Ostatni rok był doniosły dla zwiększenia ambicji w zakresie ochrony przyrody. Rozwiązania oparte na przyrodzie zostały po raz pierwszy uwzględnione w decyzji COP, a dwa główne globalne porozumienia przekroczyły linię mety – rządy zgodziły się zatrzymać i odwrócić utratę różnorodności biologicznej do 2030 r. oraz zobowiązały się do zrównoważonego zarządzania i ochrony pełnego morza.
Sukcesy te są jednak realnie zagrożone, ponieważ kryzys klimatyczny wkracza na niezbadane terytorium.
Zmiany klimatu zagrażają zarówno przyrodzie, jak i dobrobytowi ludzi. Nie zajmując się kluczowymi powiązaniami między kryzysem klimatycznym a utratą przyrody, narażamy na szwank przyszły dobrobyt i dobrostan ludzi i planety.
Dlaczego więc rządy nie wykorzystują prawdziwej mocy natury, włączając ją jako jedno z kluczowych rozwiązań w walce ze zmianami klimatu? Istnieje tak wiele korzyści, które można osiągnąć, zarówno z punktu widzenia łagodzenia skutków, jak i adaptacji.
Zintegrowane podejście ma kluczowe znaczenie, jeśli chcemy sprostać nadchodzącym wyzwaniom. Mamy impet w realizacji globalnych celów dotyczących przyrody, ponieważ Globalne Ramy Różnorodności Biologicznej zostały uzgodnione w grudniu ubiegłego roku; teraz musimy zobaczyć ten sam impet w działaniach na rzecz klimatu podczas Globalnego Przeglądu COP28.
Natura jest cichym sojusznikiem klimatu
Co roku światowi przywódcy, rządy, naukowcy, społeczeństwo obywatelskie i przedsiębiorstwa spotykają się na szczytach klimatycznych COP, aby przyspieszyć wysiłki na rzecz osiągnięcia Porozumienia paryskiego. Jednak w rozmowach nadal brakuje kluczowego elementu realizacji tej misji – samej natury.
Dzień Natury obchodzony 9 grudnia podczas COP jest dla prezydencji COP28 okazją do połączenia działań na rzecz klimatu i przyrody. Rządy muszą uznać, że nie będziemy w stanie rozwiązać kryzysu klimatycznego, jeśli nie zaradzimy również utracie przyrody. Globalne ocieplenie wynoszące już 1,1°C powoduje, że ekosystemy ulegają niebezpiecznym zakłóceniom.
Ale te wzajemne powiązania ujawniają również sposób na poradzenie sobie z obydwoma sytuacjami kryzysowymi. Natura działa jak cichy sojusznik, pochłaniając zdumiewającą 54% emisji CO2 spowodowanej przez człowieka w ciągu ostatniej dekady. Ekosystemy lądowe, w tym rośliny, zwierzęta i gleby, usuwają 31%, podczas gdy ocean pochłania 23%.
Rozwiązania klimatyczne oparte na przyrodzie są w stanie zapewnić jedną trzecią globalnych środków łagodzących wymaganych do 2050 r., aby zapobiec globalnemu ociepleniu o 1,5oC cel. Wysiłki na rzecz dekarbonizacji naszego społeczeństwa i powstrzymania globalnego ocieplenia pomogą chronić przyrodę, ale działania na rzecz ochrony i przywracania przyrody pomogą również ustabilizować nasz klimat.
Co więcej, zdrowe ekosystemy, takie jak koralowce, tereny podmokłe, namorzyny i lasy, zapewniają społecznościom lokalnym wiele ważnych zasobów, chroniąc je jednocześnie przed gwałtownymi burzami klimatycznymi, ulewnymi opadami deszczu i powodziami. Zdrowe ekosystemy mają kluczowe znaczenie, ponieważ świat uczy się dostosowywać do skutków zmian klimatycznych.
Te dodatkowe korzyści nie pozostały niezauważone: analiza WWF z 2021 r. pokazuje, że 92% krajowych planów klimatycznych odwołuje się do rozwiązań opartych na przyrodzie. Jednak od 2023 r. spośród 80 podjętych zobowiązań prawie połowa nie wykazuje żadnych postępów lub wykazuje jedynie niewielkie oznaki postępu.
Symboliczna wzmianka nie zapewni głębokich i transformacyjnych zmian, których potrzebujemy. Potrzebujemy wysokiej jakości i integralności rozwiązań opartych na naturze. Rozwiązania, które bezpośrednio i namacalnie przyczyniają się do dobrostanu ludzi dzięki podejściu opartemu na prawach oraz bezpłatnej, wcześniejszej i świadomej zgodzie ludności rdzennej i społeczności lokalnych.
