Zdaniem niektórych, Afryka, miejsce pochodzenia człowieka, może być kontynentem przyszłości. Od największej na świecie podziemnej warstwy wodonośnej pod Sarahą po bogactwa dzikiej przyrody, zarówno fauny, jak i flory, Afryka jest ważna dla świata pod wieloma względami. W nowym mieście w 50% muzułmańskim i w 40% chrześcijańskim Nigeria zbudowała nową stolicę, która nie była tak nowa dla niektórych rdzennych mieszkańców, którzy żyli tam od 40 000 lat. Historia Abudży jest historią Afryki i być może zawiera w sobie przebłysk przyszłości.

NIEBEZPIECZEŃSTWO PRZYBRZEŻA

Nigeria rozważała przeniesienie stolicy z Lagos w nowe miejsce. Lagos było zatłoczone i nie miało wystarczającej infrastruktury. Co gorsza, znajdowało się nad morzem i dlatego było otwarte na atak. Obecnie, podobnie jak inne główne porty światowe, miasto to jest również narażone na podniesienie się poziomu morza.

Ale co najważniejsze, Lagos nie reprezentowało centralnej wizji Nigerii. Przeniesienie stolicy mogłoby rozwiązać te problemy. Z podobnych powodów Brazylia przeniosła swoją stolicę z Rio de Janeiro do Brasilii. Ale przyczyny były szersze. Jedną z nich był olej.

OLEJ 

ROPA I REWOLUCJA

Kryzys energetyczny lat 70. XX w. mógł być częściowo odpowiedzialny za powstanie nowej stolicy Abudży: Nigeria dorobiła się wówczas znacznego bogactwa w wyniku wysokich cen ropy naftowej oraz sytuacji na rynku światowym, która stymulowała innowacje na całym świecie, w tym rozwój rurociągu na Alaskę. Nigeria miała teraz fundusze na budowę nowej stolicy. Jednak natychmiastowy impuls do budowy nadały zmiany polityczne. Kiedy 29 lipca 1975 r. zakończył się rząd generała Yakubu Gowona, nowa głowa państwa, generał Murtala R. Muhammed, powołał panel, który miał ocenić przeniesienie stolicy. Szczególnie niepokojące było to, co zrobić z Lagos, które było wówczas zarówno federalnym, jak i stanowym centrum rządowym. Panel powrócił z werdyktem: przenieść stolicę federalną.

WASZYNGTON

Nigeryjczycy wyruszyli na badanie światowych stolic. Przyjrzeli się Brasilii (Brazylia), Islamabadowi (Pakistan), Paryżowi (Francja), St. Petersburgowi (Rosja) i Waszyngtonowi (Stany Zjednoczone). W epoce tuż po wojnie domowej w Biafran Nigeria szukała centralnego miejsca, w którym wszyscy ludzie byliby jednakowo reprezentowani. Miejsce to musiało charakteryzować się dobrym klimatem, dużą ilością ziemi i dużą ilością wody. Zespoły rozeszły się, aby odwiedzić możliwe lokalizacje w istniejących stanach Nigerii, zwracając uwagę na ich stolice. Na koniec zespół poleciał do Paryża, gdzie zauważył przestronne bulwary Haussmanna, który zalecił szerokie ulice, aby umożliwić swobodną cyrkulację powietrza i sprzyjać zdrowemu klimatowi. Biorąc pod uwagę zatłoczone warunki w Lagos, Nigeryjczycy mogli zwracać uwagę na znaczenie takich aspektów projektu. Na koniec wzięli pod uwagę Waszyngton, DC, ze względu na projekt przestrzeni publicznych. Oczywiście sam Waszyngton wzorował się na Paryżu poprzez projekt L’Enfant. Mając na uwadze Paryż i Waszyngton, Nigeria wybrała miejsce w centrum kraju, zamieszkiwane przez kilka grup etnicznych: Gbagyi, Koro, Gade i Gwandara, z których żadna nie dominowała. Wkrótce Abudża dołączy do listy miast wzorowanych na Waszyngtonie, włączając w to trzecie co do wielkości miasto w Brazylii, Belo Horizonte, położone poza przybrzeżną lokalizacją, gdzie mówi się: Não tem mares, tem bares.

