Squealer rozciąga się u podnóża końcowej ściany dużej stodoły, w której napisano Siedem Przykazań (rozdz. VIII) – wstępna grafika do komiksu z paskami z 1950 r. autorstwa Normana Petta i Donalda Freemana. Z Wikimedia Commons, bezpłatnego repozytorium multimediów.
Streszczenie
Folwark zwierzęcy to powieść czysto propagandowa. Sam Orwell przyznaje, że napisał tę powieść, jako propagandę przeciwko „sowieckiemu mitowi”, aby obnażyć propagandę Stalina i stalinowski komunizm. Jako propagandysta, Orwell pokazuje swoje pomysły i opinie na temat reżimów dyktatorskich. Niniejsze studium przedstawia wyjątkową rolę różnych rodzajów i technik propagandy stosowanych w powieści przez bohaterów oraz to, w jaki sposób wpływy perswazyjne tych technik różnią się od siebie. Artykuł śledzi również sposoby i metody propagandystów, aby wykorzystać emocje ludzi, odwołując się do ich głębokich lęków i wielkich marzeń, aby ich omamić i oszukać. Orwell daje najbardziej druzgocący obraz propagandysty poprzez postać Squealera, który jest niezwykle skuteczny w przekonywaniu zwierząt i sprawianiu, że wierzą we wszystko, co mówi. Artykuł rzuca również światło na rzeczywiste wysiłki Orwella mające na celu ostrzeżenie ludzi przed taktykami stosowanymi przez reżimy polityczne oraz jego próbę pokazania skutków analfabetyzmu i braku edukacji we wspieraniu celów propagandystów w wykorzystywaniu ludzi i czynieniu ich ofiarami złej propagandy.
Słowa kluczowe: George Orwell, Propaganda, Techniki, Folwark zwierzęcy.
Wprowadzenie
George Orwell jest jednym z najbardziej wpływowych współczesnych powieściopisarzy. Jego powieści wyrażają potężną satyrę na polityczną i społeczną hipokryzję. Podobnie jak G.B. Shaw, jego celem pisarskim jest przedstawienie wad społeczeństwa w humorystyczny sposób. Ale element humoru nie zmienia prawdy, którą stara się przekazać. Jego powieści są najlepszą krytyką społecznych i politycznych problemów jego epoki (M.K, n.d., s. 17).
George Orwell jest tak wrażliwy na polityczne kłamstwa, nienawidzi politycznego kłamstwa i wspiera socjalizm, jest socjalistą w duchu, ale nie sprzyja żadnej partii. Dlatego jego pisarstwo jest pełne prostoty, uczciwości i krytycyzmu. Orwell uważa, że rosyjscy komuniści zdradzili socjalistyczne ideały Karola Marksa i czuje, że zachodnia lojalność wobec Rosji przesłoniła hipokryzję stalinowskiego reżimu. Kiedyś powiedział, że „pomyślał o obnażeniu sowieckiego mitu w historii, która mogłaby być łatwo zrozumiana przez prawie każdego i która mogłaby być łatwo przetłumaczona na inne języki” (Salami, 1999, s. 1), tą historią jest powieść Folwark zwierzęcy.
W przedmowie do ukraińskiego przekładu Folwarku zwierzęcego Orwell stwierdza, że nie chce ingerować w radzieckie sprawy wewnętrzne ani jedynie atakować Stalina za jego barbarzyńskie metody. Przede wszystkim zależy mu na tym, aby ludzie w Europie Zachodniej byli świadomi rzeczywistości tego reżimu, ponieważ wyraźnie zdaje sobie sprawę z negatywnego wpływu tego reżimu na zachodni ruch socjalistyczny. Dlatego postanawia zdemaskować sowiecki mit (G. Orwell, 1993, s. 111). Orwell jest świadomy potęgi propagandy. W swojej powieści 1984 pokazuje nam, jak rządy mogą oszukać swoich obywateli, wykorzystując różne rodzaje propagandy, takie jak tworzenie wyimaginowanych i przerażających postaci, aby utrzymać ludzi pod kontrolą. Również w powieści Folwark zwierzęcy Orwellowi udaje się pokazać wielką siłę propagandy w ukrywaniu zła rządu (M.K., n.d., s. 54).
W swojej alegorycznej powieści Folwark zwierzęcy Orwell krytykuje rewolucję rosyjską z 1917 roku i jej następstwa; dziesięciolecia totalitarnego sowieckiego ucisku. Historia rozpoczyna się na farmie, gdzie zwierzęta cierpią z powodu złego traktowania. Później zwierzęta buntują się i obalają swojego ludzkiego ciemiężyciela. Mogą ustanowić swoje utopijne społeczeństwo, w którym mają wolność i rządzą się same. Jednak ta utopia nie trwa długo, gdyż farma stopniowo zmienia się w totalitarne państwo rządzone przez dyktatora, który uciska zwierzęta. Głównym tematem powieści jest więc korupcja polityczna. Satyryczna moc Orwella jest silna i skuteczna. Wszystkie główne postacie zwierzęce w powieści są reprezentatywne dla prawdziwych postaci rewolucji rosyjskiej. Stary Major reprezentuje Karola Marksa, Napoleon, przywódca po rewolucji to sam Stalin, Snowball, patriotyczny przywódca, reprezentuje Trockiego, a Squealer jest sekretarzem propagandy. Folwark zwierzęcy pokazuje sprzeciw Orwella wobec totalitaryzmu praktykowanego przez komunistów.
Propaganda
Znaczenie słowa propaganda
Słowo propaganda pochodzi z łaciny (propagate), co oznacza propagować. Słowo to po raz pierwszy pojawiło się w języku angielskim w kontekście religijnym, odnosząc się do Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, która jest organizacją katolicką powołaną do wspierania katolickich misjonarzy. Na początku XIX wieku słowo propaganda nabrało negatywnego znaczenia, ponieważ zaczęło być używane do celów politycznych jako termin odnoszący się do idei lub informacji, które są niedokładne. Propaganda jest dziś najczęściej używana w wypowiedziach politycznych jako środek do promowania sprawy (Definition of Propaganda, n.d.) Można ją zdefiniować jako: „Informacje, idee, opinie lub obrazy, często podające tylko jedną część argumentu, które są nadawane, publikowane lub w inny sposób rozpowszechniane z zamiarem wpłynięcia na opinie ludzi” (PROPAGANDA | znaczenie w Cambridge English Dictionary, n.d.). American Heritage Dictionary definiuje propagandę jako: ” Systematyczne propagowanie doktryny lub sprawy lub informacji odzwierciedlających poglądy i interesy zwolenników takiej doktryny lub sprawy” (American Heritage Dictionary Entry: Propaganda, n.d.).
Rodzaje propagandy
Istnieją różne rodzaje propagandy, pierwsza i wcześniejsza to propaganda religijna, która była związana z religijną działalnością misyjną. Drugim jest propaganda polityczna, która jest wykorzystywana przez władze jako wyjątkowa broń do propagowania ich programu. Propaganda literacka to kolejny rodzaj, w którym pisarze jako propagandziści rozpowszechniają swoje opinie za pośrednictwem literatury. Propaganda wykorzystywana jest również w czasie wojny do wspierania strategii wojskowych i kwestii politycznych. Wreszcie, mamy tak zwaną propagandę zimnowojenną, która jest pokazywana w okresie zimnej wojny, konfliktu interesów między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim po wojnach światowych (Umar, 2016).
Techniki propagandy
W rozpowszechnianiu propagandy stosuje się wiele technik, które mają na celu oszukanie opinii publicznej, ponieważ odwołują się raczej do emocji niż do rozumu: Strach:
Strach jest jedną z podstawowych form propagandy, która ma na celu stworzenie przerażających okoliczności, a następnie pewnego rodzaju zachowania potrzebnego do uniknięcia określonego zła. Propagandysta stara się ostrzec opinię publiczną przed nieuchronną katastrofą, która nastąpi, jeśli nie zastosują się do określonego sposobu działania (Stephenson, 2014).
Bandwagon: W tej technice propagandysta przedstawia ideę „wejścia na modę”, wykorzystując ludzkie pragnienie dopasowania się do rówieśników, nikt nie chce być pominięty w popularnym trendzie. Ta technika próbuje stworzyć pewne myśli, aby ludzie podążali za tłumem (Stephenson, 2014).
Propaganda zwykłych ludzi: Technika ta stara się pokazać podobieństwo między poglądami opinii publicznej a poglądami propagandysty, co sprawia, że ludzie myślą, że propagandysta jest jednym z nich, który pracuje dla ich dobra i jako ktoś, komu mogą zaufać i na kim mogą polegać (Umar, 2016).
Wywoływanie nazwisk: ma na celu powiązanie osoby lub sprawy z negatywnym wizerunkiem, który jest dobrze znany opinii publicznej. Technika ta atakuje samą osobę, a nie jej idee (Stephenson, 2014).
Propaganda błędów logicznych: Stosując logikę i wyciągając wnioski z dokładnych przesłanek, wniosek nie byłby dokładny (Stephenson, 2014).
Loaded Words propaganda: słowa mają moc, jeśli chodzi o public relations, ponieważ są bardzo opisowe i wypełnione emocjami, używane do przyciągnięcia uwagi opinii publicznej i wpłynięcia na ich działania. Mogą być używane zarówno w pozytywnych, jak i negatywnych przypadkach (Public Relations and Propaganda Techniques, 2019).
Propaganda transferowa: W tej technice propagandziści wyczarowują pozytywne lub negatywne obrazy, łączą je z niepowiązaną koncepcją lub przedmiotem i próbują skłonić opinię publiczną do podjęcia działań (Public Relations and Propaganda Techniques, 2019).
