Organizacje imigrantów i integracja rynku pracy: przypadek Szwecji / Jan Sandberg, Axel Fredholm & Olle Frödin

Integracja na rynku pracy jest oficjalnie postrzegana jako klucz do włączenia imigrantów do szwedzkiego społeczeństwa (UE, 2020 ; Hellström, 2017 ), przy czym integracja w dużym stopniu zależy od zatrudnienia lub szkolenia na rynku pracy w zakresie języka szwedzkiego, orientacji społecznej i innych form kształcenia zawodowego szkolenia (UE, 2020 ). Istnieje jednak znaczna marginalizacja imigrantów na rynku pracy z największą różnicą we wskaźnikach zatrudnienia między rodzimymi a imigrantami wśród krajów OECD (Statistics Sweden, 2021 ; OECD, 2016 ).). Imigranci mają zwykle gorszą znajomość języka szwedzkiego, brak szwedzkiego doświadczenia zawodowego i mniej nieformalnych kontaktów sieciowych w porównaniu z tubylcami. Istnieją również dowody na dyskryminację imigrantów na rynku pracy, którzy mają zwykle bardziej niepewne i niepewne miejsca pracy (Joyce, 2015 ; Bevelander i Irastorza, 2014 ; Bevelander i Pendakur, 2012 ; Bevelander, 2009 )). Lukę tę dodatkowo tłumaczy wysoki odsetek uchodźców i osób pozostających na utrzymaniu rodziny o niższym kapitale ludzkim, którzy często mają trudności ze znalezieniem zatrudnienia. Pomimo tych problemów rola organizacji imigranckich w integracji rynku pracy nie została kompleksowo zbadana. Dostępne źródła wskazują, że ich zaangażowanie mogłoby być korzystne ze względu na wielojęzyczność, wymianę doświadczeń i kontakty społeczne, które mogą prowadzić do zatrudnienia (Hellström, 2017 ). Konieczne są jednak dalsze badania, aby zrozumieć ich rolę.

Aby wypełnić tę lukę badawczą, niniejszy artykuł przedstawia główne ustalenia oparte na badaniach dotyczących działań prowadzonych przez szwedzkie organizacje imigrantów (zwane dalej SIO) otrzymujące oficjalne wsparcie państwa w latach 2015-2017. W szczególności analizujemy ich działania w zakresie integracji rynku pracy i różne ograniczenia w kontekście szwedzkim. Korzystamy z oficjalnych danych Szwedzkiej Agencji ds. Młodzieży i Społeczeństwa Obywatelskiego oraz wywiadów przeprowadzonych z liderami organizacji. Nasz projekt podąża za najnowszą linią badań migracyjnych, podnosząc jednostkę analizy z jednostek i rodzin do organizacji. Krajowe studia przypadków obejmujące organizacje imigrantów reprezentujące różne społeczności etniczne wydają się szczególnie dobrze pasować do tego typu badań, ponieważ stwierdzono, że interakcje organizacji z krajami przyjmującymi są dość złożone,2015 ; Pries i Sezgin, 2012 ).

Szwecja stanowi szczególnie interesujące studium przypadku dla badań nad organizacjami imigranckimi z wielu powodów. Po pierwsze, ludność szwedzka odnotowuje jeden z największych odsetków osób ze środowisk imigranckich. Całkowita populacja przekracza 10 milionów, z czego około 19,6% urodziło się w innym kraju, a liczba ta wzrasta do 25,5%, w tym również osoby urodzone w Szwecji, których oboje rodzice urodzili się w innym kraju (Statistics Sweden, 2020a ) . Ta szybko zmieniająca się dynamika populacji jest widoczna w tym, że ludność urodzona za granicą stanowiła zaledwie 11,3% w 2000 r., około 70% wzrostu populacji w 2019 r. przypisano imigracji (Statistics Sweden, 2020b ) ,^Notatka1 i Szwecja zarejestrowały w 2015 r. bezprecedensową liczbę osób ubiegających się o azyl, co stanowi zdecydowanie największy napływ na mieszkańca w Europie (Sandberg, 2018 ). Po drugie, kraj prezentuje historyczną obecność organizacji imigranckich sięgającą XIX wieku (Dahlstedt, 2003 ), przy wsparciu państwa od 1975 roku (Byström i Frohnert, 2017 ). Co najważniejsze, istnieje niewiele badań dotyczących działań integracyjnych SIO na rynku pracy. Szwecja nie została uwzględniona w ostatnich międzynarodowych badaniach porównawczych (np. Portes i Fernández-Kelly, 2015 ; Pries i Sezgin, 2012 ), a istniejące badania dotyczące SIO są nieliczne i raczej nieaktualne.

W następnej części przedstawiono odpowiednie istniejące badania dotyczące organizacji i integracji imigrantów, a następnie część dotyczącą przypadku szwedzkiego, w której przedstawiamy kontekstowe przeglądy integracji na rynku pracy i roli SIO. Czwarta część zawiera informacje o metodologii i danych wykorzystanych w naszych badaniach, natomiast w piątej części prezentujemy wyniki. Sekcja dyskusyjna dalej wyjaśnia nasze ustalenia pod względem względnego stopnia integracji członków organizacji na szwedzkim rynku pracy i asymilacji ze szwedzkim społeczeństwem. Ostatnia część zawiera nasze wnioski i rekomendacje.

Socjologia migracji tradycyjnie koncentrowała się albo na poziomie mikro jednostek i gospodarstw domowych, albo na poziomie makro narodowych reżimów migracyjnych i globalnych trendów. Stwierdzono, że łączne decyzje poszczególnych migrantów i ich rodzin mają głęboki wpływ zarówno na kraje wysyłające, jak i przyjmujące (np. Massey i in., 1999 ; Morales i Giugni, 2010 ). Wraz z nadejściem transnacjonalizmu, postrzeganego tutaj jako zwiększona interakcja i łączność ponad granicami narodowymi, organizacje imigranckie zaczęły w większym stopniu skupiać się na ponadnarodowych działaniach (Morales i Ramiro, 2011; Portes i Fernández-Kelly, 2015; Pries i Sezgin , 2012 ).

Badania empiryczne wskazują, że rządy mogą odnieść znaczne korzyści z działalności organizacji imigranckich. Dostępne źródła sugerują, że mogą one silnie oddziaływać na inkorporację i przyczyniać się do integracji nowoprzybyłych (Nijenhuis & Zoomers, 2015 , s. 238). Portes i in. ( 2008 ) stwierdzili, że takie organizacje często odgrywają ważną rolę w integracji obywatelskiej i politycznej pomimo swojej ponadnarodowej tożsamości. Błędem byłoby zatem niedocenianie ich możliwości pod względem wkładu w kraj przyjmujący. W podobnym duchu Somerville i in. ( 2008) argumentują, że organizacje diaspory i tak zwane stowarzyszenia miast macierzystych mogą pełnić rolę „pośredników integracyjnych” (s. 14) w krajach przyjmujących. Na podstawie międzynarodowych badań doszli do wniosku, że organizacje tego typu są kluczowe z punktu widzenia rozpowszechniania informacji o usługach społecznych wśród nowoprzybyłych i stanowią wylęgarnię umiejętności obywatelskich. Podkreślają również, że organizacje często świadczą szeroki zakres usług, takich jak kursy językowe, szkolenia z rynku pracy czy usługi zdrowotne. W konsekwencji większy nacisk władz na partnerstwo „może być produktywnym środkiem dotarcia do zamierzonej klienteli” (s. 15). Wessendorf i Phillimore ( 2019) dodatkowo podkreślają znaczenie organizacji w wykazywaniu ważnego wkładu relacji społecznych z osobami należącymi do tej samej grupy etnicznej i innymi migrantami w budowanie poczucia przynależności przy jednoczesnym uzyskiwaniu dostępu do zasobów wspierających integrację.

