaniczne i przybrzeżne, należy wziąć pod uwagę źródło, drogę, rodzaj, ilość i lokalizację nagromadzeń. Odpady z tworzyw sztucznych przedostają się do oceanu głównie z obszarów zaludnionych ( Jambeck i in., 2015 ), a niektóre rodzaje odpadów (np. narzędzia połowowe) są osadzane bezpośrednio w środowisku morskim ( Browne, 2015 ; Galgani i in., 2015 ). Niedawne badanie oparte na analizie baz danych zbiórki śmieci ( Morales-Caselles i in., 2021) przedstawia koncepcyjny model najbardziej prawdopodobnych dróg przemieszczania się najczęstszych elementów śmieci. Jednak dokładne ścieżki, którymi zanieczyszczenia z tworzyw sztucznych trafiają do oceanu, ich degradacja i los są zróżnicowane i obecnie słabo poznane, co utrudnia przewidywanie wzorców i ilości odpadów morskich. Chociaż wiemy, że rzeki są głównymi kanałami plastikowych śmieci ( González-Fernández i in., 2021 ). Rzeczywiście, szacunki obfitości plastiku, obliczone na podstawie różnych danych źródłowych, znacznie się różnią. Na przykład szacunki dotyczące wód powierzchniowych wahają się od 0,27 mln ton ( Eriksen i in., 2014 ) do 0,09–0,24 mln ton ( Van Sebille i in., 2015).) i prawdopodobnie będzie to tylko część całkowitego zasięgu istniejącego zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. Nadal istnieje rozbieżność między tymi szacunkami a wyciekami tworzyw sztucznych z lądu (szacowanymi na 4,3–12 mln ton rocznie; Jambeck i in., 2015 ). Mogą wystąpić różnice między szacunkami, ponieważ nie ma jasności co do ilości plastiku w zbiornikach, takich jak osady dna morskiego ( Martin i in., 2022 ), organizmy lodowe ( Obbard i in., 2014 ) ( Kvale i in., 2020 ) oraz słup wody ( Choy i in., 2019 ). Ostatnio niektórzy ( Weiss i in., 2021 ; Mai i in., 2022 ; Weiss i Ludwig, 2022) argumentowali, że nie ma lub jest znacznie mniej rozbieżności między szacunkami wycieku plastiku a zanieczyszczeniem znalezionym w oceanie. Niemniej jednak potrzeba więcej pracy, aby naprawdę zrozumieć czas przebywania zanieczyszczeń z tworzyw sztucznych w zbiornikach.
Ponadto niewiele jest zrozumienia i danych na temat przepływu/transportu między wspomnianymi zbiornikami w środowisku ( Hoellein i Rochman, 2021 ). Chociaż niektóre akumulacje występują w środowiskach przybrzeżnych (np. wiry oceaniczne), względny rozmiar tych akumulacji w stosunku do ogólnego zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi, nawet jeśli jest nieznany, jest prawdopodobnie mniejszy w porównaniu z obszarami przybrzeżnymi. Niepewność co do obfitości plastiku w środowiskach przybrzeżnych wynika z ograniczonych obserwacji, niskiej rozdzielczości i uproszczonych założeń obecnych badań modelowych oraz braku dogłębnej wiedzy na temat niektórych kluczowych procesów oceanicznych ( Van Sebille i in., 2020 ). Ponadto transgraniczny charakter morskiego plastiku i jego nieustanny ruch odzwierciedlają takie cechy, jak nasypy (Ruiz i in., 2020 ; Andres i in., 2021 ). Wszystkie te czynniki oznaczają, że trudno jest oszacować rozmiar problemu plastikowych odpadów w morzach, informować o nim i ustalać priorytety interwencji w celu jego zmniejszenia ( Hartmann i in., 2019 ). Wskazuje to również, że trudno jest dokładnie określić, gdzie mogą znajdować się duże nagromadzenia plastikowych śmieci i jak się zmieniają. Jednak odpady z tworzyw sztucznych najprawdopodobniej będą znajdować się w pobliżu głównego źródła wycieku, np. w miejscach na lądzie lub w jego pobliżu. Ponieważ decydenci polityczni działają obecnie w środowiskach ubogich w dane, pierwszeństwo powinno mieć stosowanie zasady ostrożności ( Meidl, 2019)) do czasu zbudowania większej liczby dowodów dotyczących ryzyka. Pomimo dużego zainteresowania tematem, wzmożonego wdrażania polityk dotyczących konkretnych produktów (np. Adam i in., 2020 ) oraz decyzji biznesowych w celu ograniczenia odpadów z tworzyw sztucznych, nadal jest to problem „nikczemny” ( Zijp i in., 2016 ; Stafford i Jones, 2019 ; Stoett i Vince, 2019 ), które wymagają wielu holistycznych rozwiązań. W tym miejscu krótko podsumowujemy kluczowe wnioski z obecnych interwencji morskich w tworzywa sztuczne i wyszczególniamy kolejne kroki, które mogą pomóc decydentom w ocenie i uszeregowaniu pod względem ważności przyszłych inicjatyw.
2. Pomiar zanieczyszczeń
Pomimo wielu krajowych i regionalnych inicjatyw i wytycznych dotyczących oceny odpadów z tworzyw sztucznych (np. oceny wskaźników OSPAR, deskryptor 10 unijnej dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej, morska baza danych NOAA dotycząca mikrodrobin plastiku i wiele innych), nadal istnieją niejednolite dane dotyczące globalnych, regionalnych i lokalnych wzorców jego nagromadzenie. Biorąc pod uwagę ogrom środowiska morskiego, jest mało prawdopodobne, aby obecnie finansowane projekty badawcze i projekty naukowców-obywateli uchwyciły pełny i zmieniający się zasięg szczątków morskich na powierzchni morza i plażach. Aby temu zaradzić, wprowadzono ostatnio innowacje wykorzystujące drony powietrzne (np. Andriolo i in., 2022 ), inne technologie obrazowania ( JRC, 2016 ) oraz opcje teledetekcji wykorzystujące technologie satelitarne (np. Maximenko i in., 2019 ;Topouzelis i in., 2019 ). Ponadto automatyczne wykrywanie szczątków umożliwia obecnie szybsze oszacowanie liczebności na niektórych obszarach (np. Veerasingam i in., 2022 ). Jednak potrzebne są dalsze innowacje i zaangażowanie społeczności, aby z pożytkiem wykorzystać te technologie do wspierania globalnej minimalizacji plastiku w morzach. Aby zapewnić, że narzędzia te wspierają opracowywanie wskaźników oraz ich długoterminowe monitorowanie i ocenę, należy wdrożyć jasne, ustandaryzowane podejście do wskaźników, celów i poziomów progowych przy użyciu globalnego standardu. Szansa na to pojawiła się w ramach negocjacji wiążącego traktatu dotyczącego cyklu życia tworzyw sztucznych, opartego na niedawno zatwierdzonej rezolucji UNEA 5.2.
3. Minimalizacja odpadów
Wraz ze wzrostem produkcji tworzyw sztucznych rośnie również ilość odpadów z tworzyw sztucznych ( OECD, 2022 ). Ograniczenie produkcji tworzyw sztucznych (np. przedmiotów nieistotnych) ograniczyłoby ilość tworzyw sztucznych, które mogłyby stać się niewłaściwie zagospodarowanymi odpadami i trafić na wysypisko lub do środowiska. Osiągnięcie tego ograniczenia wymaga długiego czasu, dlatego należy rozważyć inne interwencje. Na całym świecie rośnie świadomość społeczna i reakcje instytucjonalne dotyczące morskich odpadów z tworzyw sztucznych. Co ciekawe, niektóre badania opinii publicznej umieszczają rząd i przemysł w centrum odpowiedzialności za zmniejszenie ilości odpadów z tworzyw sztucznych ( Dilkes-Hoffman i in., 2019), chociaż są to tylko dwa sektory, w których mogą wystąpić zmiany. Na całym świecie reakcje obejmują indywidualną odpowiedzialność, środki korporacyjne i przemysłowe, politykę rządu, działania edukacyjne i mają miejsce w dowolnym momencie cyklu życia tworzyw sztucznych i strumienia odpadów. W ten sposób powstało i rozwinęło się wiele różnych inicjatyw ( tabela 1 ). Zebrano obszerną listę instrumentów i inicjatyw technologicznych ( Karasik i in., 2020 ) oraz oceniono liczne studia przypadków ( Global Plastics Policy Centre, 2022 ), ale ponieważ dokładny charakter interwencji i ich wyniki zależą od kontekstu, ustalenie priorytetów działań jest nadal skomplikowane.
