Zapadalność na malarię i związana z nią śmiertelność spadły w Kambodży w latach 2010-tych 1 . Dzięki większym dedykowanym funduszom nastąpiła znacząca poprawa w profilaktyce i kontroli, w szczególności ulepszone wykrywanie przypadków i zwiększona dostępność moskitier nasączonych środkami owadobójczymi (ITN) oraz skutecznych leków przeciwmalarycznych 2 , 3 . Prawdopodobnie przyczynił się do tego również rozwój gospodarczy, w tym zmiany w sposobie użytkowania gruntów. W latach 2017–2018 nastąpił przejściowy wzrost transmisji. Od tego czasu liczba przypadków gwałtownie spadła, zwłaszcza malarii falciparum. Wiele prowincji wcześniej dotkniętych malarią jest teraz wolnych od malarii lub zbliża się do przerwania lokalnej transmisji, aw ciągu ostatnich trzech lat zgłoszono zero zgonów z powodu malarii 4. Jednak do wykonania zadania konieczne jest dalsze zaangażowanie w eliminację malarii i nowe strategie docierania do odległych populacji 5 . Pojawiły się i rozprzestrzeniły również wielolekooporne szczepy Plasmodium falciparum 6-8 , a brak alternatywnych leków zastępujących terapie oparte na artemizyninie (ACT) jako leczenia pierwszego rzutu może mieć poważny wpływ na zdrowie publiczne, szczególnie na obszarach o wysokim związana z tym zachorowalność i śmiertelność 9 , 10 .

W Kambodży i szerszym podregionie Wielkiego Mekongu (GMS) rezerwuary pasożytów malarii zwykle skupiają się wzdłuż granic międzynarodowych i wokół lasów 11-13 . Na tych obszarach malaria nadal występuje endemicznie w populacjach wysokiego ryzyka, w tym wśród mobilnych pracowników migrujących i osób chodzących do lasów 14-16 , a bezobjawowe przenoszenie odgrywa rolę w podtrzymywaniu przenoszenia 12 . Społeczności, w których żyją te grupy, są często odizolowane geograficznie i zamieszkiwane przez mniejszości etniczne 17 , 18 . Dlatego potrzebne są nowe strategie, aby odwrócić te niedawne niepowodzenia: na przykład masowe podawanie leków przeciwmalarycznych zostało pilotowane w celu rozwiązania problemu bezobjawowej transmisji 19, 20 oraz innowacyjne programy , takie jak te wykorzystujące sztukę i teatr, miały na celu zaangażowanie trudno dostępnych społeczności w zapobieganie i kontrolę malarii 21-23 .

Ocena zaangażowania społeczności teatralnej i artystycznej wokół malarii

Od 2016 roku, wraz z kambodżańskim krajowym centrum zapobiegania i kontroli malarii (CNM), Mahidol Oxford Tropical Medicine Unit (MORU) organizuje serię wydarzeń teatralnych i artystycznych związanych z malarią, „Village Drama Against Malaria” (VDAM) w wioski w prowincjach Battambang (2016), Pailin (2017) i Stung Treng (2018 i 2019). W 2020 roku nie zorganizowano żadnych wydarzeń z powodu choroby koronawirusowej 2019 (COVID-19). Równolegle zespół projektowy zbierał informacje, aby monitorować i oceniać działania związane z zaangażowaniem społeczności, szczególnie pod kątem lokalnego uczestnictwa i doświadczeń interesariuszy. Działania zostały dobrze przyjęte przez zaangażowane społeczności: frekwencja była wysoka, przybyli ludzie z okolicznych wiosek. Wywiady z respondentami, w tym z publicznością, liderami społeczności i wykonawcami, 21 , 22 . Zaangażowanie uczniów oraz integracja lokalnego tańca i kostiumu były elementami występów, które ludzie szczególnie cenili 23 .

Zaangażowanie lokalnych interesariuszy w proces określania kryteriów monitorowania i ewaluacji projektów jest ważnym krokiem w kierunku ich pełnego zaangażowania 24 . Podejścia oparte na „teorii zmiany” (TOC) kładą nacisk na techniki oparte na współpracy, partycypacji oraz praktyczne lub stosowane. Jako taki, TOC był dobrze dostosowany do naszego celu, jakim było współtworzenie ram monitorowania i oceny. Nasze wcześniejsze ewaluacje projektu VDAM były prowadzone przez badaczy i zebraliśmy opinie zainteresowanych stron na temat poszczególnych działań i stojących przed nimi wyzwań 21ale niewielki nacisk położono na to, jak rozumieją potencjalne korzyści i jak postrzegają te korzyści w kontekście długoterminowego celu eliminacji malarii w Kambodży. Aby zebrać ich wkład, z myślą o refleksji nad działaniami VDAM w latach 2016-2019 i zaplanowaniu działań zaangażowania społeczności w przyszłości, przeprowadziliśmy warsztaty z interesariuszami zaangażowanymi w programy VDAM. Uczestnicy warsztatów wspólnie opracowali ramy teorii zmian, aby lepiej zrozumieć (potencjalny i rzeczywisty) wpływ działań artystycznych i teatralnych w latach 2016-2019 na malarię w społecznościach, a także szerszy kontekst, w którym te działania mają miejsce. W niniejszym artykule przedstawiono wyniki tych warsztatów i omówiono ich znaczenie dla monitorowania i ewaluacji.

Metody

Teoria zmiany

Teoria zmiany ma na celu wyraźne opisanie, w jaki sposób projekt lub inicjatywa może osiągnąć zamierzone rezultaty, uwzględniając kontekst 25 . Zapewnia ramy do wyartykułowania złożonych ścieżek, które prowadzą od działań do konkretnych wyników i ostatecznego wpływu. Przedstawiono również założenia, które muszą być spełnione, aby działania przyniosły zamierzone rezultaty i wpływ. Teoria zmian jest również wykorzystywana do identyfikacji wskaźników, które można wykorzystać do oceny postępów dowolnego programu w osiąganiu zamierzonych rezultatów i celów 26 

Obszar prac

Projekt VDAM prowadzony był w północno-wschodniej i zachodniej Kambodży: Stung Treng; Prowincje Battambang i Pailin od 2016 do 2019 r. Obszary te znajdują się w pobliżu granic Laosu PDR (Stung Treng) i Tajlandii (Battambang i Pailin) ​​i są przeważnie wiejskie. Zgłaszają różne trendy w przenoszeniu malarii: Stung Treng ma jedną z najwyższych zachorowań na malarię w Kambodży, podczas gdy Battambang i Pailin stanowią część regionu przygranicznego Tajlandii i Kambodży, który został wybrany jako obszary priorytetowe w zakresie powstrzymywania oporności na artemizynę i widział ostatnio spadek zachorowalności na malarię 27 . Liczba przypadków malarii w Stung Treng znalazła się wśród 10 najlepszych z 43 dystryktów operacyjnych w 2020 r., jak obliczono na podstawie rocznego wskaźnika badań krwi ( https://mis.cnm.gov.kh/Dashboard/V2 ).

