Poniższy artykuł dotyczy badań nad mobbingiem i jego wpływem na zdrowie psychiczne młodzieży w Szwecji. W przyszłości przyjrzymy się też stosunkowi do tych problemach w innych państwach, a zwłaszcza w Polsce.
Redakcja
Abstrakt
Cel
Zbadanie najnowszych trendów w zakresie zastraszania i problemów ze zdrowiem psychicznym wśród nastolatków oraz związku między nimi.
metoda
Kwestionariusz mierzący problemy ze zdrowiem psychicznym, prześladowanie w szkole, status społeczno-ekonomiczny i środowisko szkolne został rozesłany do wszystkich uczniów szkół średnich w wieku 15 (rok szkolny 9) i 18 (rok szkolny 11) w Sztokholmie w latach 2014, 2018, i 2020 (n = 32722). Związki między znęcaniem się a problemami ze zdrowiem psychicznym oceniono za pomocą analiz regresji logistycznej, dostosowując je do odpowiednich czynników demograficznych, społeczno-ekonomicznych i związanych ze szkołą.
Wyniki
Rozpowszechnienie znęcania się utrzymywało się na stałym poziomie i było najwyższe wśród dziewcząt w 9 roku; zakres = 4,9% do 16,9%. Nasilone problemy ze zdrowiem psychicznym; zakres = + 1,2% (chłopcy w 9. roku) do + 4,6% (dziewczęta w 11. roku) i były konsekwentnie wyższe wśród dziewcząt (17,2% w 11. roku, 2020). W skorygowanych modelach bycie zastraszanym było niekorzystnie związane ze zdrowiem psychicznym (OR = 2,57 [2,24–2,96]). Zgłoszenia problemów ze zdrowiem psychicznym były czterokrotnie wyższe wśród chłopców, którzy byli zastraszani, w porównaniu z tymi, którzy nie byli zastraszani. Odpowiedni wskaźnik dla dziewcząt był 2,4 razy wyższy.
Wnioski
Narażenie na zastraszanie w szkole wiązało się z większym prawdopodobieństwem wystąpienia problemów ze zdrowiem psychicznym. Wydaje się, że chłopcy są bardziej narażeni na szkodliwe skutki zastraszania niż dziewczęta.
Wprowadzenie
Znęcanie się obejmuje powtarzające się krzywdzące działania między rówieśnikami, w których występuje brak równowagi sił [ 1 ]. Arseneault i in. [ 2 ] przeprowadzili przegląd konsekwencji znęcania się nad dziećmi i młodzieżą dla zdrowia psychicznego i stwierdzili, że znęcanie się wiąże się z poważnymi objawami problemów ze zdrowiem psychicznym, w tym samookaleczeniami i samobójstwami. Wykazano, że znęcanie się ma szkodliwe skutki, które utrzymują się do późnego okresu dojrzewania i niezależnie przyczyniają się do problemów ze zdrowiem psychicznym. Zaktualizowane przeglądy przedstawiły dowody wskazujące, że zastraszanie jest przyczyną chorób psychicznych u wielu nastolatków [ 3 , 4 ].
Istnieją przesłanki wskazują na nasilanie się problemów ze zdrowiem psychicznym wśród nastolatków w niektórych krajach skandynawskich. Hagquista i in. [ 5] zbadali trendy w zakresie zdrowia psychicznego wśród skandynawskiej młodzieży (n = 116, 531) w wieku 11–15 lat w latach 1993-2014. Problemy ze zdrowiem psychicznym zostały zoperacjonalizowane jako trudności z koncentracją, zaburzenia snu, ból głowy, ból brzucha, uczucie napięcia, smutku i/lub oszołomiony. Badanie ujawniło rosnące wskaźniki problemów ze zdrowiem psychicznym nastolatków we wszystkich czterech hrabstwach (Finlandia, Szwecja, Norwegia i Dania), przy czym Szwecja doświadcza największego wzrostu wśród starszych nastolatków, zwłaszcza dziewcząt. Pogorszenie stanu zdrowia psychicznego nastolatków odnotowano również w Wielkiej Brytanii. Badanie przeprowadzone na 28 100 nastolatkach w wieku szkolnym w Anglii wykazało, że dwóch na pięciu młodych ludzi uzyskało wyniki powyżej progów dotyczących problemów emocjonalnych, problemów z zachowaniem lub nadpobudliwości [ 6 ].]. Płeć żeńska, deprywacja, wysokie potrzeby (edukacyjne/społeczne), pochodzenie etniczne i starszy wiek były związane z większym prawdopodobieństwem wystąpienia problemów ze zdrowiem psychicznym.
Wykazano, że zastraszanie zwiększa ryzyko złego stanu zdrowia psychicznego i może częściowo wyjaśniać te szkodliwe zmiany. Le i in. [ 7 ] zgłosił odwrotną zależność między zastraszaniem a zdrowiem psychicznym wśród 11-16-latków w Wietnamie. Odkryli również, że słabe zdrowie psychiczne może sprawić, że niektóre dzieci i młodzież będą bardziej podatne na nękanie w szkole. Bayera i in. [ 8 ] zbadali powiązania między zastraszaniem w szkole a zdrowiem psychicznym wśród 8-9-letnich dzieci w Australii. Dzieci, które doświadczyły bullyingu częściej niż raz w tygodniu, charakteryzowały się gorszym zdrowiem psychicznym niż dzieci, które doświadczyły bullyingu rzadziej. Przyjaźnie moderowały to powiązanie, tak że dzieci z większą liczbą przyjaciół doświadczały mniej problemów ze zdrowiem psychicznym (efekt ochronny). Hysing i in. [ 9] zbadali związek między doświadczeniami znęcania się (jako ofiary lub sprawcy) a zdrowiem psychicznym, zaburzeniami snu i wynikami w szkole wśród 16-19-latków z Norwegii (n = 10 200). Uczestnicy zostali sklasyfikowani jako ofiary, prześladowcy lub ofiary-prześladowcy (czyli ofiary, które również znęcały się nad innymi). Wszystkie trzy kategorie wiązały się z gorszym zdrowiem psychicznym, wynikami w szkole i trudnościami ze snem. Ci, którzy byli zastraszani, zgłaszali również więcej problemów emocjonalnych, podczas gdy ci, którzy zastraszali innych, zgłaszali więcej zaburzeń zachowania [ 9 ].
