Poznanie kultury głównego nurtu i subkultury w krajach anglojęzycznych / Gaimei Zhao

Gaimei Zhao 

Xi’an Peihua University, Xi’an 710125, China 

1 Wstęp

Kultura jest ważna, ponieważ wpływa na życie jednostki na wiele sposobów, w tym na wartości, poglądy, pragnienia, obawy, poglądy i zmartwienia. Kultura obejmuje prawie wszystkie doświadczenia podzielane przez istoty ludzkie, które są naturalnie przyciągane do uczestnictwa w kulturze, ponieważ są istotami społecznymi. Kultura grupy określa normy dla grupy, które modyfikują jej zachowanie w zamian za ochronę w masie i akceptację w grupie. Chociaż zasady zachowania mogą być niejasne, określone przez kulturę, zasady te są obecnie znacznie bardziej egzekwowane niż kiedykolwiek przez masowe rozpowszechnianie kultury. [1]

Istnieje wiele różnych rodzajów kultur na całym świecie, z których niektóre są mieszane, podczas gdy inne nie. Większość kultur jest utrzymywana przez tysiące lat, pomagając łączyć istoty ludzkie poprzez wytwory (dzieła) i dobra. Przynależność do kultury może zapewnić ludziom łatwy sposób komunikacji z innymi, którzy dzielą ten sam sposób myślenia i wartości. Bez względu na to, gdzie jesteś, w małych wioskach czy w większych miastach, kultury oferują ci szansę na połączenie i dzielenie się wzajemnie swoją historią i pomysłami. Kiedy oczekiwania kulturowe stają się bardziej zakorzenione, są bardziej wpływowe w oddziaływaniu na zachowanie zarówno indywidualne, jak i grupowe.

2 Wyjaśnienie niektórych pojęć zawartych w artykule

2.1 Koncepcja kultury głównego nurtu

Kultura głównego nurtu to szeroko rozpowszechniona aktualna myśl, w tym cała kultura popularna i kultura medialna, zwykle rozpowszechniana przez media masowe. Kultura głównego nurtu jest utrzymywana w obrębie dużej ilości osób zamieszkujących dane społeczeństwo, jest to kultura, która wydaje się najbardziej powszechna dla osób zamieszkujących dany obszar. Mainstream to zasada, a kultura to kaliber w jednostce lub dużej grupie. Kiedy więc zestawi się je razem, należy odróżnić kulturę głównego nurtu od subkultur. [2]

2.2 Pojęcie subkultury

Subkultura to grupa ludzi o odmiennej ideologii od większej kultury, której są członkiem. Wiele subkultur nie lubi również kultury głównego nurtu. Kilka subkultur rozkwita z powodu niemalże genetycznej potrzeby przynależności ludzi, zwłaszcza młodzieży. Z tego powodu wiele firm zwróciło na nie uwagę i zaczęło wykorzystywać gusta muzyczne czy modowe subkultury. Może to doprowadzić do całkowitej zmiany pierwotnych zamierzeń grupy. [3] Subkultura to grupa kulturowa w obrębie kultury, która różni się pod jednym lub kilkoma względami od kultury głównego nurtu, w tym różnicami w zainteresowaniach, zachowaniach lub przekonaniach, jak religia, pochodzenie etniczne oraz status społeczny lub ekonomiczny. Gdy małe grupy mają skłonność do bycia kulturowo jednolitymi, duże społeczności przemysłowe są kulturowo zróżnicowane i obejmują wiele różnych subkultur. Podkultury to wartości i normy, które różnią się od większości i są wyznawane przez grupę w ramach szerszego społeczeństwa.

2.3 Koncepcja społecznej teorii poznawczej

Społeczna teoria poznawcza jest wykorzystywana w psychologii, edukacji i komunikacji, zakładając, że część nabytej przez jednostkę wiedzy może być bezpośrednio związana z obserwacją innych w kontekście interakcji społecznych, doświadczeń i wpływów mediów zewnętrznych. Teoria ta stwierdza, że kiedy ludzie obserwują model wykonujący dane czynności i konsekwencje tego zachowania, zapamiętują sekwencję zdarzeń i używają tych informacji do kierowania kolejnymi zachowaniami. Innymi słowy, przetrwanie ludzkości opiera się na powielaniu działań innych. W zależności od wyników zachowania, obserwator może zdecydować się na replikację zachowania. [4]

Społeczna teoria poznawcza jest teorią uczenia się, która opiera się na założeniu, że ludzie uczą się czegoś poprzez obserwację innych. Te wyuczone zachowania mogą być podstawowe dla osobowości człowieka. Jednostka jest tak samo ważna jak środowisko, w którym dorasta i oba te czynniki przyczyniają się do zachowania ludzi. Ludzie uczą się poprzez obserwację innych, przy czym środowisko, zachowanie i poznanie są podstawowymi czynnikami wpływającymi na rozwój człowieka. Każde zachowanie może zmienić sposób myślenia danej osoby.