Tabela 1 . Przykłady reakcji i luk w wiedzy na temat ograniczania morskich odpadów z tworzyw sztucznych w całym cyklu ich życia.
Inicjatywy prewencyjne mają na celu zmniejszenie ilości produkowanych i krążących w strumieniu odpadów tworzyw sztucznych, a także ilości odpadów przedostających się do środowiska. Inicjatywy te obejmują działania, takie jak opracowywanie alternatywnych materiałów lub przeprojektowanie z wykorzystaniem koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym, podatki i opłaty za wyroby z tworzyw sztucznych ( Powell, 2018 ), ustawiczne kształcenie, programy recyklingu i rozwój technologiczny. Możliwości polityczne koncentrują się na holistycznym podejściu, które uwzględnia gospodarkę o obiegu zamkniętym, zapewniając dodatkowe korzyści, takie jak bardziej opłacalne procesy, które zachęcają do zmian. Jednak może być potrzebne bardziej regulacyjne i karne podejście do wspierania zmiany zachowań ( Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej ds. Środowiska, 2018a , b). Środki branżowe powinny odzwierciedlać możliwości wynikające z polityki z uwzględnieniem ich globalnego zasięgu i innowacyjności. Inicjatywy edukacyjne, zarówno formalne, jak i nieformalne, najlepiej kierować do określonych grup i działać równolegle z innymi programami, aby zmaksymalizować wpływ obu ( tabela 1 ).
Interwencje w zakresie usuwania mogą się różnić, od małych, ukierunkowanych i prowadzonych przez społeczność (np. sprzątanie plaży), po projekty infrastrukturalne na dużą skalę. Oprócz redukcji plastiku najbardziej udane z tych projektów obejmują również komponent edukacyjny i zwiększający świadomość społeczną ( Rayon-Vina i in., 2019), aby również zminimalizować wyciek i połączyć ludzi z ich lokalnym środowiskiem. Skuteczne projekty usuwania wymagają szczególnego rozważenia docelowego gruzu i lokalizacji, dlatego często najlepsze są rozwiązania dostosowane do indywidualnych potrzeb, ale ponieważ istnieje bardzo niewiele ocen sukcesu, które obejmują całą procedurę aż do przetwarzania zebranych odpadów, istnieje niewiele danych, które mogłyby pomóc w ustaleniu podejmowanie decyzji. Aby wspierać długoterminowe pozytywne zmiany, projekty powinny mieć „zaplanowaną spuściznę” i być dokładnie oceniane pod kątem związanego z nimi ryzyka (np. środowiskowego i społeczno-ekonomicznego), a także szans.
3.1. Zapobieganie zaśmiecaniu
3.1.1. Polityka i przepisy
Konwencja MARPOL (73/78) była pierwszym instrumentem prawnym dotyczącym odpadów z tworzyw sztucznych i miała na celu zapobieganie wyrzucaniu odpadów do morza. Od tego czasu wdrożono wiele międzynarodowych i wielostronnych inicjatyw politycznych dotyczących ochrony środowiska morskiego przed działaniami zanieczyszczającymi tworzywami sztucznymi ( Gold i in., 2014 ; Chen, 2015 ).
Priorytetowe traktowanie interwencji w celu zminimalizowania ilości odpadów z tworzyw sztucznych w morzach oraz harmonogram wdrażania są kluczem do początkowej redukcji elementów z tworzyw sztucznych (np. Cristi i in., 2020 ) w środowisku morskim. Na przykład zakazy dotyczące produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych okazały się skuteczne w określonych kontekstach i dlatego uważa się je za stosunkowo szybki sposób zmniejszenia ilości odpadów, jeżeli warunki są sprzyjające, np. łatwo dostępne alternatywy na tym samym poziomie kosztów itp. ( Xanthos i Walkera, 2017 ). Chociaż zakazy dotyczące pojedynczych produktów nie są w stanie rozwiązać wszystkich problemów związanych z odpadami morskimi, stwarzają jednak możliwości stosunkowo szybkiego i opłacalnego usunięcia znacznego źródła tworzyw sztucznych ze strumienia odpadów. Uznaje się je zatem za przydatne działania początkowe dla szeregu regionów (np.Royle i in., 2022 ) i często są użytecznym krokiem w kierunku bardziej złożonych interwencji wymagających większego zaangażowania społeczności i interesariuszy, które mogą wymagać dłuższych ram czasowych.
Globalny (np. Lau i in., 2020 ), regionalny (np. Agencja Wykonawcza Komisji Europejskiej ds. Małych i Średnich Przedsiębiorstw, 2020 ; Omeyer i in., 2022 ; Azja Południowo-Wschodnia) i krajowy (np. USA; Milibrandt i in. ., 2022 ) oceny i późniejsze modele (np. Zero Waste Europe, EU Green Deal) i narzędzia (np. Breaking the Plastic Wave Pathways Tool, Plastic Drawdown) zapewniły jasne ścieżki oceny odpadów i oceny polityki. Jednak nadanie priorytetu długoterminowym inwestycjom w interwencje może być trudne bez dostosowania minimalizacji odpadów do innych celów polityki i celów globalnych. Mając to na uwadze, dostosowanie gospodarowania odpadami do polityk dotyczących zdrowia i dobrego samopoczucia, które zostało przeprowadzone w niedawnej ocenie (Farrelly i in., 2021 ) dostarczyły ważnego wglądu w interakcje między złożonymi kwestiami, ujawniając wartość analizy celów i interwencji na rzecz celów zrównoważonego rozwoju ONZ.
Obecnie istnieje wiele międzynarodowych programów wspierających rozwój i wdrażanie polityki krajowej i regionalnej (np. Commonwealth Clean Ocean Alliance, ONZ Dekada Nauk o Oceanie na rzecz Zrównoważonego Rozwoju, GEO Blue Planet Marine Litter Working Group). Pomimo powszechnego zainteresowania nadal nie ma wiążącej polityki dotyczącej lądowych źródeł zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. Obecnie osiągnięto porozumienie w sprawie międzynarodowego traktatu w sprawie zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi wynikającego z jego transgranicznego charakteru ( Borrelle i in., 2017 ; Silva Filho i Velis, 2022), a kroki w tym kierunku rozpoczęto wraz z pierwszym spotkaniem Międzyrządowego Komitetu Negocjacyjnego, które odbyło się pod koniec 2022 r. Nadal jednak nie jest jasne, czy traktat ten całkowicie rozwiąże problem zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi i jakimi środkami (np. ograniczając jego produkcja, Bergmann i in., 2022 ). Ze względu na kontekstowy charakter interwencji, polityki krajowe i regionalne są na ogół opracowywane indywidualnie za pomocą programów zachęt lub zakazów (np. systemy kaucji za butelki), podatków i opłat (np. opłata za plastikowe torby, Rethink Plastic- Zero Waste Europe) lub zakazy (np. zakaz używania plastiku jednorazowego użytku) ( Abbott i Sumaila, 2019). Na przykład torby plastikowe są tematem, w którym rządy krajowe wspólnie opracowały najwięcej polityk i gdzie najczęściej stosowano zakazujące przepisy ( Karasik i in., 2020 ). W tym przypadku nadal nie jest jasne, czy są one ogólnym sukcesem dla środowiska, ze względu na potencjalny wpływ niektórych materiałów używanych do zastąpienia plastiku ( Gómez i Escobar, 2022 ). Podsumowując, potężne wektory zmian mogą pochodzić z przepisów krajowych, które przyczyniają się do zmiany zachowań międzynarodowych, takich jak zakazy importu i eksportu odpadów ( Brooks i in., 2018 ), chociaż mechanizmy ich łączenia są często wciąż nieopracowane.