Ponieważ większość nastolatków spędza znaczną ilość czasu w szkole, środowisko szkolne było głównym przedmiotem badań nad zdrowiem psychicznym [ 10 , 11 ]. W niedawnym przeglądzie Saminathen i in. [ 12 ] doszli do wniosku, że szkoła jest potencjalnym czynnikiem chroniącym przed problemami ze zdrowiem psychicznym, ponieważ zapewnia kontekst wspierający społecznie i przygotowuje uczniów do szkolnictwa wyższego i zatrudnienia. Jednak może to być również główne miejsce długotrwałego zastraszania i stresu [ 13 ]. Innym czynnikiem związanym ze zdrowiem psychicznym nastolatków jest status społeczno-ekonomiczny rodziców (SES) [ 14 ]. Przegląd systematyczny wykazał, że niższy SES rodziców wiąże się z gorszym zdrowiem psychicznym nastolatków [ 15]. Jednak żadne wcześniejsze badania nie sprawdzały, czy SES modyfikuje lub osłabia związek między zastraszaniem a zdrowiem psychicznym. Podobnie nie jest jasne, czy czynniki związane ze szkołą, takie jak stopnie szkolne i środowisko szkolne, wpływają na związek między zastraszaniem a zdrowiem psychicznym. Informacje te mogą pomóc w zidentyfikowaniu tych nastolatków, którzy są najbardziej narażeni na krzywdę w wyniku zastraszania.
Aby rozwiązać te problemy, zbadaliśmy zakres powszechności zastraszania w szkole i problemów ze zdrowiem psychicznym wśród szwedzkiej młodzieży w wieku 15–18 lat w latach 2014–2020 za pomocą populacyjnego badania szkolnego. Zbadaliśmy również związki między prześladowaniem w szkole a problemami ze zdrowiem psychicznym, dostosowując je do odpowiednich czynników demograficznych, społeczno-ekonomicznych i związanych ze szkołą. Postawiliśmy hipotezę, że: (1) znęcanie się i problemy ze zdrowiem psychicznym młodzieży nasiliły się w czasie; (2) Istnieje związek między wiktymizacją znęcania się a zdrowiem psychicznym, tak że problemy ze zdrowiem psychicznym są bardziej rozpowszechnione wśród osób, które były ofiarami znęcania się; oraz (3) że czynniki związane ze szkołą osłabiłyby związek między zastraszaniem a zdrowiem psychicznym.
Metoda
Uczestnicy
Sztokholmska ankieta szkolna jest wypełniana co dwa lata przez uczniów gimnazjów (klasa 9 – obowiązkowa) i szkół ponadgimnazjalnych (klasa 11). Ankieta jest obowiązkowa dla szkół publicznych, ale dobrowolna dla szkół prywatnych. Celem ankiety jest pomoc w podejmowaniu decyzji przez władze lokalne, które ostatecznie poprawią samopoczucie uczniów. Pytania dotyczą okoliczności życiowych, w tym SES, pracy w szkole, zastraszania, używania narkotyków, zdrowia i przestępczości. Osoby, które nie wypełniły ankiety, to osoby, które były nieobecne w szkole w momencie wypełniania ankiety (< 5%). Wskaźniki odpowiedzi różnią się z roku na rok, ale zazwyczaj wynoszą około 75%. Do bieżącego badania dostępne były dane za lata 2014, 2018 i 2020. W 2014 r.; W 2018 r. odpowiedziało 5235 chłopców i 5761 dziewcząt; Odpowiedziało 5017 chłopców i 5211 dziewcząt, aw 2020 r.; Odpowiedzi udzieliło 5633 chłopców i 5865 dziewcząt (łącznie n = 32 722). W przypadku 4159 uczniów brakowało danych dla zmiennej ekspozycji, prześladowania w szkole, co pozostawiło 28 563 uczestników w surowym modelu. W pełni dostosowany model (opisany poniżej) obejmował 15 985 uczestników. Średni wiek w klasie 9 wynosił 15,3 lat (SD = 0,51), aw klasie 11 17,3 lat (SD = 0,61). Ponieważ dane są całkowicie anonimowe, zgodnie z wcześniejszą decyzją Ethical Review Board w Sztokholmie (2010-241 31-5) badanie zostało zwolnione z aprobaty etycznej. Szczegóły ankiety są dostępne na stronie internetowej [ badanie zostało zwolnione z zatwierdzenia etycznego zgodnie z wcześniejszą decyzją Komisji ds. Rewizji Etycznej w Sztokholmie (2010-241 31-5). Szczegóły ankiety są dostępne na stronie internetowej [ badanie zostało zwolnione z zatwierdzenia etycznego zgodnie z wcześniejszą decyzją Komisji ds. Rewizji Etycznej w Sztokholmie (2010-241 31-5). Szczegóły ankiety są dostępne na stronie internetowej [16 ] i są opisane w poprzednim artykule [ 17 ].
