W jaki sposób behawioryści, inżynierowie i architekci mogą współpracować, aby udoskonalić sposób, w jaki wszyscy rozumiemy i praktykujemy projektowanie — w celu zwiększenia zrównoważonego rozwoju w środowisku zabudowanym i poza nim.
Raport panelu ekspertów ds. zrównoważonego rozwoju przyrody na temat „Nauki behawioralne w projektowaniu”
Tłumaczenie tekstu [RED]:
Współprzewodniczący Panelu. Leidy Klotz, Uniwersytet Wirginii; John Pickering, Evidn; Elke Webera z Uniwersytetu Princeton. Nature Research. Monika Contestable
Członkowie Panelu: Adam Pearson z Pomona College; Alexey Voinov, Politechnika w Sydney;
Allena Townsenda z Uniwersytetu Wirginii;
Anna Ebers, Uniwersytet Maryland;
Anouk Zeeuw van der Laan, Imperial College w Londynie;
Barucha Fischhoffa, Uniwersytet Carnegie Mellon;
Bethany Gordon, Uniwersytet Wirginii;
Caitlin Wylie, Uniwersytet Wirginii;
Katarzyna Owsik, Uniwersytet Wirginii;
Clintona Andrewsa z Uniwersytetu Rutgersa;
Dave Rench-McCauley, Departament Energii;
Deidra Miniard, Uniwersytet Indiany;
Doug Farr, Farr Architekci;
Elaine Ulrich, Departament Energii;
Eleni Fischer, ideas42;
Erica Johnsona z Uniwersytetu Columbia;
Erin MacDonald z Uniwersytetu Stanforda;
Erin Sherman, ideas42;
Forresta Meggersa z Uniwersytetu Princeton;
Guru Madhavan, Narodowa Akademia Nauk;
Ioanna Tsoulou, Uniwersytet Rutgers;
James Geppner, Erase40;
Jeff Domański, Erase40;
Jianna Torre, Center for Advanced Hindsight;
Jinhyung Chon, Uniwersytet Koreański;
Joe Kantenbacher z Uniwersytetu w Indianie;
John Gero, Uniwersytet Północnej Karoliny w Charlotte;
John Thomas, California Environmental Associates;
John Pickering, Evidn.;
Juan Castilla-Rho, Uniwersytet w Wollongong;
Karen Akerlof z Uniwersytetu George’a Masona;
Katelyn Stenger, Uniwersytet Wirginii;
Lina Fedirko, Climate Works;
Linda Steg, Uniwersytet w Groningen;
Marco Aurisicchio z Imperial College w Londynie;
Marisa Henry, Johns Uniwersytet Hopkinsa;
Maya Fischhoff, Network for Business Sustainability;
Michaela Barnett, Uniwersytet Wirginii;
Michał Strahilevitz, Uniwersytet Wollongong;
Michelle Zong, Centrum ds Zaawansowana perspektywa;
Moreli Hernandez z University of Virginia;
Nadja Zeiske, Uniwersytet im Groningen;
Nicki Cohen, ideas42;
Nina Chen, Ochrona przyrody;
Nina Mazar, Uniwersytet Bostoński;
Patricka Hancocka; Uniwersytet Wirginii;
Paul Ferraro, Uniwersytet Johnsa Hopkinsa;
Priya Shyamsundar, The Natura Conservancy;
Richa Vuppuluri, Uniwersytet Wirginii;
Richarda Gonzaleza z Uniwersytetu Michigan;
Richard Malak, Texas A&M University;
Ruth Schmidt, Illinois
Instytut Technologii;
Sara Constantino z Uniwersytetu Princeton;
Sarah Welch, ideas42;
Shahzeena Attariego z Uniwersytetu w Indianie;
Shana Weber z Uniwersytetu Princeton;
Stephanie Preston z Uniwersytetu Michigan;
Stephanie Wilcoxen, The Behavioral Insights Team;
Tima Bansal, Uniwersytet Zachodniego Ontario;
Tomek Caroll, Uniwersytet Wirginii;
Tripp Shealy, Virginia Tech.
Wstęp
Nasza epoka, Antropocen, definiowana jest przez fakt, że zachowanie człowieka stało się dominującym wpływem na środowisko naturalne1 . Biorąc pod uwagę tę istotną rolę ludzkiego zachowania, nauki behawioralne nauka o zachowaniu musi informować o naszym dążeniu do zrównoważonego rozwoju2 . Obiecująco, nauki behawioralne są wykorzystywane do zachęcania do bardziej zrównoważonych zachowań użytkowników końcowych, od uczenia się ogólnie dlaczego i kiedy ludzie działają w bardziej zrównoważony sposób3 do identyfikacji konkretnych sposobów prezentowania informacji, tak aby takie zachowanie było bardziej takie zachowanie staje się bardziej prawdopodobne4 .