3.1.2. Przemysł, w tym gospodarka odpadami i innowacje
Jako producenci tworzyw sztucznych, konsumenci i podmioty zajmujące się recyklingiem produktów i odpadów z tworzyw sztucznych, przemysł ma klucz do rozwiązania problemu redukcji odpadów z tworzyw sztucznych. Taka jest logika stojąca za unijną polityką rozszerzonej odpowiedzialności producenta (EPR, Lorang i in., 2022). W kontekście „Dyrektywy ramowej w sprawie odpadów” (2008/98/WE) oraz „Dyrektywy w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych” (94/62/WE) EPR jest wykorzystywany jako narzędzie polityki, tak aby producent ponosił odpowiedzialność za faza pokonsumencka produktu, tj. gdy staje się on odpadem. Przemysł ma również do odegrania ważną rolę w tym, w jaki sposób cykle życia tworzyw sztucznych i produktów będą rozpatrywane w przyszłości. Wiele strategii redukcji odpadów ma sens ekonomiczny i zostało wdrożonych w całym sektorze (np. Operacja Clean Sweep). W połączeniu z tym przemysł ma możliwość dostarczania radykalnie różnych produktów przy użyciu koncepcji gospodarki o obiegu zamkniętym w celu poprawy projektowania produktów i zmniejszenia ilości odpadów z tworzyw sztucznych poprzez systemy rozszerzonej odpowiedzialności producenta. Zmiana jest już widoczna w niektórych sektorach i wspierana przezsieci takie jak „ Circula El Plástico”1 (Chile).
Ponadto zidentyfikowane luki w przemyśle ( Woodall i García-Hermosa, 2016 ) obejmują możliwości zbadania rozwoju technologicznego i nowatorskich materiałów ( Cordier i Uehara, 2019 ), a także usprawnienia recyklingu i dalszego rozwoju metod identyfikacji i sortowania polimerów, poszerzenia wiedzy na degradację i zanieczyszczenie biologiczne oraz wspierać bardziej innowacyjne pomysły znajdujące się obecnie w fazie badań (np. opakowania do żywności jadalnej). Recykling, identyfikacja/sortowanie polimerów oraz degradacja morskich odpadów z tworzyw sztucznych to powiązane ze sobą tematy, ale jak dotąd powiązania te nie są w pełni zrozumiałe.
Globalny poziom recyklingu jest nadal niski, niektóre szacunki z 2017 r. mówią o zaledwie 9% ( Nikiema i Asiedu, 2022 ), a dla przemysłu gospodarki odpadami, uzdatniania wody i powiązanych sektorów podaje się, że tylko 16% ( Kaza i in., 2018)). Te niskie liczby odzwierciedlają wiele wyzwań specyficznych dla regionu, w tym powszechny brak formalnych systemów zbierania odpadów w krajach o niskich dochodach, w których rozkwitł sektor nieformalny. Chociaż sektor nieformalny ma kluczowe znaczenie w wielu krajach o niskich dochodach, rzadko jest w pełni brany pod uwagę w obliczeniach budżetowych, częściowo dlatego, że często trudno go określić ilościowo. Wyłączenie to pomija rolę nieformalnych procesów w branży gospodarki odpadami. Ten brak uznania i wartości może mieć negatywne skutki dla pracowników (w niepewnych warunkach życia), którzy mogą stracić środki do życia i popaść w jeszcze większe ubóstwo. Rozważając interwencje w branży gospodarowania odpadami, integracja i koordynacja tych dwóch sektorów zapewnia lepsze wyniki, poprawiając jednocześnie warunki dla pracowników nieformalnych (np.
3.1.3. Edukacja prowadząca do zmiany zachowań osobistych
Edukacja jest ważnym narzędziem ograniczania odpadów z tworzyw sztucznych ( Thompson i in., 2009 ) i ma pozytywny wpływ na ten problem ( Maddox i in., 2011 ). Ponadto programy edukacyjne mogą być skierowane do określonych grup wiekowych lub grup społecznych; grupy/społeczności; lub skoncentruj się na konkretnych wiadomościach. Dzieci są uznawane za „agentów zmian”, zwłaszcza w odniesieniu do kwestii środowiskowych, dlatego wiele z tych programów obejmuje tę grupę wiekową ( Walker, 2017 ). Realizacja programu edukacyjnego jest często z powodzeniem prowadzona (dla wszystkich grup wiekowych) wraz z innymi inicjatywami dotyczącymi redukcji plastiku w morzach ( Löhr i in., 2017). Aby to zilustrować, edukacja jest ważnym elementem oczyszczania plaż (np. brytyjskie Towarzystwo Ochrony Morza), które nie rozwiązuje problemów z odpadami morskimi w dłuższej perspektywie, chociaż stwarza możliwości gromadzenia danych i kampanii uświadamiających. Ponadto temat zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi odgrywa ważną rolę jako brama do innych globalnych problemów, takich jak zmiana klimatu, zwłaszcza że jest tak ściśle powiązany ( Ford i in., 2022).), a także zawiera element transgraniczny. Obecnie istnieje ogromny zakres zasobów, które można wykorzystać w programach edukacyjnych dotyczących szczątków morskich. Są one organizowane na różnych poziomach iw różnych sektorach społeczeństwa [np. Green Indonesia, Massive Open Online Course (MOOC) on Marine Litter]. Ponadto kursy z biologii morskiej, zarządzania wybrzeżem, zanieczyszczenia mórz, znajomości oceanów i gospodarowania często przedstawiają wpływ plastiku na morze oraz to, jak poszczególni ludzie mogą zmienić swoje zachowanie, aby je zmniejszyć (SEPEA Science Advice for Policy by European Academies, 2019 ).
3.2. Usuwanie: mała część rozwiązania
Ogólny konsensus w społeczności uważa, że usuwanie zanieczyszczeń z tworzyw sztucznych ze środowiska nie jest optymalnym samodzielnym działaniem, ponieważ nie jest rozwiązaniem długoterminowym (np. Nizzetto i Sinha, 2020 ), a „rozwiąże” tylko ułamek problemu. Akcje usuwania niewsparte innymi interwencjami (np. edukacyjnymi jak w cleanoceanproject.org) należy uznać za „szybkie i tymczasowe rozwiązania” i należy je uzupełnić działaniami na rzecz minimalizacji odpadów z tworzyw sztucznych, które powstrzymują przedostawanie się zanieczyszczeń z tworzyw sztucznych do środowiska. Oznacza to położenie nacisku na rozwiązania związane z cyklem życia na etapie koncepcji produktu, ograniczenie lub zakazanie niepotrzebnych produktów jednorazowego użytku oraz poprawę gospodarki odpadami. Rzeczywiście, niektóre działania związane ze sprzątaniem makrośmieci pełnią wspólną funkcję edukacji i wizualizacji problemu zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi dla społeczności (np. sprzątanie plaży, łowienie śmieci i koła wodne), a także zapewniają możliwości usuwania odpadów.
Powodzenie fizycznego usuwania zanieczyszczeń tworzywami sztucznymi ze środowiska naturalnego zależy od wielu aspektów, takich jak: wielkość, obfitość i rodzaj tworzyw sztucznych, lokalizacja, metodologia oraz rodzaj środowiska (np. wody przybrzeżne, otwarte oceany, rzeki). Dobrym przykładem ukierunkowanego i konkretnego usuwania odpadów morskich z rozsądnym sukcesem są inicjatywy „Łowienie śmieci” ( https://fishingforlitter.org ). Inne istotne kwestie, które należy wziąć pod uwagę, to proponowane miejsce usunięcia, konsekwencje skutków usunięcia oraz dalsze działania wymagane w celu dostarczenia plastiku do miejsc gospodarowania odpadami ( Sherman i Van Sebille, 2016). Programy ukierunkowane na usuwanie odpadów z tworzyw sztucznych są najbardziej korzystne, gdy są zlokalizowane w pobliżu istniejącej infrastruktury (np. połączeń transportowych, zakładów przetwórstwa przemysłowego itp.), aby zminimalizować dodatkowe wymagania rozwojowe i potrzeby w zakresie zużycia paliwa. Ponadto systemy zbierania lub usuwania powinny być zaprojektowane w taki sposób, aby zminimalizować ryzyko biologicznego „przyłowu” (niezamierzone splątanie lub schwytanie organizmów), a także powinny być ukierunkowane w pobliżu źródła wycieku odpadów i tam, gdzie znajdują się nagromadzenia (np. , obszary przybrzeżne) ( Haarr i in., 2019 ; Falk-Andersson i in., 2020 ). Niedawne badanie oparte na analizie baz danych zbiórki śmieci ( Morales-Caselles i in., 2021) zidentyfikowali obszary przybrzeżne, w których będą zbierane odpady z tworzyw sztucznych, zanim trafią one na głębszy otwarty ocean. Istnieje wiele różnych inicjatyw, które zostały poddane przeglądowi. Metody zbierania mikroplastiku i makroodpadów (Microplastic: Padervand i in., 2020 ; makroodpady Schmaltz i in., 2020 ) wiążą się z różnymi wyzwaniami i poziomami sukcesu. Na przykład niektóre udane i proste projekty usuwania ukierunkowane były na określone ścieżki i wychwytywały odpady, zanim dostaną się do systemów morskich (np. kanały burzowe, koło Baltimore).
