[Również i w Redakcji WOBEC nie mogliśmy nie dostrzec sukcesu naszej wielkiej mistrzyni sportu, Igi Świątek. Oczywiście przyłączamy się do gratulacji. Zgodnie jednak z profilem naszego pisma chcemy poszerzyć korzyści, jakie nasze społeczeństwo może zyskać dzięki sukcesom polskiej mistrzyni świata w tenisie i w związku z tym wzrostowi popularności tego sportu.
Idąc tym tropem trafiliśmy na pismo Światowej Federacji Tenisa – ITF Coaching & Sport Science Review. Czasopismo to zapewnia natychmiastowy otwarty dostęp do swoich treści zgodnie z zasadą, że publiczne udostępnianie badań wspiera większą globalną wymianę wiedzy. W związku z tym cała zawartość czasopisma jest ogólnodostępna i opublikowana na licencji Creative Commons Attribution 4.0 International License
Redakcja WOBEC]
Abstrakt
Celem tego artykułu jest pokazanie solidnych podstaw naukowych i pedagogicznych, które uzasadniają znaczenie wprowadzenia tenisa do szkół podstawowych, tak aby z obszaru wychowania fizycznego zachęcać do nabywania umiejętności związanych z innymi dziedzinami poprzez ten sport. W ten sposób opiera się na ogromnym wkładzie kompleksowych modeli w nauczanie tenisa lub korzyściach, jakie tenis uprawiany w sposób zabawowy przynosi funkcjom wykonawczym dzieci, które go uprawiają. Na koniec zaproponowano praktyczną propozycję, opartą na różnych grach interdyscyplinarnych, które można rozwinąć z obszaru wychowania fizycznego do innych obszarów szkoły (matematyka, język obcy…), choć można je również zastosować w innych kontekstach, takich jak kluby lub akademie tenisowe.
Słowa kluczowe: minitenis, szkoła, modele kompleksowe, funkcje poznawcze
WPROWADZENIE
W obliczu tradycyjnych modeli nauczania, koncentrujących się na opanowaniu techniki w celu późniejszego zastosowania jej w rzeczywistym kontekście, w latach osiemdziesiątych w Anglii pojawiła się grupa nauczycieli, zwłaszcza na Uniwersytecie Loughborough, którzy zaproponowali nowy sposób nauczania-uczenia się sportu, „model kompleksowy”, w którym nauka umiejętności, podejmowanie decyzji i zrozumienie powinny być nieodłącznymi aspektami samego wykonania (Fuentes, 2013). W związku z powyższym pojawiają się różne podejścia metodologiczne i praktyczne propozycje koncentrujące się na nauczaniu tenisa we wczesnym wieku, charakteryzujące się nauczaniem opartym na grze, w którym zrozumienie podstaw gry i rozwój podstawowej taktyki musi poprzedzać opanowanie techniki (Fuentes i Gusi, 1996; Francuska Federacja Tenisowa, 2000; Brechbühl i Anker, 2000; Turner, Crespo, Reid i Miley, 2002; Sanz, Julián, Fuentes i Del Villar 2004; Torres i Carrasco, 2005; Fuentes et al, 2005; Unierzysk i Crespo, 2007; Fuentes, 2009; Fuentes, 2013: Fuentes i in. 2020; Fuentes, Muller i Furlaneto, 2020).
Tak więc, w porównaniu z tradycyjnymi metodami nauczania tenisa, Unierzyski i Crespo (2007) stwierdzają, że nauczanie tego sportu przeszło poważne zmiany w ciągu ostatnich 15-20 lat, po bardzo niewielkim postępie w poprzednich dziesięcioleciach, które wyraźnie zdominowały tradycyjną metodologię skoncentrowaną prawie wyłącznie na technice lub produkcji różnych uderzeń bez prawdziwego zrozumienia natury gry.
Obecnie Międzynarodowa Federacja Tenisowa proponuje model nauczania oparty na zabawie i taktyce poprzez kampanię „Play & Stay”, w której manipulowanie elementami treningowymi (rakietą, piłką i przestrzenią do gry) pozwala na większą interakcję między zawodnikami od wczesnych etapów (ITF, 2007). W tym sensie różne prace wykazały interdyscyplinarny potencjał tenisa na wczesnych etapach rozwoju w celu nabycia umiejętności w różnych obszarach edukacji (Fuentes, Muller & Furlaneto, 2020), a także zapewnienia istotnych korzyści na poziomie fizycznym, psychologicznym i społecznym u dzieci, które go uprawiają (Araújo, Soares & Fuentes, 2014).