Nasz panel wierzy, że zachowanie projektowe oferuje niewykorzystany potencjał dla podobnego wpływu. Niezależnie od tego, czy wynikiem jest nowy budynek czy nowa polityka, zachowanie projektowe zmienia istniejące sytuacje w preferowane5 na dużą skalę (pełne definicje znajdują się na następnej stronie). Podczas gdy zachowanie końcowe
zachowanie może określić, co dzieje się w danej sytuacji, zachowanie projektowe często określa samą sytuację. Zachowanie użytkownika końcowego to pracownik biurowy decydujący, czy założyć sweter, czy podkręcić termostat. Zachowanie projektanta to decyzja, czy ogrzewać to biuro odnawialną energią słoneczną, czy systemami mechanicznymi zasilanymi paliwami kopalnymi. Co więcej, zachowanie projektanta jest tym, co prowadzi do zupełnie nowych podejść do bardziej zrównoważonego wykorzystania energii w budynkach. Podczas gdy z całą pewnością zachowania użytkowników końcowych i projektantów pokrywają się, te drugie nie mogą być zrozumiane poprzez proste rozszerzenie tego, czego nauczono się o tych pierwszych. Zachowanie projektowe dla zrównoważonego rozwoju jest częścią współzależnej sieci osądów i decyzji, które są kształtowane przez specyficzne konteksty zawodowe i społeczno-ekonomiczne i które muszą uwzględniać zarówno istniejące, jak i preferowane stany złożonych sytuacji antropocenu. Aby poszerzyć zrozumienie zachowań projektowych dla zrównoważonego rozwoju, nasz panel zaangażował ponad trzy tuziny ekspertów z różnych dziedzin, obejmujących środowisko akademickie, praktykę i politykę. Perspektywy panelistów zostały zsyntetyzowane w ciągu roku, podczas dwóch dni dyskusji w cztery oczy, poprzedzonych i kontynuowanych drogą współpracy wirtualnej. Jako punkt wyjścia do badania zachowań projektowych w zakresie zrównoważonego rozwoju, nasz panel skupił się na projektowaniu środowiska zbudowanego przez człowieka. Takie projektowanie kształtuje jakość ludzkiego życia, a także ustanawia długoterminowe wzorce emisji zmian klimatycznych i innych wpływów na planetę6. W tym kontekście, nasz panel zidentyfikował sposoby poszerzenia obecnego zrozumienia i praktyki projektowania dla zrównoważonego rozwoju w środowisku zbudowanym. Zwróciliśmy również uwagę na możliwości poznania zachowań projektowych wspólnych dla wielu wyzwań związanych ze zrównoważonym rozwojem, poza środowiskiem zbudowanym. Wnioski panelu zostały przedstawione w postaci dwudziestu pytań o wysokim priorytecie, wraz z wyzwaniami i możliwościami zawartymi w każdym z nich. Pytania są uporządkowane w przybliżeniu według nakładających się czynników, które wpływają na zachowania:
indywidualne i interpersonalne (tj. wiedza projektantów, wartości, zwyczaje i sieci społeczne),
organizacyjne (tj. instytucje i procesy projektantów),
społeczności (tj. relacje projektantów z użytkownikami i innymi interesariuszami), oraz
środowisko sprzyjające i polityka (tj. zdolność projektantów do wniesienia wkładu w globalne globalnych wysiłków na rzecz zrównoważonego rozwoju, kodeksów i przepisów). Możliwości jest mnóstwo. Nasz panel ma szczerą nadzieję, że ten raport będzie informował i inspirował innych do włączenia się w tę ważną pracę na rzecz kształtowania naszej antropocenowej teraźniejszości i przyszłości.
Definicje.
Z panelu wyłoniły się następujące definicje, które stanowią podstawę niniejszego raportu.
Zachowanie projektowe – Tworzenie z zamiarem, oparte na zrozumieniu ludzi i odpowiednich kontekstów, aby przejść od tego, jak rzeczy są, do tego, jak chcemy, aby były. i kontekstów, aby przejść od tego, jak jest, do tego, jak chcemy, aby było. Nasz panel skupił się na projektowaniu środowiska zbudowanego. Jednocześnie zgadzamy się z projektantem, naukowcem behawioralnym i i laureatem Nagrody Nobla Herbertem Simonem, który napisał, że „każdy projektuje, kto obmyśla kierunki działań mające na celu zmianę istniejących sytuacji na preferowane”. Z tego powodu spodziewamy się, że wiele pytań i spostrzeżeń z zakresu projektowania środowiska zbudowanego będzie można uogólnić na projektowanie dla zrównoważonego rozwoju w innych kontekstach.