Chociaż usuwanie mikrodrobin plastiku jest technicznie możliwe ( Karasik i in., 2020 ; Padervand i in., 2020 ), obecnie dostępnych jest zaledwie kilka metod (na skalę wymaganą do wprowadzenia znaczących zmian w lokalizacjach oceanów), które nie spowodowałyby zmiany na dużą skalę w zbiorowiskach biologicznych. Jednak na lądzie niektóre procesy oczyszczania ścieków mogą usunąć >95% mikrodrobin plastiku ze ścieków (np. Talvitie i in., 2017 ) zapobiegając dalszemu rozprzestrzenianiu się tego zanieczyszczenia, a więc metody filtrowania i grawitacyjne, metody biologiczne i wiążące , membrany i fizyczne wychwytywanie ( Karasik i in., 2020) należy uznać za przydatne narzędzia do redukcji tego rodzaju zanieczyszczeń. Te rodzaje metod usuwania rozwijają się coraz szerzej i koncentrują się głównie na ściekach.
U podstaw każdej interwencji leży analiza kosztów i korzyści, która obejmuje takie aspekty, jak koszty dla środowiska i społeczności, a także nakłady finansowe. Koszt finansowy interwencji mającej na celu usunięcie morskiego plastiku rzadko jest podawany do wiadomości publicznej, chociaż istnieją pewne przykłady (np. Burt i in., 2020 , dla podejścia na małą skalę) . 2022 ). Wszystkie negatywne (w tym niezamierzone) konsekwencje interwencji polegających na usuwaniu tworzyw sztucznych należy wziąć pod uwagę na etapie planowania (podobnie jak w przypadku każdej inwestycji i działalności) i należy zastosować zasadę ostrożności. Na przykład wciąż trwa debata na temat wpływu mechanicznego czyszczenia plaży, która trwa od dziesięcioleci ( Zieliński i in., 2019).).
Reasumując, zdaniem autorów, interwencje związane z usuwaniem wymagają odpowiedniej towarzyszącej im narracji i działań, ponieważ mogą odwrócić przekaz dotyczący trwałości zasobów, odpowiedzialności osobistej i odpowiedzialności przemysłu.
4. Rozważania na temat strategii ograniczania plastikowych odpadów morskich
Odpady z tworzyw sztucznych to nie tylko problem morski, ale także globalne wyzwanie społeczne ( Jambeck i in., 2020 ). Debaty na temat tego, które rozwiązanie jest najlepsze dla plastiku morskiego, trwają, ponieważ coraz częściej zdaje się sobie sprawę, że nie wszystkie zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi są takie same (mają różne składniki, źródła i drogi do środowiska). Usunięcie całego plastiku już znajdującego się w środowisku nie będzie wykonalne ani realistyczne, nie jest też właściwe ani możliwe natychmiastowe zatrzymanie całej produkcji plastiku ( Patterson, 2019).). Bardziej realistyczne jest radykalne zmniejszenie ilości odpadów przedostających się do oceanu (i ograniczenie produkcji niektórych przedmiotów) przy jednoczesnym opracowaniu alternatywnych materiałów, a tym samym zmniejszenie ogólnego obciążenia przedostającego się do środowiska. W określonych sytuacjach pomocne mogą być interwencje w zakresie usuwania, które są najbardziej korzystne dla środowiska i społeczności lokalnych.
Przeglądy porównujące podobne interwencje w różnych krajach (np. zakaz używania toreb plastikowych, Xanthos i Walker, 2017 ; Knoblauch i in., 2018 ; Nielsen i in., 2019 ) z powodzeniem wyjaśniły czynniki, które umożliwiają i hamują te polityki. Razem te i inne badania (np. Rochman, 2016 ; Critchell i in., 2019 ; Godfrey, 2019) pokazują, że żadne „jedno” rozwiązanie problemu zanieczyszczenia morza tworzywami sztucznymi nie jest idealne dla wszystkich scenariuszy. Zamiast tego rozwiązania wymagają podejścia ukierunkowanego na lokalizację i przypadek. Klucz do zmniejszenia ilości tworzyw sztucznych w morzach będzie musiał być wielopłaszczyznowy, ponieważ procesy, które je tworzą, są liczne, złożone i nakładają się na siebie. Rozwiązania te będą musiały zostać uchwalone na wielu etapach cyklu życia i strumienia odpadów przedmiotów z tworzyw sztucznych, aw niektórych przypadkach będą wymagać umów międzynarodowych. Lepsze zrozumienie przepływu, pochłaniaczy, źródeł i zbiorników odpadów z tworzyw sztucznych pomoże również ukierunkować i nadać priorytet odpowiednim interwencjom.
Ilość publikowanej literatury na temat zanieczyszczenia mórz tworzywami sztucznymi rośnie z roku na rok ( Aretoulaki i in., 2020 ), podobnie jak działania podejmowane w celu zmniejszenia tego problemu. Istnieją jednak ograniczone dowody naukowe na to, które z tych interwencji powinny być traktowane priorytetowo, oraz lokalne warunki i okoliczności krajowe wymagane, aby odniosły one największy sukces (zob. Global Plastics Policy Centre, 2022 ; Nikiema i Asiedu, 2022 ). Debata na temat tego, co definiuje skuteczną interwencję i jej kontekst, trwa, ponieważ liczba dowodów naukowych powoli rośnie, a zerowe zanieczyszczenie odpadami z tworzyw sztucznych w większości przypadków pozostaje dalekie od praktycznego.
Na podstawie punktów omówionych w całym dokumencie sugerujemy kilka kroków, które mogą być przydatne do wspierania interesariuszy i szerszej społeczności w podejmowaniu decyzji dotyczących interwencji związanych z zanieczyszczeniem tworzywami sztucznymi z wymiernymi wynikami i odpowiedzialnością za działania. Ponadto luki informacyjne i analizy sugerowane w poniższych krokach byłyby przydatne we wsparciu negocjacji globalnego traktatu w sprawie tworzyw sztucznych i potencjalnie przydatne we wdrażaniu działań niezbędnych do osiągnięcia niektórych uzgodnionych celów. Uważamy, że konieczne jest:
1- Określ zakres problemu, uzgadniając wskaźniki do ilościowego określenia obecności i rodzaju zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi, aby porównać sytuację przed i po interwencji lub interwencjach. Pomogłoby to w określeniu a priori , co należy uznać za sukces, i zapewniłoby wskazanie osiągnięć na przestrzeni czasu.
2- Wykorzystaj listę możliwych interwencji (np. Karasik i in., 2020 ) oraz ich kontekstowy charakter, aby zidentyfikować interwencje odpowiednie dla bieżącej sytuacji/regionu/kontekstu. Ten proces krótkiej listy wspiera ukierunkowane dyskusje dla interesariuszy.
3- Zidentyfikuj główne czynniki wpływające, które są specyficzne dla danej sytuacji/regionu (np. perspektywy społeczno-ekonomiczne, społeczno-kulturowe, behawioralne, prawne, infrastruktura, harmonogram, stosunek jakości do ceny, postrzeganie wpływu odpadów, długoterminowe korzyści dodatkowe) ). Zapewnienie dalszych możliwości zaangażowania interesariuszy i decydentów.
4- Ustal potencjalne ryzyko związane z wybranymi interwencjami, opierając się na Schmaltz et al. (2020) oraz Nikiema i Asiedu (2022) i łącząc je z najbardziej wpływowymi czynnikami w określonym kontekście/regionie sytuacji. Uwzględnienie wpływu i konsekwencji tych w określonym kontekście (wskazanie źródeł ryzyka) na powodzenie każdej interwencji.
5- Łączenie interwencji, mierników, celów, najbardziej wpływowych czynników i zagrożeń jako narzędzia oceny, aby zapewnić decydentom możliwość obiektywnego uszeregowania (ustalenia priorytetów) i wybrania zestawu działań, które mają największe szanse powodzenia, biorąc pod uwagę ich szczególne okoliczności, lokalizację i wyzwania, przed którymi można stanąć w kontekście regionalnym, krajowym i międzynarodowym.
W oparciu o powyższe punkty sugerujemy zasadność stworzenia narzędzia przyjaznego dla użytkownika. Oznacza to narzędzie, które zapewnia użytkownikom interfejs do wprowadzania i uzyskiwania dostępu do informacji i dostępnych opcji oraz do testowania swoich pomysłów w prosty sposób.