WIZJA I PRZYGOTOWANIA

W 1976 roku generał Muhammed nadał tę wiadomość: „Obszar ten nie znajduje się pod kontrolą żadnej z głównych grup etnicznych w kraju. Wierzymy, że zgodnie z sugestią nowa stolica, utworzona na dziewiczych ziemiach, będzie dla wszystkich Nigeryjczyków symbolem ich jedności i jedności. Terytorium Federalne będzie należeć do wszystkich Nigeryjczyków.” Następnie szybko zadeklarował niebezpieczeństwo spekulacji gruntami: „Aby uniknąć spekulacji gruntami na tym obszarze, natychmiast ogłoszono dekret przekazujący wszystkie grunty na Terytorium Federalnym Rządowi Federalnemu. Co ciekawe, George Washington niepokoił się także spekulacjami gruntami, które mogą wyniknąć po wyborze stolicy wokół Potomaku w miejscu, które stanie się Waszyngtonem. Czy Nigeryjczycy również badali spekulację gruntami, odwiedzając amerykańską stolicę? Generał Muhammed zakończył swoje działania ogłoszeniem nowej ery „sprawiedliwości, pokoju i jedności”. Zaledwie siedem dni później został zamordowany. Ale jego wizja przetrwała.

NOWE MIASTO I DESIGN

Konkurs na projekt nowej stolicy został zorganizowany i wygrał konsorcjum firm International Planning Associates (IPA). Planowanie było obszerne. Wykorzystując kontury terenu, w projekcie przewidziano ulice i dzielnice o mniej prostoliniowym i bardziej zindywidualizowanym charakterze niż na przykład w Islamabadzie czy Brasilii. Wyznaczono dwie strefy: centralną z budynkami rządowymi i instytucjami kulturalnymi przy szerokich alejach oraz strefę mieszkalno-handlową. Oprócz obiektów rządowych pojawiły się wodociągi, lotnisko, szkoły, zakłady opieki zdrowotnej i transport publiczny. Budowę rozpoczęto w 1980 r. Do 1987 r. istniały już systemy wodociągowe i telefoniczne, które mogły pomieścić milion ludzi; liczba mieszkańców wynosiła wówczas zaledwie 15 000 osób. Uniwersytet założono w 1988 roku. Ludzie napływali do Abudży szybciej, niż można było zbudować mieszkania. Nawet wody, którą uważano za wystarczającą, zaczęło brakować i zbudowano tamy, aby zapewnić dodatkową wodę pitną i energię elektryczną. Zachęcano prywatnych deweloperów do budowania w dystrykcie Mbora (Nora). Prezydent Olusegun Obasanjo ogłosił, że powszechna edukacja podstawowa jest narodowym priorytetem: zbudowano 285 szkół publicznych, 80 prywatnych szkół podstawowych i 65 szkół średnich. Zbudowano kilka szpitali i 300 lekarzy przeniosło się do Abudży. Hasło nowej stolicy: Centrum Jedności.