Wskazywanie wroga: wskazywanie wroga często używane w czasie wojny. Służy do uproszczenia złożonej sytuacji poprzez pokazanie jednej konkretnej grupy lub osoby jako wroga (Umar, 2016).
Upraszczanie (stereotypizacja): „Uproszczenie jest niezwykle podobne do wskazywania wroga, ponieważ często redukuje złożoną sytuację do jednoznacznego wyboru dobra i zła. Technika ta jest często przydatna w przekonywaniu niewykształconych odbiorców (Umar, 2016).
Glitering Generalities: ogólnie przyjęta cnota jest zwykle używana do wywoływania pozytywnych emocji. Jest używana tylko w pozytywnym znaczeniu. Często zawierają słowa takie jak demokracja, wartości rodzinne, honor, miłość i tak dalej, które przemawiają do zmysłów. Obejmują one również slogany lub hasła (Stephenson, 2014).
Powtarzanie: Powtarzanie informacji lub idei, w które osoba u władzy chce, aby ludzie uwierzyli. W rezultacie ludzie poddawani są praniu mózgu (Propaganda w Animal Farm and the Media, n.d.).
Pytania retoryczne: Propagandysta zwykł zadawać pewne pytania, na które sam zamierza odpowiedzieć, ponieważ w rzeczywistości nigdy nie chce, aby ludzie myśleli (Propaganda in Animal Farm and the Media, b.d.).
George Orwell jako propagandysta
W 1940 roku, podczas dyskusji w radiu BBC, George Orwell powiedział: „Każdy artysta jest propagandystą w tym sensie, że próbuje, bezpośrednio lub pośrednio, narzucić wizję życia, która wydaje mu się pożądana” (S. Orwell & Angus, 1968, s. 41) Orwell mówi, że chce zniszczyć sowiecki mit, który twierdzi, że Rosja jest krajem socjalistycznym, ale nigdy nie zamierza powiedzieć swoim czytelnikom o swoim wkładzie w ten mit, kiedy pracował w BBC, nadając krytyczne notatki o wojnie. Doświadczenia Orwella jako propagandysty kontrastują z jego kolejnymi dziełami. W swojej powieści wykorzystuje wszystkie swoje doświadczenia i wielokrotnie je powtarza. Prowadzi to do wniosku, że powodem lęku Orwella przed opublikowaniem Folwarku zwierzęcego jest „szczególna reakcja na jego doświadczenia z BBC i że w pewnym sensie było to dzieło pokuty” (Clive Fleay & Sanders, 2006, s. 61). Orwell wie, że jego powieść Folwark zwierzęcy będzie wykorzystywana jako propaganda, ponieważ jego celem jest uczynienie z tej książki dzieła propagandowego. Przedstawia destrukcyjny obraz propagandysty, który „może zmienić czarne w białe”.
Jako propagandzista, Orwell w 1942 roku chwalił rosyjskich robotników jako „mocno wierzących”, ponieważ mogli chronić swój socjalistyczny kraj przed atakiem Hitlera, a następnie, gdy jego rola jako propagandysty dobiega końca, publikuje powieść Folwark zwierzęcy, aby poinformować tych robotników, że ich wiara była iluzją. W ten sposób Folwark zwierzęcy wyłania się jako produkt „mistrza propagandy” (Clive Fleay & Sanders, 2006, s. 62).
Używanie literatury jako propagandy nie jest jednak czymś idealnym, ponieważ literatura zapewnia znacznie więcej niż przeciętna broszura propagandowa i może nadać znacznie szersze znaczenie niż to zaplanowane przez propagandystę. To znaczenie może czasami zostać obrócone przeciwko pierwotnemu posiadaczowi. Doskonałym przykładem niebezpieczeństw związanych z traktowaniem istniejącej literatury jako kampanii propagandowej jest Folwark zwierzęcy i Rok 1984 George’a Orwella. Ze swoim sprzeciwem wobec stalinowskiej postawy i tendencją do pisania politycznego, jest on oczywistym wyborem dla OPC (Biura Koordynacji Polityki) i jego brytyjskich odpowiedników, jednak jego twórczość zawiera również globalne przesłanie, które może być wykorzystane jako propaganda przeciwko Stanom Zjednoczonym (Senn, 2015, s. 149).
„Sztuka dla sztuki” to coś, z czym Orwell nigdy się nie zgadza, uważa, że sztuka powinna być nierozerwalnie związana ze społeczeństwem i polityką. Folwark zwierzęcy pokazuje to jego przekonanie, ponieważ zapewnia fikcję i politykę w tym samym czasie. Orwell mówi:
Kiedy siadam do pisania książki, nie mówię sobie,
że zamierzam stworzyć dzieło sztuki. Piszę
ponieważ jest jakieś kłamstwo, które chcę obnażyć,
ale nie mógłbym wykonać pracy polegającej na napisaniu książki,
gdyby nie było to również doświadczeniem estetycznym…….
Animal Farma była pierwszą książką, w której próbowałem,
z pełną świadomością tego, co robię, połączyć
cel polityczny i artystyczny w jedną całość (Salami, 1999, s. 15).
Jest całkowicie przeciwny totalitaryzmowi stosowanemu przez komunistów, ponieważ był demokratą i socjalistą. Pogląd ten kształtuje się w jego umyśle, gdy pojawia się temat Folwarku zwierzęcego. Stąd jego książka staje się propagandą (R., 2010, s. 3).
Orwell chce być reformatorem politycznym; próbuje zmienić świat poprzez swoje pisarstwo. W Dlaczego piszę stwierdza: „Każda linijka poważnej pracy, którą napisałem od 1936 roku, została napisana, bezpośrednio lub pośrednio, przeciwko totalitaryzmowi i dla demokratycznego socjalizmu, tak jak go rozumiem” (Salami, 1999, s. 321). Kiedyś powiedział: „Historia zatrzymała się w 1936 roku – potem była już tylko propaganda” (Brendon, 2017). Uwagi Orwella są inspirowane epoką drugiej wojny światowej, kiedy cierpienie i agonia Wielkiego Kryzysu zbiegły się z brutalnymi strategiami medialnymi przyjętymi przez Hitlera i Stalina. Prawda jest pierwszą ofiarą Wielkiego Kryzysu. Odzwierciedlając ból i nędzę tamtych czasów, propaganda została stworzona, aby ukryć fakty dotyczące katastrofy gospodarczej, co doprowadziło Orwella do stwierdzenia: „pożyteczne kłamstwa były przedkładane nad szkodliwe prawdy” (Brendon, 2017).
Sam termin „Wielki Kryzys” ma na celu wprowadzenie w błąd, ponieważ jest używany jako eufemizm dla amerykańskiego słowa oznaczającego kryzys finansowy, „panikę” (Brendon, 2017). Edmund Wilson nazywa Folwark zwierzęcy „absolutnie pierwszorzędnym” i porównuje Orwella do Woltera i Swifta. Spencer Brown również chwali odwagę Orwella, który stworzył taką książkę w czasie wojny, mówiąc: ” Żaden inny pisarz nie pokazał nam tak wyraźnie najgorszej tragedii naszego wieku” (Bloom, 2006, s. 15)
Propaganda w Folwarku zwierzęcym
Jak wspomniano wcześniej w tym opracowaniu, Orwell napisał Folwark zwierzęcy tylko po to, by obalić sowiecki mit, że Rosja była prawdziwie socjalistycznym społeczeństwem. Chciał powiedzieć Anglikom prawdę o systemie totalitarnym. Orwell wpadł na pomysł bajki „Folwark zwierzęcy”, gdy zobaczył: „Małego chłopca, może dziesięcioletniego, powożącego ogromnym wozem-koniem po wąskiej ścieżce, biczującego go za każdym razem, gdy próbował skręcić. Uderzyło mnie, że gdyby tylko takie zwierzęta stały się świadome swojej siły, nie mielibyśmy nad nimi władzy i że ludzie wykorzystują zwierzęta w taki sam sposób, w jaki bogaci wykorzystują proletariat”. (Bloom & Williams, 2006, str. 40)
Folwark zwierzęcy jest dobrze znany jako ostra krytyka historii i propagandy rewolucji rosyjskiej. Traktuje alegorycznie o dojściu do władzy dyktatora Stalina. Główną ideą tej historii jest zepsucie władzy politycznej, która pierwotnie była ideałem. W tej historii zbuntowane zwierzęta mogły obalić pana Jonesa, ludzkiego ciemiężcę, a następnie świnie przejęły władzę nad farmą i stały się klasą rządzącą w nowym społeczeństwie. Historyczna walka między Stalinem a Trockim jest przedstawiona w opowieści jako walka między dwiema świniami Napoleonem i Snowballem, zarówno w historycznych, jak i fikcyjnych przypadkach patriotyczny, ale mniej potężny Trocki i Snowball zostają wygnani ze swojej ziemi przez złośliwą propagandę Stalina i Napoleona. Klasa rządząca, świnie, mocno chwyta się polityki, używając trzech strategii: po pierwsze, zajmują większość skarbów farmy, po drugie, zaczynają używać siły przeciwko innym zwierzętom, po trzecie, wykorzystują siłę propagandy. Squealer jest propagandystą Napoleona, który zawsze wysyła go, aby „udzielił niezbędnych wyjaśnień innym” (AF, s. 23) Squealer to mała świnia, która odgrywa ważną rolę w osiąganiu celów klasy rządzącej, klasa rządząca najpierw składa się z trzech świń, Napoleona, Snowballa i Squealera. Później, po śmierci Majora, Napoleon i Snowball walczą o przywództwo na farmie. Snowball jest energicznym, patriotycznym przywódcą, któremu udaje się ustanowić obronę farmy. Jest elokwentnym mówcą i błyskotliwym przywódcą. Napoleon to „duży, raczej zaciekle wyglądający dzik Berkshire, niezbyt rozmowny, ale z reputacją zdobywania własnej drogi”. (AF, STR. 9)
Bohaterem Folwarku Zwierzęcego są zwierzęta jako grupa, która dąży do spełnienia marzenia starego Majora o wolności i równości. Aby osiągnąć ten cel, muszą walczyć z władzą polityczną, która jest uzurpowana przez dyktatorów i ciemiężców, którzy reprezentują korupcję władzy politycznej, którą uosabiają różne postacie w powieści, takie jak pan Jones i nowi władcy farmy.