Należy rozważyć różne sposoby, aby zapewnić szerokie wykorzystanie narzędzia we wszystkich sektorach. Może to obejmować platformy, takie jak strona internetowa, aplikacja na telefon i/lub materiały drukowane. Ułatwiłoby to przejrzystość i demokratyzację procesu decyzyjnego wśród interesariuszy i szerszej społeczności oraz obejmowałoby informacje z powyższych punktów. Ponadto negocjowany globalny traktat w sprawie tworzyw sztucznych może być nieocenioną okazją do zwrócenia się do ewentualnych krajów sygnatariuszy o zgłaszanie aktualnych odpadów z tworzyw sztucznych i ich zmian w czasie.
5. Oświadczenia końcowe
Biorąc pod uwagę różnorodność i złożoność środowiska morskiego oraz źródeł odpadów morskich, nie ma jednego rozwiązania tego niegodziwego problemu. Zamiast tego wymagane jest podejście portfelowe obejmujące wiele działań, które są specyficzne dla kontekstu lokalnego/regionalnego. Wybór interwencji mających na celu zminimalizowanie elementów i odpadów z tworzyw sztucznych (ogólnie oraz ich napływu do środowiska morskiego) powinien uwzględniać szereg istotnych czynników, takich jak społeczno-ekonomiczne, społeczno-kulturowe, behawioralne, infrastrukturalne, prawne, ramy czasowe, stosunek jakości do ceny, lokalna infrastruktura, postrzeganie wpływu odpadów, niezamierzone konsekwencje i długoterminowe korzyści dodatkowe. Dlatego proponujemy narzędzie zaprojektowane w celu ułatwienia przejrzystości i demokratyzacji metodologii poprzez gromadzenie odpowiednich informacji z różnych źródeł i udostępnianie ich między sektorami. Narzędzie to przedstawiałoby aktualny problem i udostępniało listę możliwych interwencji, które decydenci mogliby podjąć. Zapewniłoby to również zrozumienie możliwych wyzwań, które mogą wynikać z interwencji. W ten sposób może być użytecznym mechanizmem pomagającym wybierać, ustalać priorytety i optymalizować interwencje.
Odpady z tworzyw sztucznych nie są odosobnionym wyzwaniem; jest silnie powiązany z innymi globalnymi wyzwaniami, takimi jak zmiana klimatu i nadmierna eksploatacja zasobów. Decyzje mające na celu zminimalizowanie ilości odpadów z tworzyw sztucznych w morzach powinny również uwzględniać holistyczne spojrzenie na region/obszar/kontekst i inne wyzwania pojawiające się przy zalecaniu interwencji. Odnosi się to do faktu, że plastikowe odpady morskie są problemem transgranicznym, a zatem najlepsze rozwiązanie tego problemu wymaga współpracy między bliskimi i odległymi geograficznie krajami. Ponieważ rozwiązania są zróżnicowane, działają optymalnie w różnych zestawach skal geograficznych, sektorowych i czasowych. Podsumowując, zanieczyszczenie mórz tworzywami sztucznymi można ograniczyć tylko wtedy, gdy interwencje są częścią zestawu dobrze zaprojektowanych działań, które są zróżnicowane iw pełni uwzględniają specyficzny kontekst.
Autorskie Wkłady
Wszyscy wymienieni autorzy wnieśli istotny, bezpośredni i intelektualny wkład w pracę i zatwierdzili ją do publikacji.
Finansowanie
Podziękowanie
Niniejszy artykuł częściowo opiera się na ustaleniach pochodzących z wcześniejszych prac przedstawionych w LW i MIG-H (2016) przeprowadzonych na Uniwersytecie Oksfordzkim.
Konflikt interesów
Autorzy oświadczają, że badanie zostało przeprowadzone przy braku jakichkolwiek powiązań handlowych lub finansowych, które mogłyby być interpretowane jako potencjalny konflikt interesów.
Uwaga wydawcy
Wszystkie poglądy wyrażone w tym artykule są wyłącznie poglądami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają poglądy ich stowarzyszonych organizacji lub wydawcy, redaktorów i recenzentów. Żaden produkt, który może zostać oceniony w tym artykule lub oświadczenie, które może zostać złożone przez jego producenta, nie jest objęte gwarancją ani aprobatą wydawcy.
przypisy
1. ^ https://circulaelplastico.cl/en/ Chilijski pakt na rzecz tworzyw sztucznych.
Bibliografia
Abbott, JK i Sumaila, UR (2019). Zmniejszenie zanieczyszczenia morza tworzywami sztucznymi: spostrzeżenia polityczne z ekonomii. Ks. Środowisko. Ekon. Polityka 13, 327–336. doi: 10.1093/reep/rez007
Adam, I., Walker, TR, Bezerra, JC i Clayton, A. (2020). Polityki mające na celu ograniczenie zanieczyszczenia mórz plastikowymi przedmiotami jednorazowego użytku w Afryce Zachodniej. Polityka morska , 116, 103928. doi: 10.1016/j.marpol.2020.103928
Andres, M., Delpey, M., Ruiz, I., Declerck, A., Sarrade, C., Bergeron, P., et al. (2021). Mierzenie i porównywanie rozwiązań w zakresie usuwania pływających odpadów morskich: wnioski wyciągnięte z południowo-wschodniego wybrzeża Zatoki Biskajskiej z perspektywy ekonomicznej. Polityka morska 127, 104450. doi: 10.1016/j.marpol.2021.104450
Andriolo, U., Garcia-Garin, O., Vighi, M., Borrell, A. i Gonçalves, G. (2022). Badania śmieci na plaży i pływających przez bezzałogowe statki powietrzne: analogie i różnice operacyjne. Remote Sens. 14, 1336. doi: 10.3390/rs14061336
Aretoulaki, E., Ponis, S., Plakas, G. i Agalianos, K. (2020). Analiza meta-przeglądów systematycznych alfa artykułów przeglądowych w literaturze dotyczącej zanieczyszczenia morza tworzywami sztucznymi. Mar. Pollut. Byk. , 161, 111690. doi: 10.1016/j.marpolbul.2020.111690
Beaumont, NJ, Aanesen, M., Austen, MC, Borger, T., Clark, JR, Cole, M., i in. (2019). Globalny ekologiczny, społeczny i ekonomiczny wpływ plastiku morskiego. Mar. Pollut. Byk. 142, 189–195. doi: 10.1016/j.marpolbul.2019.03.022
Bergmann, M., Almroth, BC, Brander, SM, Dey, T., Green, DS, Gundogdu, S., i in. (2022). Globalny traktat w sprawie plastiku musi ograniczyć produkcję. nauka . 376, 469–470. doi: 10.1126/science.abq0082
Borrelle SB, Rochman CM, Liboiron M., Bond AL, Lusher A., Bradshaw H. i in. (2017). Opinia: dlaczego potrzebujemy międzynarodowego porozumienia w sprawie zanieczyszczenia mórz tworzywami sztucznymi. proc. Nat. Acad. nauka 114, 9994–9997. doi: 10.1073/pnas.1714450114
Brooks, AL, Wang, S. i Jambeck, JR (2018). Chiński zakaz importu i jego wpływ na światowy handel odpadami z tworzyw sztucznych. nauka adw. 4, zjedz0131. doi: 10.1126/sciadv.aat0131
Browne, MA (2015). „Źródła i drogi mikrodrobin plastiku do siedlisk”, w Bergmann, M., Gutow, L. i Klages, M., red. Marine Anthropogenic Litter . Cham: Springer International Publishing. doi: 10.1007/978-3-319-16510-3_9
AJ Burt, J. Raguain, C. Sanchez, J. Brice, F. Fleischer-Dogley, R. Goldberg i in. (2020). Koszty usunięcia niesankcjonowanego importu plastikowych odpadów morskich do małych państw wyspiarskich. nauka Rep. 10, 1–10. doi: 10.1038/s41598-020-71444-6
Chen, C-. L. (2015). „Regulacja i zarządzanie odpadami morskimi”, w Bergmann, M., Gutow, L. i Klages, M., wyd. Morski ściółka antropogeniczna. Cham: Springer International Publishing. doi: 10.1007/978-3-319-16510-3_15
Choy, CA, Robison, BH, Gagne, TO, Erwin, B., Firl, E., Halden, RU i in. (2019). Pionowa dystrybucja i transport biologiczny morskich mikroplastików przez epipelagiczny i mezopelagiczny słup wody. nauka Rep. 9, 7843. doi: 10.1038/s41598-019-44117-2
Cordier, M. i Uehara, T. (2019). Ile innowacji potrzeba, aby chronić ocean przed zanieczyszczeniem plastikiem? nauka Totalne środowisko. 670, 789–799. doi: 10.1016/j.scitotenv.2019.03.258
Cristi, MA, Holzapfel, C., Nehls, M., DeVeer, D., Gonzalez, C., Holtmann, G., et al. (2020). Powstanie i upadek plastikowych toreb na zakupy w Chile — Szeroka i nieformalna koalicja wspierająca zakaz jako pierwszy krok do ograniczenia stosowania tworzyw sztucznych jednorazowego użytku. Zarządzaj wybrzeżem oceanu. 187, 105079. doi: 10.1016/j.ocecoaman.2019.105079
Critchell, KB-. CA, Benham, C., Berry, K., Eagle, L., Hamann, M., Hussey, K., et al. (2019). „Zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi w środowisku przybrzeżnym: obecne wyzwania i przyszłe rozwiązania”, w Wolanski, E., Day, J., Elliot, M. i Ramachandran, R., red. Coasts and Estuaries: The Future (Amsterdam: Elsevier ) . doi: 10.1016/B978-0-12-814003-1.00034-4
Dilkes-Hoffman, LS, Pratt, S., Laycock, B., Ashworth, P. i Lant, PA (2019). Postawy społeczne wobec tworzyw sztucznych. Zasób. konserwatyzm. Recykling 147, 227–235. doi: 10.1016/j.reconrec.2019.05.005
Eriksen, M., Lebreton, LC, Carson, HS, Thiel, M., Moore, CJ, Borerro, JC i in. (2014). Zanieczyszczenie plastikiem w oceanach świata: ponad 5 bilionów kawałków plastiku ważących ponad 250 000 ton unosi się na morzu. PLoS JEDEN 9, e111913. doi: 10.1371/journal.pone.0111913
Komisja Europejska Dyrekcja Generalna ds. Środowiska. (2018a). Ocena środków mających na celu zmniejszenie ilości odpadów morskich pochodzących z tworzyw sztucznych jednorazowego użytku: sprawozdanie końcowe i załącznik. Urząd Publikacji . Dostępne w Internecie pod adresem: https://data.europa.eu/doi/10.2779/500175 (dostęp w styczniu 2023 r.).