We wszystkich tych lokalizacjach działalność związana z utrzymaniem polega na ogół na utrzymaniu rolnictwa i leśnictwie. Te wioski mają tylko podstawową infrastrukturę i bardzo mało nowoczesnej rozrywki. Strung Treng ma bardziej zróżnicowaną etnicznie populację, ze znaczącymi populacjami Kaviet i Lao.

W czasie działalności VDAM trwały badania kliniczne w ramach wieloletniej współpracy między MORU a Narodowym Programem Kontroli Malarii Kambodży (CNM) 19 , 28 , 29 . Jednak teren pola Strung Treng został założony niedawno w porównaniu z innymi terenami.

Podejście „Wiejski dramat przeciw malarii”.

Program realizowano w prowincjach Battambang i Pailin 21 , 22 , 30 w 2016 i 2017 r., a następnie w prowincji Stung Treng w 2018 i 2019 r. 23. Program przebiegał równolegle z innymi pracami angażującymi prowadzonymi przez lokalne władze ds. zdrowia, organizacje pozarządowe i badaczy malarii. W trakcie planowania i wdrażania projekt obejmował współpracę między kluczowymi lokalnymi pracownikami służby zdrowia, liderami społeczności, wykonawcami oraz personelem zaangażowanym/badawczym MORU. Chociaż głównym tematem zaangażowania społeczności była malaria (zapobieganie i wczesne leczenie), w porozumieniu z lokalnymi zainteresowanymi stronami określono dodatkowe dziedziny zdrowia jako priorytety. Różniły się one z roku na rok i obejmowały szczepienia niemowląt i opiekę przedporodową, chociaż nie były to tematy badawcze MORU. W świetle stosunkowo niskich wskaźników alfabetyzacji (w porównaniu z obszarami miejskimi) media drukowane, takie jak ulotki i plakaty, uznano za nieodpowiednie, a jako główne zajęcie wybrano dramat. Dodatkowo, niektóre społeczności, zwłaszcza w prowincji Stung Treng, nie mówią językiem khmerskim, a jedynie językami etnicznymi. W każdym roku łączny czas trwania programu wynosił od dwóch do trzech miesięcy i składał się z kilku etapów:

Podczas spotkania orientacyjnego i konsultacyjnego z lokalnymi interesariuszami (w tym z liderami gmin i wsi, dyrektorami szkół podstawowych, komendantem policji, kierownikami ośrodków zdrowia i pracownikami malarii) omówiono działania, wioski docelowe i tematy działań angażujących. Uczestniczył w nim także zespół projektowy VDAM i aktorzy teatralni. Uczestnicy mieli możliwość kształtowania planów zaangażowania społeczności. Zespół projektowy mógł uzyskać informacje zwrotne i dostosować plan oraz kluczowe przesłania. W celu sfinalizowania działań angażujących odbyło się kilka nieformalnych spotkań między zespołem projektowym, wykonawcami teatralnymi i społecznością.

1. Przez trzy dni w każdej wsi zespół teatralny prowadził warsztaty plastyczne i teatralne z lokalnymi dziećmi. Dla większości dzieci była to pierwsza możliwość uczestniczenia w warsztatach teatralnych. Pracownicy projektu najpierw spotkali się z przywódcami gmin i wsi, dyrektorem i nauczycielami miejscowej szkoły oraz wiejskimi pracownikami malarii, aby omówić działania i zaprosić uczniów do udziału. Za zgodą rodziców i pomocą nauczycieli szkolnych miejscowi uczniowie wzięli udział w warsztatach teatralnych i tanecznych oraz próbach przygotowujących do występu na wsi. Zespół teatralny nauczył wykonawców dialogów i kroków oraz poinstruował ich o przekazywaniu wiadomości o malarii. Młodsze dzieci wykonały rysunki związane z malarią. W 2019 roku podczas pobytu w wioskach zespół projektowy rozmawiał również z mieszkańcami wsi na temat lokalnych strojów, instrumentów muzycznych, sztuki i tańca, które zostały włączone do spektakli. Trzeciego wieczoru miejscowe dzieci wystąpiły wraz z profesjonalnym zespołem teatralnym na wiejskim rynku. Były też zabawy, konkursy śpiewu, quizy o malarii, pokaz mody i skecz komediowy o malarii. Na uroczystość zaproszono wszystkich członków społeczności. W sumie Wiejski Dramat Przeciw Malarii dotarł do 55 wiosek wiejskich, 2378 uczniów i 43502 słuchaczy. 

Tabela 1.

Liczba wiosek, uczestników i słuchaczy projektu Wiejski dramat przeciw malarii w latach 2016-2019.

*Młodzież zaangażowana w spektakle (m.in. tańce, skecze komediowe o tematyce malarycznej, pokaz mody) i konkursy

2. Co roku na zakończenie odbywały się przemówienia, konkursy, występy zawodowych śpiewaków, lokalne tradycyjne tańce i amatorski konkurs śpiewu. Zaproszono sołtysów wojewódzkich, gminnych, powiatowych i wiejskich wraz z lokalnymi instytucjami i organizacjami pozarządowymi. Uczestniczyli w nim starsi pracownicy Narodowego Centrum Entomologii Parazytologii i Kontroli Malarii (CNM). W Stung Treng grupy z wcześniej odwiedzonych wiosek zostały zaproszone jako goście specjalni, aby zaprezentowali swój lokalny taniec i muzykę.

Etyka i zgoda

Nasze warsztaty nie mieściły się w definicji badań na ludziach i dlatego nie zabiegaliśmy o aprobatę etyczną. Zgoda była dorozumiana poprzez przyjęcie naszego zaproszenia na warsztaty i udział w warsztatach. Staraliśmy się również o konkretną ustną zgodę na nagrywanie sesji.