Propaganda w przemówieniu Starego Majora
Stary Major zbiera zwierzęta, by spotkać się z nimi w dużej stodole. Mówi o śnie, który miał niedawno, w którym wszystkie zwierzęta żyją spokojnie razem, ciesząc się wolnością i nie mając ucisku ze strony ludzi. Zachęca zwierzęta do ciężkiej pracy, aby osiągnąć taki raj. Major opisuje swoją wizję w liryku „Beast of England”, który motywuje zwierzęta do buntu przeciwko uciskowi i zawiera oryginalne zasady animalizmu.
Orwell analizuje siłę propagandy poprzez elokwentną mowę starego Majora na początku powieści. Pierwszym sposobem i techniką propagandy stosowaną przez Majora jest to, że zwraca się do zwierząt jako „towarzysz” i przedstawia się jako jeden ze „zwykłych ludzi”, podczas gdy w rzeczywistości ma specjalny status na farmie, ponieważ „był tak wysoko ceniony na farmie”. (AF, str. 1). Zwierzęta przyciąga to intymne słowo, które pokazuje starego Majora jako jednego z nich, który pracuje dla dobra zwykłych zwierząt i tego, któremu można zaufać.
Major używa zręcznego języka, który jest pełen elokwencji, jako potężnego narzędzia propagandy, narzucając wiele retorycznych pytań. Oczywiście te potężne, przekonujące pytania zostały zadane nie po to, by na nie odpowiedzieć, ale po to, by przekonać zwierzęta do idei i przekonań Majora, takich jak „jaka jest natura naszego życia?”. (AF, str. 3). Kolejna technika propagandy, Major używa „naładowanych słów” wypełnionych emocjami, aby przyciągnąć ich uwagę, wywołać ich uczucia i mieć ich po swojej stronie. W swoim przemówieniu stwierdza: „Żadne zwierzę w Anglii nie zna znaczenia szczęścia ani wypoczynku po ukończeniu roku życia. Żadne zwierzę w Anglii nie jest wolne. Życie zwierzęcia to nędza i niewolnictwo: taka jest oczywista prawda”. (AF, s. 3). Major identyfikuje ludzi jako wroga i powinien zjednoczyć wszystkich przeciwko temu wrogowi. Idzie dalej, gdy stwierdza, że wszyscy na dwóch nogach są wrogami, a wszystkie ich nawyki są złe. Stosuje technikę upraszczania (stereotypizacji) propagandy lub innymi słowy „kozła ofiarnego wspólnego wroga”, gdy sprowadza sprawę do dobra lub zła, wykorzystując swoich niewykształconych odbiorców, aby osiągnąć swój cel w pozbyciu się ludzkiej tyranii.
Strach jest kolejną techniką propagandy stosowaną przez Majora w jego elokwentnej mowie. Próbuje przestraszyć zwierzęta i sprawić, by poczuły konieczność i znaczenie słuchania go, ponieważ przewiduje swoją rychłą śmierć i to, że powinien przekazać swoje doświadczenia i mądrość, zanim odejdzie. W ten sposób zwierzęta są zmotywowane ze strachu, aby słuchać starego Majora, aby nie stracić jego mądrości.
Major pokazuje swoją zdolność do zasiania ziarna buntu w sercach zwierząt i wywołania ich reakcji emocjonalnych, gdy używa techniki propagandy „transferu”, w której może porównać dwie rzeczy, aby pokazać ich kontrast i sprawić, że wydaje się lepszy lub gorszy od drugiego. Próbuje więc porównać dwa stany zwierząt, przed i po rewolucji. Mówi im, jak wspaniałe i cudowne byłoby ich życie i jak mogliby być „bogaci i wolni”, gdyby obalili ludzi. Argumentuje, że ziemia mogłaby być rajem bez tyranii człowieka. „Usuń człowieka ze sceny, a podstawowa przyczyna głodu i przepracowania zostanie na zawsze zniesiona”. (AF, str. 4).
Major używa jako nieodpartej techniki propagandy również sloganów. Jako odnoszący sukcesy orator, Major rozumie znaczenie prostoty i powtarzalności w propagandzie, dlatego wybiera prosty język, który jest łatwy do zrozumienia i zapamiętania. Dlatego interesuje się prostymi, chwytliwymi sloganami, które są powtarzane wiele razy, dopóki zwierzęta nie zostaną poddane wpływowi i praniu mózgu. „Propagandyści używają tej techniki, aby wbić wiadomość w podświadomość docelowych odbiorców, powtarzając słowa kluczowe lub frazy w kółko, aż opór wobec wiadomości osłabnie. Docelowi odbiorcy ostatecznie akceptują przekaz, często nawet nie zdając sobie z tego sprawy” (Rhodes, 1976, s. 139). Oprócz rytmu, jaki tworzy powtarzanie, zapewnia ono również „refreniczne powtórzenia tego samego punktu” (Samir, 2009, s. 37), takie jak „Człowiek jest jedynym prawdziwym wrogiem, jakiego mamy”, „Wszyscy ludzie są wrogami”, „Cokolwiek chodzi na dwóch nogach, jest wrogiem”, „Zawsze pamiętaj o swoim obowiązku wrogości wobec człowieka”. (AF, str. 4,6). Wszyscy dyktatorzy lub tylko przywódcy, którzy chcą przekazać swój program masom, wierzą w powtarzanie jako ważną technikę propagandy, taką jak Donald Trump i Adolf Hitler, który podkreśla potrzebę powtarzania w propagandzie, mówiąc: „Masy jednak, ze swoją bezwładnością, zawsze potrzebują pewnego czasu, zanim będą gotowe nawet coś zauważyć, i użyczą swojej pamięci tylko tysiąckrotnemu powtórzeniu najprostszych pomysłów”. (Rhodes, 1976, s. 139)
Stary Major kulminuje swoją elokwentną orację patriotyczną pieśnią „Beasts of England”, która wprawia zwierzęta w żywiołowe podniecenie. Piosenka służy jako propaganda i rozprzestrzenia się po całej farmie, a nawet innych farmach. Piosenka ta tworzy radosną atmosferę, która podkreśla siłę propagandy i jej wielki wpływ na zwierzęta, które śpiewają ją z zapałem, nawet „najgłupsze z nich podchwyciły już melodię i kilka słów, a jeśli chodzi o te mądre, takie jak świnie i psy, miały całą piosenkę na pamięć w ciągu kilku minut”. (AF, str. 8).
Język jako narzędzie propagandy w Folwarku zwierzęcym
Orwellowi udaje się pokazać, jak język może być manipulowany jako skuteczne narzędzie w rękach mniejszości u władzy. W całej powieści budowanie władzy odbywa się za pomocą języka i elokwencji. Kontrola słów i manipulacja językiem stworzyły potężną propagandę na farmie. Najważniejszym elementem, który niszczy utopijne społeczeństwo zwierząt po rewolucji, jest wyraźna dysproporcja w dystrybucji języka wśród różnych klas zwierząt. Język bezpośrednio łączy się z władzą w powieści, a zatem najpotężniejszym zwierzęciem lub gatunkiem jest ten, który potrafi umiejętnie posługiwać się językiem i rozumie wszystkie kwestie związane z rolnictwem i rządzeniem, a co za tym idzie, może kontrolować losy innych gatunków. Świnie są pokazane jako istoty intelektualne, które dobrze uczą się czytać i pisać, inne uczą się gorzej. Orwell klasyfikuje zwierzęta według ich inteligencji i umiejętności posługiwania się językiem. Ustawia je w hierarchii malejącej: świnie – osły – kozy – psy – konie – owce – kaczki. Istnieje wyraźna dysproporcja w ilości mowy nadanej różnym zwierzętom. Wszystkie zwierzęta mówią bardzo mało, z wyjątkiem świń, które mogą kontrolować arenę mowy. Wśród nich jest czterech mówców: Stary Major, który rzuca długie marksistowskie napomnienie o wyzysku i buncie, Napoleon, który jest przywódcą podobnym do Stalina, Snowball, który zostaje wygnany przez Napoleona, oraz Squealer, sekretarz propagandy reżimu Napoleona (Fowler, 2009, s. 72-73).
