Jak to zrobili: Reporterzy Reutersa ujawniają nadużycia związane z pracą dzieci na południu USA / Clark Merrefield

Trzech dziennikarzy Reutersa omawia niedawne dochodzenie, które ujawniło, w jaki sposób duże korporacje wykorzystywały pracę dzieci migrantów do przetwarzania kurczaków i produkcji części samochodowych.

W lutym 2022 r. agencja Reuters opublikowała pierwszy artykuł z trzyczęściowej serii ujawniającej wykorzystywanie pracy dzieci migrantów w zakładach przetwórstwa kurczaków i produkcji samochodów w Alabamie.

Reporterzy Joshua Schneyer, Mica Rosenberg i Kristina Cooke odkryli, że dzieci, niektóre w wieku nawet 12 lat, często pracowały przy niebezpiecznych maszynach, które narażały ich życie. Część pierwsza, która powstała dzięki wskazówce od wieloletniego źródła Cooke’a, opowiada historię pracy dzieci w jednym z amerykańskich miast, skupiając się na 16-letnim imigrancie z Gwatemali pracującym w fabryce kurczaków w Enterprise w Alabamie.

„Amerykańskie zakłady drobiarskie, głodne siły roboczej, polegają na pracownikach migrujących i agencjach pośrednictwa pracy” – piszą dziennikarze. „Wraz ze wzrostem migracji z Ameryki Środkowej, niektórzy nieletni trafiają do tego rurociągu”.

Po opublikowaniu tej historii reporterzy zaczęli otrzymywać więcej wskazówek. Źródła te powiedziały dziennikarzom, że problem pracy dzieci wykracza poza fabryki kurczaków w wiejskiej Alabamie – że powinni przyjrzeć się także przemysłowi motoryzacyjnemu.

Części druga i trzecia serii, opublikowane w lipcu i grudniu, ujawniają istnienie nieletnich pracowników u czterech producentów części w Alabamie, zaopatrujących Hyundai Motor Co. i siostrzaną spółkę Kia Corp. Jeden z tych dostawców części, SMART Alabama, był bezpośrednią spółką zależną Hyundai.

„Po zapoznaniu się z dokumentami firmy i innymi materiałami źródłowymi, które znaleźliśmy, udało nam się ustalić, że ten [dostawca] był w rzeczywistości spółką zależną należącą bezpośrednio do Hyundai” – mówi Schneyer. „W tym momencie włączyły nam się dzwonki alarmowe. Pomyśleliśmy, och, OK, chwileczkę. To Hyundai. Dzieci pracują dla Hyundaia. Montują części do niektórych z najpopularniejszych samochodów i SUV-ów sprzedawanych amerykańskim konsumentom. To trzeci największy producent samochodów w kraju”.

Podczas gdy inne serwisy informacyjne również donosiły o niepokojących praktykach dużych firm wykorzystujących dzieci do pracy w niebezpiecznych warunkach, dochodzenie Reutersa dostarczyło bezprecedensowych szczegółów i osobistych historii.

Kilka tygodni po raporcie Reutersa na temat dostawców Hyundaia, urzędnicy federalni i stanowi złożyli niespodziewaną wizytę u jednego z dostawców w Alabamie i znaleźli siedmiu nieletnich pracowników. Wkrótce potem klienci złożyli pozew zbiorowy. Administracja Bidena ogłosiła niedawno, że zbada nadużycia związane z pracą dzieci za pośrednictwem międzyagencyjnej grupy zadaniowej, w następstwie doniesień agencji Reuters i innych. Również w ostatnich tygodniach Hyundai poinformował akcjonariuszy, że pozbędzie się spółki zależnej produkującej części, którą Reuters zidentyfikował jako wykorzystującą pracę dzieci.

W przypadku wszystkich części serii reporterzy skontaktowali się z wieloma różnymi potencjalnymi źródłami, aby uchwycić szereg głosów i perspektyw. Obejmowały one pracowników i ich rodziny, kierowników zakładów, szkoły, grupy non-profit działające na rzecz migrantów, a także kolegów z Reutersa i innych ekspertów, którzy rozumieją zawiłości łańcuchów dostaw przemysłu motoryzacyjnego.

Reportaż obejmował pukanie do drzwi w przyczepach kempingowych, mieszkaniach, szkołach, kościołach, agencjach pracy, biurach szeryfa i urzędach miejskich. Ostatecznie zespół reporterski przeprowadził wywiady z ponad 100 pracownikami migrującymi. Dowiedzieli się, jak działały regionalne łańcuchy dostaw samochodów, budując bazy danych z tysięcy stron dokumentów korporacyjnych, akt policyjnych, dokumentów imigracyjnych, raportów z wypadków przemysłowych i transkrypcji sądowych.

