Historia książek / UNDERSTANDING MEDIA AND CULTURE by University of Minnesota

0
271

Stos książek o wysokości 12 metrów (40 stóp) na berlińskiej Alei Idei, upamiętniający wynalezienie nowoczesnego druku książek.

Starożytne księgi

Większość historyków wiąże pochodzenie książek ze starożytnymi Egipcjanami, choć ich zwoje papirusowe wyglądały zupełnie inaczej niż księgi, do których jesteśmy przyzwyczajeni dzisiaj. Od czasu, gdy po raz pierwszy opracowali pismo pisane, około 3000 p.n.e., Egipcjanie pisali na wielu różnych powierzchniach, w tym na metalu, skórze, glinie, kamieniu i kości. Najbardziej znana była jednak praktyka używania trzcinowych piór do pisania na zwojach papirusu. Pod wieloma względami papirus był idealnym materiałem dla Egipcjan. Został wykonany z wysokich trzcin, które rosły obficie w Dolinie Nilu. Poszczególne arkusze papirusu sklejano lub zszywano, tworząc zwoje. Standardowy zwój miał około 30 stóp długości i od 7 do 10 cali szerokości, podczas gdy najdłuższy egipski zwój, jaki kiedykolwiek znaleziono, rozciągał się na ponad 133 stopy.

W VI wieku p.n.e. papirus był najpowszechniejszą powierzchnią do pisania w całym basenie Morza Śródziemnego i był używany przez Greków i Rzymian. Ponieważ papirus rósł w Egipcie, Egipcjanie mieli praktycznie monopol na handel papirusem. Wiele starożytnych cywilizacji przechowywało swoje zwoje w dużych bibliotekach, które działały zarówno jako repozytoria wiedzy, jak i przejawy władzy politycznej i ekonomicznej. Królewska Biblioteka Aleksandryjska szczyciła się posiadaniem w swoich zbiorach około pół miliona zwojów; niektórzy uczeni twierdzą, że było to od 30 do 70 procent wszystkich istniejących wówczas książek (Kelly, 2006). Ale inne potężne państwa w starożytnym świecie były coraz bardziej zmęczone monopolem Egipcjan na handel papirusem.

Pergamin został wykonany z poddanych obróbce skór zwierzęcych, które zostały cienko zeskrobane, aby stworzyć elastyczną, równą powierzchnię. Pergamin miał kilka zalet w stosunku do papirusu: był trwalszy, można było na nim pisać po obu stronach, a jego handel nie był zmonopolizowany przez Egipcjan. Jego rozpowszechnienie zbiegło się z innym ważnym wydarzeniem w historii księgi. Między II a IV wiekiem Rzymianie zaczęli zszywać ze sobą złożone arkusze papirusu lub pergaminu i wiązać je między drewnianymi okładkami. Ta forma, zwana kodeksem, ma zasadniczo taką samą strukturę jak dzisiejsze książki. Kodeks był znacznie bardziej przyjazny dla użytkownika niż zwój papirusu: był łatwiejszy do przenoszenia, przechowywania, a także i obsłudze oraz tańszy w produkcji. Pozwoliło to również czytelnikom szybko przesuwać się między sekcjami. Podczas gdy czytanie zwoju było czynnością oburęczną, kodeks można było rozłożyć przed czytelnikiem, umożliwiając robienie notatek. Jednak tradycje w starożytnym świecie zmieniały się powoli, a zwój pozostawał dominującą formą dzieł świeckich przez kilka stuleci. Kodeks był preferowaną formą tekstów wczesnochrześcijańskich, a rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa ostatecznie przyniosło dominację kodeksu, który do VI wieku n.e. prawie całkowicie zastąpił zwój.

Rysunek 3.2

3.2.0

Najwcześniejsze znane drukowane książki powstały przy użyciu drzeworytu. vlasta2 – Koreański drewniany blok – CC BY-NC-ND 2.0.

Kolejna ważna innowacja w historii książek, użycie druku blokowego na papierze, rozpoczęła się w Chinach za panowania dynastii Tang około 700 roku n.e., chociaż do Europy dotarła dopiero prawie 800 lat później. Pierwszymi znanymi przykładami tekstu drukowanego na papierze są małe, szerokie na 2,5 cala zwoje modlitw buddyjskich zamówione przez japońską cesarzową Shōtoku w 764 roku n.e. Najwcześniejszym przykładem datowanej, drukowanej książki jest buddyjski tekst zwany Diamentową Sutrą (868 n.e.). Drzeworyt był skrupulatnym procesem, który polegał na wyrzeźbieniu całej strony tekstu na drewnianym klocku, a następnie naniesieniu tuszu i naciśnięciu klocka w celu wydrukowania strony.