BYLIŚMY TUTAJ PIERWSZY

Więcej należy powiedzieć o wysiedleniach rdzennej ludności zamieszkującej dawną starówkę Abudży, zanim stała się ona Federalnym Terytorium Stołecznym (FTC). Komisje zostały upoważnione do zbadania możliwości przeniesienia. Rząd przejął związane z tym wydatki, deklarując i zatwierdzając w dekrecie nr 6 z 1979 r. stawkę odszkodowań dla gospodarstw domowych, a także kościołów i meczetów. Około 50% mieszkańców Abudży to muzułmanie, a 40% pozostałej populacji to chrześcijanie. W porozumieniu podpisanym 10 października 1977 roku koszt przeniesienia miejsc kultu wraz z rodzinami ustalono na kwotę miliona nair dla stanów Niger, Plateau i Kwara. Jednak ludzie nie spieszyli się z przeprowadzkami. Trzy lata później rozważono decyzję o przymusowym przemieszczeniu ludzi. Podobne debaty toczyły się podczas tworzenia władz Tennessee Valley w Stanach Zjednoczonych. Rdzenni mieszkańcy okolic Brasilii, a także mieszkańcy Itaipú zostali w Brazylii obdarzeni szczególnym uznaniem. Itaipú, słowo oznaczające „śpiewający kamień”, zainspirowało amerykańskiego kompozytora Philipa Glassa do napisania opery w języku guarani. Kiedy poświęcono nową stolicę Brasilii, pośrodku placu publicznego wyeksponowano rzeźbę ku czci ludu Candangos. Abudża jest nie tylko ośrodkiem rządowym, ale także kulturalnym. Sztukę nigeryjską można poznawać w Discovery Museum Abudża, pierwszym cyfrowym muzeum w Nigerii, także na Instagramie.

Dokument autoryzacyjny

Opis obszaru lądowego tworzącego Federalne Terytorium Stołeczne Nigerii zaczyna się od wioski Izom na 7 długości geograficznej wschodniej i 9,15′ szerokości geograficznej, rzutowanej linią prostą na zachód do punktu na północ od Lefu nad rzeką Kemi; następnie narysuj linię wzdłuż 6 47½’ E w kierunku południowym, przechodząc w pobliżu wiosek Semasu, Zui i Bassa w dół do miejsca nieco na zachód od Ebagi, stąd narysuj linię wzdłuż równoleżnika 8 27½’ szerokości geograficznej północnej do wioski Ahinza 7′ E ( na rzece Kanama); stąd wyznaczyć linię prostą do wioski Bugu na 8 30′ szerokości geograficznej północnej i 7 20′ długości geograficznej wschodniej; stąd poprowadź linię na północ łączącą wioski Odu, Karshi i Karu. Od Karu linia powinna przebiegać wzdłuż granicy między północno-zachodnim stanem a Benue-Plateau (Nassarawa) aż do Karu; stąd linia powinna przebiegać wzdłuż granicy między stanami północno-środkowymi (Kaduna) i północno-zachodnimi (Niger) aż do punktu położonego na północ od wioski Bwari; stąd linia biegnie prosto do wsi Zuba; a stamtąd prosto do Izomu.

-Szan. Sędzia T. Akinola Aguda. Sprawozdanie Komisji ds. Położenia Federalnej Stolicy Nigerii . 20 grudnia 1975, s. 20. 85fn. W Baba, I. „Federalne Terytorium Stołeczne: Abudża: refleksja nad jego przeszłością, dwadzieścia sześć lat po stworzeniu”. 2002. Zobacz też Budowanie świata , s. 2002. 741-2.

GŁOSY PRZYSZŁOŚCI: dyskusje i implikacje

Centrum Jedności:  Czytając opis szerokości/długości geograficznej w dokumencie autoryzacyjnym (powyżej) Federalnego Terytorium Stołecznego Nigerii, nazwy wsi mówią o życiu tych, którzy mogli zostać wysiedleni. Wspomina się o wioskach Ahinsa, Bassa, Bwari, Izom, Karshi, Karu, Odu, Semasu, Zuba i Zui. Co stało się z tymi ludźmi, ich domami i firmami, szkołami i miejscami kultu, kulturą i tradycją zakorzenioną na ich ziemiach? W jaki sposób należy uhonorować rdzenną ludność obszaru utworzonego dla nowej stolicy lub w jakimkolwiek innym celu? Czy możesz zasugerować sposoby zachowania i odnowienia społeczności? W jaki sposób ten sam problem może wpłynąć na społeczności takie jak małe państwa wyspiarskie, które mogą ucierpieć podczas relokacji z powodu podniesienia się poziomu morza?