Reporterzy byli szczególnie wyczuleni na fakt, że często przeprowadzali wywiady z nieletnimi i innymi osobami narażonymi na deportację, które niechętnie wypowiadały się w nagraniach.

W niektórych przypadkach niepełnoletnie dzieci przybyły do USA w celu zapewnienia sobie pracy, która byłaby znacznie lepiej płatna niż ta, którą mogłyby zarobić w swoich krajach ojczystych, aby pomóc finansowo utrzymać swoje rodziny.

„Znajdują się w trudnej sytuacji” – mówi Rosenberg. „Często żyją w bardzo rozpaczliwych sytuacjach.

Dzieci w bardzo młodym wieku w Gwatemali zbierają kawę na polach i pracują na plantacjach cukru w bardzo niebezpiecznych warunkach. Wiele osób, z którymi rozmawialiśmy, miało takie podejście: „Słuchaj, przyjechaliśmy tu, żeby zarabiać pieniądze i robimy wszystko, co w naszej mocy”. Myślę, że jest to jeden z powodów, dla których naprawdę chcieliśmy skupić się na firmach i położyć nacisk na ich praktyki”.

Rozmawialiśmy z Schneyerem, Rosenbergiem i Cooke’em, aby zebrać konkretne spostrzeżenia dla innych dziennikarzy, którzy chcą zbadać nielegalne praktyki pracy w swoich obszarach zasięgu.

Czytaj dalej, aby poznać ich wskazówki.

1. Szukaj nieoczekiwanych skoków danych — mogą one wskazywać na leżącą u podstaw historię.

Długoletnie źródło powiedziało Cooke w połowie 2021 r., że urzędnicy zauważyli skok liczby dzieci migrantów bez opieki wypuszczanych na obszar w pobliżu Enterprise.

Źródło podało, że dzieci te mogą być narażone na handel ludźmi lub inne formy wykorzystywania. „To wzbudziło nasze zainteresowanie” — mówi Cooke.

Sprawdziła dane z amerykańskiego Biura ds. Przesiedleń Uchodźców, które monitoruje hrabstwa, w których dzieci migrantów są zwalniane, zwykle członkom rodziny. Było jasne, że obszar Enterprise szybko stał się punktem zapalnym dla przesiedleń dzieci migrantów bez opieki.

Następnym krokiem było znalezienie grup non-profit i innych w tej wiejskiej społeczności, które pracują z migrantami.

„Był mały wszechświat ludzi, do których próbowaliśmy dotrzeć, ale jednocześnie zarzucamy bardzo szeroką sieć: grupy pomagające imigrantom, ale także szkoły, także ludzie znający ukształtowanie terenu, – mówi Rosenberg. „Dowiedzieliśmy się, że istnieje wiele zakładów przetwórstwa kurczaków i według źródeł było to jedno z miejsc zainteresowania”.

2. Utwórz prostą bazę danych o tym, jak działają złożone systemy.

W przypadku historii związanych z samochodami pierwszym wyzwaniem było ustalenie, gdzie znajdują się lokalni dostawcy części i jak zasilają podstawowe zakłady produkcyjne w regionie.

Znaleźli wszechświat zewnętrznych wykonawców pracy, z których niektórzy mieli pokrywającą się własność firm, które szybko powstawały i znikały.

„Wykonaliśmy dużo pracy, przeglądając akta biznesowe z Alabamy i Georgii” — mówi Rosenberg.

Kiedy zaczęli rozumieć regionalne łańcuchy dostaw i przeprowadzali wywiady z zaangażowanymi osobami, takimi jak podwykonawcy, utworzyli arkusz kalkulacyjny Excel przedstawiający powiązania od lokalnych agencji zatrudnienia do dostawców dla głównych zakładów produkcyjnych.

„To przekształciło się w dochodzenie biznesowe Hyundaia i jego łańcucha dostaw w bardzo organiczny sposób” – mówi Schneyer. „Nie chcieliśmy pisać o Hyundaiu. To była tajemnica o: „Hej, co się dzieje z tymi dzieciakami, które kończą w Alabamie? Co się dzieje?’ I dopiero po tej pierwszej opowieści o kurczaku otrzymaliśmy wybuchową wskazówkę, że wiele dzieci pracuje w wiejskich fabrykach części samochodowych”.