Jednak w średniowiecznej Europie skrybowie nadal mozolnie przepisywali teksty ręcznie. Kultura książki w średniowieczu była zdominowana przez klasztory, które stały się ośrodkami życia intelektualnego. W największych klasztorach znajdowały się pomieszczenia zwane skryptoriami, w których mnisi kopiowali, dekorowali i przechowywali zarówno księgi religijne, jak i świeckie. Wiele klasycznych tekstów, które mamy dzisiaj, zawdzięcza swoje zachowanie pilnym średniowiecznym mnichom, którzy myśleli o nauce, nawet o studiowaniu pisarzy świeckich i przedchrześcijańskich, jako o sposobie zbliżenia się do Boga. Ręcznie kopiowane książki produkowane w średniowieczu były znacznie bardziej ozdobne niż dzisiejsze książki produkowane masowo. Były to iluminowane rękopisy,  które zawierały malowane ozdoby, które zostały dodane do odręcznych ksiąg. Słowo oświeca pochodzi od łacińskiego illuminare, co oznacza zapalić, a niektóre średniowieczne księgi dosłownie lśniły dzięki zastosowaniu złotych lub srebrnych ozdób. Inne ozdobne dodatki obejmowały ilustracje, ozdobne duże litery i misternie narysowane obramowania. Stopień zdobienia zależny był od przeznaczenia księgi i zamożności jej właściciela. Średniowieczne manuskrypty były tak wysoko cenione, że niektórzy skrybowie umieszczali tak zwane klątwy książkowe na początku swoich rękopisów, ostrzegając, że każdy, kto ukradnie lub zniszczy kopię, zostanie przeklęty. Na przykład w egzemplarzu Biblii Wulgaty zapisano następujące ostrzeżenie: „Kto ukradnie tę księgę, niech umrze śmiercią; niech będzie smażony na patelni; niech w nim szaleje upadająca choroba; niech zostanie złamany na kole i powieszony (Biblioteki Uniwersyteckie Wspólnoty Narodów Wirginii).”

Chociaż iluminowane książki były wysoko cenione, ich tworzenie było również drogie i pracochłonne. Pod koniec średniowiecza biblioteka papieska w Awinionie we Francji zawierała zaledwie kilka tysięcy rękopisów w porównaniu z prawie pół milionem tekstów znalezionych w Bibliotece Aleksandryjskiej w czasach starożytnych (Fischer, 2004). Zakłady bukmacherskie w świecie zachodnim stały się nieco tańsze, gdy papier stał się podstawową powierzchnią do pisania. Wytwarzanie papieru ze szmat i innych włókien, technika powstała w II wieku w Chinach, dotarła do świata islamskiego w VIII wieku i doprowadziła tam do rozkwitu kultury książki. Mówiono, że w XII wieku w Marrakeszu we współczesnym Maroku były ulice pełne setek księgarzy. W Europie produkcja papieru na szerszą skalę zaczęła się jednak dopiero w XIV wieku.

Zmieniający branżę wynalazek Gutenberga

Wytwarzanie papieru zbiegło się z kolejnym przełomowym krokiem w historii książek: wynalezieniem mechanicznej ruchomej czcionki przez Johannesa Gutenberga w 1448 r. Choć prosta czynność tworzenia małych, ruchomych liter może wydawać się przyziemna we współczesnym świecie urządzeń cyfrowych i mikroczipów, trudno jest przeceniać znaczenie wynalazku Gutenberga i wpływ, jaki wywarł on na świat. Zarówno Biography Channel, jak i A&E uznały Gutenberga za najbardziej wpływową osobę drugiego tysiąclecia, wyprzedzając Szekspira, Galileusza i Kolumba, a magazyn Time wymienił ruchomą czcionkę jako najważniejszy wynalazek ostatnich 1000 lat. Poprzez swój wynalazek Gutenberg bezdyskusyjnie zmienił świat.

