„Opłatek”( wiersz przypisywany C. K. Norwidowi )
Jest w moim kraju zwyczaj,
że w dzień
wigilijny,
Przy wzejściu
pierwszej gwiazdy
wieczornej na niebie,
Ludzie gniazda
wspólnego łamią
chleb biblijny
Najtkliwsze
przekazując uczucia
w tym chlebie.
Ten biały kruchy opłatek, pszenna kruszyna chleba,
a symbol wielkich rzeczy, symbol pokoju i nieba.
Na ziemię w noc wtuloną, Bóg schodzi jak przed wiekami.
Braćmi się znowu poczyńmy, przebaczmy krzywdy, gdy trzeba.
Podzielmy się opłatkiem, chlebem pokoju i nieba.
Szukając jakiegoś wiersza, który byłby – w mojej ocenie – odpowiednim uzupełnieniem do życzeń Świątecznych, które jak co roku w imieniu Redakcji WOBEC pragniemy złożyć Naszym Czytelnikom, trafiłem właśnie na ten. To fakt, że kwestia jego autorstwa jest wciąż dyskusyjna. Przypisywany jest też Wacławowi Roliczowi (choć są głosy wskazujące na to, że tylko pierwsza zwrotka jest wspólna). Słowo „wspólna” również nie oddaje istoty tej kompilacji. Pierwsza strofa tego pięknego wiersza „Do Stefana George’a, posyłając opłatek”, który Rolicz-Lieder posłał swojemu przyjacielowi, a zarazem tłumaczowi brzmi następująco:
Jest w moim kraju zwyczaj, że w dzień wigilijny,
Przy wzejściu pierwszej gwiazdy wieczornej na niebie,
Ludzie gniazda spólnego łamią chleb biblijny,
Najtkliwsze przekazując uczucia w tym chlebie. W dodanej strofie pojawia się „kruszyna chleba” („Ten biały kruchy opłatek, pszenna kruszyna chleba…”), którą autor kompilacji wyjął z Norwidowskiej „Mojej piosnki”: „Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba / Podnoszą z ziemi przez uszanowanie / Dla darów nieba, / Tęskno mi, Panie”. [Cytat za stroną Dolnośląskiej Biblioteki Publicznej]
Mniejsza zresztą o autorstwo. Ważne jest piękno tego wiersza i jego przesłanie.
Z okazji Świąt Bożego Narodzenia, wszystkim chrześcijanom i wyznawcom innych religii, a także niewierzącym, w imieniu Redakcji WOBEC składam najserdeczniejsze życzenia. Dużo zdrowia, szczęścia i radości oraz spełnienia marzeń. By z kolejnym rokiem w Świecie zapanował pokój, byśmy w przyszłość mogli spoglądać z większym niż dziś optymizmem.
W imieniu Redakcji WOBEC
Piotr Kotlarz
Wacław Koźma Damian Rolicz–Lieder (ur. 27 września 1866 w Warszawie, zm. 25 kwietnia 1912 tamże) – polski poeta końca XIX wieku, prekursor Młodej Polski.