Większość przypadków europejskich pokazuje ewolucję ukierunkowania organizacji, która zazwyczaj zaczyna się od osiedlania się i koncentruje się na integracji z krajem przyjmującym, po czym następuje zwiększona profesjonalizacja, a następnie skupienie się również na działaniach skierowanych do krajów pochodzenia (Lacroix i Dumont, 2015 ) . Przypadki krajowe w całej Europie wykazują ogromną różnorodność działań i ognisk w zależności od kraju pochodzenia. Jednak działalność kulturalna nabiera ogromnego znaczenia w przypadkach europejskich (Portes i Fernández-Kelly, 2015 ). W przeciwieństwie do uznanych badań dotyczących organizacji imigrantów w USA i ich znaczących działań kierowanych do kraju przyjmującego (Portes i in., 2008), badania na poziomie europejskim dotyczące wkładu organizacji imigranckich w integrację są wciąż w powijakach (Nijenhuis i Zoomers, 2015 ). Jednak na podstawie ostatnich badań wydaje się, że istnieją pewne zauważalne różnice dotyczące formalizacji wysiłków integracyjnych w kraju przyjmującym, takich jak działania integracyjne na rynku pracy.

Istniejące badania przypadku szwedzkiego wskazują, że działalność organizacji imigranckich na rzecz integracji była problematyczna. Pomimo współczesnego znaczenia zarządzania siecią i partnerstwa z podmiotami społeczeństwa obywatelskiego, takimi przedsięwzięciami często zarządzano odgórnie, nie oferując istotnej roli SIO i innym interesariuszom (por. Emilsson, 2015; Lidén i in . , 2015 ; Łlund i in., 2008 ). Hellström ( 2017 ) argumentuje, że szwedzki przypadek ogólnej marginalizacji organizacji imigranckich jako pośredników w integracji stoi w jaskrawym kontraście z krajami takimi jak Kanada, gdzie organizacje imigranckie odgrywają kluczową rolę w realizacji usług publicznych. Podobnie Scaramuzzino (2013 ) stwierdza, że ​​chociaż ich zdolność wyrażania interesów i potrzeb w swoich społecznościach jest uważana za ważną, ich wkład nie został w pełni uszeregowany pod względem ważności, często mieli trudności z konkurowaniem z innymi partnerami do współpracy, a ich rola była w dużej mierze konsultacyjna i wiele organizacji nie współpracują z władzami państwowymi. Może to również odzwierciedlać fakt, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego w Szwecji historycznie łączyły się z państwem w formie korporacjonizmu, zapewniając im przede wszystkim rolę doradczą w organizowaniu opieki społecznej i usług socjalnych. Z perspektywy czasu ich funkcja instytucjonalna do niedawna nie była związana ze świadczeniem takich usług (Wijkström, 2015) .). W procesie aktywniejszego przyczyniania się do realizacji celów publicznych, takich jak integracja, może to oznaczać zależność od ścieżki, w przypadku której organizacjom imigranckim trudno jest dostosować się do nowych wymagań i oczekiwań (Scaramuzzino, 2013 ).

Integracja rynku pracy

Integracja jest obecnie głównym problemem politycznym w Szwecji, częściowo ze względu na rosnącą polaryzację szwedzkiego rynku pracy i powolną integrację, zaostrzoną przez umocnienie się nowego reżimu migracyjnego. Jak wspomniano powyżej, Szwecja radzi sobie raczej słabo pod względem integracji na rynku pracy. Dotyczy to w szczególności uchodźców, gdzie ostatnie dane ze szwedzkiego urzędu statystycznego ( 2021 ) pokazują, że w 2019 r. współczynnik aktywności zawodowej wśród uchodźców w wieku od 20 do 64 lat wynosił 59,9%, w porównaniu z 77,3% wśród innych imigrantów i 86,2% wśród rodowitych Szwedów.

Ponadto integracja uchodźców na szwedzkim rynku pracy jest szczególnie powolna. Z danych rejestrowych dotyczących uchodźców w wieku 20–64 lat, którzy przybyli w 2000 r., wynika, że ​​dopiero po 8 latach pracowało 50% uchodźców. Podczas gdy większość uchodźców spędza pierwsze 2 lata po otrzymaniu zezwolenia na pobyt na programach edukacyjnych i wprowadzających, po 5 latach pracowało około 43% mężczyzn i 26% kobiet. Po 15 latach spędzonych w Szwecji wskaźnik zatrudnienia uchodźców wynoszący 64% wśród mężczyzn i 59% wśród kobiet nadal znacznie odbiega od wskaźnika zatrudnienia wśród tubylców, gdzie pracuje 83% mężczyzn i 82% kobiet. Stwierdzono, że powolna integracja rynku pracy ma szkodliwe skutki dla niektórych grup migrantów. W 2014 roku,2017 ).

Ekspansja przemysłowa i gospodarcza kraju w latach 1950-1970 przyciągała przede wszystkim migrantów zarobkowych, podczas gdy w ostatnich latach migranci do Szwecji byli zazwyczaj uchodźcami i członkami rodzin. Z łącznej liczby 814 293 zezwoleń na pobyt wydanych w latach 2010-2016 ponad połowa, czyli 442 722, dotyczy łączenia rodzin i osób ubiegających się o azyl, w porównaniu z 161 954 zezwoleniami dla migrantów zarobkowych i 73 610 dla studentów (Szwedzka Rada ds. Migracji, 2021 r. )). Nowy system migracji pociąga za sobą wyjątkowe przejście od migracji zarobkowej napędzanej podażą do migracji zarobkowej z krajów spoza UE i został wprowadzony w grudniu 2008 r. w celu złagodzenia niedoboru siły roboczej przy jednoczesnym sprostaniu wyzwaniom demograficznym starzejącego się społeczeństwa. Zasadniczo każdy migrant posiadający umowę o pracę z określonymi wymaganiami płacowymi otrzymuje pozwolenie na pracę w Szwecji (Emilsson i in., 2014 ).

Chociaż środki integracyjne istnieją od lat 70. XX wieku, ich połączenie ze zwykłymi środkami rynku pracy staje się coraz silniejsze. Obecnie model szwedzki to model z minimalną polityką integracji rynku pracy lub programem ukierunkowanym na imigrantów per se. Wyjątkiem jest Program Ustanowienia prowadzony przez Szwedzkie Stowarzyszenie Władz Lokalnych i Regionów, gdzie szkolenia rynku pracy w postaci kursów językowych, orientacji społecznej i szkolenia zawodowego są kojarzone z integracją (SKR, 2020 ) . Oprócz Programu Ustanowienia imigranci mają dostęp do tych samych ogólnych świadczeń i wsparcia oraz muszą przestrzegać tych samych ogólnych zasad, co każdy bezrobotny obywatel Szwecji (UE, 2020). Pozycja ta uległa dalszemu wzmocnieniu, a ostatnie rządy skupiły się na włączaniu nowo przybyłych imigrantów do różnych ogólnych programów wprowadzających organizowanych przez władze publiczne, w szczególności publiczne służby zatrudnienia i szwedzką agencję ubezpieczeń społecznych. Migranci są zatem zachęcani do zwiększania swoich szans na zdobycie zatrudnienia poprzez różne formy edukacji i potwierdzania posiadanych umiejętności. W związku z tym, podczas gdy bezpośrednie żądania dotyczące integracji są w dużej mierze niewyrażone w polityce, problem ten jest raczej rozwiązywany poprzez prośby o aktywne szkolenie na rynku pracy i ogólne zasiłki dla bezrobotnych. Kluczową rolę w tym zakresie odgrywa np. wprowadzenie świadczeń zapewnianych wszystkim bezrobotnym obywatelom przez Szwedzką Agencję Ubezpieczeń Społecznych. Zasiłek wynosi obecnie 231 SEK dziennie, wzrasta do 308 SEK dziennie po zawarciu przez Publiczne Służby Zatrudnienia umowy z wnioskodawcą w sprawie wymaganego rodzaju szkolenia. Dodatkowe świadczenia są zapewniane w formie dodatków do czynszu i zasiłków dla wnioskodawców posiadających dzieci. Świadczenia są warunkowe i podlegają zmniejszeniu lub zawieszeniu, gdy zachowanie wnioskodawcy odbiega od ustaleń uzgodnionych ze służbą zatrudnienia, np. poprzez nieubieganie się o pracę lub odmowę udziału w szkoleniu (szwedzki2021 ).