Świnie używają technik werbalnych i semantycznych, aby manipulować swoimi zwolennikami poprzez użycie przekonujących słów, zmianę zasad oraz użycie piosenek i wierszy. Squealer, aparat propagandowy, który jest opisywany jako „genialny mówca”, wykorzystuje siłę języka do obrony i ustanowienia dyktatorskiego reżimu Napoleona. Świnie mają swoje sposoby na manipulowanie językiem, w jeden sposób dążą do uproszczenia języka do zapadających w pamięć wersów, aby zakończyć dyskusję, tak jak wtedy, gdy owce uczą się sloganu „cztery nogi dobre, dwie nogi lepsze”. (AF, s. 87), które kontrastuje z oryginalną maksymą „Cztery nogi dobre, dwie nogi złe”. (AF, s. 22), która miała jednoczyć zwierzęta przeciwko ludzkiemu wrogowi. Innym sposobem jest nadmierne komplikowanie języka, aby wzbudzić dwuznaczność i rozproszenie wśród prostych zwierząt, tak jak wtedy, gdy Snowball mówi ptakom „skrzydło ptaka, towarzyszu, jest organem napędowym, a nie manipulacyjnym” (AF, s. 22), ptaki są zdezorientowane, co Snowball ma na myśli (Brandon, 2017). Roger Fowler stwierdza, że:
Długie słowa wyróżniają się na tle prostszego języka narracji i są patentową groteską języka, za pomocą której Orwell wyśmiewa kłamliwą logikę Snowballa, gdy Snowball wyrównuje świat z maksymą, redefiniując skrzydła jako nogi. Zwierzęta, choć traktowane raczej z sympatią niż protekcjonalnie, są naiwne i przyjmują wyjaśnienia Snowballa. (Fowler, 2009, s. 76)
Świnie propagują fałszywe ideały prawości i bezinteresowności ukształtowane przez skuteczne słowa i perswazyjne przemówienia, nie rozumiejąc ich znaczenia. Oprócz tych technik językowych, świnie wykorzystują fałszywe statystyki i mówią z nadmierną dumą, używając chełpliwego słownictwa, aby wywołać poczucie beznadziejności i zwątpienia u innych zwierząt. Wykorzystują swoją elokwencję i manipulację poprzez język w każdej sytuacji, która kwestionuje ich suwerenność i doskonałość. (Brandon, 2017)
W powieści pokazano wiele przykładów, które pokazują siłę języka jako narzędzia propagandy; w rozdziale dziewiątym Squealer wskazuje na zmniejszające się porcje jedzenia dla zwierząt jako „ponowne dostosowanie” racji żywnościowych, a nie jako „redukcję”, używa „eufemizmu” jako techniki propagandy, w której słowo, które wyraźnie reprezentuje coś negatywnego, zostaje zastąpione słowem o bardziej neutralnej lub nawet pozytywnej konotacji. (The Use of Power and Propaganda in Animal Farm, n.d.)
Siła języka jako narzędzia propagandy może przybierać różne formy, w tym manipulowanie znaczeniem samego słowa, jak pokazano w odniesieniu do znaczenia słowa „równy”. Siódma maksyma oryginalnej wersji Animalism głosi, że „wszystkie zwierzęta są równe” (AF, s. 16). To słynne hasło jest serdecznie przyjmowane przez zwierzęta jako jeden z wizjonerskich ideałów socjalizmu Majora, jednak po śmierci Majora świnie zaczynają zmieniać znaczenie jego słów, stopniowo zniekształcają i przekręcają zasady rewolucji, aby usprawiedliwić swoje haniebne działania. W rezultacie ostatnia wersja tej maksymy staje się „Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych”. (AF, s. 88) To dezorientuje zwierzęta i uniemożliwia im konfrontację ze świniami bez konfrontacji z zasadami rewolucji. To okropne nadużycie słowa „równy” i ideału równości pokazuje strategię świń w rządzeniu farmą. Był to najbardziej haniebny przykład propagandy w powieści, ponieważ idea „równiejszych” jest „matematycznie nieprawdopodobną i bezsensowną manipulacją języka, ale do tego czasu zwierzęta są zbyt zmanipulowane, by to zauważyć” (Propaganda and Duplicity, b.d.).
Roger Fowler komentuje znaczenie równości w ostatecznej wersji Siedmiu Przykazań, mówiąc:
Obłąkana logika tego sloganu wyraźnie mieści się w domenie tego, co Orwell miał później nazwać „podwójnym myśleniem”, jednoczesną wiarą w dwie sprzeczne tezy, wyrażoną w języku, podwójne myślenie wywołuje stylistyczny szok – tutaj rażące wypaczenie znaczenia słowa „równy”, kluczowego logicznego i etycznego terminu. (Fowler, 2009, s. 77)
Raymond Williams komentuje również maksymę, która zastępuje siedem przykazań: „Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych” (AF, s. 88), mówi: „Nie jest zaskoczony, że to stwierdzenie zostało powszechnie użyte jako satyra na rewolucję, ponieważ z powodzeniem pokrywa lukę między udawaniem a rzeczywistością” (Bloom, 2006, s. 32).
Nadużycie języka można dostrzec w wielu rozkazach i instrukcjach wydawanych przez świnie, aby kontrolować inne zwierzęta, takich jak sprzeczność semantyczna, ostry eufemizm będący rodzajem werbalnej nieuczciwości, którą Orwell tak naprawdę chce zdemaskować w tej powieści, oraz uświadomić ludziom tę technikę propagandy. W swoim eseju „Polityka i język angielski” Orwell stwierdza:
W naszych czasach mowa i pisma polityczne są w dużej mierze obroną tego, czego nie da się obronić… Zatem język polityczny musi składać się głównie z eufemizmów, zadawania pytań i zwykłej mglistej niejasności.
Bezbronne wioski są bombardowane z powietrza, Wypędzenie
mieszkańców wsi, strzelanie do bydła z karabinu maszynowego
Podpalanie chat od kul zapalających: nazywa się to pacyfikacją.
(Bloom, 2006, s. 32)
Hymny, pieśni i hymny jako propaganda w Animal Farm
Farma zwierzęca wypełniona jest wieloma piosenkami, wierszami i mottami, w tym „Zwierzętami Anglii” Starego Majora, odami Minimusa, a nawet śpiewem owiec, wszystkie służą propagandzie. Każda z tych piosenek, wierszy i sloganów jest jednym z głównych narzędzi świń; propagandy mającej na celu zarządzanie zwierzętami. (Brandon, 2017)
Hymnem jako jedną z technik przekazu propagandowego; to jest
„zwykle porywająca popularna piosenka, która charakteryzuje określoną subkulturę, ruch lub punkt widzenia lub jest z nią utożsamiana” (Słownik Merriam-Webster, b.d.) Politycy wykorzystują hymny w celach propagandowych, aby szerzyć swój program wśród opinii publicznej.
„Beasts of England” [Zwierzęta Anglii] to oryginalny hymn Farmy zwierzęcej, w którym świnia Stary Major wyjaśnia swoje marzenie o zwierzęco-utopijnym społeczeństwie. Piosenka celebruje radosną przyszłość zwierząt, kiedy tyran Człowiek zostanie obalony. Zwierzęta będą wolne od „kolczyków w nosie”, „biczów” i „uprzęży”, zwierzęta będą miały cały skarbiec farmy, ponieważ nigdy więcej nie będą niewolnikami. Dlatego powinni ciężko pracować, aby odzyskać wolność. Zwierzęta wszystkich krain powinny otrzymać tę wiadomość o złotej przyszłości wszystkich zwierząt:
Zwierzęta Anglii, zwierzęta Irlandii,
Zwierzęta z każdego kraju i klimatu,
Posłuchajcie mojej radosnej nowiny
O złotym czasie przyszłości. (AF, s. 7)
Piosenka napełnia zwierzęta „największym podekscytowaniem”. Melodia jest tak atrakcyjna, że nawet najgłupszy z nich jest w stanie ją wychwycić.
Zwierzęta często śpiewają „Zwierzęta Anglii” przed i po rewolucji, szczególnie po każdym spotkaniu w nowym społeczeństwie. Na początku rewolucji świnie używają tej piosenki, aby przywołać rewolucyjnego ducha zwierząt i zrujnować u zwierząt poczucie egoizmu i egoizmu oraz pobudzić je i zjednoczyć do pracy na rzecz wolności. Stary Major „nie tylko obdarza zwierzęta swoją teorią, ale budzi je ze snu ideologii człowieka i pobudza do działania”. (Przewodnik po gospodarstwach zwierzęcych i eseje literackie, b.d.)
Jednakże, gdy niektóre zwierzęta wykorzystują tę piosenkę do kwestionowania i krytykowania zarządzania farmą, Napoleon argumentuje, że „Zwierzęta Anglii” są przestarzałe i nie są już potrzebne po zakończeniu buntu. Hymn został zakazany przez Napoleona i zastąpiony dwoma innymi hymnami. Pierwszym hymnem zastępczym jest „Folwark zwierzęcy” napisany przez świńskiego poetę Minimusa, który za panowania Napoleona komponował propagandowe piosenki i wiersze. Nowa piosenka „Animal Farm” ukazuje ideologię odwrotną do ostatniego hymnu „Beasts of England”, podczas gdy oryginalny hymn nawołuje do rewolucji, nowy zniechęca zwierzęta do buntu:
Farma zwierzęca, Farma zwierzęca,
Nigdy przeze mnie nie doznasz krzywdy! (AF, s. 58).
Gdy Napoleon staje się coraz potężniejszy, zastępuje hymn „Folwark zwierzęcy” innym hymnem „Towarzysz Napoleon”, którego również napisany jest przez Minimusa. Nowy hymn gloryfikuje Napoleona i wychwala go za liczne osiągnięcia na farmie. Wiersz budzi radosne uczucia wobec jego rządów. Wiersz ten namalowany jest na ścianie dużej stodoły z portretem Napoleona narysowanym przez Squealera.
Zastąpienie oryginalnego hymnu przez Napoleona i jego asystentów, Minimusa i Squealera, jest zmianą ideologiczną reprezentującą autorytatywne zepsucie i fałszywe przedstawienie rewolucyjnych nauk Starego Majora. Głównym celem pieśni, pieśni i hymnów, służących propagandzie, jest skłonienie proletariatu do wypowiedzenia tych samych terminów w tym samym czasie. Dzięki temu władze mogły mieć swoje cele i ustalać swoją władzę. Poza tym piosenki odwracają uwagę zwierząt od poczucia indywidualności, skupiają się one na codziennych zadaniach z fantazyjnym poczuciem osiągnięcia wolności. (Khorsand i Salmani, 2014, s. 227)
4-4- Propaganda Napoleona
Po śmierci Starego Majora i po buncie prawo ustalali głównie Napoleon i Snowball, a następnie Napoleon po wygnaniu Snowballa. Napoleon to „duży, raczej groźnie wyglądający dzik z Berkshire, niezbyt gadatliwy, ale cieszący się reputacją stawiającego na swoim”. (AF, s. 9). Napoleon jest bezpośrednio wzorowany na sowieckim dyktatorze Stalinie, jednak jego postać ma szersze zastosowanie, ponieważ reprezentuje wszystkich politycznych tyranów w historii ludzkości.