Nowe Stolice: Czy stolica może być, parafrazując Ernesta Hemingwaya, „ruchomym świętem”? Nigeria przeniosła stolicę z zaludnionego Lagos na Federalne Terytorium Stołeczne. Brazylia przeniosła swoją stolicę z Rio de Janeiro do Brasilii, pozostawiając Rio jako zaludnione centrum kulturalne, które było gospodarzem Igrzysk Olimpijskich w 2016 roku. Indonezja przenosi obecnie swoją stolicę z Dżakarty do Nusantary. Stolice są ruchome. Niektóre światowe stolice są w niebezpieczeństwie i należy je przenieść lub przynajmniej zaopatrzyć się w „zapasowy akumulator”.

Kraje, których stolice znajdują się w strefach trzęsień ziemi, mogą rozważyć przeniesienie tych ważnych ośrodków lub przynajmniej utworzenie, jak to określił Hajime Ishii z Demokratycznej Partii Japonii, „zapasowej baterii do wykonywania funkcji narodu”. Zarówno Tokio, jak i Meksyk muszą rozważyć, jakie ryzyko wiąże się z pozostaniem na miejscu. Kiedy trzęsienie ziemi niszczy ośrodek dowodzenia i kontroli, ucierpi także reakcja na katastrofę. Zobacz, co wydarzyło się w 2010 r., kiedy trzęsienie ziemi zniszczyło Pałac Narodowy, główne centrum rządowe, w stolicy Haiti, Port au Prince.

Kolejnym niebezpieczeństwem i powodem do przeprowadzki jest podniesienie się poziomu morza. Wiele wielkich miast powstało jako porty w czasach, gdy żaglowce były główną siłą napędową światowego handlu. Nigeria przeniosła już swoją stolicę z Lagos do Abudży. Indonezja przenosi stolicę z Dżakarty do Nusantary. Co inne miasta portowe, będące jednocześnie stolicami, powinny zrobić w sprawie wzrostu poziomu morza?

Przeniesienie stolicy nie zmienia znaczenia dotychczasowej lokalizacji. W Nigerii Lagos, liczące 9 000 000 mieszkańców, pozostaje główną potęgą gospodarczą i kulturalną; Abudża jest domem dla 590 400 osób (dane z 2019 r.). Lagos prowadzi w Afryce pod względem liczby innowacyjnych przedsiębiorstw typu start-up, wyprzedzając Kair, Kapsztad i Nairobi (dane za 2021 r.).

ZASOBY

Aby przeczytać cały rozdział, można uzyskać dostęp do e-booka poprzez Healey Library Catalog i ABC-CLIO tutaj.   Dwutomowe dzieło referencyjne jest również dostępne w Bostońskiej Bibliotece Publicznej . Alternatywnie tomy można kupić w WorldCat lub w  sklepie Amazon  . Dalsze zasoby są dostępne na miejscu na Uniwersytecie Massachusetts w Bostonie, w Bibliotece Healey , w tym niektóre z poniższych:

Pomoc w znalezieniu kolekcji Building the World

(*oznacza wydruk w serii notesów)

Adewale, Yoyin, wyd. 2 5 nowych nigeryjskich poetów . Berkeley, Kalifornia: Ishmael Reed Publishing, 2000.

Chinweizu. Dekolonizacja afrykańskiego umysłu . Lagos: Pero Press, 1987.

Chinweizu. Zachód i reszta z nas . Nowy Jork: NOK Publishers International, 1978.

Ellis, Joseph, J. Jego Ekscelencja: George Washington . Nowy Jork: Alfred A. Knopf, 2004.

Kirk-Greene, Anthony i Douglas Rummer. Nigeria od 1970 r.: zarys polityczny i gospodarczy . Nowy Jork: Africana Publishing, 1981.

Kugel, Set. „Miasto, w którym cały świat jest barem.” The New York Times , 28 października 2007. Artykuł ten opisuje kulturę Belo Horizonte w Brazylii. Aby przeczytać opis, http://travel.nytimes.com/2007/10/28/travel/28next.html

Lemer, Andrew C. O Abudży inspirowanej Waszyngtonem, Building the World, tom 2. s. 13-13. 736.

