Poznać siebie – słoneczniki to wiedzą, nawet te po tamtej stronie muru.
Lubię tam wracać, gdzie wystrugany ptak trzyma wartę nad słoniną sikorek; gdzie ma rację oskarżony pies; gdzie wszystko rośnie jak chce.
Mój rejs był przez Wisłę i wciąż trwa Tam krowy na mrozie, a kocie łby do grobów zapomnianych. Jest droga, którą nikt nie chodził prócz kilku porcji wiatru.
Wdzięczny świerszczom – śpiewały confiteor. Było to dla mnie, żebym pozostał przy ojcu.
Lubię szelest życia, gdy się zaczyna. Lubię, gdy impala ma szczęście uchodząc przed utratą snu. Lubię muszlę, która śpiewa oceanem. W oknie jaskółka, która nie wie co począć. Przez okno rozkazano patrzeć w salwę.
Wróżą postęp w wykopaliskach drzewa i kamienie Ziemia się usuwa. Obłoki niesie przyzwyczajenie. Obowiązkiem ptaka nie jest śpiewać dla zdarcia chwały, wiecznie tak samo, takiej samej.
Niech pozostanie co było, niech się utrzyma w talii, żeby zrozumieć i mieć podobnie, gdy wszystko spieprza. Wielu nas było. Stół przy stole i dużo wołowiny. Pod ścianą stały tarcze. Za ściana spalony las i wszystko zmiecione.
Arkona 1410 Dla litery wiele będzie miejsca na ścianach. Słowa były niepodobne słowom. Nie miało sensu zdanie w obecności kata. Trochę słomy w tym piekle to było szczęście. Do czasu bicia dzwonów nadzieja malała. Tylko szczur patrzył w inną stronę, by zataić łzy.
Jeszcze trochę, jeszcze dwa zaułki, a kroczyć będzie flet w szczęśliwszym czasie Ze środka sceny usłyszysz każdy szept, byle to było na świeżym powietrzu.
Hugon Lasecki urodził się w 1932 roku w Grudziądzu. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Od 1962 r. był pracownikiem tej uczelni. W 1994 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego.
Swoje prace prezentował na 25 wystawach indywidualnych (m.in. w Gdańsku, Sopocie, Warszawie, Olsztynie, Białymstoku, Reszlu, Oliwie, Sofii, Kolonii, Albstadt, Vancouver) i bardzo wielu zbiorowych (Praga, Budapeszt, Sztokholm, Helsinki, Brema, Lubeka, Kopenhaga, Reims, Paryż, Turku, Houdson).
Laureat wielu nagród i wyróżnień, w tym kilkakrotnie na Festiwalu Polskiego Malarstwa w Szczecinie.
Kilkakrotnie też otrzymał nagrody Ministra Kultury i Sztuki za osiągnięcia pedagogiczno-artystyczne oraz nagrody rektorskie.
Otrzymał srebrny medal na III Festiwalu Sztuk Pięknych w Warszawie, nagrodę na Ogólnopolskiej Wystawie Malarstwa w Sopocie, oraz Medal Stańczyka przyznany przez redakcję miesięcznika „Litery”, a także Nagrodę Artystyczną Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, Nagrodę Wojewody Gdańskiego o Prezydenta Miasta Gdańska. Był stypendystą miasta Bremy. W 2001 r. był nominowany do nagrody im. Kazimierza Ostrowskiego. Dwukrotnie nominowany – w 2003 roku otrzymał Pomorską Nagrodę Artystyczną za całokształt twórczości. W 2009 roku został odznaczony medalem „Zasłużony Kulturze GLORIA ARTIS” ,otrzymał także nagrodę Splendor Gedanensis. Prace malarskie i rysunki Hugona Laseckiego znajdują się w zbiorach muzealnych w Gdańsku, katowickim Muzeum Śląskim, w Poznaniu, Szczecinie, Warszawie a także w licznych kolekcjach w kraju i za granicą (Australia, Austria, Finlandia, Francja, Holandia, Japonia, Kanada, Korea Południowa, Kolumbia, Niemcy, RPA, Szwecja, USA, Wielka Brytania).
Wydał katalog podsumowujący twórczość artystyczną z lat 2000-2002 (2003) oraz cztery tomy wierszy (2002, 2004, 2006, 2010).
W 2009 roku w Pałacu Opatów odbyła się wielka retrospektywna wystawa twórczości artysty, ukazały się także obszerne albumy malarstwa i rysunku.
[Biogram za tomem wierszy Hugona Laseckiego: Hugon Lasecki, Najpiękniejszy dzień to DZIEŃ DOBRY, Pelplin 2012.]