Fundacja Skarbica Sztuki zaprasza na wernisaż wystawy Kolekcja Prywatna Sztuka współczesna. Pokazane będę obrazy Wojciecha Ćwiertniewicza, Andrzeja Gieragi, Andrzeja Kendy, Aleksandry Jachtomy, Alfonsa Mazurkiewicza, Wandy Gołkowskiej, czy też Lipskiego i Jerzego Lassoty.
Wernisaż odbędzie się 26 stycznia 2023 r. ( czwartek) o godz. 18.00 w galerii Fundacji przy ul. Działdowskiej 8 A lok. 504 w Warszawie.
Biogramy twórców wystawianych prac:
Wojciech Ćwiertniewicz (ur. w 1955 w Krościenku nad Dunajcem) − artysta malarz. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1976–1981. Uzyskał dyplom w pracowni Włodzimierza Buczka. Jest laureatem m.in. Nagrody Krytyki Artystycznej im. Cypriana Kamila Norwida (1987) oraz Nagrody „Exitu” za rok 2008.
Andrzej Stanisław Gieraga (ur. 4 grudnia 1934 we wsi Śliwniki) – polski malarz, grafik, profesor ASP w Łodzi i Politechniki Radomskiej.
Wanda Gołkowska (ur. 17 grudnia 1925 r. w Rzeszowie – zm. 7 sierpnia 2013 r. we Wrocławiu), polska artystka, malarka, autorka rysunków, form przestrzennych, akcji artystycznych, przedstawicielka polskiego konceptualizmu, sztuki pojęciowej i mail artu oraz sztuki posługującej się językiem geometrii. Jej prace znajdują się w kolekcjach muzealnych m.in.: we Wrocławiu, Chełmie, Koszalinie, Elblągu, Orońsku, Warszawie, Hünfeld oraz w wielu kolekcjach prywatnych. Wraz z mężem, artystą Janem Chwałczykiem, inicjowała i organizowała życie artystyczne we Wrocławiu po II wojnie światowej. Współtworzyła najważniejsze manifestacje polskiej sztuki awangardowej II poł. XX w. W latach 1953–2006 Gołkowska uczestniczyła w około 300 wystawach, plenerach, sympozjach i akcjach artystycznych. Zaprezentowała ponad 30 wystaw indywidualnych w Polsce i za granicą.
Andrzej Kenda (ur. 1 maja 1944 r. w Warszawie) – artysta malarz, grafik, marszand i kolekcjoner dzieł sztuki.Ukończył w 1969 ASP w Krakowie pod kierunkiem profesorów Jerzego Nowosielskiego (malarstwo) i Włodzimierza Kunza (grafika). Jego prace charakteryzuje minimalizm i geometryzacja przestrzeni obrazu. Jerzy Huczkowski zauważył, że punktem wyjścia dla jego twórczości jest „dar patrzenia i wnikliwa analiza rzeczywistości”.
Aleksandra Jachtoma (ur. 1932) — malarka, studiowała w Toruniu na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni profesora Czesława Rzepińskiego, a następnie w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni profesora Kazimierza Tomorowicza, gdzie w 1958 roku uzyskała dyplom z wyróżnieniem. Była członkinią-założycielką powstałej w roku 1963 warszawskiej grupy artystycznej Rekonesans. Laureatka nagrody Ministra Kultury Sztuki za całokształt pracy twórczej (1987), Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida oraz Nagrody im. Jana Cybisa Warszawskiego Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków (2003). Uczestniczyła w wielu wystawach malarstwa, w tym w 30 wystawach indywidualnych. Oceniana przez krytyków jako wybitna abstrakcjonistka, „dla obrazów Jachtomy charakterystyczne jest wrażenie głębi, przestrzeni duchowej i bogactwa koloru”.
Danuta Urbanowicz (ur. 3 listopada 1932 w Radomiu, zm. 18 lipca 2018 w Krakowie). Ukończyła Krakowskie Liceum Sztuk Plastycznych w 1951 roku. Studiowała w latach 1951–1957 w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowniach prof. Jacka Pugeta, prof. Adama Marczyńskiego i Jonasza Sterna. Dyplom w 1957 roku w pracowni prof. Czesława Rzepińskiego. W latach 1959–1962 wraz z grupą kolegów plastyków i aktorów współtworzyła awangardowy teatr lalkowy „Widzimisie” w Nowej Hucie. Od 1961 roku należała do Grupy Krakowskiej. Brała udział w krajowych i zagranicznych wystawach Grupy. Na przełomie lat 1962/1963 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki i ośmiomiesięczny pobyt w Paryżu. W latach 1964–2000 prowadziła pracownie malarstwa i rysunku na Wydziale Form Przemysłowych w Katedrze Sztuk Wizualnych w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Brała udział w pracach, m.in.: projektowania zagospodarowania osiedli w Krakowie i Sanoku, projektowania kolorystyki i komunikacji wizualnej w zakładach przemysłowych. Zajmowała się także projektowaniem polichromii w obiektach sakralnych i świeckich. Jej polichromie znajdują się m.in.: Pysznicy, Pawlikowicach, Krakowie i w Byszycach.
Alfons Mazurkiewicz (ur. 19 grudnia[1] 1922 w Düsseldorfie, zm. 20 października 1975 we Wrocławiu) – polski malarz współczesny oraz wykładowca akademicki. Urodził się w Niemczech jako dziecko polskich emigrantów. Tam też ukończył szkołę podstawową oraz średnią. Uczęszczał również do „Szkółki Polskiej”, gdzie uczył się języka polskiego, historii i geografii. W 1946 roku przybył do Polski i podjął studia na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu – najpierw na wydziale ceramiki i szkła, a następnie na wydziale malarstwa. Kształcił się pod kierunkiem Emila Krchy oraz Eugeniusza Gepperta. Uczelnię ukończył w 1953 roku. Od 1956 roku współtworzył artystyczną „Grupę X”, natomiast od 1961 roku – „Grupę (Szkołę) Wrocławską”. W 1955 roku brał udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi”, zorganizowanej w warszawskim Arsenale. Na wystawie tej otrzymał nagrodę za obraz pt. Zima w Kocich Górach. Wcześniej jego obrazy prezentowane były na wrocławskiej Wystawie Przeglądowej Młodych Plastyków (1955). W 1968 roku rozpoczął pracę w PWSSP jako wykładowca. Tworzył pejzaże, martwe natury, portrety, utrzymane w konwencji surrealizmu, pozostając pod wpływem twórczości Paula Klee i Joana Miró. W późniejszym okresie twórczości zwrócił się ku abstrakcjonizmowi, skupiając się na idei stworzenia obrazu jednolitego oraz w stronę malarstwa konceptualnego. Był autorem rozwijanej przez wiele lat koncepcji „duo-plastycyzmu” (1958), sfinalizowanej w latach 70. XX w. w postaci tzw. „Duo-obrazów”.
Rajmund Romuald Ziemski (ur. 30 sierpnia 1930 w Radomiu, zm. 5 sierpnia 2005 w Warszawie). W latach 1949–1955 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, był uczniem Artura Nacht-Samborskiego, od 1958 prowadził na Akademii Sztuk Pięknych pracownię malarstwa. Debiutował podczas słynnej Ogólnopolskiej Wystawy Młodej Plastyki „Przeciw wojnie – przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale (1955). Pod koniec lat 50. związany był z Marianem Boguszem i Galerią „Krzywego Koła”.
[Teksty biogramów głównie za Wikipedią.]