Nacisk na zatrudnienie i ograniczone zainteresowanie innymi możliwymi środkami integracyjnymi sugeruje, że Szwecja przyjęła wąskie podejście do integracji migrantów z wysokimi oczekiwaniami co do procesu akulturacji. Zasadniczo postrzeganie integracji jako synonimu zatrudnienia wydaje się być związane z założeniem, że migranci są gotowi dostosować się do wymagań asymilacyjnej polityki rynku pracy i ich behawioralnych zachęt. Podczas gdy włączenie na rynek pracy jest ważne, procesy integracyjne są zwykle złożone i należy je również rozumieć w kontekście takich aspektów, jak bezpieczeństwo socjalne, dostęp do sieci społecznych oraz przewaga instytucji społecznych i politycznych, które odpowiadają różnorodnym istniejącym możliwościom i potrzebom w społeczeństwach zróżnicowanych kulturowo (por. Ager i Strang, 2008; Jagoda, 2005 ). W związku z tym wydaje się, że w przypadku Szwecji istnieje potrzeba bardziej elastycznej i opartej na różnorodności polityki integracyjnej (por. Zapata-Barrero, 2015 ).

Rola SIO

SIO objęte tym badaniem zostały założone w różnych okresach po II wojnie światowej, częściowo odzwierciedlając szwedzkie fale migracyjne w okresie powojennym. Pierwsze SIO, z członkami z krajów bałtyckich, powstały podczas ekspansji przemysłowej Szwecji i migracji zarobkowej w latach 1945-1969. Następnie w latach 1970-1980 powstało siedem SIO o bardziej zróżnicowanym pochodzeniu. Większa ekspansja 16 dodatkowych SIO miała miejsce w latach 1991 i 2000 r., kiedy szwedzka migracja drastycznie zmieniła się z migracji zarobkowej w migrację uchodźców i rodzin. Stosunkowo duży wzrost liczby SIO w tym okresie wynika również z faktu, że zbiegł się on z rozpadem Jugosławii, w wyniku którego doszło do rozdrobnienia na kilka nowych SIO. Wreszcie,

Należy zauważyć, że w Szwecji nie ma formalnego rozróżnienia między organizacjami imigranckimi i etnicznymi. Kwalifikowalność do finansowania ze środków publicznych wymaga, aby co najmniej 51% członków organizacji pochodziło ze środowisk imigracyjnych, działalność miała charakter non-profit, a łączna liczba płacących członków przekraczała 1000 osób zrzeszonych centralnie lub lokalnie (Szwedzka Agencja ds. Młodzieży i Społeczeństwa Obywatelskiego, 2018). Statystyki opisowe pokazują, że SIO otrzymują stosunkowo niskie wsparcie ze strony państwa, a mediana korzyści wynosi około 30 000 USD rocznie, co stanowi średnio około 56% całkowitych budżetów organizacji. SIO w naszym zbiorze danych działają średnio od 23 lat w Szwecji, gdzie liczba członków organizacji waha się od 244 do 8662 w całym kraju. Reprezentacja kobiet i mężczyzn jest mniej więcej równa, a SIO mają średnio 18 lokalnych organizacji w całym kraju.^Notatka2 Większość SIO (około 73%) jest albo mała, albo bardzo mała, przy czym około 15% tutaj zostało sklasyfikowanych jako duże, a 11,5% to bardzo duże.^Notatka3

Jak donoszą Frödin i in. ( 2021 ) polityka sponsorowania organizacji imigranckich jest zakorzeniona w nordyckim popularnym ruchu integracji społecznej poprzez członkostwo w grupach i organizacjach. Oprócz powiązań z szerszą strukturą ruchów ludowych, polityka ta jest bezpośrednio powiązana z jej szczególnymi demokratycznymi i biurokratycznymi ideałami. Ta pierwsza wymaga struktur organizacyjnych, które odzwierciedlają preferencje ich członków, podczas gdy druga wymaga sformalizowanego zarządzania opartego na regułach i bezosobowych zasadach, z demokratycznie wybranym przywództwem. Ta biurokratyczna norma z kolei w dużej mierze opiera się na założeniu, że organizacje społeczeństwa obywatelskiego zapewniają członkom zbiorowy głos i wejście do systemu politycznego kraju (Takle, 2015).). Stąd rozumienie wsparcia dla organizacji imigranckich musi wykraczać poza perspektywę etniczną i być rozumiane również w szerszym kontekście, w którym oczekuje się, że stowarzyszenia obywatelskie przyczynią się do integracji szerszej populacji (nie tylko imigrantów) z systemem politycznym. Od lat sześćdziesiątych XX wieku toczy się jednak debata na temat otrzymywania przez imigrantów wsparcia na organizowanie się na tle etnicznym. Polityka wspierania organizacji imigrantów była w rzeczywistości ambiwalentna, ponieważ oscylowała między wielokulturowością pod wpływem Kanady (tj. zachowaniem i reprodukcją cech etnicznych i kulturowych imigrantów) a asymilacją (Dahlström, 2004 ) .

W latach 80. Szwecja stworzyła biurokratycznie zorganizowany system stowarzyszeń narodowych, który został włączony do większego systemu instytucji państwowych, partii politycznych i innych stowarzyszeń społeczeństwa obywatelskiego. Lokalne organizacje imigrantów musiały połączyć się w jedno krajowe stowarzyszenie, aby otrzymać wsparcie. Ten korporacyjny system przeszedł znaczące zmiany w ciągu ostatnich czterech dekad, ze znacznym osłabieniem bliskich więzi między państwem a grupami interesu oraz przesunięciem punktu ciężkości między wielokulturowością a asymilacją. To raczej ambiwalentne partnerstwo między rządem a SIO można przypisać poważnym zmianom w wymaganych wysiłkach integracyjnych w ciągu ostatnich dwóch dekad. Oznacza to znaczące różnice w wymaganych wysiłkach integracyjnych między tymi określonymi w SFS 2008: 63 a tymi w SFS 2000: 63.1998 ), rozporządzenie SFS 2000:16 stanowi, że finansowanie przez państwo wymaga od organizacji wyraźnego wykazania, że ​​ich działania sprzyjają integracji. W rzeczywistości rozporządzenie przewidywało, że finansowanie ze środków publicznych wymaga od organizacji wykazania się co najmniej 2-letnią pracą na rzecz integracji, wraz ze szczegółowymi planami określającymi, w jaki sposób organizacje będą wzmacniać integrację w ciągu najbliższych 3 lat. Wymogi te oraz cele integracji politycznej zostały usunięte w rozporządzeniu SFS 2008: 63. Obecnie deklarowanym celem wsparcia finansowego państwa dla organizacji etnicznych jest wzmocnienie działań dotyczących zarówno kultury, języka, tożsamości, jak i uczestnictwa w życiu społecznym. Ponadto Szwedzka Agencja ds. Młodzieży i Społeczeństwa Obywatelskiego ( 2018), oddziela ten rodzaj wsparcia finansowego od innych świadczeń zapewnianych przez państwo dla organizacji, ponieważ wsparcie dla OSO nie oczekuje wpływu ani na sytuację odbiorców na poziomie indywidualnym, ani na poziomie społecznym. Jednocześnie agencja oczekuje, że wymogi uczestnictwa doprowadzą do wyższego poziomu uczestnictwa w szwedzkim społeczeństwie zarówno organizacji będących beneficjentami, jak i ich członków.

W naszym procesie badawczym kierowaliśmy się przede wszystkim dwoma następującymi pytaniami badawczymi:

• Pytanie 1: W jakim stopniu SIO są zaangażowane w działania związane z integracją rynku pracy? W stosunku do ich innych działań?

• Pytanie 2: Na jakich typach działań związanych z integracją rynku pracy SIO koncentrują się przede wszystkim?

Ponadto drugorzędnym celem było rzucenie dalszego światła na to, które czynniki są dostrzegalne poza obserwowanymi poziomami aktywności, w jaki sposób można wiarygodnie typologizować SIO, aby uwzględnić systematyczne rozbieżności w ogniskach działalności, oraz jakie ograniczenia kontekstowe i strukturalne mogą hamować działania SIO.