Lemer, Andrew C. „Przewidywanie problemów rozwoju nowej stolicy federalnej Nigerii”. W makroinżynierii i przyszłości: perspektywa zarządzania . Pod redakcją Franka P. Davidsona i C. Lawrence’a Meadora. Boulder, Kolorado: Westview Press, 1982.

Lemer, Andrew C. „Stare i nowe miasta dla infrastruktury jutra”. W makroinżynierii: MIT Brunel Lectures on Global Infrastructure , pod redakcją Franka P. Davidsona, Ernsta G. Frankela i C. Lawrence’a Meadora. Seria Horwooda w naukach inżynieryjnych. Chichester, Anglia: Horwood Publishing, 1997.

Muzeum Sztuk Pięknych, Boston, MA, USA. „Dalsze dziedzictwo zaangażowania w MSZ” 20 kwietnia 2021 r. https://www.mfa.org/article/2021/furthering-a-legacy-of-involvement-with-the-mfa

Ryall, Julian. „Japonia rozważa zbudowanie kapitału zapasowego na wypadek sytuacji awaryjnej”. „The Telegraph” , 27 października 2011 r.

Internet

Informacje na temat badań nad miastami Nigerii można znaleźć w artykule Roberta W. Taylora, Wydziału Studiów Środowiskowych, Urbanistycznych i Geograficznych, Montclair State University, Upper Montclair, NJ, zatytułowanym „Polityka rozwoju miast w Nigerii: planowanie, mieszkalnictwo i polityka gruntowa ”, wrzesień 2000, zob.:
http://alpha.Montclair.edu/~lebelp/CERAFRM002Taylor1998.pdf .

Informacje na temat Nigerii można znaleźć na stronie: http://www.nigeria.gov.ng

Informacje na temat Abudży można znaleźć na stronie: http://www.abujacity.com

Informacje na temat Discovery Museum Abudża można znaleźć na stronie: https://discoverymuseum.ng

Informacje na temat nigeryjskich kwestii społeczno-politycznych można znaleźć na stronie: http://dawodu.com

Informacje o Brazylii można znaleźć w artykule „The Founding of Brasilia” pod adresem https://blogs.umb.edu/buildingtheworld/founding-of-new-cities/the-founding-of-brasilia-brazil /

O Belo Horizonte inspirowanym Waszyngtonem oraz o tym, dlaczego w trzecim co do wielkości mieście Brazylii może znajdować się więcej barów na mieszkańca niż w jego stolicy, zobacz:
http://travel.nytimes.com/2007/10/28/travel/28next. HTML

Więcej informacji na temat powodów, dla których Japonia rozważa utworzenie kapitału „zapasowego akumulatora”. Przeczytaj artykuł Juliana Ryalla, zawierający dyskusję na temat świata po Fukushimie i wypowiedzi Hajime Ishii z Demokratycznej Partii Japonii;
http://telegraph.co.uk/news/worldnews/asia/japan/8851989/Japan-considers-building-back-up-capital-in-case-of-emergency.html .

Więcej informacji na temat Dżakarty i Nusantary można znaleźć na stronie https://blogs.umb.edu/buildingtheworld/year-2022-renewing-the-world/

Informacje o stolicach i głównych miastach narażonych na podnoszenie się poziomu morza można znaleźć w artykule Talii Lakritz, „Te 11 tonących miast może zniknąć do roku 2100”. 10 września 2019 r. Światowe Forum Ekonomiczne. https://www.businessinsider.com/sinking-cities-climate-change-2019-5?r=US&IR=T#miami-florida-11

Blog Building the World autorstwa Kathleen Lusk Brooke i Zoe G Quinn jest objęty licencją  Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Unported License.

Obraz wyróżniający: Meczet Narodowy w Abudży. Z Wikimedia Commons, bezpłatnego repozytorium multimediów.

Link do artykułu:

The Founding of Abuja, Nigeria

See more