Grudzień 2017 r.
W małym miasteczku mieszkał chłopiec. Miał 6 lat i był uczniem zerówki. Jego tata od zawsze chciał, żeby Adam został piłkarzem, woził go na treningi piłki, ale chłopiec nie był nimi zainteresowany. Woził go również na tenisa, gitarę i judo, ale żadne z tych zajęć nie cieszyło chłopca. Chłopcu było smutno, że nie może znaleźć czegoś dla czego warto było by poświęcić swój czas. Pewnego dnia po szkole chłopiec oznajmił rodzicom, że weźmie udział w szkolnym turnieju tańca. U mamy na twarzy pojawił się uśmiech, natomiast mina i reakcja jego taty… Tato zapytał Adama: „ Ale co Ty będziesz tańczył?” chłopiec bez chwili zastanowienia odpowiedział: „walca, czaczę i polkę”. Dla taty, który chciał, żeby jego syn został piłkarzem informacja o tym, że zostanie tancerzem była nie małym zaskoczeniem i tak wszystko się zaczęło…
Grudzień 2018 r.
Pewnego dnia Adam wracał z mamą ze szkoły i z tylnego siedzenia samochodu mama usłyszała: „Wiesz mamuś długo szukałem, ale odnalazłem swoją pasję”. Mama uśmiechnęła się do siebie i poczuła, że ona również czuje się spełniona bo jej dziecko jest szczęśliwe. Adam odnalazł swoją pasję. Był nią taniec. Treningi, wyrzeczenia, pierwsza partnerka taneczna, jej odejście z tańca towarzyskiego, załamanie chłopca, kolejna partnerka taneczna, pierwsze sukcesy taneczne, kolejna partnerka taneczna…dużo się działo. Były chwile zwątpienia, ale chłopiec tak bardzo kochał taniec, że wszystko to przetrwał. Nawet tato chłopca bardzo mu kibicował. Rodzice byli z niego bardzo dumni.
Grudzień 2021 r.
Adam miał 10 lat. W międzyczasie kolejną pasją chłopca stała się gra na pianinie. Pianino stało w ich domu od zawsze, rodzice po cichu liczyli, że może kiedyś… i nadszedł ten czas. Dom chłopca tętnił dźwiękami muzyki od najmłodszych lat, a teraz Adam każdy wolny moment wykorzystywał na doskonalenie swoich umiejętności. Taniec i gra na pianinie stały się tym co kochał najbardziej. Jego rodzice wspierali go w tym bardzo. Adam okazał się utalentowanym tancerzem tańca towarzyskiego i cudownym młodym pianistą.
Grudzień 2023 r.
Adam miał 12 lat. Coś zaczęło się zmieniać. Chłopiec już nie był tak zafascynowany tańcem jak kiedyś. Bał się tego odczucia, bo bał się zmian. Wracał ze szkoły, siadał do pianina i grał. Pianino dawało mu ulgę od natłoku myśli, które miał w głowie. Rodzice zaczęli zauważać, że coś jest nie tak, że zaangażowanie Adama nie było już takie jak kiedyś. Podczas rozmowy z rodzicami chłopiec przyznał, że faktycznie już nie czuje takiego zapału jak kiedyś do tańca. Powiedział to na głos, chociaż było mu bardzo ciężko bo bał się, że zawiedzie rodziców. Powiedział również głośno, że boi się zmian, że nie chce zawieźć swojej partnerki tanecznej, że taniec daje mu możliwość spotykania się z ludźmi, którzy są dla niego ważni i boi się, że straci z nimi kontakt. Rodzicom w głębi serca zrobiło się trochę smutno, że to może już być koniec z jego przygodą z tańcem, ale wiedzieli, że ten moment może kiedyś nadejść.
Adam usłyszał od rodziców słowa wsparcia, że każdy ma prawo do zmian w swoim życiu, że jeżeli czuje, że to będzie dla niego najlepsze, że może czeka na niego cos innego, że może chce pójść w coś innego, to żeby wiedział, że rodzice w każdej decyzji będą go wspierać. Rodzice wytłumaczyli mu, że strach przed nowym, nieznanym to normalna sprawa, nawet dorośli boją się takich zmian. Ale zmiany to też możliwość doświadczenia czegoś nowego, inspirującego, niezwykłego, dlatego trzeba być otwartym na nowe.
Nie wiadomo jaką decyzję podejmie Adam, waha się jeszcze ponieważ póki co lęk zmiany jest silniejszy od niego. Uczęszcza dalej na zajęcia z tańca, żeby spotykać się ze swoimi przyjaciółmi i cudownie gra na pianinie. Najważniejsze dla chłopca było wyrzucenie z siebie tych wszystkich emocji, które dusiły go od środka. Poczucie bezpieczeństwa i wsparcie, które otrzymał od swoich rodziców było dla niego bardzo ważne. Każde doświadczenie w życiu chłopca doprowadzi go kiedyś do bycia dojrzałym i mądrym życiowo facetem.
Frankix
Obraz wyróżniający: Obraz danafleitman z Pixabay