Nauki behawioralne – systematyczna analiza i badanie ludzkiej percepcji, osądu i podejmowania decyzji oraz ich wpływu na pamięć, uczenie się i rozwój. i podejmowania decyzji oraz ich wpływu na pamięć, uczenie się i działanie. Oprócz rozważania indywidualnych Oprócz rozważania indywidualnych powodów zachowań i interwencji mających na celu ich zmianę, nasz panel skupił się również na zachowaniach w skali:
interpersonalnych, organizacyjnych, kulturowych i politycznych środowiskach, które również kształtują indywidualne zachowania. zachowania.
Zrównoważony rozwój – Poszukiwanie dobrobytu obecnych i przyszłych pokoleń w granicach świata świata naturalnego, równoważenie sposobów, w jakie krótkoterminowe interesy na poziomie indywidualnym i i organizacyjnych wzmacniają lub są sprzeczne z interesami globalnych systemów i społeczności w dłuższej perspektywie. w dłuższym okresie czasu. Nasz panel dążył do zintegrowanego rozważenia środowiskowych, społecznych i etycznych aspektów zrównoważonego rozwoju. aspektów zrównoważonego rozwoju.
20 pytań
Zachowania projektantów (indywidualne i międzyludzkie) . …………… 5
1. W jaki sposób zachowanie projektowe różni się od zachowania końcowego użytkownika? …… 5
2. Jakie skale czasowe biorą (i powinni) brać pod uwagę projektanci? ….. 5
3. W jaki sposób projektanci mogą przezwyciężyć przekonanie, że zrównoważony rozwój to kompromis? ……………………… 6
4. Jakie wzorce myślowe wprowadzają (i powinni) projektanci? ….. 7
5. Jakich skrótów myślowych używają (i powinni) projektanci? …. 7
6. W jaki sposób normy społeczne mogą zachęcać do zrównoważonego projektowania? …… 8
Procesy projektowe (organizacyjne) . …………………………………. 9
7. Jakie zmiany w procesach powinny być traktowane priorytetowo? ………………. 9
8. W jaki sposób środowiska decyzyjne mogą wspierać projektowanie na rzecz zrównoważonego rozwoju? …………………………….. 10
9. Jak pojedyncze działania w zakresie zrównoważonego projektowania wpływają na inne? … 10
Projektowanie z interesariuszami i dla interesariuszy (społeczności) ………….. 11
10. W jaki sposób projektanci mogą współpracować ze społecznościami i użytkownikami? ……………………………………… 11
11. Jakie są sprawiedliwe sposoby podziału korzyści, kosztów i ryzyka? …….. 12
12. W jaki sposób zaprojektowane formularze wpływają na zachowanie użytkowników końcowych? ……… .. 13
13. Jak projektowane formularze postrzegane są przez użytkowników? ………….. 13
Ocena – i zwiększanie – wpływu (umożliwiające środowisko i polityka)………. 14
14. Jakie są praktyczne sposoby oceny wpływu w przypadkach o niskiej częstotliwości? …..15
15. W jaki sposób ewaluacja może zrównoważyć doskonałość i trafność? …… 15
16. Jak można zachęcać do oceniania? ……………………… 16
17. W jaki sposób naukowcy i praktycy mogą ze sobą współpracować? …. 16
18. Co będzie wspierać i rozwijać społeczność, aby odpowiedzieć na te pytania — i zadać więcej?…………… 17
19. W jaki sposób ta społeczność może wpływać na politykę? ………….. 18
20. Dołączysz do nas? ……………………………………………………….. 18
Podziękowania ………………………………………………………. 19
Bibliografia ………………. 20
Zachowania projektantów (indywidualne i interpersonalne)
Konsekwencje zmian klimatycznych są przykładem jak zaprojektowane przez ludzi wielkoskalowe systemy doprowadziły do sytuacji, która nie wydaje się leży w najlepszym interesie naszego gatunku. Ekonomia7 i prawo8 były w stanie poszerzyć swoje teoretyczne podstawy poprzez rygorystyczne włączenie nauk behawioralnych w celu rozszerzenia i uwzględniać systematyczne odchylenia od „racjonalnych racjonalnych” modeli spójnego myślenia i zachowania. Przyjęcie i zastosowanie analogicznych postępów do zachowań projektantów może rozszerzyć granice badań i praktyki zrównoważonego rozwoju.
1. W jaki sposób zachowanie projektowe różni się od zachowania końcowego użytkownika?
Paneliści uznali za priorytet potrzebę zrozumienia, kiedy należy (lub nie) generalizować na podstawie badań na temat zachowań użytkowników końcowych. Uogólnione badania nad zachowaniem ludzi mogą być wykorzystane do opracowania i przetestowania hipotez dotyczących tego, kiedy należy spodziewać się różnic w konkretnym kontekście projektowania.