Procedura
Uczniowie wypełniali kwestionariusz podczas lekcji szkolnej, umieszczali go w zaklejonej kopercie i wręczali nauczycielowi. Uczniowie mieli całą lekcję (około 40 minut) na wypełnienie kwestionariusza i zostali poinformowani, że udział w nich jest dobrowolny (oraz możliwość rezygnacji z udziału w dowolnym momencie bez konsekwencji). Studenci zostali również poinformowani, że Grupa Origo była odpowiedzialna za zbieranie danych w imieniu miasta Sztokholm.
Wynik badania
Problemy ze zdrowiem psychicznym oceniano za pomocą zmodyfikowanej wersji Skali Problemów Psychosomatycznych [ 18 ], która okazała się odpowiednia dla dzieci i młodzieży oraz niezmienna w zależności od płci i wieku. Skala została później zmodyfikowana [ 19]. W zmodyfikowanej wersji usunięto elementy dotyczące trudności z koncentracją i uczuciem zawrotów głowy oraz dodano element dotyczący „życia jest wspaniałe”. Wykorzystano siedem różnych objawów lub problemów, takich jak bóle głowy, depresja, odczuwanie lęku, problemy żołądkowe, trudności ze snem, przekonanie, że wspaniale jest żyć (kodowane negatywnie jako rzadko lub rzadko) oraz słaby apetyt. Uczniowie, którzy odpowiedzieli (w 5-stopniowej skali), że którykolwiek z tych problemów zwykle występuje „co najmniej raz w tygodniu”, zostali uznani za mających oznaki problemu ze zdrowiem psychicznym. Alfa Cronbacha wyniosła 0,69 w całej próbie. Dodając te obszary problemowe, utworzono całkowity indeks od 0 do 7 objawów zdrowia psychicznego. Osoby, które uzyskały od 0 do 4 punktów na całkowitym wskaźniku objawów, uznano za osoby z niskim wskaźnikiem problemów ze zdrowiem psychicznym (zakodowane jako 0);
Ekspozycja pierwotna
Doświadczenia znęcania się były mierzone za pomocą następujących dwóch pytań: Czy czułeś się dręczony lub nękany w ciągu ostatniego roku szkolnego? Czy byłeś zaangażowany w zastraszanie lub nękanie innych uczniów w ciągu tego roku szkolnego? Alternatywy dla pierwszego pytania były następujące: tak lub nie z kilkoma opcjami opisującymi, w jaki sposób doszło do zastraszania (jeśli tak). Alternatywami wskazującymi na zastraszanie emocjonalne były poczucie bycia wyśmiewanym, wyśmiewanym, wykluczonym społecznie lub dokuczanym. Alternatywami wskazującymi na przemoc fizyczną było bicie, kopanie, zmuszanie do zrobienia czegoś wbrew ich woli, okradanie lub zamykanie gdzieś. Alternatywy odpowiedzi na drugie pytanie dawały oszacowanie, jak często respondent uczestniczył w znęcaniu się nad innymi (od jednego do kilku razy w tygodniu). Łącząc odpowiedzi na te dwa pytania, zidentyfikowano pięć różnych kategorii bullyingu (znęcania się): (1) nigdy nie był zastraszany i nigdy nie zastraszał innych; (2) ofiary znęcania się emocjonalnego (werbalnego), które nigdy nie znęcały się nad innymi; (3) ofiary znęcania się fizycznego, które nigdy nie znęcały się nad innymi; (4) ofiary znęcania się, które również znęcały się nad innymi; oraz (5) sprawcy znęcania się, ale nie ofiary. Ponieważ liczba pozytywnych przypadków w ostatnich trzech kategoriach była niska (przedział = 3–15 przypadków), kategorie 2–4 nękania połączono w jedną pierwotną zmienną ekspozycji: „prześladowanie w szkole”.
Współzmienne
Rok oceny został zoperacjonalizowany jako rok, w którym zebrano dane: 2014, 2018 i 2020. Wiek został zoperacjonalizowany jako klasa 9 (15–16 lat) lub 11 (17–18 lat). Płeć była zgłaszana samodzielnie (chłopiec lub dziewczynka). Sytuacja szkolna – aby ocenić doświadczenia związane z sytuacją szkolną, uczniowie odpowiedzieli na 18 stwierdzeń dotyczących samopoczucia w szkole, udziału w ważnych sprawach szkoły, postrzegania swoich nauczycieli oraz jakości nauczania. Odpowiedzi udzielano na czterostopniowej skali Likerta, od „całkowicie się nie zgadzam” do „całkowicie się zgadzam”. Aby zredukować 18 pozycji do ich podstawowych czynników, przeprowadziliśmy analizę czynnikową osi głównej. Wyniki pokazały, że 18 stwierdzeń tworzyło pięć czynników, które zgodnie z kryterium Kaisera (wartości własne > 1) wyjaśniały 56% kowariancji w przeżywaniu przez ucznia sytuacji szkolnej. Pięć zidentyfikowanych czynników to: (1) Uczestnictwo w szkole; (2) Interesująca i znacząca praca; (3) dobre samopoczucie w szkole; (4) Zorganizowane lekcje szkolne; oraz (5) Pochwała za osiągnięcia. Dla każdego czynnika utworzono indeks, który został zdychotomizowany (złe i dobre okoliczności) przy użyciu podziału mediany i kodu fikcyjnego z „dobrymi okolicznościami” jako odniesieniem. Opis elementów wchodzących w skład każdego czynnika jest dostępny jako Plik dodatkowy1. Status społeczno-ekonomiczny (SES) oceniano za pomocą trzech pytań dotyczących poziomu wykształcenia matki i ojca studenta (z podziałem na stopień uniwersytecki i brak) oraz kwoty pieniędzy, które uczeń zazwyczaj otrzymywał co miesiąc na rozrywkę (> 1000 SEK [ około 120 USD] w porównaniu z mniej). Jako kategorie odniesienia przyjęto wyższe wykształcenie rodziców i więcej pieniędzy na wydatki. Oceny szkolne ze szwedzkiego, angielskiego i matematyki mierzono oddzielnie w 7-punktowej skali i podzielono na wysokie (oceny A, B i C) i niskie (oceny D, E i F). Jako kategorię odniesienia przyjęto oceny ze szkół średnich.