Większość życia Gutenberga jest owiana tajemnicą. Wiadomo, że był niemieckim złotnikiem i drukarzem książek, a lata czterdzieste XIV wieku spędził na zbieraniu inwestorów do tajemniczego projektu. Tym wynalazkiem okazała się prasa drukarska, która połączyła istniejące technologie – takie jak prasa śrubowa, która była już używana do produkcji papieru – z jego własną innowacją – pojedynczymi metalowymi literami i znakami interpunkcyjnymi, które można było niezależnie przestawiać – aby zrewolucjonizować sposób, w jaki książki były zrobiony. Chociaż Gutenberg prawdopodobnie wydrukował inne, wcześniejsze materiały, to Biblia, którą wydrukował w 1455 roku, przyniosła mu sławę. W swojej małej drukarni w swoim rodzinnym mieście Mainz w Niemczech Gutenberg użył swojej ruchomej prasy do wydrukowania 180 kopii Biblii, 135 na papierze i 45 na welinie (Harry Ransom Center). Ta książka, powszechnie nazywana Biblią Gutenberga (Rewolucja Gutenerga) utorowała drogę komercyjnemu masowemu drukowi książek. W 1978 roku Harry Ransom Humanities Research Center z University of Texas w Austin zakupiło kompletną kopię Biblii Gutenberga za 2,4 miliona dolarów.

W ciągu następnych kilku stuleci prasa drukarska zmieniła prawie wszystko w sposobie tworzenia, dystrybucji i czytania książek. Drukowanie książek było znacznie szybszym systemem niż pisanie książek ręcznie, a papier był znacznie tańszy w produkcji niż pergamin. Przed prasą drukarską książki były na ogół zamawiane, a następnie kopiowane. Prasa drukarska oznaczała, że ​​w stosunkowo krótkim czasie można było wydrukować wiele identycznych wydań tej samej księgi, podczas gdy odręczne pisanie Biblii zajęłoby skrybie prawdopodobnie co najmniej rok. Gdy wynalazek Gutenberga doprowadził do powstania coraz większej liczby drukarni w całej Europie, samo wyobrażenie o tym, jak wygląda książka, zaczęło się zmieniać. W średniowieczu książki były cennym, rzadkim produktem setek (jeśli nie tysięcy) godzin pracy i nie było dwóch takich samych. po Gutenbergu, książki mogłyby być ujednolicone, obfite i stosunkowo tanie w produkcji i rozpowszechnianiu. Wczesne drukowane książki wyglądały jak iluminowane rękopisy, uzupełnione ręcznie rysowanymi dekoracjami. Jednak drukarze szybko zdali sobie sprawę z ekonomicznego potencjału produkcji wielu identycznych kopii jednego tekstu, a drukowanie książek szybko stało się biznesem spekulacyjnym, w którym drukarze próbowali odgadnąć, w ilu egzemplarzach można sprzedać daną książkę. Pod koniec XV wieku, 50 lat po wynalezieniu ruchomej czcionki przez Gutenberga, drukarnie powstały w całej Europie, a w samych Niemczech jest ich około 300. Wynalazek Gutenberga był ogromnym sukcesem, a druk i sprzedaż książek rozkwitły. Centrum Badań Humanistycznych Harry’ego Ransoma szacuje, że przed wynalezieniem prasy drukarskiej całkowita liczba książek w całej Europie wynosiła około 30 000. Do 1500 roku n.e. książka kwitła jako przedmiot przemysłowy, a liczba książek w Europie wzrosła aż do 10 do 12 milionów (Jones, 2000).

Skutki masowej produkcji książek

Świat po Gutenbergu został zrewolucjonizowany przez nadejście książki drukowanej. Jedno, co zasadniczo się nie zmieniło, to sama forma książki. Pomimo drobnych poprawek i zmian starożytna forma kodeksu pozostała stosunkowo nienaruszona. To, co szybko ewoluowało, to sposób, w jaki książki były produkowane i dystrybuowane oraz sposób, w jaki informacje krążyły po świecie.