Komisja Europejska Dyrekcja Generalna ds. Środowiska. (2018b). Tworzywa sztuczne: ponowne wykorzystanie, recykling i odpady morskie: raport końcowy . Urząd Publikacji. doi: 10.2779/724160
Agencja Wykonawcza Komisji Europejskiej ds. Małych i Średnich Przedsiębiorstw. (2020). Badanie wspierające wdrażanie obowiązków określonych w dyrektywach w sprawie jednorazowych tworzyw sztucznych i portowych urządzeń do odbioru odpadów: raport końcowy. Urząd Publikacji. doi: 10.2826/567796
Falk-Andersson J., Larsen Haarr, M. i Havas, V. (2020). Podstawowe zasady opracowywania i wdrażania technologii oczyszczania tworzyw sztucznych: Czego możemy się nauczyć z zarządzania rybołówstwem? nauka Totalne środowisko . 745, 141117. doi: 10.1016/j.scitotenv.2020.141117
Farrelly, TA, Borrelle, SB i Fuller S. (2021). Mocne i słabe strony ram polityki dotyczącej zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi na wyspach Pacyfiku. Zrównoważony rozwój 13, 1252. doi: 10.3390/su13031252
Ford, HV, Jones, NH, Davies, AJ, Godley, BJ, Jambeck, JR, Napper, IE i in. (2022). Podstawowe powiązania między zmianami klimatycznymi a zanieczyszczeniem morza tworzywami sztucznymi. nauka Totalne środowisko . 806, 150392. doi: 10.1016/j.scitotenv.2021.150392
Galgani, F., Hanke, G. i Maes, T. (2015). „Globalne rozmieszczenie, skład i obfitość odpadów morskich”, w Bergmann, M., Gutow, L. i Klages, M., wyd. Morski ściółka antropogeniczna. Cham: Springer International Publishing. doi: 10.1007/978-3-319-16510-3_2
Galloway, TS, Cole, M. i Lewis, C. (2017). Interakcje mikroplastiku w całym ekosystemie morskim. Nat. eko. ewolucja 1, 116. doi: 10.1038/s41559-017-0116
Globalne Centrum Polityki Tworzyw Sztucznych. (2022). „Global Plastics Policy Center Website”, w marcu ASS, Evans T, Hilton J, Fletcher S., red. Revolution Plastics. Uniwersytet w Portsmouth.
Godfrey, L. (2019). Odpady z tworzyw sztucznych, wyzwanie stojące przed krajami rozwijającymi się — zakazać ich, zmieniać, zbierać? Recykling 4, 3. doi: 10.3390/recykling4010003
Gold, M., Mika, K., Horowitz, C., Herzog, M. i Leitner, L. (2014). Powstrzymanie fali plastikowych śmieci morskich: globalny program działań. Okolice Tulane. Prawo J. 27, 166–185.
Gómez, IDL i Escobar, AS (2022). Dylemat plastikowych toreb i ich substytutów: przegląd badań LCA. Podtrzymywać. Produkt. Konsumpcja 30, 107–116. doi: 10.1016/j.spc.2021.11.021
González-Fernández, D., Cózar, A., Hanke, G., Viejo, J., Morales-Caselles, C., Bakiu, R., et al. (2021). Pływający makrośmieci wyciekł z Europy do oceanu. Nat. Zrównoważony rozwój . 4, 474–483. doi: 10.1038/s41893-021-00722-6
Haarr, ML, Westerveld, L., Fabres, J., Iversen, KR i Busch, KET (2019). Nowatorskie narzędzie oparte na GIS do przewidywania gromadzenia się śmieci na wybrzeżach i optymalizacji działań związanych z ich oczyszczaniem. Mar. Pollut. Byk. 139, 117–126. doi: 10.1016/j.marpolbul.2018.12.025
Hartmann, NB, Huffer, T., Thompson, RC, Hassellov, M., Verschoor, A., Daugaard, AE, i in. (2019). Czy mówimy tym samym językiem? zalecenia dotyczące ram definicji i kategoryzacji odpadów z tworzyw sztucznych. Otaczać. nauka Techno. 53, 1039–1047. doi: 10.1021/acs.est.8b05297
Hoellein, TJ i Rochman, CM (2021). „Cykl plastyczny”: model basenów i przepływów plastikowych w skali działu wodnego. Przód. eko. Otaczać. , 19, 176–183. doi: 10.1002/opłata.2294
Jambeck, JR, Geyer, R., Wilcox, C., Siegler, TR, Perryman, M., Andrady, A., et al. (2015). Zanieczyszczenie morza. Plastikowe wkłady odpadów z lądu do oceanu. Nauka 347, 768–71. doi: 10.1126/nauka.1260352
Jambeck, JR, Moss, E., Dubey, B., Arifin, Z., Godfrey, L., Hardesty, BD i in. (2020). Wykorzystanie strategii obejmujących wiele celów w celu rozwiązania problemu zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi w kontekście już napiętego oceanu . Waszyngton DC: Światowy Instytut Zasobów.
WCB, E. (2016). Komisja Europejska, Wspólne Centrum Badawcze. Eksploracyjny projekt badawczy: RIMMEL (Monitorowanie makroskopowych zanieczyszczeń płynących w rzece i morzu oraz modelowanie obciążenia środowiskowego) . Dostępne w Internecie pod adresem: https://mcc.jrc.ec.europa.eu/main/dev.py?N=simple&O=380&titre_page=RIMMEL (dostęp w styczniu 2023 r.).
Karasik R., Vegh T., Diana Z., Bering J., Caldas J., Pickle A. i in. (2020) 20. Lata reakcji rządu na globalny problem zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi . Nicholas Institute for Environmental Policy Solutions, Duke University.