Zastosowaliśmy podejście oparte na metodach mieszanych, w ramach którego połączyliśmy analizy dokumentacyjne i ilościowe sprawozdań rocznych złożonych przez SIO z częściowo ustrukturyzowanymi wywiadami. Podejście to uznano za optymalne zarówno w celu analizy działań związanych z naszymi dwoma pytaniami badawczymi, jak i uzyskania informacji kontekstowych i strukturalnych, których nie ma w standardowych raportach rocznych. Pierwszym krokiem w naszym procesie badawczym była analiza dokumentacji i utworzenie bazy danych w Excelu, w której umieściliśmy wszystkie istotne informacje z rocznych raportów SIO składanych do Szwedzkiej Agencji ds. Młodzieży i Społeczeństwa Obywatelskiego. Składają się one z sekcji standardowych danych liczbowych wymaganych przez agencję finansującą, zbadanych sprawozdań finansowych oraz szczegółowych rachunków operacji i czynności wykonanych w roku podatkowym 2016. Aby zmapować cechy organizacyjne, dane organizacyjne dotyczące SIO zostały zestawione w tabeli i przeanalizowane przy użyciu oprogramowania statystycznego SPSS. Odrzuciliśmy sześć z łącznej liczby 58 OSO uzyskujących fundusze, z których pięć stanowiło krajowe organizacje patronackie dla pozostałych OSO, oraz jeden SIO, który nie przedłożył rocznego raportu w 2017 r. W związku z tym wszystkie analizy po tym wstępnym etapie zostały przeprowadzone przy użyciuN  = 52 organizacje.

Aby przeanalizować rodzaje i poziomy działalności SIO odnoszące się do pytania badawczego 1, uporządkowaliśmy informacje z rocznych sprawozdań składanych przez SIO w pierwszym cyklu kodowania według znalezionych działań. Podążając za Raginem ( 1987) metodą QCA, zmapowaliśmy znalezione działania za pomocą algebry Boole’a w ogólnej tabeli prawdy, w której SIO otrzymały wynik „1”, jeśli angażują się w działanie, i wynik „0”, jeśli tego nie robią. Kodowanie drugiego cyklu zaowocowało bardziej skondensowaną tabelą prawdy obejmującą dwanaście rodzajów czynności o największej częstotliwości. Działania te obejmują wsparcie rynku pracy, integrację niezwiązaną z pracą, opinie polityczne/lobbing, imprezy i uroczystości, projekty rozwojowe, działalność kulturalną obejmującą kulturę domową, obchody świąt w kraju pochodzenia, informacje na temat polityki i wyborów w kraju pochodzenia, pracę socjalną i zdrowie usługi, zajęcia dla kobiet, zajęcia dla dzieci i zajęcia sportowe oraz doradztwo gospodarcze i prawne.

Jeśli chodzi o względne skupienie się na działaniach związanych z integracją rynku pracy w pytaniu badawczym 2, najpierw przeprowadziliśmy dalsze analizy systematycznych różnic dotyczących dwunastu omawianych działań, stosując porównawczą częstość występowania (tj. procent aktywności w każdej wielkości lub regionie). Kolejne analizy QCA koncentrowały się na działaniach związanych z integracją rynku pracy w Szwecji – miejscu badań uznanym za szczególnie ważne, ponieważ Szwecja zmaga się z wyraźną marginalizacją imigrantów na rynku pracy (Calmfors i in., 2018 ).

Nasz drugorzędny cel, jakim było zbadanie systematycznych różnic w działaniach SIO, koncentrował się najpierw na analizach regresji w celu przetestowania potencjalnych korelacji między działaniami a zbiorem zmiennych niezależnych znalezionych w raportach rocznych. Następnie uzupełniliśmy testy statystyczne o analizy z wykorzystaniem typologii, analitycznej heurystyki, która umożliwia analizy porównawcze z małym N i istotną heterogenicznością. Po przetestowaniu różnych typologii zdecydowaliśmy się na dwie główne kategorie typów: rozmiar i regiony geograficzne pochodzenia. Najpierw przekodowaliśmy wielkość organizacji mierzoną całkowitą liczbą członków na zmienną porządkową czterech różnych kategorii. Kategorie te wahają się od bardzo małych (244–1500 członków), małych (1501–2500 członków), dużych (2501–5000 członków), i bardzo duże (5001–8662 członków) obejmujące cały zakres w naszym zbiorze danych od 244 do 8662 członków. Nasza operacyjna typologia regionów zawiera cztery typy, gdzie typ 1 odnosi się do SIO pochodzenia europejskiego, typ 2 do organizacji z regionu MENA, typ 3 do organizacji z Azji, a typ 4 do organizacji z Afryki.^Notatka4 Ta oparta na regionach typologia oddaje różnice w sposobach rejestracji i względnych stopniach integracji na szwedzkim rynku pracy iw całym społeczeństwie, pośrednio obejmując czas spędzony w Szwecji. Aby dokładniej przetestować regionalną typologię, przeprowadziliśmy hierarchiczny model regresji kontrolujący wielkość.

Równolegle przeprowadziliśmy częściowo ustrukturyzowane wywiady z liderami organizacji, aby zebrać dogłębne informacje dotyczące pytań badawczych 1 i 2, jednocześnie realizując nasz drugorzędny cel, jakim było zbadanie ograniczeń kontekstowych i strukturalnych, które mogą hamować działalność SIO. Zastosowaliśmy warstwowy losowy dobór próby, z losowym wyborem równej liczby organizacji należących do każdego z naszych czterech typów regionalnych. Mniej więcej w połowie procesu wywiadu ten schemat doboru próby przekształcił się w wygodny dobór próby, ponieważ pozostali liderzy organizacyjni odmówili udzielenia wywiadu. Nasza próba końcowa ( n  = 18) obejmuje pięć SIO typu 1, pięć SIO typu 2, trzy SIO typu 3 i cztery SIO typu 4.

Dane z wywiadu zostały przeanalizowane przy użyciu oprogramowania analitycznego Nvivo, z kodowaniem tematycznym studiów II stopnia pod kątem kluczowych działań. Pomimo prawdopodobnych błędów w subiektywnym zapamiętywaniu i przywoływaniu przeszłych wydarzeń i działań (Simandan, 2019 ; Kahneman, 2011 ), wywiady te dostarczyły ważnych informacji i przykładów różnych celów, tła historycznego i czynników kontekstowych, w ramach których przeprowadzono kluczowe działania.

Czynności w sprawozdaniach rocznych

Łącznie, SIO angażują się w ograniczoną liczbę rodzajów działalności, przy czym kilka organizacji wykazuje zwiększoną liczbę podejmowanych rodzajów działalności. Średnio SIO angażują się w 5,19 rodzajów działań, przy czym mediana wynosi 5, a najczęściej występuje 6 typów i odchylenie standardowe 2,142. Wskaźniki zachorowalności dla 52 SIO, oparte na algebrze Boole’a „0” i „1” dla każdej z 12 czynności (maksymalny wynik 12), pokazują, że większość SIO nie jest ani bardzo aktywna, ani bardzo nieaktywna. Żaden z SIO nie jest typu „all-in” (wynik 12/12) ani „all-out” (0/12), z częstotliwościami skupiającymi się bardziej w kierunku średnich i niższych poziomów typów działań. Rysunek  1Z powyższego wynika, że ​​najwięcej OSO angażuje się w działalność kulturalną (88,50% OSO). Odnosząc się do pytania badawczego 1, mniej niż jedna trzecia (32,7%) OSO angażuje się w działania wspierające rynek pracy.

Występowanie określonych działań

Obraz w pełnym rozmiarze

Testy korelacji ujawniają, że zarówno wielkość, jak i regiony pochodzenia są statystycznie skorelowane z całkowitym zaangażowaniem w działania. Porównanie testów średnich ujawnia statystycznie istotną korelację między wielkością a aktywnością ogółem ( p  = 0,043), gdzie wielkość wyjaśnia około 15,5% wariancji aktywności ogółem (eta ²  = 0,155). Potencjalnie jeszcze silniejszy czynnik napędzający całkowitą aktywność, region pochodzenia jest statystycznie istotny ( p  = 0,011) i wyjaśnia większy udział wariancji w całkowitej aktywności na poziomie około 21% (eta ²  = 0,206).

