Zmarł Narinder Singh Kapany
4 grudnia 2020 roku zmarł Narinder Sigh Kapany. W związku z jego ogromnymi zasługami w dziedzinie wykorzystywania światłowodów nazywano go „ojcem światłowodów”. To on w artykule w Scientific American w 1960 roku ukuł termin „światłowody”. Był jednym z najwybitniejszych badaczy w tej dziedzinie. Jego życie pełne jednak było i innych ważnych osiągnięć.
Dyplom z optyki uzyskał na Uniwersytecie Londyńskim w 1955 r. W Imperial College Kapany pracował z Haroldem Hopkinsem nad transmisją przez światłowody, uzyskując po raz pierwszy już w 1953 roku dobrą transmisję obrazu przez dużą wiązkę włókien światłowodowych. Wprawdzie światłowody były wcześniej wypróbowywane do transmisji obrazu, ale to technika Hopkinsa i Kapany’ego pozwoliła na uzyskanie znacznie lepszej jakości obrazu niż wcześniej można było osiągnąć. To, w połączeniu z prawie równoczesnym opracowywaniem osłon optycznych przez holenderskiego naukowca Brama van Heela, pomogło w szybkim rozpoczęciu nowej dziedziny światłowodów. Badania i prace Kapany obejmowały komunikację światłowodową, lasery, oprzyrządowanie biomedyczne, energię słoneczną i monitorowanie zanieczyszczeń. 
Jego badania nad komunikacją światłowodową, laserami, oprzyrządowaniem biomedycznym, energią słoneczną i monitorowaniem zanieczyszczeń doprowadziły go do zebrania ponad 100 patentów. Był członkiem Krajowej Rady Wynalazców. Współpracował z licznymi towarzystwami naukowymi, w tym Royal Academy of Engineering, z Optical Society of America, oraz Amerykańskiego Towarzystwa Postępu Naukowego.
W większości informacji pojawiających się w mediach w związku z jego śmiercią możemy przeczytać, że „serwis The Tribune uznał dr Narindera Singha Kapany’ego za jednego z 10 najbardziej znanych Sikhów na świecie”, „Forbes okrzyknął go jednym z siedmiu niedocenionych bohaterów„. Wspomina się, że mógł być pretendentem do nagrody Nobla. Nasz świat przywiązuje ogromną wagę do nagród i honorów. Spróbujmy jednak spojrzeć na jego pełne sukcesów życie nieco inaczej.
Narinder Singh Kapany urodził się 31 października 1926 roku, w rodzinie Sikhów, w indyjskim mieście Moga, w stanie Pendżab. W Indiach ukończył Uniwersytet dr. Bhimaro Ambedkara (wcześniej znany jako Agra University). Służył krótko jako oficer Indian Ordnance Factories Service, a następnie wyjechał do Anglii. Tam dalej rozwijał się, oraz prowadził pierwsze badania na uczelni Imperial College of Science and Technology w Londynie. Do końca życia pozostał wierny swojej ojczyźnie i religii.
Swoją karierę naukową kontynuował Kapany w Stanach Zjednoczonych, gdzie wyemigrował wraz z rodziną (poślubił swoją żonę Satinder Kaur w 1954 roku w Londynie). Tam pracował dalej w dziedzinie światłowodów wykładając w Rochester i Illinois Institute of Technology. Jako pracownik naukowy Kapany prowadził i nadzorował działalność badawczą studentów studiów podyplomowych. Był profesorem na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley (UCB), w 1999 roku objął katedrę optoelektroniki na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz. Był także powiernikiem University of California, Santa Cruz Foundation. Pełnił funkcję powiernika Menlo School w Menlo Park w Kalifornii. Był także (przez siedem lat) dyrektorem Centrum Innowacji i Rozwoju Przedsiębiorczości (CIED) w UCSC. Na Uniwersytecie Stanforda był wizytującym stypendystą na Wydziale Fizyki i Profesorem Konsultantem na Wydziale Elektrotechniki. Jako autor i wykładowca Kapany opublikował ponad 100 prac naukowych i cztery książki z zakresu optoelektroniki i przedsiębiorczości. Wykładał w różnych krajowych i międzynarodowych towarzystwach naukowych.
Przez lata był także biznesmenem. Jako przedsiębiorca i dyrektor biznesowy Kapany specjalizował się w procesach innowacji oraz zarządzaniu technologią i transferem technologii. W 1960 roku założył Optics Technology Inc. i przez dwanaście lat był prezesem zarządu, prezesem i dyrektorem ds. Badań. W 1967 roku firma weszła na giełdę dzięki licznym przejęciom korporacji i joint-venture w Stanach Zjednoczonych i za granicą. W 1973 roku Kapany założył Kaptron Inc. i był prezesem i dyrektorem generalnym do 1990 roku, kiedy to sprzedał firmę AMP Incorporated. Przez następne dziewięć lat Kapany był stypendystą AMP, kierując Programem dla Przedsiębiorców i Ekspertów Technicznych oraz pełniąc funkcję głównego technologa w globalnym biznesie komunikacyjnym. Założył K2 Optronics. Zasiadał także w zarządach różnych firm. Był członkiem Organizacji Młodych Prezydentów, a później członkiem Światowej Organizacji Prezydentów.
Był wielkim filantropem, prezesem założycielem Fundacji Sikhów i przez ponad 50 lat był głównym sponsorem jej działalności. Fundacja, we współpracy z międzynarodowymi instytucjami i wydawcami, prowadzi programy z zakresu wydawnictwa, nauki i sztuki. W 1998 Kapany ufundował katedrę badań sikhijskich na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara . Jego dar w 1999 r. W wysokości 500 000 USD dla Muzeum Sztuki Azjatyckiej w San Francisco założył galerię w swoim nowym budynku, prezentującą dzieła, które podarował ze swojej kolekcji sztuki sikhijskiej.