Różnorodni interesariusze zostali zaproszeni do udziału w dwóch całodniowych warsztatach: jednym w Battambang w dniu 30 sierpnia 2019 r. i jednym w Stung Treng w dniu 2 września 2019 r. Warsztaty te odbyły się po ostatnich wydarzeniach VDAM w 2019 r. Uczestnicy zostali wylosowani z prowincji malarii programu kontrolnego, wiosek, które brały udział w zajęciach teatralnych (przywódców wioskowych, wioskowych pracowników malarii i uczniów-wykonawców) oraz grup teatralnych, które prowadziły przedstawienia. Zostali zaproszeni do udziału przez personel projektu w dwóch ośrodkach badawczych MORU, wysyłając oficjalny e-mail lub list z zaproszeniem. Łącznie zaproszenie przyjęło 19 osób, które uczestniczyły w każdym warsztacie.

Formuła warsztatu

Podczas pierwszej sesji warsztatowej, członkowie zespołu projektowego oraz główny facylitator (CP), który nie był bezpośrednio zaangażowany w codzienną realizację projektu VDAM, wygłosili szereg prezentacji. Prezentacje obejmowały przegląd aktualnej sytuacji malarii w prowincjach, wyniki ostatnich badań nad malarią przeprowadzonych przez MORU/CNM oraz podsumowanie projektu VDAM w latach 2016-2019. Ten ostatni, który zawierał zdjęcia i filmy z wydarzeń VDAM służył jako przypomnienie uczestnikom szczegółów wydarzeń, które miały miejsce na przestrzeni ostatnich czterech lat. Trzecia prezentacja przedstawiła ideę teorii zmiany i wyjaśniła różne zaangażowane elementy oraz cel włączenia ich w ten proces. Nacisk położono na znaczenie ich wkładu jako uczestników pod względem identyfikowania odpowiednich działań, sukcesów, porażek, wyzwań, założeń i definiowania celów projektu tak, jak je widzieli. W dyskusji postawiono ustrukturyzowane pytania.

Wszystkie prezentacje wygłoszono w języku khmerskim lub dokonano bezpośredniego tłumaczenia z angielskiego na khmerski. Na prezentacje przeznaczono kilka godzin, aby nie zabrakło czasu na pytania, zwłaszcza dotyczące elementów ram teorii zmiany.

Zbieranie danych

Uczestnicy pracowali w grupach od czterech do sześciu osób, korzystając z pomocy moderatora, który nie był bezpośrednio zaangażowany w codzienną pracę nad projektem VDAM, oraz tłumaczy. Członek każdej grupy był mianowany pisarzem i sprawozdawcą. Na podstawie dyskusji i komentarzy grupy sporządzili schemat ścieżki wpływu.

Opierając się na teorii zmiany, grupy zostały poproszone o sporządzenie diagramu ścieżki wpływu za pomocą flipchartów, karteczek samoprzylepnych. Wymagało to zidentyfikowania i opisania: różnych działań składowych projektu; potencjalne wyniki i wpływ działań; oraz ogólny cel projektu. Z pomocą uczestników grupy skryba narysował zależności między tymi czynnościami. Grupa zidentyfikowała i opisała również granice tych relacji, założenia, które należy spełnić, aby je osiągnąć, oraz rolę szerszego kontekstu. Z pomocą prowadzącego i tłumaczy każda grupa stworzyła wizualną reprezentację teorii zmiany – ścieżkę wpływu.

Na ostatniej sesji całodniowych warsztatów sprawozdawca przedstawił grupowy diagram teorii zmian pozostałym członkom grupy, którzy wraz z prowadzącym mieli możliwość zadawania pytań i doskonalenia elementów teorii zmiana.

Podczas warsztatów tłumacze i prowadzący robili notatki, a główne sesje były nagrywane cyfrowo za zgodą uczestników. Wszystkie zgody i środki bezpieczeństwa danych były zgodne ze standardowymi procedurami operacyjnymi MORU. Następnie tłumacze sprawdzili nagrania ze swoimi notatkami, aby upewnić się, że nie pominięto żadnych szczegółów ani niuansów z dyskusji. Wszystkie nagrania zostały zniszczone po zrobieniu notatek. Notatki zostały wykorzystane jako uzupełnienie diagramów teorii zmian do analizy tematycznej w celu zidentyfikowania głównych obszarów istotnych dla monitorowania i ewaluacji programu.

Wyniki

Teoria zmiany

Rysunek 1oraz Rysunek 2przedstawić skonsolidowaną teorię zmiany z każdego z warsztatów. TOC powiązały konkretne działania programu VDAM z jego ostatecznym celem, którym jest zmniejszenie zachorowalności na malarię w przypadku Stung Treng lub wyeliminowanie malarii w przypadku Battambang. Wymagane działania lub wkład obejmowały szkolenie uczniów-wykonawców, przeprowadzanie prób, zapraszanie gości na przedstawienia oraz dialogi z zainteresowanymi stronami ze społeczności i władzami lokalnymi.

Ze względu na interakcje między grupami podczas każdego warsztatu, istniały podobieństwa między diagramami każdej grupy, a połączone teorie zmian na liczbach są wersjami addytywnymi w grupach na każdym warsztacie. Nie było bezpośrednich konfliktów między diagramami różnych grup, a różnice dotyczyły głównie sformułowania poszczególnych pozycji. Nie próbowaliśmy łączyć TOC dla każdego warsztatu w jeden, ponieważ istniały między nimi pewne różnice wynikające z dodatkowych, specyficznych dla lokalizacji celów projektu VDAM (np. promowanie sztuki etnicznej w Stung Treng) oraz różnych przypadków malarii w różnych prowincjach.

Uwagi dotyczące monitorowania i oceny

Na podstawie powyższych ram TOC oraz dyskusji z uczestnikami warsztatów zidentyfikowano pięć ogólnych obszarów, które są szczególnie istotne dla monitorowania i oceny działań angażujących, z których każdy omówiono po kolei poniżej.