Kontrolujemy wielkość w naszym hierarchicznym modelu regresji wielokrotnej i stwierdzamy, że model 1 wyjaśnia około 11% wariancji w całkowitej aktywności ( R ²  = 0,110), podczas gdy model 2, który obejmuje również region pochodzenia, z afrykańskimi SIO jako kategorią odniesienia, wyjaśnia z grubsza 27% różnic w całkowitej aktywności ( R ² = 0,269). W związku z tym nasz model pozostawia niewyjaśnione około 73% wariancji wszystkich działań, podczas gdy wartość wyjaśniająca wzrasta o około 16 punktów procentowych, gdy uwzględnimy region pochodzenia. Należy jednak zauważyć, że chociaż nasz model jest istotny statystycznie i nie narusza założeń MRA, manekin MENA jest jedynym statystycznie istotnym fikcyjnym regionem, co wskazuje, że SIO z regionu MENA angażują się średnio w dwa rodzaje więcej działań niż afrykańskie.^Notatka5

Rozbijając analizę na działania integrujące rynek pracy, stwierdzamy dość silną ( V Cramera  = 0,406) i istotną statystycznie korelację między regionem a działaniami wspierającymi rynek pracy ( p  = 0,036). Porównanie częstości występowania wewnątrzgrupowych na ryc.  2 powyżej pokazuje, że SIO regionu MENA wyraźnie uzyskują najwyższe wyniki w działaniach wspierających rynek pracy (wskaźnik zachorowalności 67%). Z kolei europejskie SIO uzyskują drugie miejsce pod względem wsparcia rynku pracy (21%). Azjatyckie SIO wykazują najniższą liczbę spośród wszystkich typów regionalnych w działaniach wspierających rynek pracy, przy czym tylko 17% angażuje się w takie działania, i wreszcie, częstość występowania afrykańskich SIO w działaniach wspierających rynek pracy jest również stosunkowo niska i wynosi 30%, prawdopodobnie ze względu na ich przytłaczająco mały rozmiar.

Działania na rzecz integracji rynku pracy według regionów

Obraz w pełnym rozmiarze

Jeśli chodzi o pytanie badawcze 2, nasze wyniki sugerują, że działania ukierunkowane na zatrudnienie per se są rzadkie, podczas gdy działania wspierające związane z integracją są częstsze. Większość SIO zgłasza działania, takie jak szkolenia w zakresie umiejętności społecznych/obywatelskich, szkolenia językowe i orientacje społeczne. Szkolenia lub kształcenie mające na celu zwiększenie kapitału ludzkiego wydają się być najczęstszymi działaniami integracyjnymi na rynku pracy i obejmują na przykład kursy szwedzkiego i angielskiego, kursy przedsiębiorczości, wiedzy o społeczeństwie, informatyki, księgowości, kursy pisania CV, kursy szkolne oraz pomoc w odrabianiu prac domowych dla dzieci. Następnie przekazywane są informacje o rynku pracy bezrobotnym, nowo przybyłym imigrantom lub rodakom zamierzającym wyemigrować. Sporadycznie, działania te mają miejsce w projektach skierowanych do określonych grup docelowych, takich jak bezrobotne kobiety lub osoby niepełnosprawne, często realizowanych we współpracy ze szwedzkim stowarzyszeniem naukowym lub w ramach finansowania zewnętrznego. Jednak współpraca z agencjami takimi jak Szwedzka Publiczna Agencja Zatrudnienia jest rzadka i zgłosiło ją tylko dziewięć organizacji. Rzadkością są też działania bezpośrednio związane z zatrudnieniem, takie jak pośrednictwo w odbywaniu staży – tylko trzy organizacje z naszej próby zgłosiły takie przedsięwzięcia.

Wyniki wywiadów^Notatka6

Odnosząc się do pytania badawczego 2, większość ankietowanych przedstawicieli wyjaśniła, że ​​ich organizacje były aktywne w różnych formach wsparcia rynku pracy. Jednocześnie poziom zaangażowania różni się w zależności od przypadku. Niektórzy z nich podkreślali znaczenie pomagania członkom w integracji na rynku pracy, podczas gdy inni przyjęli łagodniejsze podejście. Z wywiadów wynika, że ​​skala bezrobocia wśród członków lub grupy, którą organizacja reprezentuje, częściowo wyjaśnia te rozbieżności. Jeśli więc bezrobocie jest wysokie, organizacja może priorytetowo traktować działania, które potencjalnie prowadzą do zatrudnienia, podczas gdy w organizacjach o wyższym stopniu zatrudnienia członków jest odwrotnie.

Przykład dotyczy organizacji powstałych podczas fali imigracji zarobkowej do Szwecji w latach 60. i 70. XX wieku. Przedstawiciele tych organizacji często podkreślali, że wsparcie rynku pracy nie jest już głównym problemem, ponieważ większość członków ma już pracę (SIO 1; SIO 2). Dla jednego z nich celem organizacji jest raczej podtrzymywanie więzi kulturowych z krajem ojczystym w odpowiedzi na hybrydową przynależność kulturową, która pojawiła się w ich społeczności po wielu latach spędzonych w Szwecji (SIO 1).

Dla porównania, potrzeba wsparcia wydaje się bardziej dotkliwa wśród organizacji, w których bezrobocie wśród członków jest postrzegane jako wyższe. Przedstawiciele tych środowisk przekazali opis działań i podejść odmiennych od wspomnianej grupy. Jednak liczba i rodzaje działań, które organizacje stosują w celu rozwiązania tych problemów, są różne. Niektóre organizacje pracują nad znalezieniem stanowisk odpowiadających umiejętnościom ich członków (SIO 5; SIO 6) lub nawiązały kontakty z publicznymi urzędami pracy (SIO 7; SIO 8; SIO 5), podczas gdy inne dostarczają głównie informacji o wymaganiach edukacyjnych i procedur zatrudnienia (SIO 9) lub dzielą się wskazówkami i poradami na temat możliwości zatrudnienia w swoich sieciach (SIO 10). Możliwy powód tkwi w profilu tych organizacji. Niektórzy z nich (SIO 9; SIO 11) skupiają się w dużej mierze na kwestiach politycznych związanych z krajem ojczystym, podczas gdy inni koncentrują się bardziej na problemach społecznych, przed którymi stoi ich społeczność w Szwecji (SIO 5). Dalszymi wyjaśnieniami mogą być intensywność przepływów migracyjnych z kraju ojczystego, dyskryminacja etniczna na rynku pracy oraz zasoby kapitału ludzkiego, z którego mogą skorzystać nowoprzybyli przybywający do Szwecji. Czasami mówiono, że takie aspekty lub ich kombinacja wpływają na wskaźnik zatrudnienia wśród członków i zapotrzebowanie na wsparcie (SIO 6; SIO 9; SIO 5; SIO 12; SIO 13; SIO 14). dyskryminacja etniczna na rynku pracy oraz zasoby kapitału ludzkiego, z którego mogą skorzystać nowoprzybyli przybywający do Szwecji. Czasami mówiono, że takie aspekty lub ich kombinacja wpływają na wskaźnik zatrudnienia wśród członków i zapotrzebowanie na wsparcie (SIO 6; SIO 9; SIO 5; SIO 12; SIO 13; SIO 14). dyskryminacja etniczna na rynku pracy oraz zasoby kapitału ludzkiego, z którego mogą skorzystać nowoprzybyli przybywający do Szwecji. Czasami mówiono, że takie aspekty lub ich kombinacja wpływają na wskaźnik zatrudnienia wśród członków i zapotrzebowanie na wsparcie (SIO 6; SIO 9; SIO 5; SIO 12; SIO 13; SIO 14).