Mówiąc najprościej, mechaniczna reprodukcja książek oznaczała, że ​​dostępnych było więcej książek po niższych kosztach, a rozwój handlu międzynarodowego umożliwił tym książkom większy zasięg. Pragnienie wiedzy wśród rosnącej klasy średniej i nowa dostępność klasycznych tekstów ze starożytnej Grecji i Rzymu pomogły podsycić renesans, okres celebracji jednostki i zwrot ku humanizmowi. Po raz pierwszy teksty mogły być szeroko rozproszone, umożliwiając szerokie rozprzestrzenianie się idei politycznych, intelektualnych, religijnych i kulturowych. Również po raz pierwszy wiele osób mogło czytać te same książki i mieć kontakt z tymi samymi ideami w tym samym czasie, dając początek masowym mediom i kulturze masowej. Zrewolucjonizowano również naukę. Standaryzowane np. szeroko rozproszone teksty sprawiły, że naukowcy we Włoszech mieli kontakt z teoriami i odkryciami naukowców w Anglii. Dzięki ulepszonej komunikacji idee technologiczne i intelektualne rozprzestrzeniają się szybciej, umożliwiając naukowcom z różnych dziedzin łatwiejsze czerpanie z przełomów i sukcesów innych.

Wraz z postępem renesansu rosłą liczebność klasy średniej, podobnie jak wskaźniki alfabetyzacji. Zamiast kilkuset cennych tomów przechowywanych w bibliotekach klasztornych lub uniwersyteckich, książki były dostępne dla osób spoza klasztoru lub uniwersytetu, co oznaczało, że więcej książek było dostępnych dla kobiet. W efekcie masowa produkcja książek pomogła zdemokratyzować wiedzę. Jednak to rozpowszechnianie informacji nie przebiegało bez oporu. Częściowo dzięki rozprzestrzenianiu się odmiennych poglądów Kościół rzymskokatolicki, dominująca instytucja średniowiecznej Europy, stracił kontrolę. W 1487 roku, zaledwie kilka dekad po tym, jak Gutenberg po raz pierwszy wydrukował swoją Biblię, papież Innocenty VIII nalegał, aby wszystkie książki zostały wstępnie sprawdzone przez władze kościelne, zanim zostaną dopuszczone do druku (Green i Karolides, 2005). Jedną z książek, które kościół zakazał, była Biblia drukowana w jakimkolwiek innym języku niż łacina — język, który rozumiało niewiele osób spoza kręgów duchownych lub naukowców. W 1517 roku Marcin Luter zapoczątkował reformację protestancką. Zakwestionował autorytet kościoła, twierdząc, że ludzie mają prawo czytać Biblię we własnym języku. Kościół słusznie obawiał się rozpowszechniania Biblii w językach narodowych; im więcej osób miało dostęp do tekstu, tym mniejszą kontrolę kościół mógł sprawować nad jego interpretacją. Ponieważ kościelna interpretacja Biblii w niemałej mierze dyktowała sposób, w jaki wielu ludzi żyło, wpływ kościoła na serca i umysły wiernych został poważnie osłabiony przez przystępne drukowane Biblie i falę protestantyzmu, do którego zachęcały.

Biblia nie była jedynym tekstem, który zaczął być publikowany w językach innych niż łacina. W okresie renesansu wzrosło zainteresowanie tekstami publikowanymi w języku narodowym, mową „zwykłych ludzi”. Gdy książki stały się bardziej dostępne dla klasy średniej, ludzie chcieli czytać książki napisane w ich ojczystym języku. Wczesne dobrze znane dzieła w języku narodowym obejmowały Boską komedię Dantego (po raz pierwszy wydrukowaną w języku włoskim w 1472 r.) I Opowieści kanterberyjskie Chaucera (opublikowane w średnioangielskim w XV wieku). Gatunki cieszące się popularnością, takie jak sztuki teatralne i poezja, stawały się coraz bardziej rozpowszechnione. W XVI i XVII coraz popularniejsze stawały się  tzw. niedrogie zeszyty (nazwa wywodzi się dość słusznie od tanich ksiąg). Chapbooks były małe i tanio drukowane i często zawierały popularne ballady, humorystyczne historie lub traktaty religijne. Rozpowszechnienie zeszytów pokazało, jak bardzo rewolucja Gutenberga przekształciła słowo pisane. W ciągu zaledwie kilkuset lat wielu ludzi miało dostęp do materiałów do czytania, a książki nie były już uważane za przedmioty sakralne.