W związku z powyższym, wyniki badania przekrojowego przeprowadzonego przez Ishihara et al. (2017) wykazały znaczną poprawę funkcji wykonawczych (kontrola hamowania i pamięć robocza) oraz sprawności fizycznej u dzieci w wieku 6-12 lat, regularnie grających w tenisa, po uczestnictwie w programie opartym na poznawczo angażujących zajęciach tenisowych (trening koordynacyjny i ćwiczenia oparte na grach). W badaniu stwierdzono, że dłuższy czas trwania ćwiczeń opartych na grach pozytywnie korelował z kontrolą hamowania i sprawnością fizyczną, podczas gdy trening koordynacyjny wiązał się z lepszą pamięcią roboczą. Wyniki innego badania przeprowadzonego przez tych samych autorów, Ishihara et al. (2017), podobnie przeprowadzonego z udziałem dzieci w wieku 6-12 lat, wykazały, że gra w tenisa i ćwiczenie izolowanych umiejętności tenisowych poprawia funkcje wykonawcze dzieci bardziej niż oglądanie telewizji, a lekcje tenisa oparte na grach wydają się być bardziej skuteczne w poprawie takich funkcji wykonawczych niż bardziej tradycyjne podejście oparte na technice. W tej samej linii badawczej, co dwa wyżej wymienione badania, Ishihara i wsp. (2018) przeprowadzili badanie mające na celu ocenę wpływu 12-miesięcznej częstej praktyki tenisowej u dzieci i dzieci w wieku od 6 do 11 lat na funkcje wykonawcze, a także związków między umiarkowaną do energicznej codzienną aktywnością fizyczną (MVPA), kompetencjami fizycznymi i przyjemnością z gry w tenisa z funkcjami wykonawczymi, pokazując wyniki, że częsta gra w tenisa ułatwia pamięć roboczą, a wzrost MVPA wiąże się z większą elastycznością poznawczą. Ponadto zmiany w zakresie kompetencji fizycznych i przyjemności z gry w tenisa były pozytywnie powiązane z lepszą kontrolą hamowania, pamięcią roboczą i elastycznością poznawczą.
Z drugiej strony, wyniki badania przeprowadzonego przez Rym i wsp. (2019), przeprowadzonego z udziałem 5-6-letnich chłopców i dziewcząt, podzielonych na dwie grupy (grupa z dwuletnim doświadczeniem w grze w tenisa i grupa siedząca bez wcześniejszego doświadczenia w jakimkolwiek sporcie) wykazały, że w określonych porach dnia szczyt wydajności posturalnej, szczyt zdolności uwagi i większy wkład wizualny w utrzymanie równowagi występowały tylko w grupie z doświadczeniem w tenisie. Ponadto tenisiści byli bardziej stabilni i uważni niż osoby prowadzące siedzący tryb życia.
Jako przykład kontekstualizujący praktyczną propozycję, która zostanie przedstawiona później, w kontekście Hiszpanii, ustawa organiczna 3/2020 z dnia 29 grudnia (LOMLOE), która wejdzie w życie w roku akademickim 2022-2023, organizuje edukację podstawową w trzech cyklach po dwa lata każdy, począwszy od pierwszego roku pierwszego cyklu (6 lat), zorganizowanego w następujących obszarach: (a) Wiedza o środowisku naturalnym, społecznym i kulturowym – Nauki przyrodnicze i nauki społeczne-; (b) Edukacja artystyczna – Edukacja plastyczna i wizualna oraz Muzyka i taniec; (c) Wychowanie fizyczne; (d) Język i literatura hiszpańska oraz, jeśli istnieje, odpowiedni język i literatura; (e) Język obcy; (f) Matematyka. Do tych obszarów, edukacja w zakresie wartości obywatelskich i etycznych zostanie dodana w niektórych kursach trzeciego cyklu.
Biorąc pod uwagę powyższe, głównym celem niniejszego artykułu jest przedstawienie podstaw naukowych i pedagogicznych, które wspierają przydatność wprowadzenia tenisa w edukacji podstawowej w celu rozwoju kompetencji z obszaru wychowania fizycznego do innych obszarów programu nauczania.