1. Wyzwania logistyczne i praktyczne projektu VDAM

Podczas obu warsztatów uczestnicy zwracali uwagę na praktyczne i logistyczne wyzwania związane z pomyślnym podjęciem działań w geograficznie odizolowanych lokalizacjach. Zespół projektowy przenosił się z wioski do wioski iw każdej wiosce miał tylko trzy dni. Uczestnicy warsztatów, którzy byli bezpośrednio zaangażowani w organizację programów, podkreślali, jak potrzebne są przygotowania, aby przezwyciężyć te wyzwania. Działania wymagały trudnych podróży z ciężkim sprzętem (np. scenicznym i dźwiękowym), szczególnie w przypadku spektakli. Były też problemy z podróżowaniem widzów, takie jak „przeprawa przez rzekę” i „noszenie wielu rzeczy” ze względu na rozproszony charakter niektórych osiedli, słabą lub brak dróg i brak transportu publicznego. Ze względu na ograniczenia budżetowe i czasowe, harmonogram zajęć był napięty, a niektórzy z zespołu teatralnego podkreślali, jak wpłynęło to na występy. Zbieranie informacji zwrotnych od zespołu realizującego zlecenie i wykonawców przez cały czas trwania programu było postrzegane jako jeden ze sposobów uzyskania informacji o tych wyzwaniach i wczesnego ich złagodzenia.

2. Stopień zakorzenienia i zasięg zaangażowania

Uczestnicy obu warsztatów docenili znaczenie współpracy z lokalnymi liderami i władzami wsi przed iw trakcie programu teatralno-artystycznego. Spotkania te były niezbędne do uzyskania niezbędnych pozwoleń na organizowanie spotkań i wydarzeń w społecznościach, ale także wniosły istotną wartość dodaną do programów. Artyści teatralni zauważyli, jak lokalni liderzy pomogli im stworzyć wciągający i odpowiedni lokalnie scenariusz spektaklu, który uzupełnia istniejące działania lokalnych liderów ds. zdrowia i organizacji pozarządowych. Ponadto jest to ważne, aby zapewnić, że nasze działania wnoszą wartość dodaną do istniejących wysiłków, a nie przypadkowo je osłabiają. Angażowanie w ten sposób wybitnych lokalnych postaci oznaczało również, że były one bardziej skłonne do udziału w przedstawieniach, co nadawało legitymizacji wydarzeniom wiejskim. Podobnie, ścisłe zaangażowanie prowincjonalnego organu ds. zdrowia i krajowego programu zwalczania malarii zapewniło obecność wyższych rangą przedstawicieli tych organizacji na corocznych imprezach zamykających. To w połączeniu z obecnością urzędników szczebla dystryktu zwróciło uwagę mediów na wydarzenia. Wskaźniki zakresu tego zaangażowania obejmowały liczbę uczestników wydarzeń, relacje w mediach i obecność liderów społeczności. Wywiady z liderami społeczności były również sposobem na ocenę roli tego szerszego zaangażowania. Wskaźniki zakresu tego zaangażowania obejmowały liczbę uczestników wydarzeń, relacje w mediach i obecność liderów społeczności. Wywiady z liderami społeczności były również sposobem na ocenę roli tego szerszego zaangażowania. Wskaźniki zakresu tego zaangażowania obejmowały liczbę uczestników wydarzeń, relacje w mediach i obecność liderów społeczności. Wywiady z liderami społeczności były również sposobem na ocenę roli tego szerszego zaangażowania.

3. Wiedza i pewność siebie młodych ludzi w zakresie zdrowia

Kluczowym elementem programów były próby, a uczestnicy warsztatów podkreślali wyzwania w zakresie przygotowania studentów do występów. Wyzwania te były związane głównie z ograniczonym czasem. Podczas prób performerzy byli instruowani w zakresie profilaktyki malarii i wczesnego leczenia w ramach komunikatów do przekazania podczas występu, a skuteczne przekazywanie komunikatów było kluczowe. Przygotowanie i występ miały szerszy wpływ, wykraczający poza wchłanianie i zwracanie wiadomości zdrowotnych. Podczas obu warsztatów uczestnicy opisywali, w jaki sposób – dzięki próbom i występom – zaangażowani młodzi ludzie zyskali większą pewność siebie w angażowaniu się w kwestie zdrowotne i rozpowszechnianiu przesłania. Obejmowało to rozmowę o tym, czego nauczyli się poza przedstawieniami teatralnymi.

4. Skuteczność komunikacji

Skuteczna komunikacja bez barier językowych została wymieniona jako kluczowa przy przekazywaniu wiadomości szerszej społeczności podczas występu. Komunikacja jako potencjalne wyzwanie była częściej wymieniana na warsztatach Battambang pomimo większej różnorodności językowej w Stung Treng. Ponadto uczestnicy zauważyli również, że „wiadomość musi dotrzeć do ludności mobilnej”, odnosząc się do pracowników leśnych, którzy podróżują z miejsca na miejsce, aby zbierać drewno i owoce lub polować. Uzyskanie wglądu w to, czy te wyniki zostały osiągnięte, wymaga przeprowadzenia ankiet wśród odbiorców i szerszych społeczności w celu oceny zrozumienia przez nich przekazywanych wiadomości oraz ich świadomości w zakresie zapobiegania malarii i zarządzania nią.

Wpływ na malarię

Uczestnicy warsztatów postrzegali programy jako aspirujące do korzyści ogólnospołecznych w zakresie zapobiegania malarii, kontroli i ostatecznej eliminacji malarii (nie tylko dla młodzieży bezpośrednio zaangażowanej w spektakle). Dotyczyło to wiedzy na temat malarii i zmian zachowań, takich jak „spanie pod moskitierą, gdy idziemy do lasu” i „oczyszczanie okolic”.

Grupy w obu lokalizacjach skupiły się na dość ogólnych celach związanych z redukcją lub eliminacją malarii. Grupa Battambang wyraźnie wspomniała o eliminacji (chociaż odzwierciedla to mniejszą częstość występowania malarii na tym obszarze, co czyni ten cel realistycznym). Grupy skupiły się na wywieraniu wpływu na malarię, choć w Strung Treng uczestnicy wspominali również o celu wspierania lokalnej sztuki i rzemiosła. Odzwierciedla to dodanie lokalnego stroju i tańca do występów w Stung Treng. Nie wspomniano o związku między programem dramatycznym i artystycznym a rekrutacją w badaniach klinicznych prowadzonych w ośrodkach badawczych. Częstość występowania malarii znacznie spadła w okresie objętym niniejszą pracą, ale miało to miejsce również w innych regionach Kambodży i nie można wnioskować o bezpośrednim wpływie tych działań.