Spójność polityki między przyrodą a klimatem oferuje wiele korzyści
Rola przyrody kluczowa dla osiągnięcia celu 1,5oC, podobnie jak powstrzymanie zmian klimatycznych ma kluczowe znaczenie dla ochrony przyrody dla teraźniejszości i przyszłości pokolenia.
Jednoczesne zajęcie się tymi dwoma kryzysami może przynieść wiele korzyści – nie tylko w postaci pozytywnych skutków dla klimatu i przyrody. Nowy raport WWF pokazuje, że skuteczna synergia integrująca krajowe strategie i plany działania na rzecz klimatu i przyrody może być jednym ze sposobów, w jaki rządy mogą to zrobić.
Synergie mogą pomóc w znacznym zmniejszeniu obciążenia związanego z monitorowaniem i raportowaniem postępów. Na przykład poprzez zapewnienie, że metryki i metodologie w wytycznych technicznych wykorzystywanych przez kraje do sprawozdawczości w zakresie łagodzenia zmiany klimatu i przystosowania się do niej są zgodne z celami w zakresie różnorodności biologicznej.
Współpraca między sektorami, podmiotami krajowymi i lokalnymi, a także spójne polityki mogą zwiększyć efektywność i alokację zasobów, jednocześnie ułatwiając dostęp do publicznych i prywatnych środków finansowych potrzebnych do osiągnięcia celów.
Strumień roboczy klimat-przyroda na szczyty klimatyczne jest pilnie potrzebny
Niezwykle ważne jest, aby nierozerwalny związek między klimatem a przyrodą został uznany na najwyższych szczeblach COP28, otwierając drzwi do dialogu na temat wprowadzenia przyrody do formalnych negocjacji klimatycznych po raz pierwszy.
Muszą one nie tylko uznać ważną rolę przyrody w łagodzeniu zmian klimatu i adaptacji do nich, ale także ożywić tę symbiotyczną relację poprzez połączenie skoordynowanego strumienia roboczego – z konwergencją polityki klimatycznej i przyrodniczej jako jej głównym celem.
Strumień roboczy klimat-przyroda wysłałby pozytywny sygnał polityczny na temat istotnej roli przyrody. Mógłby on pomóc w większej integracji przyrody z krajowymi strategiami klimatycznymi oraz we wdrażaniu planów działania i adaptacji.
Strumień roboczy mógłby również monitorować wiele zobowiązań dotyczących przyrody podjętych podczas konferencji COP w sprawie klimatu, które nie zostały ocenione pod kątem ich wkładu w porozumienie paryskie. Taki organ działałby w celu zapewnienia, że przyroda pozostanie mocno obecna w agendzie klimatycznej – a tego typu organ roboczy już wcześniej odniósł sukces w niwelowaniu podziałów.
Transformacja systemu żywnościowego może być pomostem dla klimatu i przyrody
W 2017 r. powstała podobna grupa mająca na celu przyspieszenie działań mających na celu przeciwdziałanie wpływowi naszych systemów żywnościowych na zmiany klimatu: Wspólna Grupa Robocza Koronivia. Doprowadziło to do innowacyjnych synergii, które zwiększyły widoczność transformacji systemów żywnościowych w rozmowach klimatycznych.
Ponieważ rolnictwo i systemy żywnościowe są odpowiedzialne za jedną trzecią emisji gazów cieplarnianych i 70% utraty różnorodności biologicznej na lądzie, ale według IPCC mogą zmniejszyć emisje o 75%, zrównoważone rolnictwo stanowi klucz do odblokowania pozytywnych zmian w kontinuum żywność-przyroda-klimat.
Uznanie kluczowej roli przyrody jako sojusznika klimatycznego i integracja rozwiązań między sektorami zapewni drogę do bardziej zrównoważonej, odpornej i dostatniej przyszłości dla wszystkich.
Mamy rozwiązania tuż przed sobą – musimy je tylko wdrożyć. To nasz problem do rozwiązania i nasza szansa do wykorzystania. Potrzebujemy jednak odważnego przywództwa, które nas do tego doprowadzi. Resztę pozostawmy naturze.
Dr Kirsten Schuijt, dyrektor generalna WWF International.
Artykuły Climate Champions mogą być ponownie publikowane zgodnie z Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodową Licencją Publiczną oraz zgodnie z naszymi Warunki korzystania.
Poglądy wyrażone w tym artykule są wyłącznie poglądami autora, a nie Mistrzów Klimatu.
Link do artykułu:
Nature’s critical role in the climate fight must be recognized
Obraz wyróżniający: Obraz danuta niemiec z Pixabay