PROPOZYCJA PRAKTYCZNA
W tej sekcji, biorąc pod uwagę, jak wspomniano we wstępie, niezaprzeczalne fizyczne, psychologiczne i społeczne korzyści płynące z gry w tenisa w młodym wieku, a także ogromny potencjał kompleksowego modelu dla lepszego uczenia się i interdyscyplinarności z innymi obszarami edukacji, proponujemy, jako przykład, różne gry, niektóre z nich oryginalne, a inne zaadaptowane z Fuentes, Müller i Furlaneto (2020). Gry te są początkowo proponowane do opracowania w kontekście szkolnego obszaru wychowania fizycznego, ale także, dlaczego nie, w innych obszarach działania, takich jak kluby lub akademie tenisowe.
Znajomość środowiska naturalnego, społecznego i kulturowego
– Trzech uczniów po każdej stronie kortu, współpracując ze sobą, musi podać piłkę do trzeciego dotknięcia (każdy uczeń tylko jedno dotknięcie), starając się utrzymać piłkę w grze tak długo, jak to możliwe, próbując osiągnąć rekord. Uczeń, który podaje piłkę na drugą stronę boiska, musi wypowiedzieć na głos nazwę miasta, na przykład „Madryt”, a uczeń po drugiej stronie boiska, oddając piłkę, powie kraj, w którym znajduje się miasto (Hiszpania), nie będąc w stanie powiedzieć więcej niż cztery razy z rzędu miasta tego samego kraju. Jeśli nazwa pozostanie niewypowiedziana lub zostanie powtórzona podczas tej samej wymiany, liczenie zostaje zatrzymane. Tworzenie wariantów z wykorzystaniem postaci historycznych, rodzajów żywności, grup zwierząt…
Edukacja artystyczna
– W zespołach składających się z sześciorga dzieci każdy, wykorzystując różnorodny sprzęt tenisowy (rakiety, piłki, łódki, pokrowce…), każdy zespół będzie miał 3 minuty na wymyślenie sytuacji, która nie będzie słyszana przez inne zespoły.), każdy zespół będzie miał 3 minuty na, nie będąc słyszanym przez inne zespoły, wymyślenie sytuacji, która odtwarza na przykład słynny obraz, film lub piosenkę…. Po upływie czasu przeznaczonego na przygotowanie, każda drużyna będzie musiała wykonać przedstawienie (na przykład przez maksymalnie 30 sekund) przed innymi, którzy będą próbowali odgadnąć, o co chodzi, a drużyna, która wykonuje, musi utrzymać piłkę w grze przez co najmniej dwa dotknięcia na dziecko (12 dotknięć) przed zakończeniem występu.
Język hiszpański i literatura
– W formacji dwuosobowej, współpracując przy wymianie uderzeń, każde dziecko, przed podaniem piłki na przeciwną stronę, musi powiedzieć na głos wers krótkiego wiersza dla dzieci (El gallo despertador – autorstwa Glorii Fuertes-, Adiós Sol – autorstwa Federico García Lorca-…), aż wyrecytuje go w całości. Wiersz może być wcześniej przekazany dzieciom, nauczony lub udoskonalony podczas samych zajęć tenisowych…, ważne jest, aby dzieci zrozumiały jego znaczenie i stopniowo osiągały lepszą dykcję i interpretację.
Język obcy
– Uczniowie powinni wymieniać strzały we współpracy. Kiedy nauczyciel werbalizuje przyimek miejsca w języku angielskim – „on” (na), „over” (nad), „in” (w), „under” (pod), „betwen” (pomiędzy), „in front of” (przed)… – dzieci powinny, indywidualnie lub w parach, wymyślić sytuację, bawiąc się miejscem, obszarem, wysokością…. Dzieci powinny, indywidualnie lub w parach, wymyślić sytuację, grając z miejscem, obszarem, wysokością itp. strzału, który wyraża ten przyimek, będąc w stanie użyć przygotowawczego dotknięcia rakietą do piłki przed uderzeniem jej na drugą stronę kortu, aby dać więcej czasu na podjęcie właściwej decyzji.
– Podziel każdą stronę kortu na cztery strefy ponumerowane od 1 do 4. W sytuacji wspólnej wymiany uderzeń, każdy uczeń, zanim jego partner uderzy piłkę z drugiej strony kortu, musi naśladować zwierzę za pomocą dźwięków i gestów, a partner musi powiedzieć nazwę zwierzęcia, które jest naśladowane, poprzedzone numerem strefy, na przykład, jeśli naśladowany jest kot, a gracz przechodzi do strefy 2, musi powiedzieć po angielsku „dos gatos” (dwa koty).