Wyzwania. W oparciu o charakterystyczne atrybuty projektowania, jak wspomniano w poniższych możliwościach, zachowanie projektantów może odbiegać w istotny i systematyczny sposób od ustaleń, które zostały obserwowanych w szerszym zakresie w populacjach ludzkich możliwości. Oprócz badań nad ludzkim zachowaniem w ogóle, inne linie badań nauk behawioralnych zapewniają punkty wyjścia dla specyficznych badań nad projektowaniem. Jednym z takich obszarów są badania nad podejmowaniem decyzji przez ekspertów i na wysokim szczeblu. Projektanci, na przykład, są często wysoce wyszkolonymi ekspertami działającymi w konkurencyjnym środowisku, a zarówno doświadczenie, jak i konkurencja są znane z tego, że moderują ludzkie zachowania9 . Inna istotna linia badań bada różnice pomiędzy decyzjami podejmowanymi dla siebie i decyzjami podejmowanymi dla innych. Te różnice między sobą a innymi zostały znalezione w zachowaniach związanych z projektowaniem. Badania pokazują na przykład, że ludzie mogą być bardziej kreatywni, kiedy podejmując decyzje dla innych, gdy podejmują je dla siebie10. I wreszcie, linia badań z zakresu nauk behawioralnych odkrywa przypadki, w których różnice kulturowe mogą prowadzić do demonstracyjnie różnych przejawów nawet dobrze znanych i ugruntowanych tendencji behawioralnych11. Znaczenie każdej znaczenie każdej subkultury musi być brane pod uwagę podczas badania i projektowania zmian w zachowaniu. To samo dotyczy kultury projektantów. Studiowanie jej przez pryzmat nauk behawioralnych może odkryć, w jaki sposób kultura ta umożliwia i utrudnia bardziej zrównoważone projektowanie.
2. Jakie skale czasowe biorą (i powinni) brać pod uwagę projektanci?
Jednym z przekrojowych wyzwań behawioralnych jest dostosowanie skali czasowej stosowanej przez ludzi przy podejmowaniu decyzji do skali czasowej wymaganej dla zrównoważonego rozwoju. Skala czasowa, która jest motywowana lub po prostu sugerowana, może hamować bardziej zrównoważone wybory. Weźmy na przykład właściciela domu, który decyduje się nie instalować paneli słonecznych, ponieważ planuje sprzedać swój dom za kilka lat, lub burmistrza, który nie jest zmotywowany do wspierania polityki tworzenia zielonych miejsc pracy, ponieważ miejsca pracy nie zostaną obsadzone do czasu urzęduje kolejny burmistrz. Struktury motywacyjne lub techniki wizualizacji, które pomagają właścicielowi domu rozszerzyć rozważane ramy czasowe, mogą być również pomocne dla burmistrza.
Wyzwania. Projektowanie dla zrównoważonego rozwoju wymaga rozważenia kosztów i korzyści, które są często rozłożonych w długim okresie czasu. Dyskontowanie, dominujące podejście do przewidywania i porównywania i porównywania przyszłych wyników finansowych, jest centralnym zagadnieniem dla zrównoważonego rozwoju, na przykład w wyceny usług ekosystemowych12, we wspólnych wysiłkach na rzecz łagodzenia zmian klimatycznych13 oraz w prognozach ryzyka przy projektowaniu infrastruktury14.
prognozach ryzyka na potrzeby projektowania infrastruktury14. Nadrzędnym wyzwaniem w tych i innych przypadkach jest to, że ludzie mają tendencję do nadmiernego dyskontowania przyszłych zdarzeń ryzyka, a codzienne troski biorą górę nad planowaniem na przyszłość15.
Dwa powiązane ze sobą wyzwania w przypadku tak długich skal czasowych i dużych projektów to efekt uwięzienia i zależność od ścieżki. Efekt blokady występuje, ponieważ koszty zmiany przewyższają korzyści z niej wynikające. Zależność od ścieżki wyjaśnia ciągłe stosowanie produktu lub praktyki w oparciu o historyczne preferencje lub zastosowanie. Wszystkie aspekty projektowania są podatne na te efekty, które, jak wykazała nauka behawioralna, mają tendencję do zwiększania się wraz z wielkością fizyczną, skalą wymaganych zasobów i liczbą osób, których dotyczą. W rezultacie, jedne z największych efektów uzależnienia od projektu i ścieżki rozwoju występują w środowisku budowlanym16.