Analizy statystyczne
Rozpowszechnienie problemów ze zdrowiem psychicznym i prześladowania w szkole przedstawiono za pomocą statystyk opisowych, podzielonych według roku badania (2014, 2018, 2020), płci i roku szkolnego (9 vs. 11). Jak zauważono, zredukowaliśmy 18-punktowy kwestionariusz oceniający funkcjonowanie szkoły do pięciu podstawowych czynników, przeprowadzając analizę czynnikową głównej osi (patrz Dodatkowy plik 1). Następnie obliczyliśmy związek między zastraszaniem w szkole (zdefiniowanym powyżej) a problemami ze zdrowiem psychicznym za pomocą wielowymiarowej regresji logistycznej. Wyniki przedstawiono jako iloraz szans (OR) z 95% przedziałem ufności (Cis). Aby ocenić wpływ SES i czynników związanych ze szkołą na ten związek, przedstawiono trzy modele: Zgrubny, Model 1 skorygowany o czynniki demograficzne: wiek, płeć i rok oceny; Model 2 skorygowany o Model 1 plus SES (edukacja rodziców i wydatki uczniów), a Model 3 skorygowany o Model 2 plus czynniki związane ze szkołą (oceny w szkole i pięć czynników zidentyfikowanych w analizie głównych czynników). Te współzmienne wprowadzono do modeli regresji w trzech blokach, gdzie ostateczny model reprezentuje w pełni dopasowane analizy. We wszystkich modelach jako odniesienie użyto kategorii „nie prześladowano w szkole”. Pseudo-kwadrat obliczono w celu oszacowania, jaka część wariancji problemów ze zdrowiem psychicznym została wyjaśniona przez każdy model. W przeciwieństwie do statystyki R-kwadrat pochodzącej z regresji liniowej, statystyka Pseudo-R-kwadrat uzyskana z regresji logistycznej daje wskaźnik wyjaśnionej wariancji, w przeciwieństwie do dokładnego oszacowania, i jest uważana za informacyjną w określaniu względnego wkładu każdego modelu w wynik [20 ]. Wszystkie analizy przeprowadzono przy użyciu SPSS v. 26.0.
Wyniki
Rozpowszechnienie bullyingu w szkole a problemy ze zdrowiem psychicznym
Szacunkowe rozpowszechnienie bullyingu w szkole i problemów ze zdrowiem psychicznym w 12 warstwach danych (3 lata × 2 klasy szkolne × 2 płcie) przedstawiono w tabeli 1. Częstość występowania bullyingu w szkole wzrosła minimalnie (< 1%) w latach 2014-2020, z wyjątkiem dziewcząt w klasie 11 (wzrost o 2,5%). Problemy ze zdrowiem psychicznym wzrosły między 2014 a 2020 rokiem (przedział = 1,2% [chłopcy w 11 roku] do 4,6% [dziewczęta w 11 roku]); występowały trzy do czterech razy częściej wśród dziewcząt (zakres = 11,6% do 17,2%) w porównaniu z chłopcami (zakres = 2,6% do 4,9%); i były bardziej rozpowszechnione wśród starszej młodzieży w porównaniu z młodszą młodzieżą (zakres = 1% do 3,1% większy). Łącząc wszystkie dane, doniesienia o problemach ze zdrowiem psychicznym były czterokrotnie częstsze wśród chłopców, którzy byli ofiarami zastraszania, w porównaniu z tymi, którzy nie zgłaszali żadnych doświadczeń z zastraszaniem. Odpowiedni wskaźnik dla dziewcząt był dwa i pół razy wyższy.
Związki między prześladowaniem w szkole a problemami ze zdrowiem psychicznym
Tabela 2 pokazuje związek między prześladowaniem w szkole a problemami ze zdrowiem psychicznym po uwzględnieniu odpowiednich zmiennych towarzyszących. Czynniki demograficzne, w tym płeć żeńska (OR = 3,87; CI 3,48–4,29), starszy wiek (OR = 1,38, CI 1,26–1,50) i nowszy rok oceny (OR = 1,18, CI 1,13–1,25) były związane z wyższymi szansami problemów ze zdrowiem psychicznym. W Modelu 2 żadna z uwzględnionych zmiennych SES (wykształcenie rodziców i wydatki uczniów) nie była związana z problemami ze zdrowiem psychicznym. W Modelu 3 (w pełni dostosowanym) następujące czynniki związane ze szkołą wiązały się z większym prawdopodobieństwem wystąpienia problemów ze zdrowiem psychicznym: niższe oceny z języka szwedzkiego (OR = 1,42, CI 1,22–1,67); nieciekawe lub bezsensowne zajęcia szkolne (OR = 2,44, CI 2,13–2,78); złe samopoczucie w szkole (OR = 1,64, CI 1,34–1,85); nieustrukturyzowane lekcje szkolne (OR = 1,31, CI = 1,16–1,47); i brak pochwał za osiągnięcia (OR = 1,19, CI 1,06–1,34). Po uwzględnieniu wszystkich zmiennych towarzyszących bycie prześladowanym w szkole nadal wiązało się z większym prawdopodobieństwem wystąpienia problemów ze zdrowiem psychicznym (OR = 2,57; CI 2,24–2,96). Czynniki demograficzne i związane ze szkołą wyjaśniały odpowiednio 12% i 6% wariancji problemów ze zdrowiem psychicznym (pseudokwadrat R). Włączenie czynników społeczno-ekonomicznych nie zmieniło wyjaśnionej wariancji.