Matematyka
Mecze deblowe, w których każdy gracz przed uderzeniem piłki, aby podać ją na boisko przeciwnika, musi powiedzieć na głos liczbę (na przykład 5), dziecko z drugiej pary przed uderzeniem piłki powie inną liczbę (na przykład 4), a następne dziecko, które ma podać piłkę, będzie musiało powiedzieć wynik dodania pierwszej i drugiej liczby, czyli „9”, a punkt można stracić zarówno za chybienie strzału, jak i za nieprawidłowe wykonanie sumy. Następnie, na przykład, można wprowadzić odejmowanie, a nawet dodawanie, jeśli uderzenie jest powyżej talii lub odejmowanie, jeśli jest poniżej talii.
WNIOSKI
Zastosowanie „kompleksowego modelu” do nauczania tenisa w młodym wieku zapewniło, w porównaniu z tradycyjnymi podejściami, oprócz lepszej wiedzy na temat gry od samego początku, a tym samym zapewniło bardziej zabawne i motywujące środowisko, ważne korzyści na poziomie fizycznym, psychologicznym i społecznym u praktyków. Uważa się za właściwe zwiększenie istotnych korzyści na poziomie funkcji wykonawczych dzieci, które uczą się i ćwiczą tenis poprzez zabawę, wykorzystując w tym celu metodologie integrujące interdyscyplinarną pracę związaną z różnymi obszarami edukacyjnymi.
KONFLIKT INTERESÓW I FINANSOWANIE
Autorzy oświadczają, że nie mają żadnego konfliktu interesów i że nie otrzymali żadnego finansowania na przeprowadzenie badań.
Bibliografia
Araújo, ML, Soares, A., Fuentes, JP (6-8 sierpnia 2014). O tênis no desenvolvimento humano de crianças em risco social: um projeto piloto para as aulas de Educação Física. X Seminario Internacional de Educação Física, Lazer e Saúde. Universidade Federal de Santa Catarina, Florianópolis, Brazylia.
Brechbühl, J. y Anker, P. (2000). El Método de acción en el tenis. Przegląd trenerów ITF, 22, 7-10.
Federación Francesa de Tenis. (2000). El niño es lo primero, el alumno viene después. Przegląd trenerów ITF, 22, 17-20.
Fuentes, JP i Gusi, N. (1996). Iniciación jugada a la técnica ya la táctica en el tenis: espacios reducidos y poco material. Kopegraf.
Fuentes, JP, Menayo, R., Carmona, AI i Palacios, AB (2005). La Educación Física y el inglés en la LOCE: el tenis como propuesta práctica de interdisciplinariedad. El Patio de Educación Física, 4, 1-16.
Fuentes, JP (2009). Métodos de ensino e destrezas de Conunicação no ensino do tenis. En C. Balminotti (red.), O ensino do tenis: novas perspectivas de aprendizagen (s. 250-266). Artmed.
Fuentes, JP (2013). Zmienne didácticas en la enseñanza del tenis. En B. Sañudo (red.), Tenis y mujer (str. 171-196). INDE.
Fuentes, JP, Müller, J, Furlaneto, OA, Sanz, D. (2020). Tênis nas escolas: mitos e posibilidades. En C. Corrêa, CA Abaide, J. Zarpellon y JP Fuentes (red.), Tênis: Um olhar multidisciplinar (s. 59-80). Redaktor CRV
Fuentes, JP, Muller, J. y Furlaneto, OA (2020). Tenis, escuela e inclusión: Perspectiva socializadora y práctica. INDE.
ITF (2007). Podręcznik Play & Stay. ITF spółka z ograniczoną odpowiedzialnością
Ley Orgánica 3/2020, de 29 de diciembre, por la que se modifica la Ley Orgánica 2/2006, de 3 de mayo, de Educación. Boletín Oficial del Estado, 340, z 30 grudnia 2020, 122868-122953. https://www.boe.es/boe/dias/2020/12/30/pdfs/BOE-A-2020-17264.pdf
Sanz, D., Julián, JA, Fuentes, JP i Del Villar, F. (2004). El tenis en la escuela. Desarrollo de las unidades didácticas. En D. Sanz (red.), El tenis en la escuela (s. 157-230). Paidotribo.
Torres G. i Carrasco, L. (2005). El tenis en la escuela. INDE.
Turner, A; Crespo, M.; Reid, M. i Miley, D. (2002). El enfoque de la comprensión del juego aplicado a la enseñanza del tenis. Przegląd trenerów ITF, 26, 2-3.
Unierzyski, P. i Crespo, M. (2007). Przegląd nowoczesnych metod nauczania tenisa ziemnego. International Journal of Sport Science, 7, 1-10.
