Skity (2)
////, ////
Nie wygląda na to, że znowu to samo.
Ona, jej matka, perfumy za uszami.
Coś, czego szczerze nie da się podziurawić.
Myślę te słowa późnym wieczorem w środę.
Lato mieści się w samym środku kompleksu.
Ciepło od betonu opala im łydki.
////, ////, ////, ////, ////, //
Przynoszę sznur, co pląsa jak pusta beczka,
sędziwy rum – wyjątkowe możliwości.
Od skisłego czyści nam jelita na błysk.
Za ogromne brzuchy grożą nam przecieki.
Nie boję się i zawsze robię pod siebie.
Lojalność wisi za darmo, jest bezcenna.
////, ////, ////, ////, ////, ////, ////, ////
Obrok w kuchni – aeronautyczny letarg,
maska z węgla, spóźnione łaknienie żaru.
Obsydian tupta w miejscu usuniętego
tatuażu pod okiem, tego, co pierwsze.
Zakupione klejnoty żyją w czystości.
Implozja lasu wieszczy loop szyjki butli.
///
Oto ciało – całe sakwy szmalcowników.
Imię, znalezione w przypuszczalnym miejscu.
Prowadzę się powoli, ale do celu.
O wiele za długo? Według kogo, rybko?
Pełne sieci implantów, przeładowane
jamy dzików, równina jak okiem sięgnąć.
////, ////, ////, ////, ////, ////, ////, //
Stoimy jak wtedy i znów pokazuję
w godzinę obrzękłe pastelowe pięści.
Koncentrat, powerbank, rozkład ciała ciągu.
Wystawny kwietnik i firmament — tak chciałem.
Czepiam się życia, bo mam je głównie z mowy.
Pamiętasz, kiedy jeszcze opowiadałem?
Kamil Galus
Kamil Galus – poeta, redaktor, animator. Autor czterech książek poetyckich: Trzęsawiska (2017), Zaduch (2019), Iskanie felgi (2021) i Homerun fiesta (2024). Publikował m.in. w „Odrze”, „Przekroju”, „Helikopterze”, „Tlenie Literackim”, „Autografie”, „Kontencie”, „Stonerze Polskim”, „Zakładzie” i „Fabulariach”. Laureat stypendium Fundacji im. Stanisławy Fleszarowej-Muskat (2019). Redaktor czasopisma literackiego „Strona Czynna”. Mieszka w Gdańsku.
