Konkurs literacki – ANTOLOGIA
Prace nad powstaniem naszej antologii wciąż trwają. Wiele tekstów jest już po wstępnej korekcie i adiustacji. Od połowy października zaczniemy przesyłać je do autorów w celu uzyskania ich akceptacji naniesionych poprawek.
Myśląc o konkursie, wciąż jednak nie potrafię poradzić sobie z jednym tekstem. Przyszedł jako jeden z pierwszych i może dlatego zwróciłem na niego uwagę. Zainteresował mnie temat (autorka podniosła zagadnienie ekologii), z drugiej strony nieco zraziła mnie forma. Nazbyt realistyczny opis wydarzenia, może nawet zbyt naiwne, młodzieńcze refleksje z jednego „zwykłego” spaceru. Czy to jest opowiadanie, pomyślałem?
Właśnie, czym jest literatura? Gdzie się zaczyna, jakie są jej gatunki, rodzaje? Jakie kierunki mogą istnieć w ich ramach?
W malarstwie kierunki i mody wciąż się zmieniały. Pojawił się realizm, surrealizm, ale i hiperrealizm. W innych poszukiwaniach abstrakcja. Dziś istnieją wszystkie obok i niezależnie od siebie. Ogromne bogactwo form. Malarstwo może oddawać tylko obraz, choć i w nim chwytamy zawsze jakiś nastrój, a czasem i treść. Literatura wbrew teoriom Witkacego nie może być jednak tylko „czystą formą”, nie jest nią. Słowo niesie znaczenia i nie jesteśmy w stanie ich odrzucić.
Kiedyś, jako młody, jeszcze początkujący twórca usłyszałem od kogoś takie zdanie: Najważniejsze, by mieć coś do powiedzenia, jeśli będziesz to miał, formę zawsze znajdziesz. Nie wiem, jak pozostali jurorzy, ja jednak oceniając nadesłane opowiadania brałem pod uwagę wyobraźnię autora, jego wrażliwość, umiejętności warsztatowe, ale i idee, sprawy, o których chciał nam on opowiedzieć.
Temat ekologii w pięknej, choć przejmującej, artystycznej formie ujęła autorka publikowanego już na naszych łamach opowiadania „Rekin”. Pojawiło się tak wiele dojrzałych już opowiadań, że wspomniane na początku dzisiejszych rozważań opowiadanie o spacerze muszę pominąć, nie znajdzie się w naszej antologii. Myślę jednak, że autorka tego opowiadania, jak i autorzy wielu innych mają szansę, by zostać pisarzami. Warsztatu można się nauczyć, nawet wrażliwość rozwinąć. Trzeba jednak mieć swój świat wartości, sprawy, o które chce się walczyć, które są dla nas ważne.
P.K.