Przykładem jest SIO 5, które gorliwie angażuje się w walkę z bezrobociem wśród członków. Ponieważ trudności w uzyskaniu zatrudnienia wiążą się z licznymi, równoczesnymi niedogodnościami, takimi jak analfabetyzm, wiek, dyskryminacja, bezrobocie międzypokoleniowe, organizacja angażuje się w kampanie informacyjne, które początkowo mają na celu uświadomienie społeczeństwu problemów, a następnie znalezienie konkretnych rozwiązań w oparciu o te okoliczności. Wysiłki te są skierowane głównie do gmin, w których mieszkają członkowie, oraz do firm związanych z izbą handlową, w której działa organizacja. Nawiązywana jest również współpraca z pilotami rynku pracy, którzy są regularnie zapraszani do przekazywania członkom informacji o możliwościach zatrudnienia. Ponadto,

Na podobne działania wskazywali przedstawiciele pozostałych organizacji z tej grupy. Na przykład SIO 15 oferuje szkolenia dotyczące pisania CV, tłumaczy ogłoszenia o pracę ze szwedzkiego na język ojczysty społeczności oraz zapewnia pomoc członkom, którzy przeprowadzają egzaminy teoretyczne na szwedzkie prawo jazdy. Kolejnym przykładem jest SIO 5, które ocenia zagraniczne kwalifikacje członków poszukujących pracy w Szwecji, opracowuje plany działania dla osób poszukujących pracy i organizuje warsztaty dotyczące rynku pracy. O tego typu działaniach wspominali również przedstawiciele SIO 13 i SIO 6, które okazjonalnie otwierały drogę do staży i stałego zatrudnienia. Wspólną cechą tych organizacji jest to, że reprezentują one osoby z krajów pozaeuropejskich oraz nowo przybyłych imigrantów. W rezultacie, często biorą udział w coachingu w zakresie języka szwedzkiego, orientacji społecznej i innych form szkolenia zawodowego, które mogą potencjalnie podnieść poziom kapitału ludzkiego i integracji. Taki coaching jest często prowadzony we współpracy ze szwedzkimi stowarzyszeniami naukowymi, takimi jak Workers’ Educational Association (ABF).

Oprócz coachingu niektóre z nich podkreślają aspekty społeczne i wagę dostosowania się do szwedzkich norm. Na przykład przedstawiciel SIO 5 poinformował, że organizacja przyczynia się do wyższego stopnia świadomości wśród członków szwedzkiej kultury i wartości społecznych, zwłaszcza w zakresie „co robić, a czego nie” w życiu społecznym. W podobnym duchu przedstawiciel SIO 13 podkreślił, że kluczowym celem organizacji jest skłonienie członków do przystosowania się do świeckiej kultury politycznej w Szwecji i „przebudzenia” z ograniczeń religijnych w kraju ojczystym. Według przedstawiciela SIO 10 dostosowanie się do zasad życia stowarzyszeniowego w Szwecji nieuchronnie oznacza również przeszkolenie członków w zakresie demokratycznego podejmowania decyzji. Angażując się więc w organizację,

Tak więc nasze dane z wywiadów wskazują na fakt, że wiele organizacji jest zaangażowanych w działania, które są pośrednio związane z integracją na rynku pracy. Jak stwierdzono wcześniej, obecne ramy polityki nie są ukierunkowane na zatrudnienie per se. Równie ważne i często utożsamiane z integracją jest rozwój umiejętności, które rzekomo zwiększają szanse na zatrudnienie. W tym zakresie nasze ustalenia wskazują, że SIO angażują się zarówno w regularne procedury poszukiwania pracy, jak i różne formy szkoleń, które odpowiadają tym celom. Kolejnym wnioskiem jest to, że wybrane przedsięwzięcia są częściowo motywowane potrzebami społeczności, którą reprezentują organizacje. Podczas gdy organizacje, których członkowie cierpią z powodu bezrobocia, wydają się bardziej angażować we wspieranie rynku pracy, wydaje się, że sytuacja odwrotna ma miejsce w przypadku SIO o wyższym stopniu zintegrowanych członków. Dla porównania, ustalenia te dobrze pokrywają się z przedstawionymi powyżej ustaleniami analizy przedłożonych sprawozdań rocznych. Z wywiadów wynika, że ​​we wspieranie rynku pracy zaangażowane są głównie organizacje pochodzenia pozaeuropejskiego, podczas gdy inny wzorzec można dostrzec wśród organizacji pochodzenia europejskiego lub tych, które znajdują się blisko Europy. Jak wspomniano wcześniej, przyczyną tego może być pochodzenie regionalne, które wydaje się korelować z częstością występowania działań wspierających rynek pracy. Korelacje te są prawdopodobnie wzmacniane przez fakt, że badane organizacje prowadzące kilka rodzajów działalności są duże i reprezentują imigrantów z krajów, które generalnie mają najwyższą stopę bezrobocia w Szwecji. ustalenia te są zgodne z ustaleniami analizy przedłożonych sprawozdań rocznych przedstawionymi powyżej. Z wywiadów wynika, że ​​we wspieranie rynku pracy zaangażowane są głównie organizacje pochodzenia pozaeuropejskiego, podczas gdy inny wzorzec można dostrzec wśród organizacji pochodzenia europejskiego lub tych, które znajdują się blisko Europy. Jak wspomniano wcześniej, przyczyną tego może być pochodzenie regionalne, które wydaje się korelować z częstością występowania działań wspierających rynek pracy. Korelacje te są prawdopodobnie wzmacniane przez fakt, że badane organizacje prowadzące kilka rodzajów działalności są duże i reprezentują imigrantów z krajów, które generalnie mają najwyższą stopę bezrobocia w Szwecji. ustalenia te są zgodne z ustaleniami analizy przedłożonych sprawozdań rocznych przedstawionymi powyżej. Z wywiadów wynika, że ​​we wspieranie rynku pracy zaangażowane są głównie organizacje pochodzenia pozaeuropejskiego, podczas gdy inny wzorzec można dostrzec wśród organizacji pochodzenia europejskiego lub tych, które znajdują się blisko Europy. Jak wspomniano wcześniej, przyczyną tego może być pochodzenie regionalne, które wydaje się korelować z częstością występowania działań wspierających rynek pracy. Korelacje te są prawdopodobnie wzmacniane przez fakt, że badane organizacje prowadzące kilka rodzajów działalności są duże i reprezentują imigrantów z krajów, które generalnie mają najwyższą stopę bezrobocia w Szwecji. Z wywiadów wynika, że ​​we wspieranie rynku pracy zaangażowane są głównie organizacje pochodzenia pozaeuropejskiego, podczas gdy inny wzorzec można dostrzec wśród organizacji pochodzenia europejskiego lub tych, które znajdują się blisko Europy. Jak wspomniano wcześniej, przyczyną tego może być pochodzenie regionalne, które wydaje się korelować z częstością występowania działań wspierających rynek pracy. Korelacje te są prawdopodobnie wzmacniane przez fakt, że badane organizacje prowadzące kilka rodzajów działalności są duże i reprezentują imigrantów z krajów, które generalnie mają najwyższą stopę bezrobocia w Szwecji. Z wywiadów wynika, że ​​we wspieranie rynku pracy zaangażowane są głównie organizacje pochodzenia pozaeuropejskiego, podczas gdy inny wzorzec można dostrzec wśród organizacji pochodzenia europejskiego lub tych, które znajdują się blisko Europy. Jak wspomniano wcześniej, przyczyną tego może być pochodzenie regionalne, które wydaje się korelować z częstością występowania działań wspierających rynek pracy. Korelacje te są prawdopodobnie wzmacniane przez fakt, że badane organizacje prowadzące kilka rodzajów działalności są duże i reprezentują imigrantów z krajów, które generalnie mają najwyższą stopę bezrobocia w Szwecji. co wydaje się korelować z częstością występowania działań wspierających rynek pracy. Korelacje te są prawdopodobnie wzmacniane przez fakt, że badane organizacje prowadzące kilka rodzajów działalności są duże i reprezentują imigrantów z krajów, które generalnie mają najwyższą stopę bezrobocia w Szwecji. co wydaje się korelować z częstością występowania działań wspierających rynek pracy. Korelacje te są prawdopodobnie wzmacniane przez fakt, że badane organizacje prowadzące kilka rodzajów działalności są duże i reprezentują imigrantów z krajów, które generalnie mają najwyższą stopę bezrobocia w Szwecji.