Możliwości. Lepsze zrozumienie tego, jak projektanci postrzegają i powinni postrzegać przyszłość, mogłoby pozwoli na długofalową reakcję na wyzwania związane ze zrównoważonym rozwojem. Na przykład, naukowcy zajmujący się zachowaniami odkryli, że jednym z powodów dyskontowania czasowego jest to, że wraz z rosnącym dystansem czasowym, umysłowe reprezentacje umysłowe stają się bardziej abstrakcyjne. To sugeruje, że bardziej żywe reprezentacje przyszłości
przyszłości mogą pomóc projektantom dokładniej postrzegać długowieczność ich projektów, a tym samym pomóc im w planowaniu w dłuższej skali czasowej.
W podobny sposób, lepsze zrozumienie zależności od ścieżki i zamknięcia może pomóc projektantom bardziej sprawiedliwie porównać koszty zmiany projektów naszych poprzedników z korzyściami nowego projektu. Na przykład, takie porównania są potrzebne, aby rozważyć korzyści płynące z budowy nowego, energooszczędnego budynku, w porównaniu z utrzymaniem starego, unikając w ten sposób konieczności użycia nowych materiałów. Co ważniejsze, projektanci, którzy są świadomi zależności od ścieżki i efektów zamknięcia, będą bardziej będą bardziej skłonni rozważyć, jak obecne projekty umożliwią lub ograniczą opcje na przyszłość.
3. W jaki sposób projektanci mogą przezwyciężyć przekonanie, że zrównoważony rozwój to kompromis?
Zrównoważony rozwój może być błędnie postrzegany jako kompromis, do którego dąży się kosztem takich celów, jak równość, dobre samopoczucie, kultura lub oszczędność kosztów. Jednym z powodów, dla których jest to szkodliwe nieporozumienie, jest to, że wszystkie te cele cząstkowe są częścią zrównoważonego rozwoju. Drugim powodem, dla którego jest to szkodliwe nieporozumienie, jest to, że chociaż niektóre kompromisy między tymi celami cząstkowymi są nieuniknione, w innych przypadkach korzyści w jednym celu prowadzą do korzyści w innym. Na przykład budynek, który eliminuje potrzebę centralnej klimatyzacji dzięki pasywnemu projektowi, prawdopodobnie nie tylko zużyje mniej energii, ale przede wszystkim będzie mniej kosztował i zapewni zdrowsze środowisko dla mieszkańców.
Wyzwania. Postrzeganie poświęcenia i kompromisu utrwala pogląd, że zrównoważone projektowanie kosztuje więcej. Paneliści zauważyli, że konieczne jest przełamanie tego schematu i pokazanie, że zrównoważony rozwój jest nie tylko konieczny, ale i opłacalny. Zrównoważony rozwój nie jest miłym dodatkiem; to ewolucja dobrego projektu.
Możliwości. Nauki behawioralne mogą pomóc w odkryciu przyczyn tego błędnego postrzegania kompromisów i tego, jak przejawiają się one w różnych grupach interesariuszy, w tym wśród samych projektantów. Istnieje możliwość zbadania postrzeganych kompromisów poprzez zaangażowanie interesariuszy wymagane dla zrównoważonego projektowania. Na przykład narzędzia myślenia projektowego, takie jak mapowanie empatii, nie tylko dostarczyłyby wglądu w dany projekt, ale także bardziej ogólne postrzeganie kompromisu. Dzięki temu bardziej ogólnemu zrozumieniu behawioryści mogliby następnie przejść do znalezienia sposobów na złagodzenie, a nawet przedefiniowanie tych percepcji.
4. Jakie wzorce myślowe wprowadzają (i powinni) projektanci?
Różni projektanci wprowadzają do zadania różne modele mentalne. Na przykład wśród projektantów środowiska zbudowanego inżynierowie i architekci prawdopodobnie wniosą bardzo różne mieszanki otwartości na kreatywność (mocna strona wielu architektów) oraz potrzebę bycia pragmatycznym i obiektywnym w celu rozwiązywania problemów (mocna strona wielu inżynierów)17. W podobny sposób różni projektanci będą przypisywać różne wagi miarom wydajności ilościowym, takim jak koszty i zużycie energii, oraz jakościowym, takim jak „jakość bez nazwy”18 wyrażana przez wspaniałe prace projektowe. Te różne modele mentalne będą kształtować sposób, w jaki każdy projektant stara się służyć potrzebom wielu interesariuszy zarówno w obecnych warunkach, jak i przewidywanych przyszłych stanach.
Wyzwania. Paneliści zauważyli, że modele myślowe projektantów muszą uwzględniać zakres i wzajemne oddziaływanie wielu czynników, które wpływają na ludzkie zachowanie, w tym warunków środowiskowych, wpływy społeczne i psychologia jednostki, uprzedzenia, heurystyki, wartości i preferencje. Warunki, w jakich pracują projektanci oraz, w przypadku projektowania profesjonalnego, natura tych, którzy są zainteresowani i odnoszą sukcesy w tym zawodzie, mogą powodować pewne specyficzne i przewidywalne odchylenia od normy. Jednak niewiele jest badań behawioralnych skupiających się bezpośrednio na różnych grupach projektantów, które mogłyby wpłynąć na ten pogląd.