Dyskusja
Nasze odkrycia wskazują, że problemy ze zdrowiem psychicznym wzrosły wśród szwedzkiej młodzieży w latach 2014-2020, podczas gdy częstość występowania bullyingu w szkole pozostała stabilna (wzrost < 1%), z wyjątkiem dziewcząt w 11 roku życia, gdzie częstość występowania wzrosła o 2,5%. Jak wcześniej informowano [ 5 , 6 ], problemy ze zdrowiem psychicznym występowały częściej wśród dziewcząt i starszych nastolatków. Odkrycia te są zgodne z wcześniejszymi badaniami pokazującymi, że nastolatki, które są prześladowane w szkole, są bardziej narażone na problemy ze zdrowiem psychicznym w porównaniu z tymi, które nie są prześladowane [ 3 , 4 , 9 ]. Ten szkodliwy związek zaobserwowano po uwzględnieniu czynników związanych ze szkołą, które okazały się być związane ze zdrowiem psychicznym nastolatków [ 10 ].].
Nowatorskim odkryciem było to, że chłopcy, którzy byli prześladowani w szkole, zgłaszali czterokrotnie częstsze występowanie problemów ze zdrowiem psychicznym w porównaniu z chłopcami, którzy nie byli prześladowani. Odpowiedni wskaźnik dla dziewcząt był 2,5 razy wyższy w przypadku dziewcząt, które były prześladowane w porównaniu z dziewczętami, które nie były prześladowane, co może wskazywać, że chłopcy są bardziej narażeni na szkodliwe skutki prześladowania niż dziewczęta. Alternatywnie, może to wskazywać, że chłopcy są (średnio) prześladowani częściej lub bardziej intensywnie niż dziewczęta, co prowadzi do gorszego zdrowia psychicznego. Pewną rolę mogłoby również odgrywać wsparcie społeczne; dorastające dziewczęta często mają silniejsze sieci społeczne niż chłopcy i mogą być bardziej skłonne do wyrażania obaw związanych z zastraszaniem znaczącym innym osobom, które z kolei mogą oferować wsparcie o charakterze ochronnym [ 21]. Powiązane badania częściowo potwierdzają to spekulatywne wyjaśnienie. Estońskie badanie z udziałem 2048 dzieci i młodzieży w wieku 10–16 lat wykazało, że w porównaniu z dziewczętami chłopcy, którzy byli prześladowani, częściej zgłaszali poważne cierpienie, mierzone złym stanem zdrowia psychicznego i poczuciem beznadziejności [ 22 ].
Inne badania sugerują, że cechy dziedziczne, takie jak skłonność do uwewnętrzniania problemów i niska samoocena, są związane z byciem ofiarą bullyingu [ 23 ]. Uważa się, że genetyka wyjaśnia dużą część zachowań związanych z zastraszaniem wśród nastolatków. Badanie przeprowadzone w Holandii z udziałem 8215 dzieci ze szkół podstawowych wykazało, że genetyka wyjaśnia około 65% ryzyka bycia ofiarą bullyingu [ 24 ]. Odsetek ten był podobny dla chłopców i dziewcząt. Wyższy niż przeciętny wskaźnik masy ciała (BMI) jest kolejnym uznanym czynnikiem ryzyka [ 25]. Niedawne australijskie badanie obejmujące 13 szkół i 1087 uczniów (średni wiek = 13 lat) było ukierunkowane na nastolatków z cechami osobowości wysokiego ryzyka (beznadziejność, wrażliwość lękowa, impulsywność, poszukiwanie wrażeń) w celu ograniczenia nękania w szkole; zarówno jako ofiary, jak i sprawcy [ 26 ]. W całej próbie nie stwierdzono istotnego efektu interwencji w przypadku zastraszania, wiktymizacji lub sprawstwa. W analizie wtórnej, w porównaniu ze szkołami kontrolnymi, uczniowie szkół interwencyjnych wykazali większe zmniejszenie wiktymizacji, myśli samobójczych i objawów emocjonalnych. Odkrycia te potencjalnie wspierają celowanie w cechy osobowości wysokiego ryzyka w zapobieganiu zastraszaniu [ 26 ].
Względna stabilność znęcania się w szkole w latach 2014-2020 sugeruje, że inne czynniki mogą lepiej wyjaśniać obserwowany tutaj wzrost problemów ze zdrowiem psychicznym. Wiele czynników może przyczyniać się do tych zmian, w tym coraz bardziej konkurencyjny rynek pracy, wyższe wymagania dotyczące edukacji oraz szybki rozwój mediów społecznościowych [ 19 , 27 , 28 ]. Niedawne szwedzkie badanie z udziałem 29 199 uczniów w wieku od 11 do 16 lat wykazało, że wpływ stresu szkolnego na objawy psychosomatyczne nasilił się w czasie (1993–2017) i wzrósł bardziej wśród dziewcząt niż wśród chłopców [ 10 ].]. Potrzebne są badania mające na celu zbadanie możliwych różnic między płciami w postrzeganiu stresu szkolnego oraz tego, w jaki sposób te różnice łagodzą powiązania między zastraszaniem a zdrowiem psychicznym.