Poza bezpośrednią kontrolą programu dramatycznego i artystycznego zidentyfikowano szereg założeń, które należy wypełnić, aby zapewnić oddziaływanie. Uczestnicy warsztatów Battambang szczególnie zwrócili uwagę na szereg barier strukturalnych, takich jak odpowiednie testy i dostępność, skuteczne leki przeciwmalaryczne oraz znaczenie wiejskich pracowników zajmujących się malarią. Tutaj wskaźniki sukcesu są dostępne wśród danych zbieranych rutynowo w ramach krajowego programu zwalczania malarii (chociaż siła wiejskiej sieci pracowników zajmujących się malarią ma również znaczenie dla jakości i zasięgu tych informacji).

Dyskusja

Poprzez warsztaty z teorii zmian staraliśmy się zaangażować interesariuszy w scharakteryzowanie kryteriów ewaluacji projektu Village Drama Against Malaria w Kambodży. Jest to częścią promowania większego zaangażowania, w którym interesariusze nie tylko dostarczają danych w ramach monitorowania i oceny, ale także wpływają na charakter gromadzonych danych i sposób definiowania sukcesu. Oczekuje się, że aktywne zaangażowanie interesariuszy zwiększy odpowiedzialność i podtrzyma zainteresowanie działaniami angażującymi.

Podczas warsztatów, w grupach, interesariusze opracowywali teorie zmiany. Ze względu na interakcje między grupami w każdym warsztacie, teorie zmiany zostały skonsolidowane w wynikach. Istniały podobieństwa między skonsolidowanymi teoriami zmian z dwóch warsztatów, chociaż w Battambang wygenerowano bardziej złożone ścieżki wpływu ( Rysunek 1). Jako istotne do monitorowania i oceny zidentyfikowano pięć szerokich obszarów: wyzwania logistyczne i praktyczne; zakorzenienie i zasięg zaangażowania; wiedza zdrowotna i pewność siebie młodych ludzi; efektywność komunikacji; wpływ na malarię. Obszary te dobrze pasują do monitorowania i oceny, które MORU-CNM przeprowadziło do tej pory, ale wskazują również na dodatkowe możliwości oceny, które są ważne dla interesariuszy. Podkreślają również ograniczenia wpływu, jaki program dramatyczny i artystyczny może mieć na wskaźniki malarii.

Formalne wywiady nie zostały przeprowadzone z zespołem VDAM; raczej informacje zwrotne na temat wyzwań zbierano podczas spotkań zespołu i nieformalnych dyskusji. Podczas tych spotkań i dyskusji zostały również opisane wyzwania, o których mowa w warsztacie. Było tak zwłaszcza wtedy, gdy próby i występy zbiegły się z porą deszczową 21. Po występach każdego roku przeprowadzano formalne wywiady i grupy fokusowe z członkami społeczności, w tym z liderami. W trakcie programów zbierano również nieformalne informacje zwrotne. Zbieranie informacji wraz z programem umożliwiło zespołowi reagowanie na wyzwania, przed którymi stanął zespół, i dostosowanie się w jak największym stopniu w ramach ograniczeń budżetowych. Jednym z ważnych przykładów była sugestia zaangażowania większej liczby studentów-wykonawców obok profesjonalnego zespołu teatralnego. Podczas przyszłych programów proces ten mógłby być bardziej systematyczny, a informacje zwrotne i odpowiedzi byłyby rejestrowane równolegle z programem.

Podobnie jak gdzie indziej, uczestnicy warsztatów podkreślili znaczenie stopniowego zaangażowania, najpierw angażującego liderów społeczności, a następnie szerszą społeczność 31 , 32. Podczas poprzednich ewaluacji wywiady z liderami społeczności, wiejskimi pracownikami malarii i pracownikami służby zdrowia koncentrowały się na ich doświadczeniach związanych z przedstawieniami oraz na tym, czy postrzegają dramat i sztukę jako skuteczną strategię przekazywania wiadomości związanych ze zdrowiem. W tych wywiadach było ogólne uznanie dla tego podejścia. Stosunkowo niewielki nacisk położono na proces przygotowania do dramatu i wcześniejsze zaangażowanie liderów społeczności. Wyniki warsztatów wskazują, że należy to uwzględnić w przyszłych ocenach. Pozytywne nastawienie do dramy i sztuki znalazło odzwierciedlenie w wysokiej frekwencji – informacjach zebranych w ramach poprzedniego monitoringu i ewaluacji 21 , 30 .

Po programach teatralno-artystycznych, w 2016 i 2018 roku, zespoły przeprowadziły wywiady z performerami, aby zebrać informacje na temat ich doświadczeń związanych z występami oraz tego, czego nauczyli się podczas prób i występów. W wywiadach tych podkreślono korzyści, jakie wymieniali uczestnicy warsztatów, a prezenterzy opisali, że mogą śmiało mówić o tym, czego nauczyli się po występach, zwłaszcza z ich występem 21 – 23 .

Jednym z celów wywiadów przeprowadzonych po przedstawieniu dramatu i sztuki było zrozumienie jego wpływu na społeczność, w szczególności pod względem tego, jak wpłynął na świadomość ludzi w zakresie zapobiegania i zwalczania malarii 23. Jest prawdopodobne, że VDAM skonsolidował wiedzę na temat malarii w społecznościach docelowych. Wywiady przeprowadzono przed i po programie, ale członkowie społeczności wykazali się wysoką początkową świadomością na temat malarii, co utrudniało rozpoznanie wpływu komunikatów zdrowotnych związanych z malarią. Członkowie społeczności byli jednak w stanie przypomnieć sobie wiele wiadomości, które stanowiły część występów. Respondenci zastanawiali się również nad ograniczeniami wpływu tych komunikatów: na przykład wysiłki na rzecz ograniczenia kontaktu z komarami nie były ograniczone wiedzą, ale raczej działalnością w lasach, która zapewnia im środki do życia 17 . Podkreśla to znaczenie badań formatywnych w celu oceny wstępnej świadomości zagadnień zdrowotnych w szerszej społeczności i odpowiedniego dostosowania programu.