Możliwości. Badanie modeli umysłowych projektantów obiecuje zapewnić systematyczny wgląd w procesy myślowe projektantów, aby umożliwić lepsze zrozumienie równania wartości między twórczą ekspresją, tradycyjnymi pragmatycznymi troskami i nowymi troskami, które niesie ze sobą antropocen. Na przykład, w jakim stopniu architekci myślą o swojej roli jako zarządcy bardziej odpowiedzialnego wykorzystania energii, w przeciwieństwie do roli skoncentrowanej na kultywowaniu relacji międzyludzkich z
przestrzeń? Czy plan „wprowadzenia świata na zewnątrz” przez szereg ciągłych okien kosztem wydajności energetycznej jest uważany za warte poświęcenia w interesie zapewnienia lepszego światła dziennego i lepszych widoków? W jaki sposób to równanie wartości może być postrzegane inaczej przez inne osoby pomagające w projektowaniu, takie jak inżynierowie lub właściciele i mieszkańcy budynków? Przełożenie dowodów z nauk behawioralnych na kontekst projektowania19 może pomóc nam lepiej zrozumieć i zadać bardziej konkretne pytania dotyczące modeli mentalnych, które wprowadzamy do projektowania pod kątem zrównoważonego rozwoju.
5. Jakie skróty myślowe stosują (i powinni stosować) projektanci?
Wszyscy używamy skrótów myślowych i praktycznych zasad (lub „heurystyk”), aby zaoszczędzić czas i myśli. Zamiast na przykład znaleźć najlepszy sos do makaronu w sklepie spożywczym, możemy wybrać pierwszą znalezioną opcję, która ma niższą cenę i zawartość sodu. Lub możemy po prostu wybrać ten sam sos, co ostatnim razem. Paneliści zauważyli, że projektanci używają tego rodzaju skrótów, jak wszyscy. I podobnie jak inni przeszkoleni profesjonaliści działający w sytuacjach o wysokiej stawce, projektanci opracowali własne specjalne heurystyki do tego zadania20.
Wyzwania. Projektowanie środowiska zabudowanego to złożone przedsięwzięcie. Na przykład od inżynierów i architektów oczekuje się zastosowania specjalistycznej wiedzy technicznej przy jednoczesnym zrównoważeniu celów strukturalnych, funkcjonalnych i estetycznych w ramach doskonałego rozwiązania projektowego w określonym kontekście21. Projektowanie pod kątem funkcjonalności polega na uwzględnieniu szeregu czynników, w tym użyteczności22, uwzględnieniu różnorodnych preferencji i możliwości użytkowników23 oraz pełnym szacunku uznaniu wrodzonego człowieczeństwa użytkowników i pragnieniu autonomii24. Wybory te muszą również uwzględniać realia kosztów, harmonogramu, zasobów i aspiracji twórczych. Co więcej, podejmowanie tych decyzji wymaga rozważenia zmieniających się niepewności i bodźców. Aby poradzić sobie z taką złożonością, konieczne są heurystyki. Te naturalne tendencje do tworzenia i używania skrótów myślowych można jeszcze bardziej spotęgować, gdy mamy do czynienia z presją czasu i budżetu. Niestety, nie wszystkie heurystyki prowadzą do pozytywnych rezultatów. Na przykład heurystyka rozpoczynania nowego projektu od poprzedniego udanego projektu może ograniczać nasze tendencje do dążenia do zmian transformacyjnych w interesie zwiększonego zrównoważonego rozwoju.
Możliwości. Punktem wyjścia dla tego pytania jest literatura poświęcona heurystyce projektowej w szczególności25 i ogólnie poznaniu eksperckiemu26. Jednak projektowanie pod kątem zrównoważonego rozwoju prawdopodobnie wprowadzi i będzie wymagać własnej heurystyki. Dzieje się tak, ponieważ projektowanie pod kątem zrównoważonego rozwoju — z koniecznością uwzględnienia zróżnicowanych, szerokich i długoterminowych celów projektowych dotyczących wpływu środowiska zbudowanego na ekosystemy Ziemi — jeszcze bardziej zwiększa obciążenie poznawcze projektantów. Tak sugerowali paneliści
ważnym kolejnym krokiem będzie określenie, które heurystyki stanowią bariery i czynniki umożliwiające osiągnięcie bardziej zrównoważonych wyników. Uzyskanie tego zrozumienia pozwoliłoby na badanie celowego wprowadzania i usuwania heurystyk w celu poprawy wyników projektowych. Badanie użytkowników końcowych dostarcza obiecującego przykładu: prosta heurystyka może prowadzić do znacznej poprawy zrozumienia zużycia energii27. Heurystyki obiecują podobny potencjał w zakresie wspomagania zachowań projektowych. Rozpoznanie, które heurystyki mogą być bardziej skuteczne i kiedy, może pomóc w testowaniu i opracowywaniu nowych mechanizmów opartych na heurystyce, które poprawiają projektowanie pod kątem zrównoważonego rozwoju.
