Cięcia w naukach humanistycznych na amerykańskich uniwersytetach są symptomem nieludzkiej epoki / Chrissy Stroop

Wykorzystywanie nieprzyzwoicie wysokich opłat w celu namawiania studentów do zdobywania stopni biznesowych jest sposobem na zapewnienie im utrzymania status quo

Czy studiowanie nauk humanistycznych czyni nas bardziej ludzkimi? To, że przynajmniej jest w stanie to zrobić, jest podstawową przesłanką programów humanistyki medycznej – których celem jest kultywowanie empatii wśród przyszłych lekarzy, aby umożliwić im lepsze relacje z pacjentami – które w ostatnich latach rozprzestrzeniły się na uczelniach medycznych w Stanach Zjednoczonych.

Nie jest więc przypadkiem, że w reakcyjnym okresie rosnącego faszyzmu, w którym żyjemy, kursy humanistyczne – i wszystkie aspekty szkolnictwa wyższego, które mogą skłonić studentów do kwestionowania prawicowych narracji na temat ich narodu – są przedmiotem nieustannego ataku.

Dekady antyintelektualnej retoryki ze strony prawicy, wraz z korporatyzacją uniwersytetu, która obejmuje zmiany makroekonomiczne, takie jak ekspansja administracji i demontaż władzy wydziałów, osiągnęły punkt kulminacyjny.

Nie mówię tu tylko o atakach na „krytyczną teorię rasy”, studia kobiece i genderowe, studia afroamerykańskie i inne studia etniczne, inicjatywy DEI (różnorodność, równość i integracja) oraz zarządzanie uniwersytetami, które charakteryzują wiele czerwonych stanów i posunęły się najdalej na faszystowskiej Florydzie Rona DeSantisa.

Wszystkie te ataki są oczywiście dość poważne i sprawiły, że warunki pracy niektórych nauczycieli stały się niemożliwe. Jednak obecnie w Stanach Zjednoczonych zaczynamy również dostrzegać trend, szczególnie wyraźny na uniwersytetach wiejskich, polegający na zwalnianiu wykładowców, ponieważ całe wydziały i kierunki humanistyczne i artystyczne są likwidowane lub konsolidowane na rzecz programów bardziej ukierunkowanych na pracę.

Jak ponuro podsumowała w zeszłym tygodniu reporterka The New York Times, Anemona Hartocollis, debata na temat tego, czy wykształcenie w zakresie sztuk wyzwolonych jest warte swojej ceny „wydaje się już zakończona, a odpowiedź brzmi „nie””.

Napisała ona, że studenci „uciekają na kierunki bardziej dopasowane do zatrudnienia”, w wyniku czego administratorzy uniwersytetów – „często wspomagani przez zewnętrznych konsultantów” – tną całe programy, takie jak języki obce, historia sztuki, amerykanistyka i inne.

Podczas gdy sytuacja sztuki i nauk humanistycznych w amerykańskim szkolnictwie wyższym jest rzeczywiście ponura, nie zgadzam się z tym, że Hartocollis odnosi się do „ekonomistów i więcej niż kilku zmartwionych rodziców”, jakby byli oni jedynymi głosami na ten temat, które mają znaczenie. Nigdy nie było uczciwej „debaty” na temat tego, co powinno oferować szkolnictwo wyższe, w której uczestniczyliby wszyscy zainteresowani, w tym studenci i przyszli studenci.

Struktury, które kształtują nasz krajobraz edukacyjny, nie są nieuniknione. Są one wynikiem dziesięcioleci złych decyzji podejmowanych przez stanowych i federalnych decydentów politycznych, organizacje non-profit, takie jak College Board (które działają bardziej jak firmy niż powinny) i administracje uniwersyteckie. Podmioty te wspólnie odniosły sukces w przeformułowaniu edukacji jako „przemysłu”, a nie dobra publicznego, ale nie musimy akceptować tej narracji. Odizolowanie edukacji od rynków pozwoliłoby nam wszystkim skorzystać ze społecznego wzbogacenia, które wynika z zapewnienia studentom możliwości studiowania wielu przedmiotów poza ściśle i wąsko ekonomicznym, utylitarnym celem.

Nie ma wątpliwości, że skandaliczne obciążenie długiem studenckim, które nosi wielu Amerykanów, jest kryzysem, ani że dyplom uniwersytecki z dowolnego przedmiotu kosztuje w tym kraju o wiele za dużo. Te smutne fakty są jednak wynikiem dewaluacji edukacji i intelektualnej eksploracji przez nasze społeczeństwo, a nie odzwierciedleniem wartości liberalnej edukacji, której nie da się zmierzyć w dolarach i centach.

Oczywiście nie sposób nie myśleć o ekonomii edukacji w czasach, gdy mieszkania i opieka zdrowotna również stają się coraz bardziej niedostępne, przez co wielu Amerykanów boryka się z trudnościami. I choć ulga w spłacie kredytów studenckich, której orędownikiem jest prezydent Joe Biden, byłaby pomocna, to nie rozwiązałaby problemu większych struktur wyzysku i drapieżnictwa, które doprowadziły nas do tego miejsca.