3 Kultury w krajach anglojęzycznych

3.1 Kultura głównego nurtu w krajach anglojęzycznych

Istnieje sześć krajów, w których większość stanowią rodowici użytkownicy języka angielskiego, w tym Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Kanada, Australia, Irlandia i Nowa Zelandia. Dzieci w tych krajach uczą się angielskiego od swoich rodziców, a miejscowi ludzie posługujący się innymi językami lub nowi imigranci muszą nauczyć się angielskiego, aby porozumieć się w swoim sąsiedztwie i miejscu pracy.

O głównym nurcie kultury amerykańskiej mówi się, że jest to kultura zachodnia, w dużej mierze przekazana przez tradycje społeczne i wartości europejskich imigrantów oraz inne źródła, takie jak tradycje i wartości niewolników przywiezionych z Afryki. Późniejsza imigracja z Azji Wschodniej i Ameryki Łacińskiej wpłynęła na kulturę głównego nurtu. Te cechy, w tym uczciwość, równość i samowystarczalność, pozostają częścią amerykańskiego dialogu kulturowego na przestrzeni lat. To właśnie te wartości reprezentują główny nurt kultury w Ameryce.

Wielka Brytania jest wybitna w nauce i technologii. Sport jest również ważną częścią kultury brytyjskiej; liczne sporty wywodzą się z tego kraju, w tym piłka nożna. Wielka Brytania jest określana jako kulturalne supermocarstwo, a Londyn jako światowa stolica kultury.

Kultura kanadyjska wywodzi się z szerokiej gamy narodowości i polityki promującej sprawiedliwe społeczeństwo. Kanadyjskie polityki rządowe, takie jak zakaz karania, opieka zdrowotna, wyższe i bardziej progresywne opodatkowanie, wysiłki na rzecz eliminacji ubóstwa, kontrola broni, nacisk na różnorodność kulturową, są społecznymi wskaźnikami jej wartości politycznych i kulturowych.

W Australii zróżnicowane jedzenie, praktyki kulturowe i styl życia imigrantów zostały z czasem wchłonięte do głównego nurtu kultury. Egalitaryzm, nieformalność i niepoważne poczucie humoru były częstymi tematami komentarzy kulturowych.

Kultura irlandzka ma zasięg globalny, a festiwale obchodzone są na całym świecie. Ze względu na dużą emigrację z Irlandii, kultura irlandzka została w pewnym stopniu odziedziczona i zmodyfikowana przez irlandzką diasporę, która z kolei wpłynęła na kraj pochodzenia.

Kultura Nowej Zelandii jest w dużej mierze odziedziczona po zwyczajach brytyjskich, oceańskich i europejskich, wraz z tradycją maoryską i polinezyjską. Nowa Zelandia ma kosmopolityczną, wielokulturową kulturę, która odzwierciedla, że jest wykształconym, rozwiniętym społeczeństwem zachodnim. [5]

3.2 Subkultura w krajach anglojęzycznych

W Stanach Zjednoczonych wyróżniamy szereg subkultur. Istnieje np. subkultura Gotów  której przejawem jest to, że młodsi ludzie ubierają się na czarno i mają tendencję do idolizowania takich poetów jak Shelly i Keats i wydają się podziwiać wilkołaki i wampiry. Jest subkultura deskorolkarzy ewoluująca w subkulturę miłośników sportów ekstremalnych. Subkulturą jest też kultura gejowska.

W Wielkiej Brytanii młodzi ludzie domagali się swobody w zachowaniu, częściowo w oparciu o dobrobyt, kiedy młodzi ludzie mieli do dyspozycji dochody, którymi mogli się bawić w wyniku wzrostu zarobków. Mods lub Moderns byli świadomymi mody ekstrwagancko ubranymi ludźmi z lat 60-tych, częściowo wywodzącymi się z jazzowych modernistów z lat 50-tych. Na początku lat 70-tych Skinheadzi zaczęli być łączeni z rasizmem. W połowie lat 70-tych pojawili się punkowcy jako kolejna agresywna grupa, promująca się jako puste pokolenie.

W Kanadzie hipisi charakteryzowali się długimi włosami, brodami i niekonwencjonalnym ubiorem, celebracją narkotyków i rock’n rolla. Mimo że byli powszechnie wyśmiewani, opowiadali się za życiem wspólnotowym, egalitaryzmem, pacyfizmem i samopomocą, byli wrogo nastawieni do własności prywatnej, technologii i biurokracji. Jako zjawisko masowe subkultura hipisów była krótkotrwała.

W Australii, subkultury mogą obejmować hipisów, Gotów, fanów hip hopu lub heavy metalu, a nawet motocyklistów. Dewiacyjna subkultura ma wartości i normy, które różnią się znacząco od większości ludzi w społeczeństwie.

Amerykańskie programy telewizyjne, ubrania, muzyka, gwiazdy sportowe i filmowe zdobyły Nową Zelandię szturmem w późnych latach 70. i 80. W miastach powszechne stały się młodzieżowe gangi uliczne, które próbowały naśladować zromanizowaną wersję życia gangów, jaką przedstawia film Colors[6].