Przyczyniając się do naszego drugorzędnego celu, wywiady dostarczyły informacji na temat ograniczeń kontekstowych i strukturalnych, przed którymi stoją SIO. Ujawniają one główne ograniczenie związane z wielkością, ponieważ większość członków SIO jest raczej stara i mieli poważne trudności z przyciągnięciem nowych i młodszych członków. Niedopasowanie demograficzne między przeważnie starszymi członkami a stosunkowo młodymi populacjami imigrującymi do Szwecji w ciągu ostatnich 20 lat częściowo odpowiada za fakt, że członkowie SIO stanowią stosunkowo niską reprezentację dość dużych diaspor w Szwecji. Wychodząc dalej, ale uwzględniając czynniki napędzające, takie jak wielkość i region, omówimy poniżej zestaw czynników kontekstowych, które mogą dodatkowo wyjaśnić nasze wyniki. Zasadniczo proponujemy, aby zaangażowanie poszczególnych SIO zależało od zidentyfikowanych, konkretnych potrzeb i priorytetów członków SIO, które częściowo wynikają z ich względnego stopnia integracji i asymilacji w Szwecji oraz szczególnego szwedzkiego kontekstu państwowego SIO.

Wydaje się całkiem logiczne, że większa liczba członków skutkowałaby większą różnorodnością potrzeb, co z kolei zwiększyłoby zaangażowanie w więcej rodzajów działań. Jak zauważył Babis ( 2016 ), raczej trudno jest stwierdzić, w jaki sposób organizacje imigranckie wpływają na segmentację asymilacji i dość złożone procesy integracyjne, tym bardziej, że procesy te mają charakter długotrwały, wynikający z wielu powiązanych ze sobą czynników dotyczących zarówno jednostki, jak i struktury (Portes i Zhou, 1993 ). Ponadto niewielkie różnice w relacjach sieciowych jednostek i powiązaniach z innymi mogą dawać nieproporcjonalnie duże efekty zagregowane (Hedström, 2005) .). Jednak w naszym badaniu zaangażowanie SIO we wspieranie rynku pracy wydaje się być częściowo spowodowane względnym stopniem integracji członków na szwedzkim rynku pracy i asymilacji ze szwedzkim społeczeństwem. To z kolei wydaje się zależeć od czasu spędzonego w Szwecji i konkretnych sposobów rejestracji. Idąc tym tropem, zwiększone zaangażowanie w działania wspierające rynek pracy wśród PIO regionu MENA można przypisać faktowi, że imigranci z regionu pozostają stosunkowo marginalizowani na szwedzkim rynku pracy i słabo zintegrowani z ogółem społeczeństwa, z przewagą uchodźców i rodzin -uzależniona imigracja. Co więcej, uzyskanie przez nich najwyższego wyniku w zakresie spotkań towarzyskich można wytłumaczyć względnym brakiem asymilacji ze społeczeństwem szwedzkim, przez co socjalizacja w grupie staje się z natury ważna.

Idąc tym tropem, stosunkowo niskie wyniki we wspieraniu rynku pracy przez europejskie SIO prawdopodobnie wynikają z ich stosunkowo długiego czasu spędzonego w Szwecji, gdzie członkowie imigrowali głównie w czasach inkorporacji migrantów zarobkowych. Stąd członkowie mają stosunkowo ograniczone potrzeby w zakresie działań integracyjnych. Na przykład kilka „najstarszych” europejskich SIO, jak te z krajów bałtyckich i południowej Europy, już dawno osiągnęło integrację gospodarczą i wydaje się, że większość ich wysiłków organizacyjnych koncentruje się na ochronie kultur etnicznych. Stosunkowo wysoki wynik w zakresie opinii politycznych i działalności lobbingowej sugeruje, że długi czas w Szwecji i stosunkowo wysoki stopień asymilacji umożliwiają SIO poruszanie się po szwedzkiej polityce i mediach. Wniosek ten wiarygodnie wyjaśniałby odwrotnie stosunkowo niski, wewnątrzgrupowe zajęcia społeczne organizowane przez europejskie SIO w miarę postępu asymilacji ze społeczeństwem szwedzkim. Być może oczekuje się niskiego zaangażowania azjatyckich SIO w działania wspierające rynek pracy, ponieważ reprezentują one imigrantów stosunkowo dobrze zintegrowanych ze szwedzkim rynkiem pracy, z których wielu zostało włączonych do Szwecji w wyniku migracji zarobkowej. Jednak stosunkowo wysoki wskaźnik zachorowalności na poziomie 67% w działaniach niezwiązanych z integracją zawodową, wraz z ich dużym zaangażowaniem w działania społeczne wskazują, że członkowie nie są jeszcze w pełni zasymilowani w szwedzkim społeczeństwie. Wreszcie, spodziewaliśmy się jeszcze większego zaangażowania w działania wspierające rynek pracy, aby złagodzić powszechną marginalizację rynku pracy wśród wielu afrykańskich grup imigrantów w Szwecji (Calmfors i in., Być może oczekuje się niskiego zaangażowania azjatyckich SIO w działania wspierające rynek pracy, ponieważ reprezentują one imigrantów stosunkowo dobrze zintegrowanych ze szwedzkim rynkiem pracy, z których wielu zostało włączonych do Szwecji w wyniku migracji zarobkowej. Jednak stosunkowo wysoki wskaźnik zachorowalności na poziomie 67% w działaniach niezwiązanych z integracją zawodową, wraz z ich dużym zaangażowaniem w działania społeczne wskazują, że członkowie nie są jeszcze w pełni zasymilowani w szwedzkim społeczeństwie. Wreszcie, spodziewaliśmy się jeszcze większego zaangażowania w działania wspierające rynek pracy, aby złagodzić powszechną marginalizację rynku pracy wśród wielu afrykańskich grup imigrantów w Szwecji (Calmfors i in., Być może oczekuje się niskiego zaangażowania azjatyckich SIO w działania wspierające rynek pracy, ponieważ reprezentują one imigrantów stosunkowo dobrze zintegrowanych ze szwedzkim rynkiem pracy, z których wielu zostało włączonych do Szwecji w wyniku migracji zarobkowej. Jednak stosunkowo wysoki wskaźnik zachorowalności na poziomie 67% w działaniach niezwiązanych z integracją zawodową, wraz z ich dużym zaangażowaniem w działania społeczne wskazują, że członkowie nie są jeszcze w pełni zasymilowani w szwedzkim społeczeństwie. Wreszcie, spodziewaliśmy się jeszcze większego zaangażowania w działania wspierające rynek pracy, aby złagodzić powszechną marginalizację rynku pracy wśród wielu afrykańskich grup imigrantów w Szwecji (Calmfors i in., stosunkowo wysoki wskaźnik zachorowalności na poziomie 67% w działaniach niezwiązanych z integracją zawodową, wraz z ich dużym zaangażowaniem w działania społeczne wskazują, że członkowie nie są jeszcze w pełni zasymilowani w szwedzkim społeczeństwie. Wreszcie, spodziewaliśmy się jeszcze większego zaangażowania w działania wspierające rynek pracy, aby złagodzić powszechną marginalizację rynku pracy wśród wielu afrykańskich grup imigrantów w Szwecji (Calmfors i in., stosunkowo wysoki wskaźnik zachorowalności na poziomie 67% w działaniach niezwiązanych z integracją zawodową, wraz z ich dużym zaangażowaniem w działania społeczne wskazują, że członkowie nie są jeszcze w pełni zasymilowani w szwedzkim społeczeństwie. Wreszcie, spodziewaliśmy się jeszcze większego zaangażowania w działania wspierające rynek pracy, aby złagodzić powszechną marginalizację rynku pracy wśród wielu afrykańskich grup imigrantów w Szwecji (Calmfors i in.,2018 ).