Mocne strony i ograniczenia
Mocne strony obecnego badania obejmują dużą próbę uczestników z różnych szkół; orientacje publiczne i prywatne, teoretyczne i praktyczne. Ankieta obejmowała pozycje mierzące różne aspekty środowiska szkolnego; czynniki wcześniej powiązane ze zdrowiem psychicznym nastolatków, ale rzadko uwzględniane jako współzmienne w badaniach nad zastraszaniem i zdrowiem psychicznym. Uznaje się również pewne ograniczenia. Dane te mają charakter przekrojowy, co oznacza, że nie można określić kierunku zależności. Co więcej, wszystkie mierzone zmienne zostały zgłoszone samodzielnie. Wcześniejsze badania wskazują, że uczniowie mają tendencję do niedostatecznego zgłaszania przypadków zastraszania i problemów ze zdrowiem psychicznym [ 29 ]; w związku z tym nasze wyniki mogą nie doceniać rozpowszechnienia tych zachowań.
Podsumowując, zgodnie z postawionymi przez nas hipotezami, zaobserwowaliśmy wzrost zgłaszanych przez szwedzkich nastolatków problemów ze zdrowiem psychicznym oraz szkodliwy związek między zastraszaniem w szkole a problemami ze zdrowiem psychicznym. Chociaż zastraszanie w szkole nie wydaje się być głównym wyjaśnieniem tych zmian, zastraszanie było niekorzystnie związane ze zdrowiem psychicznym po uwzględnieniu odpowiednich czynników demograficznych, społeczno-ekonomicznych i związanych ze szkołą, potwierdzając naszą trzecią hipotezę. Odkrycie, że chłopcy są potencjalnie bardziej podatni na szkodliwe skutki zastraszania niż dziewczęta, powinno zostać powtórzone w przyszłych badaniach i zbadane mechanizmy. Przyszłe badania powinny zbadać podłużny związek między zastraszaniem a zdrowiem psychicznym, w tym czynniki pośredniczące/moderujące ten związek.24 ].
Dostępność danych i materiałów
Żądania danych będą rozpatrywane indywidualnie; napisz do odpowiedniego autora.
Dostępność kodu
Nie dotyczy.
Bibliografia
-
Olweus D. Znęcanie się w szkole: rozwój i niektóre ważne wyzwania. Ann Rev Clin Psychol. 2013;9(9):751–80. https://doi.org/10.1146/annurev-clinpsy-050212-185516 .
-
Arseneault L, Bowes L, Shakoor S. Znęcanie się nad młodzieżą i problemy ze zdrowiem psychicznym: „Wiele hałasu o nic”? Psychol Med. 2010;40(5):717–29. https://doi.org/10.1017/S0033291709991383 .
-
Arseneault L. Długoterminowy wpływ wiktymizacji zastraszania na zdrowie psychiczne. Światowa Psychiatria. 2017;16(1):27–8. https://doi.org/10.1002/wps.20399 .
-
Moore SE, Norman RE, Suetani S, Thomas HJ, Sly PD, Scott JG. Konsekwencje wiktymizacji zastraszania w dzieciństwie i okresie dojrzewania: przegląd systematyczny i metaanaliza. Świat J Psychiatria. 2017;7(1):60–76. https://doi.org/10.5498/wjp.v7.i1.60 .
-
Hagquist C, Due P, Torsheim T, Valimaa R. Międzykrajowe porównania trendów w objawach psychosomatycznych u młodzieży — analiza Rascha danych HBSC z czterech krajów nordyckich. Wyniki jakości życia w zdrowiu. 2019;17(1):27. https://doi.org/10.1186/s12955-019-1097-x .
-
Deighton J, Lereya ST, Casey P, Patalay P, Humphrey N, Wolpert M. Rozpowszechnienie problemów ze zdrowiem psychicznym w szkołach: ubóstwo i inne czynniki ryzyka wśród 28 000 nastolatków w Anglii. Br J Psychiatria. 2019;215(3):565–7. https://doi.org/10.1192/bjp.2019.19 .
-
Le HTH, Tran N, Campbell MA, Gatton ML, Nguyen HT, Dunne MP. Problemy ze zdrowiem psychicznym zarówno poprzedzają, jak i następują po znęcaniu się wśród nastolatków, a skutki różnią się w zależności od płci: krzyżowa analiza panelowa szkolnych danych podłużnych w Wietnamie. Int J Ment Health Syst. 2019. https://doi.org/10.1186/s13033-019-0291-x .
-
Bayer JK, Mundy L, Stokes I, Hearps S, Allen N, Patton G. Znęcanie się, zdrowie psychiczne i przyjaźń u dzieci w australijskich szkołach podstawowych. Zdrowie psychiczne dzieci i młodzieży. 2018;23(4):334–40. https://doi.org/10.1111/camh.12261 .
-
Hysing M, Askeland KG, La Greca AM, Solberg ME, Breivik K, Sivertsen B. Zastraszanie w okresie dojrzewania: implikacje dla snu, zdrowia psychicznego i wyników w nauce. J Interpers Przemoc. 2019. https://doi.org/10.1177/0886260519853409 .