6. Jak normy społeczne mogą zachęcać do zrównoważonego projektowania?
Normy społeczne reprezentują akceptowane zachowanie grupy; czyli podstawowa wiedza o tym, co inni robią i co myślą, że powinni robić. Normy społeczne mogą znacząco przyczynić się do motywacji do zachowań w zakresie zrównoważonego rozwoju28 i mogą stać się jeszcze bardziej skuteczne w połączeniu z odgórną polityką29. W rzeczywistości samo pokazanie, jak zmieniają się normy społeczne, może znacząco wpłynąć na decyzje dotyczące zrównoważonego rozwoju30.
Wyzwania. Normy społeczne w projektowaniu nie służą obecnie zrównoważonemu rozwojowi, dlatego mamy widmo epoki antropocenu i związane z nią wyzwania, takie jak zmiany klimatyczne. Znalezienie sposobów na zmianę tej normy społecznej w projektowaniu środowiska zbudowanego może prowadzić do spostrzeżeń, które są istotne dla wszystkich wyzwań związanych ze zrównoważonym rozwojem. wyzwań związanych ze zrównoważonym rozwojem.
Możliwości. Paneliści podkreślili dwie możliwości badania norm społecznych. Pierwszą z nich jest zbadanie roli analogii i opowieści w zmianie tych norm. Na całym świecie, w krajach rozwiniętych i rozwijających się, historie zasiane w programach rozrywkowych mają wymierny wpływ na zachowania związane ze zdrowiem publicznym, na przykład poprzez zmniejszenie współczynnika dzietności w Brazylii31 i zwiększenie liczby dziewcząt zapisanych do szkół w Indiach32. Pracując razem, projektanci i naukowcy behawioralni mogliby dążyć do podobnych zmian w normach dotyczących zrównoważonego projektowania. Drugą powiązaną możliwością jest wyciągnięcie wniosków z tego, jak szybko zmieniły się normy społeczne w innych dziedzinach, takich jak prawa osób LGBTQ czy nawet palenie w barach. Takie przypadki dadzą nam wgląd w to, jak zmienić normy dotyczące projektowania. jak zmienić normy projektowania, a także zaszczepić nadzieję, że można to zrobić w potrzebnym czasie.
Design processes (organizational)
Paneliści podkreślali, że indywidualne zachowania projektowe występują w kontekście procesów projektowych, które zarówno celowo, jak i milcząco kształtują osąd, podejmowanie decyzji i działania, a zatem kształtują również trwałość wyników33. Nauki behawioralne mogą pomóc nam zrozumieć te procesy organizacyjne, w ramach których projektanci wykonują swoją pracę, ponieważ kiedy ten sam indywidualny projektant podąża za innym procesem projektowym, ten inny proces może wytworzyć bardziej lub mniej zrównoważoną nową sytuację. Wykorzystanie nauk behawioralnych do lepszego poznania tych procesów projektowych obiecuje odkryć sposoby tworzenia procesów, które umożliwiają bardziej zrównoważone rezultaty.
7. Jakie zmiany procesowe powinny być traktowane priorytetowo?
Jednym z powodów, dla których nasz panel nadał priorytet badaniu zachowań projektowych, jest to, że jeden projektant lub stosunkowo niewielka grupa projektantów wpływa na późniejsze zachowanie wielu użytkowników przez długi czas. W podobnym duchu paneliści wskazali również na potrzebę porównania skuteczności różnych interwencji w procesie projektowania, aby ustalić priorytety, gdzie należy skierować wysiłki na rzecz zmian.
Wyzwania. Od wstępnej identyfikacji problemu, poprzez szeroko zakrojone planowanie, aż po szczegółowe projekty i specyfikacje, proces projektowania składa się z niezliczonych etapów i relacji. Istnieją również współzależności między krokami, pętle sprzężenia zwrotnego, w których dane wyjściowe z jednego kroku określają dane wejściowe do drugiego i odwrotnie. Przepływ informacji i zachęty również wpływają na proces projektowania, podobnie jak przeplatające się cele, takie jak koszt, wykonalność, wymagania klientów i osobista ekspresja twórcza. W rezultacie jest więcej miejsc do ingerencji w proces projektowania niż czasu na to. Co więcej, względny efekt interwencji niekoniecznie jest oczywisty.