W każdym razie odsunięcie większej liczby studentów od studiowania francuskiego czy antropologii na rzecz programów biznesowych nie sprawi, że życie w Stanach Zjednoczonych stanie się bardziej przystępne cenowo – mogą to zrobić tylko poważne reformy strukturalne mające na celu odwrócenie dziesięcioleci rosnących nierówności.

Jest to dla mnie temat osobisty. Zostałem wychowany jako prawicowy chrześcijanin ewangeliczny i indoktrynowany w zdecydowanie prawicowych szkołach chrześcijańskich, zanim miałem szansę pójść na Ball State University w Muncie w stanie Indiana, gdzie ukończyłem dwa kierunki: historię i język niemiecki. Pomimo surowej religii i polityki moich rodziców, nadal wierzyli oni w wartość dobrego wykształcenia dla samego dobra i nie próbowali ograniczać mnie do uniwersytetów ewangelickich, w wyniku czego mój świat znacznie się poszerzył.

Wystawiony na znacznie bardziej zróżnicowaną grupę ludzi niż kiedykolwiek wcześniej – zarówno na kampusie w Indianie, jak i podczas studiów za granicą w Niemczech i Anglii – nieuchronnie zacząłem kwestionować i odrzucać wiele z tego, czego mnie nauczono. Tego właśnie boją się konserwatyści. To dlatego nie martwią się, że szkolnictwo wyższe jest zbyt drogie, nawet jeśli nadal starają się sprawować jak największą kontrolę nad tym, czego naucza się na uniwersytetach. (Według US Census Bureau około 38% Amerykanów zdobywa co najmniej czteroletnie stopnie naukowe, a większość z nich nie pochodzi ze środowisk znajdujących się w niekorzystnej sytuacji ekonomicznej).

Ze swojej strony ostatecznie uzyskałem tytuł doktora współczesnej historii Rosji na Uniwersytecie Stanforda i pracowałem w szkolnictwie wyższym przez sześć lat po ukończeniu tego stopnia. Na Uniwersytecie Południowej Florydy uczyłem studentów, którzy przybyli z podejściem ściśle „dolarów i centów” do swojej edukacji i byli sceptycznie nastawieni do podstawowych kursów z wyróżnieniem, które musieli podjąć, a które nie były ukierunkowane na „użyteczne” przedmioty, takie jak nauki ścisłe czy ekonomia. W niektórych przypadkach mogłem jednak obserwować, jak ich sceptycyzm topnieje, gdy znajdowali radość w odkrywaniu sztuki i nauk humanistycznych.

Oczywiście nie każdy, kto ma dostęp do tego rodzaju edukacji, zostanie artystą lub pisarzem. Większość nie zostanie i tak powinno być. Ale uczenie się o tych przedmiotach pozwala uczniom kwestionować otrzymaną mądrość, uchwycić rozbieżne perspektywy i złożone konteksty, kultywować umiejętność korzystania z informacji, skutecznie argumentować, sortować wartości i uczyć się samoświadomości oraz znajdować wspólne człowieczeństwo w ludziach, którzy na początku wydają się radykalnie „inni”.

Coraz częściej pozbawiamy amerykańską młodzież tych możliwości nie dlatego, że „musimy”. Robimy to, ponieważ interesy korporacyjne i prawicowi ekstremiści doprowadzili do tego, że większość nauczania uniwersyteckiego jest obecnie prowadzona przez słabo opłacanych wykładowców, a mimo to koszty szkolnictwa wyższego nadal rosną, nawet gdy mieszkania i opieka zdrowotna również stały się skandalicznie drogie.

Wracając do pytania postawionego na początku tej kolumny, nie wiem, czy możemy narysować prostą linię między studiowaniem nauk humanistycznych a rozwijaniem bardziej ludzkiego spojrzenia. Wiem jednak, że dostęp do bogatej edukacji, która obejmuje poważne zaangażowanie w nauki humanistyczne, może otworzyć oczy uczniów na szeroki wachlarz możliwości społecznych i pomóc im zrozumieć systemowy wpływ decyzji politycznych, umożliwiając im skuteczniejszą pracę na rzecz bardziej sprawiedliwej i równej przyszłości, jeśli zechcą to zrobić.

Podejrzewam, że młodzi ludzie odsunięci od realizacji własnych zainteresowań będą mniej skłonni do kwestionowania status quo jako dorośli. Ponieważ amerykańskie szkolnictwo wyższe, a w szczególności nauki humanistyczne, są nadal dziesiątkowane, powinniśmy mieć jasność co do tego, kto na tym skorzysta, i pamiętać, że inna przyszłość jest możliwa.

Ten artykuł został opublikowany na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0 Międzynarodowe . Jeśli masz jakiekolwiek pytania dotyczące ponownej publikacji, skontaktuj się z nami . Aby uzyskać szczegółowe informacje na temat licencji, sprawdź poszczególne obrazy.