Biorąc pod uwagę szereg dodatkowych uwarunkowań, zidentyfikowanych przez uczestników warsztatów, ocena wpływu programu na lokalną zachorowalność lub rozpowszechnienie malarii jest trudna. Czynniki systemu opieki zdrowotnej, takie jak dostępność i dostępność testów oraz odpowiednie leczenie, odgrywają kluczową rolę w zachorowalności na malarię i jej rozpowszechnieniu, podobnie jak dostępność moskitier. Na przykład w Kambodży wycofanie wsparcia ze Światowego Funduszu dla wiejskich pracowników malarii w latach 2016–2017 zostało powiązane z późniejszym dużym wzrostem zgłoszonych przypadków malarii 33. Z kolei w większości części Battambang częstość występowania spadła prawie do zera w latach po programie teatralnym i artystycznym. Zbiegło się to również z masowymi programami podawania leków przeciwmalarycznych na tych obszarach. Dlatego należy zachować ostrożność przy ocenie programów takich jak ten pod kątem wskaźników malarii, czy to w skali lokalnej, czy większej.

Warto zauważyć, że pytani o cele programu teatralno-artystycznego uczestnicy nie wspominali o rekrutacji do badań klinicznych prowadzonych w lokalnych ośrodkach badawczych. Badacze zajmujący się malarią uważali jednak, że działania VDAM miały pozytywny wpływ na uwrażliwianie społeczności na projekty badawcze, a tym samym ułatwiały rekrutację uczestników do badań, zwłaszcza dużych prób klinicznych. Może to być spowodowane tym, że projekt VDAM był prowadzony zarówno w wioskach, które nie były zaangażowane w badania kliniczne nad malarią, jak iw tych, które nie były zaangażowane. W niektórych latach projekt VDAM obejmował również tematy zdrowotne niezwiązane z badaniami nad malarią. Chociaż jest to pozytywne z punktu widzenia zdrowia publicznego, prawdopodobnie podkreśla również rozbieżne priorytety między naukowcami a innymi zainteresowanymi stronami. Oprócz zapobiegania i zwalczania malarii, projekt VDAM miał na celu wsparcie badań klinicznych trwających w czasie projektu. Nasz artykuł wskazuje również na potrzebę położenia większego nacisku na rolę badań klinicznych w zwalczaniu malarii i osiąganiu celów eliminacji malarii w przyszłych programach zaangażowania w ośrodkach badawczych.

Warsztaty te, jak również poprzednie ewaluacje, wskazują na kilka ograniczeń VDAM jako projektu angażującego. Projekt odniósł sukces, docierając do dużej liczby ( Tabela 1) widzów o niskim poziomie umiejętności czytania i pisania oraz pomogło szerzyć wiedzę na temat zwalczania i zapobiegania malarii. Poinformowano również społeczności o trwających projektach badawczych nad malarią. Jednak poziom interakcji z uczniami i lokalnymi interesariuszami w każdej wiosce był niski. Wiele wyzwań związanych z VDAM, takich jak brak czasu na próby, wynikało z ograniczeń czasowych i konieczności przemieszczania się zespołu od wioski do wioski w krótkim czasie. Strategie, które bardziej angażują młodych ludzi i umożliwiają im udział w badaniach, takie jak „grupy doradcze młodych osób (YPAG) mogą być stosowane w przyszłości. W innych miejscach w Kambodży YPAG okazały się skutecznym sposobem angażowania młodych ludzi 34 .

Badanie miało kilka mocnych stron. Warsztaty były prowadzone przez zespół projektowy, ale wkład i elementy struktury TOC uzyskano od uczestników. Przedstawia proces i wyniki podejścia opartego na teorii zmiany opracowanego przez odpowiednich i różnorodnych interesariuszy, które identyfikuje obszary oceny dla naszego programu VDAM i przyszłych programów zaangażowania. Większość uczestników warsztatów mieszkała i pracowała w odpowiednich prowincjach Kambodży i ma wiedzę na temat sytuacji związanej z malarią, kontekstu, VDAM i innych działań angażujących na tym obszarze.

Wyniki są ograniczone czasem trwania warsztatów TOC, na które ze względu na napięty harmonogram uczestników i konieczność dojazdu do centralnej lokalizacji możliwy był tylko przez jeden dzień w każdej lokalizacji. Ponadto ze względu na tłumaczenia (z khmerskiego na angielski) niektóre niuanse mogły zostać pominięte. W każdym warsztacie uczestnicy pochodzili z wyższych stanowisk we władzach dystryktu i prowincji, a także ogółu społeczeństwa w wioskach objętych interwencją. Prowadzący warsztaty mają wieloletnie doświadczenie w prowadzeniu warsztatów i dołożyli wszelkich starań, aby były integracyjne. Możliwe jednak, że poglądy niektórych uczestników mogły nie być w pełni reprezentowane.

Wniosek

Korzystając z podejścia opartego na teorii zmian, podczas dwóch warsztatów interesariusze zaangażowani w programy teatralne i artystyczne w zachodniej i północnej Kambodży opracowali ścieżki wpływu, aby powiązać swoje działania z ostatecznymi celami. Celem warsztatów było zaangażowanie interesariuszy w scharakteryzowanie kryteriów oceny dla przyszłych programów. Jako istotne do monitorowania i oceny zidentyfikowano pięć szerokich obszarów: wyzwania logistyczne i praktyczne; zakorzenienie i zasięg zaangażowania; wiedza zdrowotna i pewność siebie młodych ludzi; efektywna komunikacja; wpływ na malarię. Obszary te dobrze współgrają z monitorowaniem i oceną przeprowadzoną do tej pory przez MORU-CNM. Uczestnicy warsztatów zidentyfikowali również szereg dodatkowych uwarunkowań lokalnych wskaźników malarii, co uwydatnia trudności w ocenie wpływu programu w tym zakresie.

Dostępność danych

Dane bazowe

Notatki z warsztatów są dostępne na żądanie Komitetu ds. Dostępu do Danych MORU po wypełnieniu formularza wniosku o dane .

Podziękowanie

Autorzy dziękują uczestnikom warsztatów i ich społecznościom oraz grupom teatralnym Mey Savon i Pha Ponleu Silipeak. Dziękują również Wojewódzkim Wydziałom Zdrowia w Pailin, Battambang i Stung Treng. Składają wyrazy wdzięczności dla ich  partnerów z Narodowego Programu Kontroli Malarii Kambodży za wsparcie w projektach VDAM w latach 2016-2019.

Oświadczenie o finansowaniu

Ta praca była wspierana przez Wellcome Trust poprzez nagrodę strategiczną dla Global Health Bioethics Network [096527, <ahref=https://doi.org/10.35802/096527> https://doi.org/10.35802/096527</a >] oraz podstawowe fundusze dla Mahidol Oxford Tropical Medicine Research Unit [106698, <ahref=https://doi.org/ 10.35802/106698 > https://doi.org/ 10.35802/106698 </a>].