Już od samego początku powieści Napoleon jawi się jako oportunista, któremu zależy na uczestnictwie we wszystkich ważnych spotkaniach po rewolucji, nigdy jednak w rewolucji nie uczestniczy ani nie przyczynia się do formułowania jej ideologii, a nawet nigdy nie angażuje się w krwawą walkę To. Nigdy nie wykonuje żadnego kroku w celu ustanowienia i rozwoju nowego społeczeństwa. Jedyną rzeczą, która zajmuje jego umysł, jest myśl o stworzeniu siły dla własnego interesu, wzmacnia jego władzę nad innymi zwierzętami.
Na początku, jeszcze przed całkowitym przejęciem władzy na farmie, Napoleon przygotowuje wszystko do ustanowienia własnego reżimu dyktatorskiego, kiedy w tajemnicy hoduje dziewięć szczeniąt jako swoją tajną policję. Celem tej edukacji jest jedynie sprawienie, aby służyli tylko jednemu dyktatorowi, a nie wszystkim świniom, klasie rządzącej. Zamierza więc wykorzystać strach jako podstawową formę propagandy (Charakter Napoleona, b.d.).
Napoleon mówi inaczej niż Major, rzadko zwraca się do zwierząt, a kiedy już odzywa się, jego przemówienia są krótkie i na temat. Wszystkie jego decyzje i rozkazy przekazywane są innym zwierzętom przez jego rzecznika Squealera. Chociaż Napoleon „ma niewiele bezpośrednich przemówień…, jego wypowiedzi są wielokrotnie podsumowywane w formach, które przedstawiają je jako narzędzia władzy”. (Fowler, 2009, s. 75) Bycie nieudanym mówcą nigdy nie przeszkadza mu w zdominowaniu gospodarstwa. Jego moc wyłania się z jego manipulacyjnego charakteru oraz elokwencji i propagandy Squealera, gdy ustanawia stan rzeczy, Squealer ogłasza go i wyjaśnia. Na początku rewolucji Napoleon współpracuje ze Snowballem, aby propagować i szerzyć zasady Animalizmu, wysyłając posłańców do innych zwierząt w sąsiednich gospodarstwach i ucząc je piosenki „Zwierzęta Anglii”. Kiedy zaczyna pojawiać się walka między przywódcami rewolucji, Napoleonem i Snowballem, zwierzęta dzielą się na dwie drużyny, pierwsza wspiera Napoleona, a druga Snowballa, każda drużyna opracowuje własne hasło, jako olśniewającą ogólnikową technikę propagandy, aby przekonać zwierzęta, aby głosowały na tego kandydata. Te dwa hasła to: „Głosuj na Snowballa i trzydniowy tydzień” oraz „Głosuj na Napoleona i pełną żłób” (AF, s. 33). Napoleon stosuje wiele różnych technik propagandowych, a jednym z nich jest wykorzystywanie Snowballa jako kozła ofiarnego. Napoleon przypisuje wszystkie niepowodzenia farm Snowballowi. Zaczyna oczerniać reputację Snowballa wśród zwierząt, kwestionując jego lojalność wobec Farmy Zwierzęcej i mówi Squealerowi, aby ogłosił, że Snowball jest zdrajcą, mówiąc, że „Snowball był agentem Jonesa od samego początku”. (AF, s. 53). Poza tym, gdy wiatrak wali podczas burzy, Napoleon chce wypolerować przed ludźmi obraz świń, aby nie wyjść na głupca, który nie potrafi dobrze budować. Mówi, że Snowball poślizguje się w nocy i niszczy wiatrak, po czym tworzy fałszywy ślad, aby przekonać zwierzęta. Anthony Stewart stwierdza, że; „Snowball, potencjalny organiczny intelektualista, który w swoich pomysłach na farmę niósł wiele możliwych korzyści dla innych zwierząt, staje się, w jaskrawym kontraście z tym, co mogłoby być, niczym więcej niż gotowym kozłem ofiarnym”. (Anthony, 2009, s. 106)
Ponieważ kłamstwo jest głównym narzędziem propagandy, opowiadanie kłamstw jest ulubioną techniką propagandystów. Napoleon zawsze kłamie i rozsiewa plotki, ponieważ kłamstwo jest dla niego łatwym rozwiązaniem każdego przypadku lub problemu na farmie. Wykorzystuje proste umysły zwierząt i ich niewystarczającą pamięć, która uniemożliwia im kwestionowanie szczerości Napoleona. Na przykład; kiedy Napoleon zamierzał kiedyś sprzedać drewno Pilkingtonowi, a nie Fredrickowi, zaczyna opowiadać o nim kłamstwa, takie jak rychły atak Fredricka na Farmę Zwierzęcą oraz to, że Fredrick torturuje i głodzi swoje zwierzęta. Napoleon popiera swoje roszczenia wysyłając gołębie do sąsiednich gospodarstw w celu szerzenia propagandy za pomocą haseł, zamierza zamienić hasło „Śmierć ludzkości” na „Śmierć Fredrickowi”. (AF, s. 63). Później Napoleon zmienia zdanie i sprzedaje drewno Fredrickowi, a teraz musi natychmiast zmienić wszystkie historie, aby zachować swoją reputację wśród zwierząt. Dlatego musi skłamać jeszcze raz, twierdzi, że wszystkie poprzednie historie są nieprawdziwe i cały czas w tajemnicy zgadza się z Fredrickiem, twierdzi, że tylko udaje przyjaźń z Pilkingtonem, żeby Fredrick podniósł cenę drewno. Plotki o zawziętości wobec zwierząt Fredricka prawdopodobnie stworzył Snowball. W tym pojedynczym wydarzeniu (sprzedaż drewna) Napoleon stosuje trzy techniki propagandy, pierwszą jest kłamstwo, a następnie technika Błyszczących ogólników, gdy za pomocą sloganów oczerniają Fryderyka i oczerniają jego imię. wreszcie używa Snowballa jako kozła ofiarnego lub wspólnej techniki propagandy wroga. Czasami Napoleon wypróbowuje nową technikę propagandy, którą uważa za niezbędną i bardziej odpowiednią niż inne techniki do rozwiązania lub przynajmniej modyfikacji określonych problemów. W takim problemie Napoleon stara się grać na sznurkach emocji, próbuje przekonać zwierzęta poprzez wzbudzenie ich uczuć, aby odwrócić ich uwagę od ich prawdziwego losu. Stosuje technikę „Wczytanych słów”; propagandysta używa przymilających słów, które są tak opisowe i pełne emocji. Napoleon stosuje tę technikę propagandy, gdy zwierzętom poważnie brakuje pożywienia, nalega, aby zachęcić zwierzęta do entuzjastycznego i patriotycznego stosunku do Folwarku Zwierzęcego, opowiadając im swoją poprawioną historię bitwy pod oborą. (Śledzenie tematów hodowli zwierząt: Propaganda, b.d.)
Minister Propagandy w Folwarku Zwierzęcym
Squealer to mała, gruba świnia… o bardzo okrągłych policzkach, błyszczących oczach, zwinnych ruchach i przenikliwym głosie. Był błyskotliwym mówcą, a kiedy argumentował jakąś trudną kwestię, miał sposób, w jaki skakał z boku na bok i machał ogonem, co było w jakiś sposób bardzo przekonujące. Inni mówili o Squealerze, że potrafi zamienić czerń w biel. (AF, s. 9–10)
Zgodnie ze strategią doboru imion bohaterów powieści, imię Squealera zostało znakomicie dobrane tak, aby odzwierciedlało jego osobowość. Squealer oznacza osobę, która dostarcza informacji o złym postępowaniu innej osoby. Squealer ma wszystkie cechy odnoszącego sukcesy mówcy; jest „charyzmatyczny, inteligentny, emocjonalny, przekonujący, a nawet hipnotyczny” (Significance Of Language In Animal Farm Philosophy Essay, 2018). Jako dość przebiegła świnia, Squealer wykorzystuje ignorancję zwierząt do propagowania planów Napoleona na farmie. Jest bardzo skuteczny w przekonywaniu zwierząt do niemal wszystkiego. Tym samym pełni funkcję ministra propagandy Napoleona. Ma niezwykły talent, który umożliwia Napoleonowi odniesienie tak wielkiego sukcesu. Squealer wykorzystuje swoje zwodnicze zdolności, aby oszukać nieświadome zwierzęta. Napoleon zawsze wysyła go w celu złożenia wymaganych wyjaśnień, na przykład, gdy zwierzęta kwestionują, że świnie zdobywają wszystkie jabłka i mleko, Squealer jawi się jako propagandysta stosujący kilka sprytnych technik, aby przekonać inne zwierzęta się z nim zgadzają. Zasypuje naiwne zwierzęta kłamstwami typu: „Wielu z nas tak naprawdę nie lubi mleka i jabłek”. (AF, s. 23) Udaje mu się przekonać zwierzęta, że świnie jedzą jabłka i mleko ze względu na inne zwierzęta, na poparcie swojego twierdzenia wykorzystuje fałszywe statystyki, ponieważ; „Mleko i jabłka (to udowodniono naukowo, towarzysze) zawierają substancje absolutnie niezbędne dla dobrego samopoczucia świni”.(AF, s. 23) Mówi, że świnie potrafią pracować umysłowo i wykonują wszystkie czynności związane z zarządzaniem gospodarstwem mają obowiązek zachować zdrowie. Po tej propagandowej technice „błędów logicznych” zamierza wykorzystać strach jako kolejną technikę, zastraszając zwierzęta i grożąc im powrotem pana Jonesa, jeśli świnie nie spełnią swoich obowiązków. Mówi: „Wiecie, co by się stało, gdybyśmy my, świnie, nie dopełnili swoich obowiązków? Jones by wrócił! Na pewno, towarzysze, na pewno nie ma wśród was nikogo, kto by chciał, żeby Jones wrócił?” (AF, s. 23).