W okresie renesansu ze względu na dużą wagę przywiązywaną do wiedzy ludzkiej, nastąpił rozkwit bibliotek. Podobnie jak w starożytnym Egipcie, ponownie stały się one sposobem na pokazanie narodowej potęgi i bogactwa. Powstały m. in.: Niemiecka Biblioteka Państwowa w Berlinie powstała w 1661 r., a wkrótce potem inne ośrodki europejskie, takie jak Biblioteka Narodowa Hiszpanii w Madrycie w 1711 r. i Biblioteka Brytyjska (największa na świecie) w Londynie w 1759 r. Biblioteki były również związane z uniwersytetami, klubami i muzeami; były one jednak często przeznaczone tylko dla ich członków lub abonentów. Brytyjska ustawa o bibliotekach publicznych z 1850 r. wspierała rozwój bezpłatnych bibliotek publicznych. Po wojnie secesyjnej biblioteki publiczne kwitły w nowo powstałych Stanach Zjednoczonych. Te były wspomagane przez zbieranie funduszy i lobbing klubów kobiecych.

Historia kontroli dokumentów

Chociaż wynalezienie przez Gutenberga prasy drukarskiej zapoczątkowało erę zdemokratyzowanej wiedzy i zaczątków kultury masowej, zmieniło również akt autorstwa, czyniąc pisanie potencjalnie dochodowym przedsięwzięciem. Przed masową produkcją książek autorstwo dawało niewiele korzyści finansowych (chyba że zaangażował się hojny mecenas). W rezultacie teksty przedrenesansowe były często tworzone wspólnie, a wiele książek nie zawierało nawet nazwiska autora. Najwcześniejsza koncepcja prawa autorskiego, pochodząca z czasów scriptoria, dotyczyła tego, kto ma prawo do ręcznego kopiowania książki. Książka drukowana była jednak spekulacyjnym przedsięwzięciem komercyjnym, ponieważ można było sprzedać dużą liczbę identycznych egzemplarzy. Gwałtowny rozwój europejskiego przemysłu poligraficznego oznaczał, że autorzy mogliby potencjalnie czerpać zyski z książek, które stworzyli, a następnie napisali, gdyby ich prawa zostały uznane. W kategoriach współczesnych prawo autorskie daje osobie prawo do wykluczenia innych z kopiowania, rozpowszechniania i sprzedaży dzieła. Jest to prawo zwykle przyznawane twórcy, chociaż prawo to można sprzedać lub przenieść w inny sposób. Prace nieobjęte prawami autorskimi lub do których prawa autorskie wygasły, są częścią domeny publicznej, co oznacza, że ​​zasadniczo stanowią własność publiczną i mogą być swobodnie wykorzystywane przez każdego bez pozwolenia i opłat licencyjnych.

Początki współczesnego prawa autorskiego sięgają zwykle Statutu Królowej Anny. Prawo to, uchwalone w Anglii w 1710 r., było pierwszym, które uznało prawa autorów, choć w sposób niepełny. Przyznawała wydawcy książki 14 lat wyłącznych praw i ochrony prawnej, z możliwością przedłużenia na kolejne 14 lat, jeśli autor nadal żył. Każdy, kto naruszył dzieło chronione prawem autorskim, płacił grzywnę, z której połowa trafiała do autora, a połowa do rządu. Wczesne prawo autorskie miało na celu ograniczenie monopolu i cenzury, zapewnienie autorom poczucia stabilności oraz promowanie nauki poprzez zapewnienie szerokiej dostępności dokumentów.

Stany Zjednoczone ustanowiły swoje pierwsze prawo autorskie niedługo po ogłoszeniu Deklaracji Niepodległości. Konstytucja Stanów Zjednoczonych nadała Kongresowi uprawnienia „promowania postępu nauki i użytecznych sztuk poprzez zapewnienie autorom i wynalazcom na określony czas wyłącznych praw do ich pism i odkryć” w artykule I, sekcja 8, klauzula 8. Pierwsza ustawa federalna prawo autorskie, Prawo autorskie z 1790 r., było wzorowane na Statucie Królowej Anny i podobnie nadawało prawa wyłączne na 14 lat, odnawialne na kolejne 14, jeśli autor żył pod koniec pierwszej kadencji.