Fundatorzy nie odgrywali żadnej roli w projektowaniu badań, gromadzeniu i analizie danych, podejmowaniu decyzji o publikacji ani przygotowaniu manuskryptu.

Bibliografia

1. WHO: Strategia eliminacji malarii w subregionie Greater Mekong: 2015-2030. Manila, Filipiny: Regionalne Biuro Światowej Organizacji Zdrowia dla Zachodniego Pacyfiku;2015. Źródło odniesienia [ Google Scholar ]

2. WHO: Program eliminacji malarii w Mekongu: Kraje Wielkiego Mekongu podejmują działania na rzecz zwalczania malarii. Światowa Organizacja Zdrowia;2018. Źródło odniesienia [ Google Scholar ]

3. Światowa Organizacja Zdrowia: Światowy raport o malarii 2019. Genewa: Światowa Organizacja Zdrowia;2019. Źródło odniesienia [ Google Scholar ]

4. Chakrya KS: Kambodża wygrywa walkę z malarią. Phnom Penh Post, 2020. Źródło odniesienia [ Google Scholar ]

5. von Seidlein L, Peto TJ, Tripura R i in.: Nowe podejście do zwalczania malarii na zalesionych obszarach Azji Południowo-Wschodniej. Trendy Parazytol. 2019; 35 ( 6 ):388–398. 10.1016/j.pt.2019.03.011 [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

6. Noedl H, Se Y, Schaecher K i in.: Dowody na malarię oporną na artemizynę w zachodniej Kambodży. N angielski J Med. 2008; 359 ( 24 ): 2619–20. 10.1056/NEJMc0805011 [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

7. Dondorp AM, Nosten F, Yi P i in.: Oporność na artemizynę w malarii Plasmodium falciparum . N angielski J Med. 2009; 361 ( 5 ): 455–67. 10.1056/NEJMoa0808859 [ darmowy artykuł na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

8. Ashley EA, Dhorda M, Fairhurst RM i in.: Rozprzestrzenianie się oporności na artemizynę w malarii Plasmodium falciparum . N angielski J Med. 2014; 371 ( 5 ): 411–23. 10.1056/NEJMoa1314981 [ PMC bezpłatny artykuł ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

9. Wootton JC, Feng X, Ferdig MT i in.: Różnorodność genetyczna i selektywne wymiatanie chlorochiny w Plasmodium falciparum . Natura. 2002; 418 ( 6895 ):320–3. 10.1038/nature00813 [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

10. Roper C, Pearce R, Nair S i in.: Międzykontynentalne rozprzestrzenianie się malarii odpornej na pirymetaminę. Nauki ścisłe. 2004; 305 ( 5687 ):1124. 10.1126/science.1098876 [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

11. Imwong M, Nguyen TN, Tripura R i in.: Epidemiologia subklinicznych zakażeń malarią w Azji Południowo-Wschodniej: wyniki badań przekrojowych na obszarach przygranicznych Tajlandii i Myanmaru, Kambodży i Wietnamu. Malar J. 2015; 14 :381. 10.1186/s12936-015-0906-x [ darmowy artykuł PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

12. Tripura R, Peto TJ, Veugen CC, et al.: Częstość występowania submikroskopowego Plasmodium w stosunku do występowania malarii w 20 wioskach w zachodniej Kambodży. Malar J. 2017; 16 ( 1 ):56. 10.1186/s12936-017-1703-5 [ darmowy artykuł na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

13. Tripura R, Peto TJ, Chalk J i in.: Trwałe infekcje Plasmodium falciparum i Plasmodium vivax w populacji zachodniej Kambodży: implikacje dla strategii zapobiegania, leczenia i eliminacji. Malar J. 2016; 15 :181. 10.1186/s12936-016-1224-7 [ artykuł bezpłatny na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

14. Guyant P, Canavati SE, Chea N i in.: Malaria oraz ludność mobilna i migracyjna w Kambodży: ramy ruchu ludności w celu informowania o strategiach kontroli i eliminacji malarii. Malar J. 2015; 14 ( 1 ):252. 10.1186/s12936-015-0773-5 [ artykuł bezpłatny na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

15. Biuro Regionalne dla Azji Południowo-Wschodniej, Światowa Organizacja Zdrowia: Podejścia do populacji mobilnych i migrantów w kontekście wielolekooporności na malarię i eliminacji malarii w subregionie Greater Mekong. New Delhi, Indie: Biuro Regionalne WHO dla Azji Południowo-Wschodniej;2016. Źródło odniesienia [ Google Scholar ]

16. Kar NP, Kumar A, Singh OP i in.: Przegląd dynamiki przenoszenia malarii w ekosystemach leśnych. Wektory pasożytów. 2014; 7 ( 1 ):265. 10.1186/1756-3305-7-265 [ darmowy artykuł na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

17. Sanann N, Peto TJ, Tripura R i in.: Praca w lesie i jej konsekwencje dla eliminacji malarii: badanie jakościowe. Malar J. 2019; 18 ( 1 ):376. 10.1186/s12936-019-3008-3 [ PMC bezpłatny artykuł ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

18. Grietens KP, Xuan XN, Van Bortel W i in.: Niskie postrzeganie ryzyka malarii wśród mniejszości etnicznej Ra-glai w południowo-środkowym Wietnamie: implikacje dla kontroli malarii w lasach. Malar J. 2010; 9 ( 101139802 ):23. 10.1186/1475-2875-9-23 [ artykuł bezpłatny na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

19. von Seidlein L, Peto TJ, Landier J i in.: Wpływ ukierunkowanej eliminacji malarii za pomocą masowego podawania leków na malarię falciparum w Azji Południowo-Wschodniej: randomizowane badanie klastrowe. PLoS Med. 2019; 16 ( 2 ): e1002745. 10.1371/journal.pmed.1002745 [ darmowy artykuł PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

20. von Seidlein L, Dondorp A: Zwalczanie ognia ogniem: masowe podawanie leków przeciwmalarycznych w dobie oporności na malarię. Expert Rev Anti Infect Ther. 2015; 13 ( 6 ): 715–30. 10.1586/14787210.2015.1031744 [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

21. Lim R, Tripura R, Peto TJ i in.: Dramat jako strategia zaangażowania społeczności w walkę z malarią w wiejskiej Kambodży [wersja 2; recenzowanie: 2 zatwierdzone, 1 zatwierdzone z zastrzeżeniami]. Witamy Open Res. 2017; 2:95 . 10.12688/wellcomeopenres.12594.2 [ darmowy artykuł PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