3. Pamiętaj, że budowanie zaufania wymaga zaangażowania, a ochrona źródeł jest niezbędna do odpowiedzialnego raportowania.

Migranci i dzieci migrantów pracujące w USA mają wiele do stracenia. Jak relacjonują reporterzy Reutera w swoich seriach, migranci często są winni przemytnikom dziesiątki tysięcy dolarów na wygórowane odsetki. Starają się utrzymać zatrudnienie w USA, za pensje, które w rodzimych krajach zajęłyby im tygodnie lub miesiące.

W wstępie do pierwszej części serii, złożonej przez Enterprise, reporterzy piszą:

„W wieku 16 lat, kiedy większość dzieci w Stanach Zjednoczonych jest w połowie szkoły średniej, Amelia Domingo pracowała przy maszynach do przetwórstwa kurczaków w tym wiejskim miasteczku i była głęboko zadłużona u rekinów pożyczkowych w jej rodzinnej Gwatemali. Po pożyczeniu 10 000 dolarów przemytnikom, aby przewieźli ją przez Meksyk, Amelia przedostała się do Arizony w lutym ubiegłego roku i oddała się w ręce urzędników imigracyjnych.

Amelia została przekazana swojej siostrze w Alabamie i rozpoczęła pracę w zakładzie produkującym kurczaki. Reporterzy zgodzili się nie używać jej pełnego imienia i nazwiska, identyfikować jej rodzinnego miasta w Gwatemali ani używać zdjęć przedstawiających jej twarz lub twarz jej siostry. Wcześniejsza praca nad budowaniem zaufania z lokalnymi grupami, które pracują z migrantami, opłaciła się, gdy Amelia zgodziła się podzielić swoją historią.

„Ten kontakt ze społecznością był również pomocny, ponieważ udało nam się pozyskać zaufane źródła, które były z nią powiązane i które pomogły we wprowadzeniu” — mówi Rosenberg. „Byliśmy więc w stanie budować na relacjach, które już zostały nawiązane, aby w ten sposób pomóc zdobyć jej zaufanie”.
Bycie tam, w miejscu, w którym ludzie żyją i pracują, ma kluczowe znaczenie dla budowania zaufania.

„Musisz pokazać swoją twarz” – mówi Cooke. „Wiesz, niech zobaczą, kim jesteś, że nie jesteś jakimś bezimiennym biurokratą rządowym, że jesteś prawdziwą osobą. Jesteś reporterem i odbyłeś tę dodatkową podróż, aby zobaczyć się z nimi i wysłuchać ich historii, twarzą w twarz”.

4. Wykorzystanie mediów społecznościowych do koordynowania i priorytetyzowania działań reporterskich.

Dziennikarze korzystali z mediów społecznościowych, aby znaleźć źródła kluczowe dla ich śledztwa w sprawie pracy dzieci. Znaleźli rekruterów publikujących oferty pracy i oznaczających pracowników na Facebooku, co pomogło reporterom zorientować się, kim byli rekruterzy, jakiego rodzaju oferty pracy ogłaszali i do jakich pracowników próbowali dotrzeć.

Zespół korzystał również z Indeed i LinkedIn, aby znaleźć byłych i obecnych pracowników zakładów drobiarskich, wysyłając osobiste wiadomości do setek potencjalnych źródeł.

„W jednym przypadku [Josh] był w Montgomery i znalazłem tego rekrutera przez Indeed” – mówi Cooke. „Znaleźliśmy jego adres, a Josh pojawił się pod jego drzwiami i mógł przeprowadzić z nim wywiad. Rozmawiał, bo Josh tam był, a on w ogóle nie odbierał telefonu”.

5. Spotykaj się ze źródłami zgodnie z ich harmonogramem, nawet jeśli oznacza to późne noce lub wczesne poranki, szczególnie w przypadku pracowników zmianowych.

Podczas przeprowadzania wywiadów z osobami, które pracują w systemie zmianowym, tak jak wielu pracowników przetwórstwa spożywczego i fabryk samochodów, należy być przygotowanym na to samo.
W wielu przypadkach spotkanie z pracownikami w ciągu dnia lub wczesnym wieczorem okazało się niemożliwe dla zespołu Reuters.

„Oni pracują po nocach” – mówi Schneyer. „To była podróż reporterska typu 24 godziny na dobę, podczas której pojawiasz się o świcie poza tymi zakładami lub jesteś proszony o spotkanie z ludźmi późno w nocy w ich przyczepach lub mieszkaniach, które dzielą z dużymi rodzinami”.