„Ograniczone czasy”, o których mowa w Konstytucji, stale się wydłużały od XVIII wieku. Ustawa o prawie autorskim z 1909 r. zezwalała na początkowy 28-letni okres praw autorskich, który można było przedłużyć o jeden dodatkowy 28-letni okres. Ustawa o prawie autorskim z 1976 r., która wyprzedziła ustawę z 1909 r., rozszerzyła ochronę praw autorskich na „okres obejmujący życie autora i 50 lat po śmierci autora”, była znacznie dłuższa niż potencjalny 56-letni okres obowiązywania pierwotnego prawa. W 1998 r. prawa autorskie przedłużono jeszcze bardziej, do 70 lat po śmierci autora. Ustawa z 1998 r., zwana ustawą Copyright Term Extension Act, dodała również 20-letnie przedłużenie do wszystkich obecnie chronionych prawem autorskim dzieł. To automatyczne przedłużenie oznaczało, że żadne nowe utwory trafią do domeny publicznej najwcześniej po 2019 roku. Krytycy ustawy Copyright Term Extension Act nazwali ją „ustawą o ochronie Myszki Miki”, ponieważ Walt Disney Company lobbowała za ustawą (Krasniewicz, 2010). Ze względu na 20-letnie przedłużenie praw autorskich Myszka Miki i inne postacie Disneya pozostały poza domeną publiczną, co oznaczało, że nadal były wyłączną własnością Disneya.

Ustawa z 1976 r. po raz pierwszy skodyfikowała również warunki dozwolonego użytku. Prawo dozwolonego użytku określa sposoby, w jakie dzieło (lub jego części) objęte prawem autorskim może być legalnie wykorzystywane przez kogoś innego niż właściciel praw autorskich do „celów takich jak krytyka, komentowanie, przedstawianie wiadomości, nauczanie (w tym kopiowanie wielu egzemplarzy do celów szkolnych użytkowanie), stypendia lub badania nie stanowią naruszenia praw autorskich”. Oznacza to, że recenzja książki cytująca fragmenty książki lub badacz cytujący czyjąś pracę nie narusza praw autorskich. Biorąc pod uwagę kulturę internetową, która opiera się na remiksach, linkach i innych kreatywnych zastosowaniach materiałów źródłowych, granice prawnej definicji dozwolonego użytku spotkały się w ostatnich latach z wieloma wyzwaniami.

Historia branży wydawniczej

Z wyjątkiem prac opublikowanych samodzielnie, autor nie jest osobą odpowiedzialną za wyprodukowanie książki lub wysłanie jej w świat. W dzisiejszych czasach zadania związane z redagowaniem, projektowaniem, drukowaniem, promocją i dystrybucją książki na ogół spadają na wydawcę książki. Chociaż autorami są zwykle ci, których nazwiska są wyraźnie widoczne na grzbiecie, opublikowana książka jest w rzeczywistości produktem wielu różnych rodzajów pracy wielu różnych ludzi.

Wczesne drukarnie książek działały jako wydawcy, ponieważ tworzyły strony i sprzedawały je komercyjnie. W Anglii The Stationer’s Company, która była zasadniczo cechem drukarzy, miała monopol na przemysł drukarski i mogła także cenzurować teksty. Statut królowej Anny, prawo autorskie z 1710 r., powstało częściowo w wyniku przekroczenia przez niektórych z tych wczesnych wydawców swoich granic.

W XIX-wiecznych Stanach Zjednoczonych wydawcy pełnili wiele ról i nierzadko jedna firma drukowała, sprzedawała, a nawet sprzedawała własne książki. Chociaż w Stanach Zjednoczonych istniały księgarnie i drukarnie, północny wschód stał się epicentrum wydawniczym kraju, z hotspotami w Filadelfii, Nowym Jorku i Bostonie. W XIX wieku przemysł księgarski w USA szybko się rozwinął. W 1820 roku książki wyprodukowane i sprzedane w Stanach Zjednoczonych wyniosły około 2,5 miliona dolarów; do 1850 r., mimo że ceny książek znacznie spadły, wyniki sprzedaży wzrosły pięciokrotnie (Howe, 2007). Postęp technologiczny w XIX wieku, w tym papier wytwarzany maszynowo i maszyna do składu Linotype, sprawił, że wydawanie książek stało się prostsze i bardziej opłacalne. Wiele dzisiejszych dużych firm wydawniczych powstało w XIX wieku; Na przykład, Houghton Mifflin powstał w 1832 roku; Little, Brown & Company utworzona w 1837 roku; a Macmillan została założona w Szkocji w 1843 r. i otworzyła swój oddział w USA w 1869 r. Na przełomie wieków Nowy Jork był centrum wydawniczym w Stanach Zjednoczonych.