4 Poznanie kultury głównego nurtu i subkultury w krajach anglojęzycznych

Teoria poznania społecznego koncentruje się na procesie nabywania wiedzy. Modele mogą być interpersonalnym naśladownictwem. Skuteczne modelowanie uczy ogólnych zasad i strategii radzenia sobie w różnych sytuacjach. Modelowanie może mieć charakter demonstracji na żywo, a zachowania werbalne i pisemne mogą być pośrednimi formami modelowania. Modelowanie pozwala uczniom uczyć się zachowań przez powtarzanie. Z drugiej strony, modelowanie jest prawdopodobnie do hamowania pewnych zachowań. Kiedy ludzie powtarzają zachowanie, muszą zrozumieć, jaki jest jego potencjalny wynik.

Identyfikacja pozwala ludziom odczuwać podobieństwo do modelu, a tym samym może prowadzić do większej szansy, że ludzie będą podążać za modelem. Ludzie są bardziej skłonni do naśladowania zachowań modelowanych przez kogoś, z kim mogą się identyfikować.

5 Wnioski

Młodzi ludzie mogą identyfikować się z subkulturą na wielu różnych poziomach. Identyfikując się i będąc dobrym w danej subkulturze, młody człowiek może zyskać w niej status i szacunek. Kultura mainstreamowa lub etniczna pozostaje ich głównym źródłem tożsamości. Młodzi ludzie mogą myśleć, że subkultura może zaoferować im sposób na potwierdzenie swojej niezależności i pokazanie, że są inni niż ich rodzice. Zgadzają się, że w subkulturze są rzeczy, w których są dobrzy lub o których wiedzą więcej. Przyznają, że subkultura jest częścią ich tożsamości, co daje im więcej możliwości posiadania wspierających relacji z innymi, którzy dobrze ich rozumieją. [7]

Młodzież z subkultury może doświadczać negatywnego etykietowania i dyskryminacji ze strony innych osób w społeczności. Niektóre subkultury młodzieżowe, takie jak gangi, biorą udział w pewnych zachowaniach, które są niebezpieczne, niezgodne z prawem, co może powodować pewne problemy dla młodych osób i społeczeństwa. Modelowanie społeczne zapewnia identyfikowalny model, który określa procesy zachodzące podczas wykonywania zachowania. Perswazja słowna to dostarczanie zachęty dla osoby do wykonania zadania. Na przykład, uczniowie stają się bardziej aktywni, zwracają uwagę, mają wysoką motywację i lepiej się uczą, gdy stwierdzą, że uchwycili dane zadanie. Obowiązkiem nauczyciela jest upewnienie się, że uczniowie posiadają wiedzę i strategie potrzebne do wykonania zadań. Poczucie własnej skuteczności przyniosło jedne z najbardziej spójnych wyników ujawniających wzrost uczestnictwa w ćwiczeniach. [8]

Badanie subkultur często obejmuje badanie symboliki związanej z ubraniami, muzyką, a także sposobów, w jakie te same symbole są interpretowane przez członków głównego nurtu kultury. Subkultury mogą obejmować hipisów, Gotów, fanów hip hopu lub heavy metalu, a nawet motocyklistów. Brytyjskie subkultury młodzieżowe zostały opisane jako problem moralny, z którym należy się uporać w dłuższym okresie. Dewiacyjna subkultura posiada wartości i normy, które różnią się znacząco od większości ludzi w społeczeństwie.

Media odegrały ważną rolę w przemianach społecznych, a młodzież pomogła w szerzeniu świadomości i doprowadziła do tego, że niektórzy uważali młodzież za nową klasę. Niektórzy uczeni uważali również, że kultura młodzieżowa została częściowo stworzona przez media, ponieważ były one „środkiem naśladownictwa i manipulacji na skalę narodową”. Dlatego dawali młodym ludziom wybór, aby naśladowali nowe zwyczaje kulturowe w mediach. Chociaż subkultura czuje potrzebę odróżnienia się od kultury macierzystej, w wielu przypadkach nadal zachowuje swoje tradycje i identyfikacje. Subkultura może być również umieszczona w odniesieniu do kultury głównego nurtu. Nawet jeśli subkultura będzie miała wspólne podstawy ideologiczne i doświadczenia z kulturą głównego nurtu, będzie prawdopodobnie akceptować jej hegemonię, troskę o grupę. Pomimo sporadycznych przejawów oporu z obu stron, nadal w większości przypadków skłaniają się one raczej do koegzystencji niż do bezpośredniego przeciwstawienia. [9]

Na podstawie tych relacji można wymienić pewne cechy kultury głównego nurtu i subkultury. Właściwie subkultury wiążą się wokół swoich idei, problemów czy działań. Powstanie subkultury jest na ogół postrzegane jako przejaw buntu przeciwko naturalnemu porządkowi w społeczeństwie. Pewna grupa odmawia posłuszeństwa naturalnemu porządkowi. Na początku w procesie tym podejmowane jest działanie przeciwko porządkowi, a za tym działaniem ktoś podąża. W ten sposób w głównym nurcie kultury powstaje niepodzielnie subkultura. [10]

                                                Gaimei Zhao