Kaza, S., Yao, L., Bhada-Tata, P. i Van Woerden, F. (2018). Co za marnotrawstwo 2, 0. Globalny przegląd gospodarki odpadami stałymi do 2050 r . . Waszyngton, DC: Rozwój miast. doi: 10.1596/978-1-4648-1329-0
Knoblauch, D., Mederake, L. i Stein, U. (2018). Kraje rozwijające się na czele — co napędza rozpowszechnianie polityki dotyczącej plastikowych toreb? Zrównoważony rozwój , 10, 1994. doi: 10.3390/su10061994
Koelmans, AA, Besseling, E., Foekema, E., Kooi, M., Mintenig, S., Ossendorp, BC, i in. (2017). Zagrożenia związane z plastikowymi odpadkami: odkrywanie faktów, opinii, percepcji i przekonań. Otaczać. nauka Techno. 51, 11513–11519. doi: 10.1021/acs.est.7b02219
Kvale, K., Prowe, AEF, Chien, CT, Landolfi, A. i Oschlies, A. (2020). Globalny biologiczny pochłaniacz cząstek mikroplastiku. nauka Rep. 10, 16670. doi: 10.1038/s41598-020-72898-4
Lau, WWY, Shiran, Y., Bailey, RM, Cook, E., Stuchtey, MR, Koskella, J., et al. (2020). Ocena scenariuszy prowadzących do zerowego zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. Nauka 369, 1455–1461. doi: 10.1126/science.aba9475
Löhr, A., Savelli, H., Beunen, R., Kalz, M., Ragas, A. i Van Belleghem, F. (2017). Rozwiązania dotyczące globalnego zanieczyszczenia środowiska morskiego. Aktualna opinia. Otaczać. Podtrzymywać. 28, 90–99. doi: 10.1016/j.cosust.2017.08.009
Lorang, S., Yang, Z., Zhang, H., Lü, F. i On, P. (2022). Osiągnięcia i kierunki polityki rozszerzonej odpowiedzialności producenta za odpady opakowaniowe z tworzyw sztucznych w Europie. Utylizacja odpadów Zrównoważony rozwój. Energia 4, 91–103. doi: 10.1007/s42768-022-00098-z
Maddox, P., Doran, C., Williams, ID i Kus, M. (2011). Rola wpływu międzypokoleniowego w programach edukacji o odpadach: projekt THAW. Zarządzanie odpadami. 31, 2590–600. doi: 10.1016/j.wasman.2011.07.023
Mai, L., Sun, XF i Zeng, EY (2022). Skomentuj „Zaginiony plastikowy zlew oceaniczny: przeminęło z rzekami”. Nauka 377, eabl6433. doi: 10.1126/science.abl6433
Martin, C., Young, CA, Valluzzi, L. i Duarte, CM (2022). Osady oceaniczne jako globalny pochłaniacz mikro- i mezoplastyków morskich. Limnol. Oceanogr. Łotysz. 7, 235–243. doi: 10.1002/lol2.10257
Maximenko, N., Corradi, P., Law, KL, Van Sebille, E., Garaba, SP, Lampitt, RS i in. (2019). W kierunku zintegrowanego systemu obserwacji szczątków morskich. Przód. Mar. Sci. 6447. doi: 10.3389/fmars.2019.00447
Meidl, R. (2019). Tworzywa sztuczne i zasada ostrożności. Baker Institute for Public Policy na Rice University.
Milibrandt, A., Coney, K., Badgett, A., Beckham, GT (2022). Kwantyfikacja i ocena odpadów z tworzyw sztucznych w Stanach Zjednoczonych. Zasób. Zachowaj. Recykling. 183, 106363. doi: 10.1016/j.resconrec.2022.106363
Morales-Caselles, C., Viejo, J., Martí, E., González-Fernández, D., Pragnell-Raasch, H., González-Gordillo, J., et al. (2021). System sortowania przybrzeżnego i morskiego ujawniony na podstawie globalnej klasyfikacji śmieci oceanicznych. Nat. Podtrzymywać. 4, 484–493. doi: 10.1038/s41893-021-00720-8
Nielsen, TD, Holmberg, K. i Stripple, J. (2019). Potrzebujesz torby? Przegląd polityk publicznych dotyczących plastikowych toreb na zakupy – gdzie, jak iz jakim skutkiem? Zarządzanie odpadami. 87, 428–440. doi: 10.1016/j.wasman.2019.02.025
Nikiema, J. i Asiedu, Z. (2022). Przegląd kosztów i skuteczności rozwiązań mających na celu rozwiązanie problemu zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi. Otaczać. nauka Zanieczyszczenie. Rez. 29, 24547–24573. doi: 10.1007/s11356-021-18038-5
Nizzetto, L. i Sinha, S. (2020). Najwyższy priorytet w ograniczaniu zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi: wzmacnianie pozycji tych na dole. Jedna Ziemia 2, 11–15. doi: 10.1016/j.oneear.2020.01.005
Obbard, RW, Sadri, S., Wong, YQ, Khitun, AA, Baker, I. i Thompson, RC (2014). Globalne ocieplenie uwalnia spuściznę mikroplastiku zamrożoną w lodzie Morza Arktycznego. Przyszłość Ziemi 2, 315–320. doi: 10.1002/2014EF000240
OECD (2022). Globalne prognozy dotyczące tworzyw sztucznych — czynniki ekonomiczne, wpływ na środowisko i opcje polityki , s. 201.
Omeyer, LCM, Duncan, EM, Aiemsomboon, K., Beaumont, N., Burekul, S., Cao, B., i in. (2022). Priorytety informowania o badaniach dotyczących zanieczyszczenia morza tworzywami sztucznymi w Azji Południowo-Wschodniej. nauka Totalne środowisko. 841, 156704. doi: 10.1016/j.scitotenv.2022.156704
Padervand, M., Lichtfouse, E., Robert, D. i Wang, C. (2020). Usuwanie mikroplastików ze środowiska. Recenzja. Otaczać. chemia Łotysz. 18, 807–828. doi: 10.1007/s10311-020-00983-1
Patterson, H. (2019). Plastikowe nawyki — przegląd kolekcji „Plastiki i zrównoważona ziemia”. Podtrzymywać. Ziemia 2, 10. doi: 10.1186/s42055-019-0017-6
Powell, D. (2018). Cena jest odpowiednia… A może jest? – Sprawa opodatkowania plastiku . Artykuł Fundacji Nowej Ekonomii na rzecz Europy Zero Waste.
Rayon-Vina, F., Miralles, L., Fernandez-Rodriguez, S., Dopico, E. i Garcia-Vazquez, E. (2019). Odpady morskie i zaangażowanie społeczeństwa w sprzątanie plaży: rozplątywanie percepcji i świadomości wśród dorosłych i dzieci, Zatoka Biskajska, Hiszpania. Mar. Pollut. Byk. ,141, 112–118. doi: 10.1016/j.marpolbul.2019.02.034
Rochman, CM (2016). Strategie zmniejszania ilości odpadów z tworzyw sztucznych w oceanach powinny być różnorodne i oparte na nauce. Otaczać. Rez. Łotysz. 11, 041001. doi: 10.1088/1748-9326/11/4/041001
Royle, J., Jack, B., Parris, H., Elliott, T., Castillo, AC, Kalawana, S., et al. (2022). Plastic Drawdown: narzędzie do szybkiej oceny służące opracowaniu krajowych reakcji na zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi, gdy dostępność danych jest ograniczona, jak pokazano na Malediwach. Glob. Otaczać. Zmiana . 72, 102442. doi: 10.1016/j.gloenvcha.2021.102442
Ruiz, I., Basurko, OC, Rubio, A., Delpey, M., Granado, I., Declerck, A., et al. (2020). Pryzmy ściółki na południowo-wschodnim wybrzeżu Zatoki Biskajskiej: proces oceaniczny umożliwiający efektywne połowy ściółki. Przód. Mar. Sci . 7, 308. doi: 10.3389/fmars.2020.00308
Schmaltz, E., Melvin, EC, Diana, Z., Gunady, EF, Rittschof, D., Somarelli, JA, et al. (2020). Rozwiązania w zakresie zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi: nowe technologie zapobiegania i zbierania zanieczyszczenia morza tworzywami sztucznymi. Otaczać. Int. 144, 106067. doi: 10.1016/j.envint.2020.106067
Schuyler, Q., Hardesty, BD, Lawson, TJ, Opie, K. i Wilcox, C. (2018). Zachęty ekonomiczne zmniejszają ilość plastiku wprowadzanego do oceanów. Polityka morska 96, 250–255. doi: 10.1016/j.marpol.2018.02.009
SEPEA Science Advice for Policy by European Academies. (2019). Naukowe spojrzenie na mikroplastiki w przyrodzie i społeczeństwie . Berlin.