Szybki rozwój przemysłu wydawniczego i zmieniające się prawa własności intelektualnej oznaczały, że autorzy mogli zarabiać na swoich tekstach w tym okresie. Być może nie jest więc zaskoczeniem, że pierwsi agenci literaccy pojawili się również pod koniec XIX wieku. Agenci literaccy pełnią rolę pośredników między autorem a wydawcą, negocjując umowy i analizując trudny język prawniczy. Pierwszy na świecie agent literacki, AP Watt, pracował w Londynie w 1881 roku i zasadniczo zdefiniował rolę współczesnego agenta literackiego – płacono mu za negocjacje w imieniu autora. Watt, były agent reklamowy, zdecydował się pobierać opłaty w oparciu o prowizję, co oznacza, że ​​będzie pobierał określony procent zarobków swoich klientów. Watt ustalił opłatę na 10 procent, co do dziś jest uważane za standard.

Największą zmianą w publikowaniu hitów w pierwszej połowie XX wieku była rosnąca popularność książki w miękkiej oprawie. Książki pokryte tańszym, mniej wytrzymałym papierem istniały od czasu wynalezienia renesansowych zeszytów, ale były to zazwyczaj prymitywnie drukowane dzieła, które miały służyć jedynie przelotnej rozrywce. W 1935 roku branża wydawnicza zmieniła się na zawsze, kiedy Penguin Books Ltd., wydawca w miękkiej oprawie, uruchomiony w Anglii, zapoczątkował tak zwaną rewolucję w miękkiej oprawie. Zamiast być prymitywnymi i tanimi, tytuły Penguin były proste, ale dobrze zaprojektowane. Chociaż Penguin sprzedawał książki w miękkiej oprawie za jedyne 25 centów, koncentrował się na dostarczaniu dzieł o wartości literackiej, zasadniczo zmieniając w ten sposób wyobrażenie o tym, jak powinny wyglądać wysokiej jakości książki. Niektóre wczesne tytuły Penguin obejmowały A Farewell to Arms Ernesta Hemingwayaoraz The Thin Man Dashiella Hammetta . W następnych dziesięcioleciach ludzie, którzy chcieli wykorzystać sukces Penguin, zakładali coraz więcej wydawnictw w miękkiej oprawie. Pierwszą amerykańską firmą w miękkiej oprawie była Pocket Books, założona w 1939 r. Do 1960 r. w Stanach Zjednoczonych sprzedaż w miękkiej oprawie przewyższała twardą (Ogle, 2003).

Druga połowa XX wieku charakteryzowała się konsolidacją amerykańskiego przemysłu wydawniczego i większym trendem w kierunku konsolidacji mediów. W latach 1960-1989 w amerykańskim przemyśle książkowym miało miejsce około 578 fuzji i przejęć; w latach 1990-1995 wystąpiło 300; aw latach 1996-2000 wystąpiło prawie 380 (Greco, 2005). Była to tylko część większego międzynarodowego trendu w kierunku konsolidacji środków masowego przekazu, w ramach którego wielkie międzynarodowe imperia medialne nabywały mniejsze firmy z wielu różnych branż. Na przykład niemiecka firma medialna Bertelsmann AG nabyła Bantam Books, Doubleday i Random House; Pearson z siedzibą w Londynie był właścicielem Viking, Penguin, Putnam i Dutton Group; a AOL Time Warner był właścicielem Little, Brown and Company i Warner Books. Ponieważ spółki notowane na giełdzie mają zobowiązania wobec swoich akcjonariuszy, branża wydawnicza znalazła się pod presją, by przynosić coraz wyższe zyski. Do 2010 roku około 60 procent wszystkich książek sprzedawanych w Stanach Zjednoczonych było publikowanych przez sześć dużych wydawnictw, często określanych jako Wielkiej Szóstki (patrz Rysunek 3.3 ) (Hyatt, 2010). W pierwszych latach trzeciego tysiąclecia wydawanie książek było coraz bardziej scentralizowaną branżą nastawioną na zysk.

Rycina 3.3

obraz

Wielka szóstka kontroluje ponad 60 procent rynku książki (Hyatt, 2010).