-
Hogberg B, Strandh M, Hagquist C. Płeć i świeckie trendy w zdrowiu psychicznym nastolatków w ciągu 24 lat – rola stresu związanego ze szkołą. Soc Sci Med. 2020. https://doi.org/10.1016/j.socscimed.2020.112890 .
-
Kidger J, Araya R, Donovan J, Gunnell D. Wpływ środowiska szkolnego na zdrowie emocjonalne nastolatków: przegląd systematyczny. Pediatria. 2012;129(5):925–49. https://doi.org/10.1542/peds.2011-2248 .
-
Saminathen MG, Låftman SB, Modin B. En fungerande skola för alla: skolmiljön som skyddsfaktor för ungas psykiska välbefinnande. Funkcjonująca szkoła dla wszystkich: środowisko szkolne jako czynnik chroniący dobrostan psychiczny młodzieży. Socialmedicinsk tidskrift [Soc Med]. 2020;97(5–6):804–16.
-
Bibou-Nakou I, Tsiantis J, Assimopoulos H, Chatzilambou P, Giannakopoulou D. Czynniki szkolne związane z zastraszaniem: badanie jakościowe wczesnych nastolatków. Edukacja Soc Psychol. 2012;15(2):125–45. https://doi.org/10.1007/s11218-012-9179-1 .
-
Vukojevic M, Zovko A, Talic I, Tanovic M, Resic B, Vrdoljak I, Splavski B. Status społeczno-ekonomiczny rodziców jako predyktor stanu zdrowia fizycznego i psychicznego dzieci — przegląd literatury. Acta Clin Chorwat. 2017;56(4):742–8. https://doi.org/10.20471/acc.2017.56.04.23 .
-
Reiss F. Nierówności społeczno-ekonomiczne i problemy ze zdrowiem psychicznym dzieci i młodzieży: przegląd systematyczny. Soc Sci Med. 2013;90:24–31. https://doi.org/10.1016/j.socscimed.2013.04.026 .
-
Sztokholm Miasto. Stockholmsenkät (sztokholmskie badanie studentów). 2021. https://start.stockholm/aktuellt/nyheter/2020/09/presstraff-stockholmsenkaten-2020/ . Dostęp 19 listopada 2021 r.
-
Zeebari Z, Lundin A, Dickman PW, Hallgren M. Czy zmiany w spożyciu alkoholu wśród szwedzkiej młodzieży rzeczywiście zachodzą „w koncercie”? Nowa perspektywa z wykorzystaniem regresji kwantylowej. alkohol alk. 2017;52(4):487–95. https://doi.org/10.1093/alcalc/agx020 .
-
Hagquist C. Właściwości psychometryczne skali problemów psychosomatycznych: analiza Rascha na danych nastolatków. Wskaźnik społeczny Res. 2008;86(3):511–23. https://doi.org/10.1007/s11205-007-9186-3 .
-
Hagquist C. Ungas psykiska hälsa i Sverige–komplexa trender och stora kunskapsluckor [Zdrowie psychiczne młodych ludzi w Szwecji — złożone trendy i duże luki w wiedzy]. Socialmedicinsk tidskrift [Soc Med]. 2013;90(5):671–83.
-
Wu W, West SG. Wykrywanie błędnych specyfikacji w strukturach średnich dla modeli krzywych wzrostu: wydajność pseudo R(2)s i współczynniki korelacji zgodności. Model równań strukturalnych. 2013;20(3):455–78. https://doi.org/10.1080/10705511.2013.797829 .
-
Holt MK, Espelage DL. Postrzegane wsparcie społeczne wśród sprawców, ofiar i ofiar przemocy. J Dojrzewanie młodzieży. 2007;36(8):984–94. https://doi.org/10.1007/s10964-006-9153-3 .
-
Mark L, Varnik A, Sisask M. Kto najbardziej cierpi z powodu bycia zaangażowanym w zastraszanie – zastraszanie, ofiara lub ofiara zastraszania? J Sch Zdrowie. 2019;89(2):136–44. https://doi.org/10.1111/josh.12720 .
-
Tsaousis I. Związek poczucia własnej wartości z zastraszaniem i wiktymizacją rówieśników wśród dzieci w wieku szkolnym i młodzieży: przegląd metaanalityczny. Agresywne zachowanie agresywne. 2016;31:186–99. https://doi.org/10.1016/j.avb.2016.09.005 .
-
Veldkamp SAM, Boomsma DI, de Zeeuw EL, van Beijsterveldt CEM, Bartels M, Dolan CV, van Bergen E. Genetyczne i środowiskowe wpływy na różne formy sprawstwa znęcania się, wiktymizację znęcania się i ich współwystępowanie. Zachowuj się Genet. 2019;49(5):432–43. https://doi.org/10.1007/s10519-019-09968-5 .
-
Janssen I, Craig WM, Boyce WF, Pickett W. Związki między nadwagą a otyłością a zachowaniami zastraszania u dzieci w wieku szkolnym. Pediatria. 2004;113(5):1187–94. https://doi.org/10.1542/peds.113.5.1187 .
-
Kelly EV, Newton NC, Stapinski LA, Conrod PJ, Barrett EL, Champion KE, Teesson M. Nowatorskie podejście do zwalczania zastraszania w szkołach: interwencja ukierunkowana na osobowość dla dorastających ofiar i prześladowców w Australii. J Am Acad Psychiatria dziecięco-młodzieżowa. 2020;59(4):508. https://doi.org/10.1016/j.jaac.2019.04.010 .
-
Gunnell D, Kidger J, Elvidge H. Zdrowie psychiczne nastolatków w kryzysie. BMJ. 2018. https://doi.org/10.1136/bmj.k2608 .