22. Lim R, Peto TJ, Tripura R i in.: Dramat wiejski przeciwko malarii. Lancet. 2016; 388 ( 10063 ):2990. 10.1016/S0140-6736(16)32519-3 [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

23. Callery JJ, Sanann N, Tripura R i in.: Angażowanie społeczności mniejszości etnicznych poprzez występy i sztukę: edukacja zdrowotna w leśnych wioskach Kambodży. Zdrowie wewnętrzne. 2020; ihaa076. 10.1093/inthealth/ihaa076 [ Artykuł bezpłatny na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

24. South J, Phillips G: Ocena zaangażowania społeczności w ramach systemu zdrowia publicznego. J Epidemiol Zdrowie społeczności. 2014; 68 ( 7 ): 692–6. 10.1136/jech-2013-203742 [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

25. Weiss CH: Nie ma nic bardziej praktycznego niż dobra teoria: Badanie ewaluacji opartej na teorii dla kompleksowych inicjatyw społecznych dla dzieci i rodzin. Nowe podejście Eval Community Initiat Concepts Methods Contexts.1995; 1 :65–92. [ Google Scholar ]

26. Laing K, Todd L: Metodologia oparta na teorii: Wykorzystanie teorii zmian w rozwoju, badaniach i ocenie. W: Centrum Badań nad Uczeniem się i Nauczaniem (red.). Uniwersytet w Newcastle;2015. 10.13140/RG.2.1.1607.4964 [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

27. Postępy w powstrzymywaniu pasożytów malarii tolerujących artemizynę w inicjatywie w Azji Południowo-Wschodniej (ARCE). Genewa: Światowa Organizacja Zdrowia;2010. Źródło odniesienia [ Google Scholar ]

28. Pell C, Tripura R, Nguon C i in.: Masowe podawanie leków przeciwmalarycznych w zachodniej Kambodży: badanie jakościowe czynników wpływających na zasięg. Malar J. 2017; 16 ( 1 ):206. 10.1186/s12936-017-1854-4 [ artykuł bezpłatny na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

29. Tripura R, Peto TJ, Chea N i in.: Kontrolowana próba masowego podawania leków w celu przerwania transmisji wielolekoopornej malarii falciparum w kambodżańskich wioskach. Clin Infect Dis. 2018; 67 ( 6 ): 817–26. 10.1093/cid/ciy196 [ Artykuł bezpłatny na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

30. Nguon C, Dysoley L, Davoeung C i in.: Sztuka i teatr dla zdrowia na wsi w Kambodży. Glob Bioeth. 2017; 29 ( 1 ): 16–21. 10.1080/11287462.2017.1411762 [ darmowy artykuł na PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

31. Adhikari B, Pell C, Phommasone K i in.: Elementy skutecznego zaangażowania społeczności: wnioski z ukierunkowanego badania eliminacji malarii w Lao PDR (Laos). Globalna akcja zdrowotna. 2017; 10 ( 1 ): 1366136. 10.1080/16549716.2017.1366136 [ PMC bezpłatny artykuł ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

32. Kajeechiwa L, Thwin MM, Nosten S i in.: Zaangażowanie społeczności w szybką eliminację malarii: przypadek stanu Kayin, Myanmar [wersja 1; recenzowanie: 2 zatwierdzone]. Witamy Open Res. 2017; 2:59 . 10.12688/wellcomeopenres.12051.1 [ darmowy artykuł PMC ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

33. Lek D, Callery JJ, Nguon C i in.: Narzędzia przyspieszające eliminację malarii falciparum w Kambodży: raport ze spotkania. Malar J. 2020; 19 ( 1 ):151. 10.1186/s12936-020-03197-6 [ PMC bezpłatny artykuł ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

34. Pol S, Fox-Lewis S, Cheah PY i in.: „Poznaj swoją publiczność”: program zaangażowania społeczności szpitalnej w niedochodowym szpitalu pediatrycznym w Kambodży. PLoS Jeden. 2017; 12 ( 8 ): e0182573. 10.1371/journal.pone.0182573 [ PMC bezpłatny artykuł ] [ PubMed ] [ CrossRef ] [ Google Scholar ]

 Działalność w Kambodży została wstrzymana z powodu COVID.

Informacje o autorach:

Mom Ean, Zarządzanie projektem; Nou Sanann, Zarządzanie projektem; James J. Callery, Zarządzanie projektem; Nadzór, Christopher Pell; Konceptualizacja, Kuracja danych, Analiza formalna, Metodologia, Pisanie — oryginalny projekt Przygotowanie, Pisanie – Recenzja i Redakcja, Thomas J. Peto;  Konceptualizacja, Administracja projektem, Pisanie – Recenzja i edycja,  Rupam Tripura, Administracja projektem, Pisanie – Recenzja i edycja i Phaik Yeong Cheah, Konceptualizacja, Pozyskiwanie funduszy, Administracja projektem, Nadzór, Pisanie – Pierwotna wersja robocza, Przygotowanie, pisanie – recenzja i redakcja.

1 Mom Ean, Nou Sanann, James J. Callery, Thomas J. Peto, Rupam Tripura, Phaik Yeong Cheah, – Oxford Tropical Medicine Research Unit, Wydział Medycyny Tropikalnej, Uniwersytet Mahidol, Bangkok, Tajlandia, 10400, Tajlandia

2 Nou Sanann – University Research Company, Phnom Penh, Kambodża

3  Christopher Pell – Amsterdamski Instytut Globalnego Zdrowia i Rozwoju, Amsterdam, Holandia

4 Thomas J. Peto, Rupam Tripura, Phaik Yeong Cheah – Centrum Medycyny Tropikalnej i Zdrowia Globalnego, Nuffield Department of Clinical Medicine, University of Oxford, Oxford, Wielka Brytania

5 Phaik Yeong Cheah, The Ethox Centre, University of Oxford, Oxford, Wielka Brytania; e –mail: ca.serdemport@gnoeykiahp

Konflikt interesów: Wszyscy autorzy byli zaangażowani w projekt Village Drama Against Malaria. Nie ujawniono żadnych innych konkurencyjnych interesów

prawa autorskie : © 2021 Ean M et al.

Niestety, z powodu pandemii Covid projekt „Wiejski dramat przeciw malarii” został w 2019 roku wstrzymany.