Kluczowe informacje

  • Zwoje papirusowe były najwcześniejszymi formami ksiąg, wypartymi w VI wieku przez kodeks. Kodeks był bardziej przenośny, mocniejszy i łatwiejszy do przechowywania, co uczyniło go bardziej popularnym formatem. W średniowieczu księgi były pisane odręcznie na pergaminie, a następnie pieczołowicie zdobione. W tym czasie klasztory były ośrodkami życia intelektualnego, a większość kopiowania książek odbywała się w ich skryptoriach. Do czasu wynalezienia ruchomych czcionek mechanicznych książki były drogie i nie były powszechnie dostępne.
  • Rewolucja Gutenberga zmieniła sposób obiegu informacji na całym świecie. Wynalezienie mechanicznych ruchomych czcionek sprawiło, że książki były znacznie tańsze i szybsze w produkcji, co doprowadziło do szybszego rozprzestrzeniania się idei. Dostęp do klasycznych tekstów był bodźcem europejskiego renesansu i doprowadził do wyższych wskaźników alfabetyzacji wśród kobiet. Wraz z milionami książek krążących po świecie, wkrótce pojawiła się literatura popularna, czasami w formie niedrogich zeszytów.
  • Pierwotnie prawo autorskie miało chronić autorów przed cenzurą i umożliwiać im czerpanie korzyści z ich pracy. Pierwszym prawem autorskim był angielski Statut królowej Anny z 1710 r. W XX wieku amerykańskie prawo autorskie stale zwiększało warunki ochrony dzieł objętych prawem autorskim.
  • Przemysł wydawniczy powstał, aby pomóc autorom w tworzeniu i dystrybucji kopii ich prac. Wcześni drukarze działali jako hurtowi księgarze. W XX wieku książki w miękkiej oprawie ożywiły przemysł wydawniczy, udostępniając literaturę wysokiej jakości w niedrogim, przenośnym formacie. Na przełomie wieków wydawanie książek było zdominowane przez sześć firm wydawniczych, które same były częścią dużych konglomeratów medialnych.

Bibliografia

Fischer, Steven Roger Historia czytania (New York: Reaktion Books, 2004).

Greco, Albert N. Przemysł wydawniczy książek (Nowy Jork: Routledge, 2005).

Green, Jonathan i Nicholas J. Karolides, The Encyclopedia of Censorship (Facts on File, 2005), 111.

Harry Ransom Center, „The Gutenberg Bible at the Ransom Center”, University of Texas at Austin, http://www.hrc.utexas.edu/educator/modules/gutenberg/books/early/ .

Harry Ransom Center, „Biblia Gutenberga”.

Howe, Daniel Walker. What Hath God Wrought: The Transformation of America, 1815–1848 (Nowy Jork: Oxford University Press, 2007).

Hyatt, Michał. „Top Ten US Book Publishers for 2009”, 15 stycznia 2010, http://michaelhyatt.com/2010/01/top-ten-us-book-publishers-for-2009.html .

Jones, Bruce. „Rękopisy, książki i mapy: prasa drukarska i zmieniający się świat”, 5 września 2000 r., http://communication.ucsd.edu/bjones/Books/booktext.html .

Kelly, Kevin. „Zeskanuj tę książkę!” New York Times Magazine , 14 maja 2006.

Krasner-Khait, Barbara. „Survivor: The History of the Library”, History Magazine , październik/listopad 2001.

Krasniewicz, Luiza. Walt Disney: A Biography (Santa Barbara, Kalifornia: Greenwood, 2010), 43.

Ogle, Mateusz. „Rewolucja w miękkiej okładce”, CRC Studio, 2003, http://www.crcstudio.org/paperbacks/revolution.php .

Biblioteki Uniwersytetu Virginia Commonwealth, „Book Curses”, http://www.library.vcu.edu/preservation/curse.html .

LICENCJA

Ikona międzynarodowej licencji Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0

Zrozumienie mediów i kultury autorstwa University of Minnesota jest objęte licencją Creative Commons Attribution-NonCommercial-ShareAlike 4.0 International License, o ile nie zaznaczono inaczej.

Link do artykułu:

3.2 History of Books

Obraz wyróżniający: Stos książek o wysokości 12 metrów (40 stóp) na berlińskiej Alei Idei, upamiętniający wynalezienie nowoczesnego druku książek. By Lienhard Schulz – Own work, CC BY 2.5, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=751708