Sherman, P. i Van Sebille, E. (2016). Modelowanie transportu mikroplastiku na powierzchni morza w celu oceny optymalnych miejsc usuwania. Otaczać. Rez. Łotysz. 11, 014006. doi: 10.1088/1748-9326/11/1/014006
Silva Filho, CR i Velis, Kalifornia (2022). Ścieżka traktatu Narodów Zjednoczonych w sprawie zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi stawia sektor gospodarki odpadami i zasobami w centrum ogromnych zmian. Zarządzanie odpadami. Rez. 40, 487–489. doi: 10.1177/0734242X221094634
Stafford, R. i Jones, PJS (2019). Punkt widzenia — zanieczyszczenie oceanów plastikiem: wygodna, ale rozpraszająca prawda? Polityka morska 103, 187–191. doi: 10.1016/j.marpol.2019.02.003
Stoett, P. i Vince, J. (2019). „Związek plastik-klimat”, w: Harris, PG, wyd. Zmiany klimatu i zarządzanie oceanami. Cambridge: Cambridge University Press. doi: 10.1017/9781108502238.021
Talvitie, J., Mikola, A., Koistinen, A. i Setala, O. (2017). Rozwiązania problemu zanieczyszczenia mikrodrobinami plastiku — usuwanie mikrodrobin plastiku ze ścieków za pomocą zaawansowanych technologii oczyszczania ścieków. Odporność na wodę 123, 401–407. doi: 10.1016/j.waters.2017.07.005
Thompson, RC, Moore, CJ, Vom Saal, FS i Swan, SH (2009). Tworzywa sztuczne, środowisko i zdrowie ludzkie: obecny konsensus i przyszłe trendy. Filozoficzny przekład. Royal Soc. Biol. nauka 364, 2153–66. doi: 10.1098/rstb.2009.0053
Topouzelis, K., Papakonstantinou, A. i Garaba, SP (2019). Wykrywanie pływających tworzyw sztucznych z satelitów i bezzałogowych systemów powietrznych (Plastic Litter Project 2018). Int. J. Appl. Obserwacja Ziemi. Geoinformacja. 79, 175–183. doi: 10.1016/j.jag.2019.03.011
Van Sebille, E., Aliani, S., Law, KL, Maximenko, N., Alsina, JM, Bagaev, A., et al. (2020). Fizyczna oceanografia transportu pływających szczątków morskich. Otaczać. Rez. Łotysz. 15, 023003. doi: 10.1088/1748-9326/ab6d7d
Van Sebille, E., Wilcox, C., Lebreton, L., Maximenko, N., Hardesty, BD, Van Franeker, JA i in. (2015). Globalny wykaz małych pływających plastikowych śmieci. Otaczać. Rez. Łotysz. 10, 124006. doi: 10.1088/1748-9326/10/12/124006
Veerasingam, S., Chatting, M., Asim, FS, Al-Khayat, J. i Vethamony, P. (2022). Wykrywanie i ocena odpadów morskich na niezamieszkanej wyspie w Zatoce Perskiej: studium przypadku z zastosowaniem podejścia konwencjonalnego i uczenia maszynowego. nauka Totalne środowisko. 838, 156064. doi: 10.1016/j.scitotenv.2022.156064
Walker, C. (2017). Liderzy jutra i dzisiejsi agenci zmian? dzieci, edukacja w zakresie zrównoważonego rozwoju i zarządzanie środowiskiem. Dzieci Soc. 31, 72–83. doi: 10.1111/chso.12192
Watkins, E. (2017). „Społeczno-ekonomiczne skutki odpadów morskich, w tym koszty bezczynności i działań politycznych”, w: Nunes P., Markandya A., red. Handbook on the Economics and Management of Sustainable Oceans (Cheltenham: Edward Elgar Publishing).
Weiss, L. i Ludwig, W. (2022). Odpowiedź na komentarz „Brakujący plastikowy zlew oceaniczny: Przeminęło z rzekami”. Nauka 377, eabm7305. doi: 10.1126/science.abm7305
L. Weiss, W. Ludwig, S. Heussner, M. Canals, JF Ghiglione, C. Estournel i in. (2021). Brakujący plastikowy zlew oceaniczny: przeminął z rzekami. Nauka 373, 107–111. doi: 10.1126/science.abe0290
Woodall, L. i García-Hermosa, I. (2016). Wyzwania związane z usuwaniem tworzyw sztucznych z oceanów na dużą skalę . University of Oxford (dostępne na żądanie).
Ksantos, D. i Walker, TR (2017). Międzynarodowe polityki mające na celu ograniczenie zanieczyszczenia morza tworzywami sztucznymi z tworzyw sztucznych jednorazowego użytku (plastikowe torby i mikrokulki): przegląd. Mar. Pollut. Byk. 118, 17–26. doi: 10.1016/j.marpolbul.2017.02.048
Zieliński, S., Botero, CM i Yanes, A. (2019). Sprzątać czy nie sprzątać? Krytyczny przegląd metod i skutków czyszczenia plaży. Mar. Pollut. Byk. 139, 390–401. doi: 10.1016/j.marpolbul.2018.12.027
Zijp, MC, Posthuma, L., Wintersen, A., Devilee, J. i Swartjes, FA (2016). Definicja i zastosowanie oceny zrównoważonego rozwoju skoncentrowanej na rozwiązaniach: nowatorskie podejście do generowania, eksplorowania i decydowania o trwałych rozwiązaniach niegodziwych problemów. Otaczać. Int. 91, 319–31. doi: 10.1016/j.envint.2016.03.006
Plastik morski: usunięcie nie jest jedynym rozwiązaniem
M. Isabel García-Hermosa1,2 * i
Lucy C. Woodall3,4,5 *- 1 Mercator Ocean International, Tuluza, Francja
- 2 Wydział Nauk Inżynieryjnych, Uniwersytet Oksfordzki, Oksford, Wielka Brytania
- 3 Wydział Biologii Uniwersytetu Oksfordzkiego, Oksford, Wielka Brytania
- 4 Nekton, Begbroke, Wielka Brytania
- 5 Wydział Ekologii i Ochrony, University of Exeter, Penryn, Wielka Brytania.
García-Hermosa MI i Woodall LC (2023) Plastik morski: rozwiązanie jest większe niż usuwanie. Przód. Podtrzymywać. 4:1023480. doi: 10.3389/frsus.2023.1023480
Otrzymano: 19 sierpnia 2022 r.; Przyjęto: 17 marca 2023 r.;
Opublikowano: 06 kwietnia 2023 r.
Edytowany przez:
Tomaso Fortibuoni , Istituto Superiore per la Protezione e la Ricerca Ambientale (ISPRA), Włochy
Zrecenzowany przez:
Ricardo O. Barra , University of Concepcion, Chile
Giuseppe Suaria , National Research Council (CNR), Włochy.
Ten artykuł jest częścią tematu badawczego. Seria Sustainability : The Plastics Problem – Pathways to Sustainable Solutions Against Plastic zanieczyszczenie.
Prawa autorskie © 2023 García-Hermosa and Woodall. To jest artykuł o otwartym dostępie rozpowszechniany na warunkach licencji Creative Commons Uznanie autorstwa (CC BY) . Wykorzystywanie, dystrybucja lub powielanie na innych forach jest dozwolone pod warunkiem, że wymienieni zostaną pierwotni autorzy i właściciele praw autorskich oraz że oryginalna publikacja w tym czasopiśmie jest cytowana, zgodnie z przyjętą praktyką akademicką. Żadne użycie, dystrybucja ani powielanie nie jest zgodne z niniejszymi warunkami.
*Korespondencja: Lucy Cheryl Woodall, lwoodall@exeter.ac.uk ; M. Isabel García-Hermosa, igarciahermosa@mercator-ocean.fr
Zastrzeżenie: Wszystkie roszczenia wyrażone w tym artykule są wyłącznie roszczeniami autorów i niekoniecznie odzwierciedlają roszczenia ich stowarzyszonych organizacji lub wydawcy, redaktorów i recenzentów. Żaden produkt, który może być oceniany w tym artykule lub roszczenie, które może zostać złożone przez jego producenta, nie jest gwarantowane ani zatwierdzone przez wydawcę.
Link do artykułu: https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/frsus.2023.1023480/full
Obraz wyróżniający: Plastikowe odpady na plaży w Singapurze. By vaidehi shah from Singapore – Litter on Singapore's ECP, CC BY 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=56641266