Podobnie Squealer wyjaśnia wiele innych odstępstw od przykazań i wiele innych nielogicznych kwestii, jak na przykład informuje zwierzęta, że świnie śpią w łóżkach, co jest sprzeczne z przykazaniem czwartym; „Żadne zwierzę nie będzie spało w łóżku” (AF, s. 16), te idą do Siedmiu Przykazań, ale odkrywają, że przykazanie faktycznie stwierdza; „Żadne zwierzę nie będzie spało w łóżku z pościelą”. (AF, s. 44). Ta straszliwa rewizja wpływa na przykazanie szóste „Żadne zwierzę nie będzie zabijać żadnego innego zwierzęcia” (AF, s. 16), przekształcając je w „Żadne zwierzę nie będzie zabijać żadnego innego zwierzęcia bez powodu” (AF, s. 59) po morderczych czystkach, kiedy Napoleon i jego psy dokonują krwawej masakry, podczas której duża liczba zwierząt zostaje rozstrzelana za różne rzekome zbrodnie przeciwko państwu. Wreszcie wszystkie przykazania zostały zmienione w stosunku do ich pierwotnej formy i zredukowane do jednego przykazania ze zniekształconym językiem, które ukazuje wyższość świń; „Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre są równiejsze od innych”. (AF, s. 88). Przepisanie siedmiu przykazań, pierwotnego kodeksu moralnego Animalizmu, ukazuje najbardziej zdradziecki akt propagandy w powieści, którego dopuściły się władze, aby wymknąć się od wszelkiej odpowiedzialności. (Fowler, 2009, s. 76)
Świnie, zwłaszcza Squealer, stają się niezwykle wyrafinowane i skuteczne, nigdy nie zadowalają się przepisywaniem zasad Farmy Zwierzęcej i Animalizmu, ale posuwają się nawet dalej, aby zrewidować całą historię farmy, aby oszukać inne zwierzęta i sprawić, by uwierzyły w ich mowę. Używają różnych technik propagandy, aby utrzymać kontrolę nad niepiśmiennymi zwierzętami i usunąć Snowballa z kart historii, używają techniki „wyzwisk”, nazywając go „zdrajcą” i „przestępcą”, szybko niszczą jego imię wśród Zwierząt. Wykorzystuje się także przeciwko niemu propagandę „kozła ofiarnego”, w celu obwiniania go za wszelkie złe rzeczy, które dzieją się na farmie. Mówi się, że jest odpowiedzialny za skradzione przedmioty, słabe zbiory i zniszczenie wiatraka, a na koniec zwierzęta uwierzyły, że Snowball walczył z nimi w Bitwie pod Oborą, mimo że widziały go na własne oczy walczącego wraz z nimi. Wszystko to pochodzi z przebiegłej i bezwstydnej propagandy Squealera, która może zmienić czarnych w białych.
Propaganda rolników
Wydarzenia na Farmie Zwierzęcej docierają do sąsiednich gospodarstw za pośrednictwem gołębi wysłanych przez Snowballa i Napoleona, aby jak najszerzej rozpowszechnić swoje idee wśród wszystkich zwierząt w Anglii. Gołębie mieszają się z innymi zwierzętami, opowiadają im o buncie i uczą piosenki „Zwierzęta Anglii”. Tymczasem pan Jones żyje w haniebnym domu w Willingdon, pijąc, narzekając i lamentując nad swoim nieszczęściem. Pan Pilkington i pan Fredrick, właściciele sąsiednich gospodarstw, są bardzo zaniepokojeni buntem na Farmie Zwierzęcej. Obawiają się, że bunt rozprzestrzeni się wśród ich zwierząt. Wieść o szczęśliwie żyjących i radzących sobie ze swoimi sprawami zwierzętach rozchodzi się po innych gospodarstwach. W rezultacie zwierzęta z innych gospodarstw zaczynają śpiewać „Zwierzęta Anglii”, a wiele z nich zaczyna zachowywać się buntowniczo. Pomimo wzajemnej rywalizacji pan Pilkington i pan Fredrick decydują się współpracować przeciwko Farmie Zwierzęcej. „Zaangażują się w propagandę skierowaną przeciwko farmom zwierzęcym, wymyślając przesadne horrory o tym, co ich zdaniem się tam dzieje, bez żadnego oparcia w rzeczywistości”. (Animal Farm Topic Tracking: Propaganda, b.d.) Zaczęli rozpowszechniać pogłoski o tym, jak farma doświadczyła niepowodzeń i upadku moralnego. Rozgłaszano, że zwierzęta praktykowały kanibalizm, torturowały się wzajemnie rozpalonymi do czerwoności podkowami i mają wspólne kobiety.” (AF, s. 25) Dodają, że tego rodzaju bunt jest sprzeczny z prawem natury.
Propaganda Mojżesza
„Mojżesz, oswojony kruk… który był specjalnym zwierzątkiem pana Jonesa, był szpiegiem i zwiastunem opowieści, ale był też sprytnym mówcą. Twierdził, że wie o istnieniu tajemniczej krainy zwanej Górą Cukrowych Cukierków, dokąd poszły wszystkie zwierzęta, gdy umarły.” (AF, s. 11)
Mojżesz, kruk reprezentuje zorganizowaną religię, a jego Mojżesz, zostało inteligentnie wybrane z tego właśnie powodu. Podobnie jak ich alegoryczne odpowiedniki z rewolucji rosyjskiej, klasa rządząca, świnie, postrzegają religię przede wszystkim jako wroga ludzi, jak Karol Marks słynnie nazwał religię „opium dla mas”. Uważał religię za narkotyk utrzymujący spokój pracowników, aby kapitaliści mogli z nich skorzystać. Świnie obawiają się, że gdyby zwierzęta wierzyły w raj po życiu, nie zostałyby pobudzone do zmiany swojego doczesnego życia. Dlatego świnie próbują zhańbić Mojżesza wkrótce po rewolucji. „Świnie miały jeszcze trudniejszą walkę, aby przeciwstawić się kłamstwom Mojżesza” (AF, s. 10). Ponieważ Mojżesz był „szczególnym zwierzakiem” i „szpiegiem” pana Jonesa i tak długo, jak mieszkał z Panem Jonesem, szerzył jego propagandę, gdy opowiada zwierzętom o „Cukrowej Górze”, w której wszyscy będą żyć szczęśliwie na zawsze, a cała ich praca i cierpienie dobiegną końca.
Podczas buntu Moses [Mojżesz] opuszcza farmę ze swoim panem, panem Jonesem i znika na lata. Ale później wraca po bitwie pod wiatrakiem, kiedy pod rządami Napoleona warunki zwierząt w gospodarstwie stają się coraz gorsze. Mojżesz zaczyna szerzyć tę samą propagandę „Góry Saary”. Choć świnie nigdy nie zmieniły swojego nastawienia do opowieści Mojżesza, pozwalają mu pozostać w gospodarstwie, a w nagrodę za jego wysiłki dają mu rację piwa: „Pozwolono mu pozostać w gospodarstwie, nie pracować, z przydziałem skrzynki piwa dziennie.” (AF, s. 76)
Świnie zdają sobie sprawę ze znaczenia takiej opowieści dla uspokojenia zwierząt i zapobiegania ich powstaniu przeciwko Napoleonowi, ponieważ myślą, że po śmierci zostaną nagrodzone przez Boga za ich posłuszeństwo i pracowitość. Mojżesz mówi o „Cukrowej Górze” jako o „tym szczęśliwym kraju, w którym my, biedne zwierzęta, na zawsze odpoczniemy od naszych trudów!” (AF, s. 76) Jest oczywiste, że świnie wykorzystują opowieści Mojżesza do wykorzystywania zwierząt, mimo że nigdy w nie nie wierzą.
Kiedy Stalin dotrze do władzy, wypowiada wojnę Kościołowi, chce zastąpić religię nauką i zmusić ludzi wyłącznie do posłuszeństwa państwu. Kiedy jednak potrzebuje patriotycznego wsparcia dla wojny z Niemcami w 1941 r., ponownie wprowadza religię, ponieważ zdaje sobie sprawę, że może ona służyć celowi jego reżimowi. Ponieważ może sprawić, że ludzie zaakceptują trudne życie w imię lepszego miejsca po śmierci. (Mojżesz na farmie zwierzęcej, b.d.) Napoleon jest jak Stalin: kiedy sytuacja się pogarsza, wpuszcza Mojżesza z powrotem. Kiedy Napoleon staje się prześladowcą, odkrywa, że znowu potrzebuje kruka, aby przekazać zwierzętom swoją religijną propagandę na temat „Cukierkowej Góry”.