Kapany spełniał się również jako kolekcjoner i artysta. Jako kolekcjoner dzieł sztuki specjalizował się w sztuce sikhijskiej. Udostępnił obrazy i inne przedmioty wypożyczone na wystawę „Arts of the Sikh Kingdoms”, która odbywała się w londyńskim Victoria & Albert Museum na początku marca 1999 r. Stamtąd wystawa została przeniesiona do Asian Art Museum w San Francisco. (z Fundacją Sikhów jako sponsorem) i otwarto ją w maju 2000 r. w Royal Ontario Museum w Toronto. Wystawa nawiązuje do „Splendors of the Punjab: Sikh Art and Literature in 1992” zorganizowanej przez Kapany we współpracy z Asian Art Museum i UC Berkeley z okazji 25-lecia Fundacji Sikhów. Jako artysta Kapany stworzył 40 rzeźb „dynoptycznych”, które po raz pierwszy pokazano na wystawie jednoosobowej w Exploratorium of the Palace of Fine Arts w San Francisco w 1972 roku oraz później w muzeach i galeriach sztuki w Chicago, Monterey, Palo Alto i Stanford.
Otrzymał wiele nagród, w tym Pravasi Bharatiya Samman, przyznany przez rząd Indii w 2004 r., „The Excellence 2000 Award” od Amerykańskiej Pan-Asian American Chamber of Commerce w 1998 r. W 1999 r. Został określony przez Fortune jako „niedoceniony bohater „w numerze” Biznesmeni stulecia „. Otrzymał nagrodę Fundacji UC Santa Cruz Fiat Lux w 2008 roku.
Zmarł 4 grudnia 2020 r. W wieku 94 lat. Ludzie, którzy go znali twierdzą, że był spokojnym, bardzo skromnym człowiekiem.
(Red.)
Kilka informacji o religii Sikhów (Za Wikipedią)
Sikhizm (pendż. ਸਿੱਖੀ) – religia powstała w XV wieku w Indiach w prowincji Pendżab. Jej założycielem był Guru Nanak. Obecnie na świecie jest ok. 27 milionów wyznawców tej religii (sikhów) – żyją oni głównie w indyjskim Pendżabie, ale posiadają także liczną kilkumilionową diasporę rozsianą po krajach dawnego Imperium Brytyjskiego i w USA (tu stosunkowo liczni są również zachodni konwertyci na sikhizm – często w bardzo nieortodoksyjnej formie). Najważniejszym miejscem kultu jest „Złota Świątynia” w Amritsarze, w której przechowywany jest oryginał świętej księgi sikhów zwanej Sri Guru Granth Sahib.
Religia ta jest przeciwna wojnom o podłożu wyznaniowym. Nie chce dzielić ludzi na muzułmanów, hinduistów, chrześcijan itp. Uważa, że Boga można czcić, nazywając go Allahem, Jahwe, Kryszną czy też inaczej.
Sikhizm jest częściowo syntezą elementów islamu i hinduizmu (zob. synkretyzm religijny). Z islamu pochodzi obraz Boga jako nieposiadającego wizerunku ani wcieleń, mającego natomiast „miliony imion”. Z hinduizmu wywodzą się praktyki medytacyjne, wiara w możliwość uzyskania bezpośredniej łączności z Bogiem poprzez medytację prowadzącą do oświecenia, wiara w reinkarnację i wreszcie wiele innych, zewnętrznych przejawów kultu.
Centralnym punktem tej religii jest kult pierwszych dziesięciu guru (choć nie wszyscy uznają kilku ostatnich, są też tacy, którzy nie czczą żadnego guru), z których według wierzeń każdy był kolejnym wcieleniem Guru Nanaka i miał bezpośredni kontakt z Bogiem. Przekazali oni boskie objawienie na piśmie w formie Pani Księgi, którą każdy z nich uzupełniał o kolejny rozdział. Ostatni, dziesiąty Guru Gobind Singh uznał, że dzieło pisania Księgi jest ukończone i ustanowił ją „ostatnim, jedenastym Guru”. Według wierzeń Pani Księga jest obecnie guru sikhów w znaczeniu dosłownym. W momencie, gdy między wyznawcami dochodzi do sporu religijnego o kluczowym znaczeniu, otwiera się Panią Księgę na losowo wybranym cytacie, którego słowa rozstrzygają spór, tak jakby to mógł zrobić żywy guru. Pani Księga „udziela” też ślubów, jest obecna przy narodzinach i pogrzebach.
Sikhizm jest religią wymagającą od swoich wyznawców szczegółowego przestrzegania zasad moralności, diety i sposobu ubierania się. Ważnymi punktami etyki sikhizmu są: wymóg samodzielnego utrzymywania się z uczciwej pracy, wzajemnego wspierania się i służby dla całej społeczności oraz równości wszystkich wyznawców. Sikhizm nie posiada ścisłej liturgii, a aktywność religijna koncentruje się na czytaniu Pani Księgi – codziennym, osobistym (zwanym Sidharan Path), grupowym, odbywanym w domach modlitw (zwanym Gurdwara) i wreszcie uroczystym, nieprzerwanym, publicznym czytaniem całej Księgi „od deski do deski”, wykonywanym w każdej gminie sikhijskiej przynajmniej raz do roku (zwanym Akhand Path).
