Lutowe amory.
Miesiąc Nowego Roku za nami. Luty obfituje najczęściej w akcje walentynkowe. Organizowane są spotkania, koncerty, konkursy. Piszemy kartki, dajemy prezenty, zapraszamy na kolacje przy świecach, do kina, teatru lub na spacer w pięknych okolicznościach przyrody.
Wszystko pod znakiem serduszek i siły miłości, która pokona każde przeciwności i jak w bajce- żyli długo i szczęśliwie.
To piękne, bez wątpienia każdy chce kochać i być kochany, dwoje wpatrzonych, wtulonych w siebie ludzi, to także wdzięczny temat filmów, powieści, tekstów piosenek, wierszy.
Nic tak jak gorące słowa nie potrafi rozpalić człowieka.
Właśnie, wbrew pozorom nie jest łatwo opisać wzajemne relacje dwóch bliskich osób, tego, co czują, w jaki sposób patrzą, co mówią. To musi być prawdziwe, namacalne, żeby czytelnik wręcz widział, czuł zapach, muskanie wiatru, chłód wieczoru, wirujący kurz w promieniach słońca, ciepły piasek między palcami.
Pisanie to sztuka, to umiejętność wejścia w głowę naszych bohaterów, ale żeby wejść w głowę, trzeba najpierw powołać do życia serce, nadać mu odpowiednią barwę, temperaturę, tempo, wszystko musi posiadać swój rytm, kierunek, cel.
Czujesz? Poczuj, wsłuchaj się, wszystko dookoła mówi, przekazuje nam historię, warto zatrzymać się i zapisać by nic nam nie umknęło, nie odeszło w rejony niepamięci.
Ławka w parku, niespiesznie sunące cienie, rozpalone profile twarzy, krople deszczu na szybie, to wszystko i wiele więcej prosi o utrwalenie. Przecież miłość jest obok nas na wyciągnięcie ręki. Pisz.
Sabina Wawerla-Długosz
P.S.
W lutowym Wobec, wiersze nieco inaczej, ponieważ prezentuję Wam Laureatów Turnieju Jednego Wiersza, jaki odbył się 26 stycznia 2018 w Miejskim Domu Kultury „Południe” w Katowicach- Piotrowicach, którego byłam Przewodniczącą Jury. Nagrodziliśmy wiersze, które mają w sobie historię i mówią do nas długo po wysłuchaniu. Myślę, że to najlepiej tłumaczy wybór.
Zapraszam do lektury! I czekam na Wasze wiersze, nadsyłajcie na adres działu poezji.