Analfabetyzm i ofiary propagandy
Od samego początku powieści umiejętność czytania i pisania odgrywa ważną rolę w stratyfikacji populacji Farmy Zwierzęcej. Wkrótce po buncie Napoleon i inne świnie dostrzegają szansę świń na stanie się klasą elitarną, stwierdza Anthony Stewart: „Ważne jest, aby świnie natychmiast oddzieliły się od innych zwierząt i postawiły się ponad nimi, identyfikując się jako intelektualiści .” (Anthony, 2009, s. 96) Świnie w tajemnicy uczą się czytać i pisać. „Świnie ujawniły, że przez ostatnie trzy miesiące nauczyły się czytać i pisać ze starego podręcznika do ortografii, który należał do dzieci pana Jonesa i który został wyrzucony na śmietnik. (AF, s. 15).
U zarania rewolucji świnie były wierne naukom Majora i swoim towarzyszom. Jednak integralność świń nigdy nie trwa długo, kiedy zaczynają wykorzystywać swoją inteligencję i wykształcenie jako narzędzia do uciskania i oszukiwania innych zwierząt.
Większość zwierząt to analfabeci, którzy nigdy nie nauczą się więcej niż kilku liter alfabetu. Jako wykształcona elita, świnie wykorzystują swój umysłowy przywilej, aby wykorzystać nieświadome zwierzęta, które nie są w stanie przeczytać Siedmiu Przykazań, ponieważ świnie wielokrotnie je poprawiają, aby służyły ich celom. Świnie wykorzystują także swoją umiejętność czytania i pisania do nauki zawodów z podręczników, co daje im szansę na rozwój gospodarczy. (Brandon, 2017)
Przebiegłość klasy rządzącej ujawnia się wkrótce po rewolucji, kiedy świnie zabierają świeże mleko i jabłka. Podają powody swojego działania, opierając się na swojej wyższości jako „pracowników umysłowych”, którzy potrzebują więcej pożywienia, podając fałszywe dowody naukowe na poparcie swoich twierdzeń, a będące zbyt nieświadomymi, inne zwierzęta wierzą we wszystko, co mówią świnie.
Nieświadome zwierzęta wierzą, że Napoleon naprawdę ustanowił między nimi równość. Ta głupia wiara prowadzi je do zaakceptowania propagandy usprawiedliwiającej kradzież przez świnie produktu ciężkiej pracy zwierząt. Nieznajomość zwierząt i ich słaba pamięć zachęcają Napoleona do tworzenia fałszywej historii. Kiedy zwierzęta zaczynają narzekać na głód, Squealer podaje im fałszywe statystyki, w których stwierdza, że „produkcja personelu zajmującego się żywnością każdej klasy wzrosła o dwieście, trzysta lub pięćset procent”. (AF, s. 61). Chociaż wszystko to kłamstwa, zwierzęta „nie widziały powodu, aby mu nie wierzyć, zwłaszcza że nie pamiętały już dokładnie, jakie warunki panowały wcześniej” (AF, s. 61-62).
Świnie wykorzystują analfabetyzm zwierząt i zaczynają zmieniać pierwotny kodeks moralny ustanowiony przez Starego Majora. Siedem Przykazań zostało niesamowicie zmienionych, aby dopasować się do ich stylu życia. Wykorzystują swoje umiejętności czytania i pisania, aby modyfikować to, co pierwotnie było zakazane, na przykład spanie w łóżkach, picie alkoholu lub noszenie ubrań. Świnie również zniekształcają język, gdy naruszają znaczenie równości. Słabość umiejętności czytania i pisania zwierząt sprawia, że „nie potrafią wykryć, dlaczego termin„ równy ”nie ma już znaczenia, ani nie dostrzegają hipokryzji głoszenia równości dla wszystkich oprócz wybranej elitarnej grupy”. (Ignorancja i skutki segregacji klasowej, b.d.) Następnie, nie potrafiąc czytać, pisać ani przypominać sobie przeszłości, zwierzęta padają ofiarami świńskiej propagandy.
Niepiśmienna klasa robotnicza z Folwarku zwierzęcego Orwella ilustruje, jak rozwarstwienie klasowe i wyzysk są wynikiem niewykształconej, naiwnej populacji. Słaba zdolność zwierząt do zdecydowanego myślenia i niezdolność do kwestionowania władzy torują świniom drogę do decydowania o życiu zwierząt. Analfabetyzm jest dla propagandystów źródłem władzy. Jeśli odbiorcy są niepiśmienni, propaganda będzie skuteczna i łatwo będzie w nią uwierzyć. Podczas gdy umiejętność czytania i pisania i świadomość są sprzeczne z propagandą i propagandystami. Dlatego lepiej, aby propagandyści ograniczyli problem umiejętności czytania i pisania wśród społeczeństwa, stosując różne strategie, takie jak kontrolowanie mediów, które są ważne dla kształtowania ludzkich umysłów i opinii. Kontrolowanie i zawężanie mediów przez władze jest przestarzałą sprzecznością z koncepcją demokracji, którą rzekomo przyjmują wszystkie rządy świata. (Khorsand i Salmani, 2014, s. 227)
Zwierzęta są pozbawione nawet gazet. „Koza Muriel czasami wieczorami czytała innym skrawki gazet, które znalazła na śmietniku.” (AF, s. 21). Kolejny przykład ograniczania mediów w powieść jest pokazana, gdy świnie ograniczają możliwości innych zwierząt do edukacji, niszcząc księgę ortografii dla dzieci, w której świnie uczą się czytać i pisać, zanim inne zwierzęta będą miały takie same szanse.
W wyniku analfabetyzmu wszystkie zwierzęta oprócz świń stają się ofiarami propagandy Napoleona. Najbardziej żałosną ofiarą świńskiej propagandy jest Boxer. Bokser, jak stwierdza Anthony Stewart: „jest najprzyzwoitszą postacią w tej historii… Cechą charakterystyczną boksera od początku tej historii jest jego bezinteresowna troska o innych… Temperament boksera jako bezinteresownego i niestrudzonego pracownika dla sprawy czyni go ucieleśnienie tego, co najlepsze w rewolucyjnej wizji Majora.” (Anthony, 2009, s. 107–108)
Bokser to koń pracowity, lojalny, naiwnie wierzący w uczciwość Napoleona i działający na rzecz dobra zwierząt. Boxer nigdy nie wątpi w politykę Napoleona i nigdy nie kwestionuje jego wyborów i rozkazów, gdyż jego osobiste motto brzmi: „Będę pracował ciężej” i „Napoleon ma zawsze rację”. (AF, s.18) Boxer jest analfabetą, „nie mógł wyjść poza literę D”. (AF, s. 21)
Jak zwykle świnie chcą, aby zwierzęta były nieświadome i niezdolne do kwestionowania ich zachowań. Napoleon określił kiedyś Snowballa jako „zdrajcę” i „był agentem Jonesa od samego początku”. (AF, s. 53) To rażące kłamstwo sprawia, że Boxer, „który rzadko zadawał pytania” (AF, s. 52), uznaje twierdzenia Napoleona i im nie wierzy. To wydarzenie powoduje spór między Boxerem a świniami co do prawidłowej wersji Bitwy o Oborę. Wygląda na to, że zdolność Boxera do zapamiętywania prawdziwej wersji historii nigdy nie odpowiadała świniom, ponieważ świadomość Boxera lub niektórych zwierząt zagrozi ich propagandzie.
Po tym wydarzeniu Napoleon, dyktator, próbuje „naprawić sytuację siłą”. (Anthony, 2009, s. 109) Zaledwie cztery dni po tym incydencie mają miejsce czystki, wiele zwierząt, w tym cztery świnie, zostało zabitych i rozszarpanych na kawałki przez psy Napoleona, „aż do momentu, gdy u stóp Napoleona leżał stos trupów i powietrze było ciężkie od zapachu krwi, nieznanej tam od czasu wydalenia Jonesa.” (AF, s. 55) Anthony Stewart stwierdza, że: „Jeśli historia nie uczy nas niczego innego, to uczy, że siła musi czasami wspierać propagandę w w celu utrzymania niesprawiedliwego reżimu.” (Anthony, 2009, s. 106)
Ograniczenie poziomu umiejętności czytania i pisania zwierząt umożliwia świniom oszukiwanie ich swoją propagandą do tego stopnia, że na oczach zwierząt mogą popełnić ohydne zbrodnie, takie jak morderstwo Boxera. Wkrótce po tym, jak Boxer został ranny w bitwie pod wiatrakiem, Napoleon zamierza sprzedać Boxera na rzeź. Kiedy przyjechał samochód, który miał zabrać Boxera, analfabetyzm zwierząt nie pozwolił im przeczytać napisu na ciężarówce: „Rzeźnik koni i wytwórca kleju, Willingdon. Handlarz skórami i mączką kostną” (AF, s. 79). Po tym, jak na farmie wybucha wrzawa na temat znaczenia napisów na ciężarówce, Squealer szybko uzasadnia, że ciężarówkę kupił niedawno weterynarz. Jako zwierzęta niepiśmienne nie potrafią samodzielnie rozróżnić słów, dlatego nie mogą potępiać i krytykować nieuczciwości świń.
Bokser jest dobrym przedstawicielem klasy robotniczej; jego działania i ograniczenie wiedzy ukazują proletariaty, które stają się bezużyteczne, gdy tracą zdrowie i energię do jakiejkolwiek pracy. Napoleon zamiast do szpitala wysyła Boxera do rzeźnika. Tragiczna śmierć Boxera wzbudza podejrzenia wśród zwierząt, co sprawia, że świnie ponownie aktywują swoją propagandę, aby wzmocnić swoją moc.
