Wiersze / Jan Stępień

Do Gapcia –
najwierniejszego przyjaciela

Już nie pobiegniesz
za wiatrem przez pobliskie pola
i brzozowy lasek
Już nie przytulisz się
do moich nóg
gdy będę zasmucony
Już nie powitasz mnie
radosnym szczekaniem
gdy wrócę zbyt późno
do chaty
Już nie…

Polny wiatr

Nocą
polny wiatr
cichą pieśnią
o miłości
układa do snu
czerwone maki
Księżyc
srebrną nitką
oplata łany zbóż
Strach na wróble
czuwa nieprzerwanie

Przyjaciele

Drzewo
jest moim przyjacielem
Słucha uważnie i
taktowanie milczy

Pies
jest moim przyjacielem
Słucha uważnie i
taktowanie milczy

Człowiek
jest moim przyjacielem
nie słucha i
nietaktowanie milczy

Śnieżny wiersz

Poeta
mrozem pisze wiersz
na śniegu
Wiersz parzy
bo myśli poety
są gorące
Poeta
podąża w śnieżną dal
Marzy o tym
aby jego wiersz
nigdy się nie
roztopił

Wyspa tańczących kotów

Odkryłem wyspę
tańczących kotów
Pląsają powabnie
w świetle
srebrnego księżyca
i rytmu sennego bluesa
A gdy księżyc gaśnie
tańczące koty
zastygają w bezruchu

Marzę o wyspie
tańczących kotów

Jan Stępień (ur. 21 października 1949 w Głogowie) – polski rzeźbiarz, poeta, pisarz, rysownik, bioterapeuta. Jest członkiem Związku Literatów Polskich i Stowarzyszenia Kultury Europejskiej.
Napisał cztery powieści, opublikował pięć zbiorów opowiadań. Jest także autorem sześciu tomików wierszy. Jego wiersze i opowiadania tłumaczono na niemiecki, arabski oraz esperanto. Rzeźby, rysunki wystawia w wielu miastach Polski, w Belgii i na Węgrzech. Rysunki zamieszcza w miesięcznikach Medycyna dla Ciebie, Jupiter (dla austriackiej Polonii), Res Humana oraz w publikacjach książkowych. Jego sztuka Koniec świata została wyróżniona w szóstej edycji Tygodnia Sztuk Odważnych w Radomiu (2006). Jesienią 2009 Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie przedstawił prapremierę sztuki W windzie.
Szalona Maria (1991), Szaleństwa Marii (1999) to pozycje zadedykowane żonie Marii Szyszkowskiej, z którą od 1995 roku mieszka w Strzelcach pod Nałęczowem. Jest wegetarianinem.