Istnieją ważne zastrzeżenia dotyczące przedstawionych przez nas wyników, ponieważ nasza metodologia i dane mają nieodłączne ograniczenia. Po pierwsze, przeanalizowaliśmy 52 organizacje krajowe i ich lokalne filie otrzymujące fundusze państwowe jako organizacje etniczne, podczas gdy szacuje się, że w Szwecji istnieje łącznie 3500 organizacji imigranckich. Jednak większość z tych innych organizacji jest trudna do przeanalizowania, ponieważ nie są one prawnie zobowiązane do publicznego ujawniania swojej działalności i są notorycznie trudno dostępne (Dahlstedt, 2003 ; Scaramuzzino, 2013 ).). Po drugie, w naszych danych występuje nieodłączna stronniczość, ponieważ odnoszą się one wyłącznie do zgłaszanych przez siebie działań SIO — w związku z tym działania mogły celowo lub nieumyślnie zostać wyłączone z takiego raportowania, szczególnie w przypadkach, gdy takie działania nie są zgodne z wymogami i wytycznymi dotyczącymi finansowania. Po trzecie, znalezione korelacje statystyczne niosą zastrzeżenie, że mamy do czynienia z małym N, co wymaga dalszych analiz z wykorzystaniem miar częstości występowania i typologii. Zdecydowanie istnieją alternatywne sposoby systematyzowania i kategoryzowania takich informacji. Po czwarte, chociaż wywiady przeprowadzono w celu wyjścia poza obecność/nieobecność działania, taka wiedza została ograniczona przez fakt, że nasza próba została zmniejszona do 18 organizacji, ponieważ pozostałe nie były dostępne do przeprowadzenia wywiadów.

Opierając się na oficjalnych danych i wywiadach, stwierdzamy, że zaangażowanie w działania integracyjne na rynku pracy dotyczy około jednej trzeciej wszystkich SIO, co jest znacznie niższe niż w przypadku działań kulturalnych i politycznych. Ponadto stwierdzamy raczej rzadkie występowanie bezpośrednich działań na rynku pracy (np. pośrednictwo pracy i formalne partnerstwa z publiczną agencją zatrudnienia), ale dość aktywne pośrednie działania wspierające (np. dalsze kształcenie, pisanie CV oraz dostarczanie informacji o wymaganiach edukacyjnych i zatrudnieniu procedury). Aby w pełni odpowiedzieć na nasze dwa pytania badawcze i dojść do całościowych opisów działalności organizacji imigrantów, wyniki te należy połączyć z istniejącymi analizami czynników indywidualnych i gospodarstw domowych.

Jeśli chodzi o nasz drugorzędny cel, bliskowschodnie SIO wyróżniają się jako szczególnie aktywne i proponujemy, aby region pochodzenia uwzględniał ważny łańcuch czynników napędzających, w którym poziom aktywności wspierającej rynek pracy wydaje się częściowo zależeć od długości prowadzenia działalności w Szwecji i sposobu włączenie. W związku z tym skumulowane zrozumienie migracji organizacji prawdopodobnie będzie napędzane wielopoziomowymi teoriami średniego zasięgu (Merton, 1936 ; Portes, 2010 ), opartymi na dowodach z licznych analiz studiów przypadków z wykorzystaniem typów idealnych jako analitycznej heurystyki. Nasza regionalna typologizacja stanowi jedną z takich podstaw dla analiz typu idealnego w przyszłych badaniach – wyniki przedstawione w tym artykule pośrednio obejmują historyczne zmiany w polityce imigracyjnej z różnymi sposobami włączania imigrantów.

Ponadto proponujemy, aby szczególny związek między państwem a SIO w Szwecji zapewniał czynniki kontekstowe, które wpływają na działalność SIO, wnioskując, że liczne działania SIO są realizowane pomimo ambiwalentnej i historycznie paradoksalnej roli przypisanej państwu. Dlatego też, chociaż SIO działają w określonym kontekście organizacyjnym, to szwedzkie studium przypadku stanowi wkład w trwające międzynarodowe badania, w których przyszłe badania nad organizacjami imigrantów i ich działaniami muszą uwzględniać odpowiednią kontekstualizację w poszczególnych systemach politycznych krajów. Co więcej, podczas gdy włączenie do rynku pracy ma z pewnością duże znaczenie w coraz bardziej podzielonych społeczeństwach, środki integracyjne i szczególne zdolności nowoprzybyłych wydają się nie pasować do „jednego rozmiaru dla wszystkich”, asymilacyjnych rozwiązań często stosowanych przez agencje zatrudnienia.2015 ).

Wreszcie, wyniki naszego badania wskazują na potencjał zwiększonej współpracy państwa z SIO, a także badanie innych form ich wykorzystania w celu pobudzenia integracji. Główne przemiany doprowadziły do ​​zwiększonej segmentacji rynku pracy poprzez bifurkację (Calmfors i in., 2018), z radykalną zmianą popytu na siłę roboczą w kierunku wysokich umiejętności i specjalistycznej wiedzy oraz outsourcingiem miejsc pracy wymagających niskich kwalifikacji w sektorze produkcyjnym. Z jednej strony nowa gospodarka stwarza szerokie możliwości awansu osób o wysokim wykształceniu, zwłaszcza w konkurencyjnych branżach w globalnej gospodarce opartej na wiedzy. Z drugiej strony nisko wykwalifikowani pracownicy w nowej gospodarce są coraz częściej zwalniani lub utknęli w niepewnych formach zatrudnienia, głównie w sektorze usług, konkurując o 4–5% wszystkich miejsc pracy w szwedzkiej gospodarce, które wymagają niewielkiego wykształcenia lub nie wymagają go wcale (Sandberg , 2018). Nowo wprowadzone prawo imigracyjne jak dotąd nie było w stanie przyspieszyć integracji rynku pracy, a państwo coraz częściej musi walczyć z mobilizacją w dół wśród młodych imigrantów drugiego pokolenia, z rosnącą kryminalizacją i radykalizacją. Bezpośrednie i pośrednie działania wspierające siłę roboczą świadczone przez SIO mogłyby prawdopodobnie zostać zwiększone dzięki wzmocnionemu mandatowi rządowemu, wzmacniającemu ich struktury możliwości, a tym samym jeszcze bardziej przyczynić się do wysiłków na rzecz zmniejszenia wykluczenia społeczno-ekonomicznego imigrantów w postindustrialnej Szwecji. To zalecenie polityczne dotyczące zwiększania skali prawdopodobnie wymagałoby zwiększenia finansowania przez państwo SIO, bardziej adekwatnie dostosowanego do tych uzyskiwanych przez inne kluczowe organizacje społeczeństwa obywatelskiego współpracujące z państwem szwedzkim. Jak wspomniano powyżej, większość budżetów SIO jest dostarczana przez Szwedzką Agencję ds. Młodzieży i Społeczeństwa Obywatelskiego. Jednak to finansowanie ze strony państwa wynosi zaledwie 25 mln SEK (2,17 mln USD) rocznie dla wszystkich SIO, podczas gdy państwo przekazuje ponad 260 mln SEK (22,6 mln USD) na rzecz pojedynczej partnerskiej organizacji społeczeństwa obywatelskiego na rzecz rozwoju za granicą pomoc (Fredholm i in.,2022 ).

Ponadto to zalecane zwiększone wykorzystanie SIO do integracji rynku pracy wymagałoby w rzeczywistości systematycznej zmiany. Jak wspomniano powyżej, szwedzki sposób wspierania organizacji imigranckich opiera się na nordyckiej tradycji ruchów ludowych (folkrörelser), zgodnie z którą różne grupy społeczne są reprezentowane politycznie poprzez masowe członkostwo w organizacjach obywatelskich (Frödin i in., 2021) .). Ideą tego systemu jest to, że członkostwo w organizacjach społeczeństwa obywatelskiego daje różnym grupom „funkcję głosu” w odniesieniu do systemu politycznego. Jednocześnie organizacje ruchu ludowego mają funkcjonować jako szkoły demokracji i administracji. Jako szkoły demokracji, organizacje ruchu ludowego pełnią również „funkcję kariery”, ponieważ umożliwiają mobilność społeczną poszczególnym członkom, a jednocześnie tworzą zasoby talentów do rekrutacji przyszłych przywódców politycznych. Wraz ze wzrostem znaczenia i wielkości ruchów ludowych nie konkurowały one z władzami publicznymi jako dostawcy usług. Jednak według Wijkströma ( 2015), istnieje od lat 90. tendencja organizacji ruchu ludowego do przyjmowania różnych funkcji usługowych. Historyczna rola organizacji obywatelskich prawdopodobnie wyjaśnia relatywnie niski poziom świadczenia usług przez badane organizacje. Tak więc, chociaż rząd mógłby dalej mobilizować organizacje imigrantów i promować je jako narzędzia integracji rynku pracy, oznaczałoby to zerwanie z rolą organizacji obywatelskich w systemie szwedzkim, jaką odgrywały one w przeszłości.