Niepiśmienna i naiwna populacja rzeczywiście wzięła udział w wyzysku innych. Na przykład życie Boxera jest ponurym przykładem wyzysku, ponieważ wyzyskuje on siebie, ślepo podążając za Napoleonem. Orwell chce powiedzieć, że te naiwne, lojalne i pracowite zwierzęta głęboko pomagają w utrwaleniu niesprawiedliwości. Ucisk nigdy nie powstaje wyłącznie z powodu ciemiężycieli, ale z ignorancji uciskanych. Anthony Stewart potwierdza ten fakt, gdy mówi: „Dobrze znana bezinteresowność boksera może pomóc egoistycznej sprawie świń, ponieważ jego motto „Napoleon ma zawsze rację” może zostać wykorzystane w służbie nieprzyzwoitości. Zabójstwo najbardziej godnego podziwu towarzysza grupy zostaje przekształcona w dwulicowy przykład życzliwego przywództwa Napoleona”. (Anthony, 2009, s. 111)
Wniosek
Folwark zwierzęcy jest powieścią o propagandzie absolutnej, gdyż propagandysta George Orwell zamierzył ją od samego początku jako książkę propagandową, w której szerzy swoje idee i opinie w ramach propagandy demaskującej propagandę Stalina. Ogromna inteligencja polityczna Orwella i jego przeszłe doświadczenia jako propagandysty umożliwiły mu prześledzenie wszystkich rodzajów i technik propagandy stosowanych przez partie polityczne i reżimy totalitarne. Przedstawia je właśnie w swojej powieści, gdy bohaterowie (klasa rządząca) stosowali wszelkie rodzaje i techniki propagandy, aby oszukać innych. Używając satyry, pokazuje także, jak łatwo można oszukać masy propagandą dyktatorów.
Orwell pokazuje język jako najpotężniejsze narzędzie propagandy, gdy pozwala swoim świniom używać wymownego języka, pytań retorycznych, powtórzeń, eufemizmów, wierszy, piosenek, mott, sloganów i wszelkich najskuteczniejszych form języka. Pokazuje także bezwstydne próby niemoralnych świń zniekształcania znaczenia słów w celu manipulowania i ucisku niepiśmiennych zwierząt. Strach jest używany przez klasę rządzącą wraz z wieloma innymi technikami propagandy w celu wyzysku, a nawet zabijania klasy niższej. Orwell krytykuje sposób, w jaki dyktatorzy używają przemocy i terroru, aby zastraszyć swój lud, zabijając podejrzanych. Propagandysta (Squealer) ukazany jest jako postać niemoralna, która swoją bezwstydną retoryką wykorzystuje i manipuluje innymi.
Farma zwierzęca sugeruje również, że rozwarstwienie klasowe wynika z ignorancji, ponieważ niewiedza zwierząt i ich niższy poziom umiejętności czytania i pisania umożliwiają świniom wprowadzanie ich w błąd za pomocą złej propagandy. Orwell chce pokazać niebezpieczeństwa czyhające na naiwną klasę robotniczą, która rzeczywiście uczestniczyła we własnym wyzysku, co widać wyraźnie w historii Boxera i jego tragicznym końcu. Dlatego Orwell chce ostrzegać i chronić ludzi przed złą propagandą.
Orwell dokładnie śledzi na ukazanym przykład wszystkie rodzaje propagandy stosowanej przez Stalina; propagandę Mojżesza; Komunizm Stalina nienawidzi zorganizowanej religii i uważa ją za „opium dla mas”, jednakże nigdy nie unika on tego typu propagandy, kiedy jej potrzebuje. W powieści Napoleon pozwala także Mojżeszowi wrócić na farmę i szerzyć wśród zwierząt swoją propagandę religijną. Ten incydent pokazuje nikczemność i utylitaryzm dyktatorów, którzy chcą wykorzystać bezwstydną propagandę, aby osiągnąć swój cel.
Bibliografia
American Heritage Dictionary Entry: Propaganda. (n.d.). Retrieved 16 February 2020, from https://www.ahdictionary.com/word/search.html?q=propaganda
Animal Farm Study Guide and Literature Essays. (n.d.). GradeSaver. Retrieved 5 October 2019, from https://www.gradesaver.com/animal-farm
Animal Farm Topic Tracking: Propaganda. (n.d.). Retrieved 16 February 2020, from http://www.bookrags.com/notes/af/top3.html
Anthony, S. (2009). An Absence of Pampering: The Betrayal of the Rebellion and the End of Decency in Animal Farm. In H. Bloom Al-Ustath Journal for Human and Social Sciences Vol.(60) No.(2) (June) -2021AD, 1442AH) 33 (Ed.), Bloom’s Modern Critical interpretations: George Orwell’s Animal Farm (New edition). Infobase Publishing.
Bloom, H. (Ed.). (2006). Bloom’s Guides: George Orwell’s Animal Farm. Chelsea House Pub.
Bloom, H., & Williams, R. (Eds.). (2006). The Struggle Between Animals and Humans. In George Orwell’s Animal Farm. Chelsea House Pub.
Brandon, J. (2017, July 13). Animal Farm Language as a Tool of Control. Study Guides and Book Summaries. https://freebooksummary.com/animal-farm-language-as-a-tool-ofcontrol-essay-27655
Brendon, P. (2017, March 11). Death of truth: When propaganda and ‗alternative facts‘ first gripped the world. The Guardian. https://www.theguardian.com/media/2017/mar/11/death-truthpropaganda-alternative-facts-gripped-world
Definition of Propaganda. (n.d.). Retrieved 8 October 2019, from https://www.merriam-webster.com/dictionary/propaganda
Dictionary by Merriam-Webster: America’s most-trusted online dictionary. (n.d.). Retrieved 16 February 2020, from https://www.merriam-webster.com/
Fleay, Clive, & Sanders, M. (2006). George Orwell and Propaganda. In H. Bloom (Ed.), George Orwell’s Animal Farm. Chelsea House Pub.
Fowler, R. (2009). Animal Farm. In H. Bloom (Ed.), Bloom’s Modern Critical interpretations: George Orwell’s Animal Farm (New edition). Infobase Publishing.
Ignorance and the Result of Class Segregation: Napoleon, Boxer and the Destruction of Animal Farm. (n.d.). GradesFixer. Retrieved 15 September 2019, from https://gradesfixer.com/free-essayexamples/lack-of-education-and-the-rise-of-class-stratificationboxer-napoleon-and-the-fate-of-animal-farm/
Khorsand, P., & Salmani, B. (2014). Anthems as Propaganda: A discourse Translation quality Assessment. International Journal of Language Learning and Applied Linguistics World, 5(3).
M.K, S. (n.d.). Animal Farm: Critical Study. Lakshmi Narain Agarwal. Moses in Animal Farm. (n.d.). Retrieved 16 February 2020, from https://www.shmoop.com/study-guides/literature/animalfarm/moses-raven
Orwell, G. (1993). Animal farm. Knopf.
Orwell, S., & Angus, I. (1968). The Collected Essays, Journalism And Letters Of George Orwell. Houghton Mifflin.
PROPAGANDA | meaning in the Cambridge English Dictionary. (n.d.). Retrieved 8 October 2019, from https://dictionary.cambridge.org/dictionary/english/propaganda
Propaganda and Duplicity. (n.d.). GradeSaver. Retrieved 16 February 2020, from https://www.gradesaver.com/animal-farm/q-anda/analyse-theme-of-propaganda-and-duplicitygive-youranswerrefering-to-what-squaler-is-doing-in-the-farmwaitin-4-youranswer-jesse-132565
Propaganda in Animal Farm and the Media. (n.d.). [Education]. Retrieved 15 October 2019, from https://www.slideshare.net/ccmiceli/animal-farm-propaganda59903623
Public Relations and Propaganda Techniques. (2019, September 11). The George Washington University Online Degrees. https://gspm.online.gwu.edu/blog/public-relations-and-propagandatechniques/
R., V. (2010). George Orwell Animal farm a critical study. Rama Brothers.
Rhodes, A. (1976). The Art of Persuasion: World War II. Angus and Robertson.
Salami, I. (Ed.). (1999). Thirty Great Novels: Literary Criticism Series. Mehrandish Books.
Samir, E. (2009). Language as Theme in Animal Farm. In H. Bloom (Ed.), Bloom’s Modern Critical interpretations: George Orwell’s Animal Farm (New edition). Infobase Publishing.
Senn, S. (2015). All Propaganda is Dangerous, but Some are More Dangerous than Others: George Orwell and the Use of Literature as Propaganda. Journal of Strategic Security, 8(5), 149–161. https://doi.org/10.5038/1944-0472.8.3S.1483
Significance Of Language In Animal Farm Philosophy Essay. (2018). UK Essays. https://www.ukessays.com/essays/philosophy/significanceof-language-in-animal-farm-philosophy-essay.php
Stephenson, H. (2014). Eight Types of Propaganda Which Affect Commerce, Politics, Every Facet of Our Lives. https://utahtaxpayers.org/eight-types-of-propaganda-which-affectcommerce-politics-every-facet-of-our-lives/
The Character of Napoleon. (n.d.). Retrieved 8 October 2019, from https://www.sparknotes.com/lit/animal-farm/character/napoleon/
The Use of Power and Propaganda in Animal Farm. (n.d.). GradesFixer. Retrieved 16 February 2020, from https://gradesfixer.com/freeessay-examples/propaganda-and-power-in-animal-farm/
Umar, F. (2016, October 29). Propaganda Definition, Meaning, Types, Techniques & Examples. Study Lecture Notes. http://studylecturenotes.com/propaganda-definition-meaning-typestechniques-examples/
Rola propagandy w „Folwarku zwierzęcym” George’a Orwella
Inst. Suaad Hussein Ali
Al-Iraqia University, College of Arts alkhafajisuaad@yahoo.com
Otrzymano: 54/23/2/2020
Zaakceptowano: 197/23/8/2020
Niniejsza praca jest dostępna na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Link do artykułu: https://www.iasj.net/iasj/download/9dc478a2ed6bb7cf
9dc478a2ed6bb7cf