-
O’Reilly M, Dogra N, Whiteman N, Hughes J, Eruyar S, Reilly P. Czy media społecznościowe są szkodliwe dla zdrowia psychicznego i dobrego samopoczucia? Poznawanie perspektyw nastolatków. Clin Child Psychol Psychiatria. 2018;23:601–13.
-
Unnever JD, Cornell DG. Gimnazjalne ofiary zastraszania: kto zgłasza, że był zastraszany? Agresywne zachowanie. 2004;30(5):373–88. https://doi.org/10.1002/ab.20030 .
Källmén, H., Hallgren, M. Znęcanie się w szkole i problemy ze zdrowiem psychicznym wśród nastolatków: powtarzane badanie przekrojowe. Child Adolesc Psychiatry Ment Health 15 , 74 (2021). https://doi.org/10.1186/s13034-021-00425-y
Podziękowanie
Autorzy są wdzięczni Departamentowi Spraw Społecznych w Sztokholmie za zgodę na wykorzystanie danych pochodzących z Stockholm School Survey.
Finansowanie
Finansowanie w ramach otwartego dostępu zapewnione przez Instytut Karolinska. Brak do zadeklarowania.
Källmén, H., Hallgren, M. Znęcanie się w szkole i problemy ze zdrowiem psychicznym wśród nastolatków: powtarzane badanie przekrojowe. Child Adolesc Psychiatry Ment Health 15 , 74 (2021). https://doi.org/10.1186/s13034-021-00425-y
Deklaracje etyczne
Zgoda etyczna i zgoda na udział
Ponieważ dane są całkowicie anonimowe, zgodnie z wcześniejszą decyzją Ethical Review Board w Sztokholmie (2010-241 31-5) badanie zostało zwolnione z aprobaty etycznej.
Zgoda na publikację
Nie dotyczy.
Konkurujące interesy
Autorzy oświadczają, że nie mają sprzecznych interesów.
Dodatkowe informacje
Uwaga wydawcy
Springer Nature pozostaje neutralny w odniesieniu do roszczeń jurysdykcyjnych na opublikowanych mapach i przynależności instytucjonalnej.
Dodatkowa informacja
Dodatkowy plik 1.
Opis analizy głównego czynnika.
Dodatkowy plik
Opis głównej analizy czynnikowej:
Czynnik 1, Pochwała i uczestnictwo, składa się z pięciu stwierdzeń, które mierzą stopień pochwały, jaką uczniowie otrzymują za dobre wyniki w szkole i udział uczniów w nauczaniu. Wysoki stopień pochwały i uczestnictwa wiąże się z pozytywną sytuacją w szkole. Czynnik 2, Interesująca i znacząca praca, składa się z dwóch stwierdzeń, które obciążają czynnik negatywnie i odnoszą się do tego, że praca szkolna jest zagmatwana i pozbawiona znaczenia, oraz dwóch stwierdzeń, które ładują się pozytywnie i mierzą metody nauczania stosowane w szkole. Przedmioty ładujące się negatywnie zostały odwrócone. Praca szkolna postrzegana jako znacząca i interesująca wiąże się z pozytywną sytuacją w szkole. Czynnik 3, Znajomość zasad i dobre samopoczucie, składa się z trzech stwierdzeń dotyczących znajomości zasad i dobrego samopoczucia w szkole. Znajomość zasad i dobre samopoczucie wiąże się z pozytywną sytuacją w szkole. Czwarty czynnik, Słaba struktura lekcji szkolnych, składa się z dwóch stwierdzeń dotyczących postrzeganej struktury i porządku lekcji szkolnych. Obie pozycje zostały odwrócone, tak aby lepiej zorganizowane lekcje odnosiły się do pozytywnej sytuacji w szkole. Czynnik 5, Nauczyciele nie chwalą dobrych osiągnięć, składa się z jednego stwierdzenia, że nauczyciele nie chwalą dobrych wyników w szkole. Pozycja ta została również odwrócona, aby była zgodna z pozytywną sytuacją w szkole. Całkowity wynik obliczono dla każdego czynnika i podzielono na dychotomię, stosując podział mediany.
Prawa i uprawnienia
Otwarty dostęp Ten artykuł jest objęty licencją Creative Commons Attribution 4.0 International License, która zezwala na używanie, dzielenie się, adaptację, dystrybucję i powielanie na dowolnym nośniku lub w dowolnym formacie, pod warunkiem, że podasz odpowiednie oznaczenie oryginalnego autora (autorów) i źródła, podać link do licencji Creative Commons i wskazać, czy dokonano zmian. Obrazy lub inne materiały osób trzecich zawarte w tym artykule są objęte licencją Creative Commons, chyba że zaznaczono inaczej w informacji o autorze materiału. Jeśli materiał nie jest objęty licencją Creative Commons, a zamierzone użycie jest niezgodne z przepisami prawa lub wykracza poza dozwolone użycie, musisz uzyskać pozwolenie bezpośrednio od właściciela praw autorskich. Aby zobaczyć kopię tej licencji, odwiedźhttp://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ . Zrzeczenie się licencji Creative Commons Public Domain Dedication ( http://creativecommons.org/publicdomain/zero/1.0/ ) ma zastosowanie do danych udostępnionych w tym artykule, chyba że w linii kredytowej do danych określono inaczej.
Link do artykułu: https://capmh.biomedcentral.com/articles/10.1186/s13034-021-00425-y
Obraz wyróżniający: pexels-photo-5140459. Susanne Jutzeler, suju-foto