Możliwości. Wspólne wysiłki między naukowcami behawioralnymi a projektantami mogą zidentyfikować miejsca o dużym wpływie dźwigni, które można interweniować w procesie projektowania. Projektanci wnoszą zrozumienie, które punkty mają największy wpływ na wyniki projektu. A behawioryści mają wyczucie, które interwencje prawdopodobnie doprowadzą do największej zmiany w zachowaniu. Biorąc pod uwagę nieskończone możliwości interwencji i ograniczone możliwości badań w tej dziedzinie, paneliści uznali, że takie nadanie priorytetu punktom dźwigni byłoby cenną inwestycją badawczą.
8. W jaki sposób środowiska decyzyjne mogą wspierać projektowanie na rzecz zrównoważonego rozwoju?
Procesy projektowe często obejmują wsparcie przy podejmowaniu decyzji, które ma na celu wspomaganie projektowania. Wyniki w zakresie zrównoważonego rozwoju mogą być kształtowane przez różne rodzaje wspomagania decyzji stosowane w całym procesie projektowania, począwszy od oprogramowania projektowego po systemy oceny i środki oceny zrównoważonego rozwoju.
Wyzwania. Chociaż rolą tego wspomagania decyzji jest kierowanie – a nie dyktowanie – zachowań projektowych, poleganie na tych systemach może prowadzić do percepcji i zachowań autopilota lub martwych punktów. Systemy ocen mogą na przykład zachęcać do osiągania najniższego poziomu akceptowalności, w ramach którego projekty mają na celu osiągnięcie „wystarczająco dobrych” specyfikacji, a nie dążenie do przekroczenia miar podstawowych34. Wspomaganie decyzji może również prowadzić do rozpatrywania poszczególnych elementów projektu oddzielnie, a nie jako całość. Na przykład miary zużycia energii w domach mogą prowadzić do powstania domów o wysokiej izolacji, ale zaniedbują potrzebę udostępnienia chodników lub transportu publicznego, co zmniejszyłoby zużycie energii poza domem35.
Możliwości. Nauki behawioralne od dawna badają, w jaki sposób środowiska decyzyjne mogą wpływać na podejmowane decyzje36. Takie wspomaganie decyzji jest już częścią codziennego życia we wszystkim, od menu żywności, które ujawniają informacje o kaloriach, po plany emerytalne, które automatycznie rejestrują pracowników i umożliwiają im rezygnację, zamiast odwrotnie. Badanie projektowania środowiska zbudowanego daje nadzieję na bardziej zrównoważone wyniki dzięki stosunkowo prostym zmianom w systemach oceny37,38,39. Istnieje potrzeba rozszerzenia tego badania na inne formy wspomagania decyzji i przetestowania efektów w nowych kontekstach. Takie badanie dałoby naukowcom behawioralnym nowe konteksty stosowane dla ich badań. Zapewniłoby to projektantom wsparcie w podejmowaniu decyzji, które jest oparte na nauce, a zatem z większym prawdopodobieństwem doprowadzi do bardziej zrównoważonych wyników.
9. Jak pojedyncze działania w zakresie zrównoważonego projektowania wpływają na inne?
Procesy projektowe, które generują środowisko zbudowane, obejmują systemy aktorów i wzajemnie powiązane decyzje. W rezultacie pojedyncze wybory projektowe skutkują i wpływają na inne wybory projektowe.
Wyzwania. W niektórych przypadkach skutki uboczne jednej decyzji dla drugiej mogą być negatywne. Badania w innych dziedzinach zrównoważonego rozwoju wykazały, że poleganie na skojarzeniach emocjonalnych może prowadzić do sytuacji, w których działania dotyczące jednej kwestii środowiskowej zmniejszają prawdopodobieństwo innych działań. Na przykład osoby otrzymujące cotygodniowe informacje zwrotne na temat zużycia wody w gospodarstwie domowym zmniejszyły zużycie wody, ale jednocześnie zwiększyły zużycie energii elektrycznej40. W podobny sposób skupienie się na mniej wpływowych działaniach, takich jak recykling, może odwrócić uwagę od bardziej wpływowych działań, takich jak głosowanie nad polityką dotyczącą zmian klimatycznych.
Możliwości. Badania mogą zidentyfikować i zaradzić przypadkom, w których może wystąpić negatywny efekt uboczny. A badania mogą poszukiwać przypadków pozytywnego efektu ubocznego, czyli sytuacji, gdy jedno pozytywne działanie prowadzi do innych pozytywnych wyborów, na przykład kiedy ludzie, których przekonano do recyklingu, są bardziej skłonni do wspólnego korzystania z samochodów41. Paneliści zauważyli, że badacze mogą wywrzeć szeroki wpływ, jeśli iw jakich warunkach pojedyncze interwencje projektowe tworzą pozytywny efekt uboczny i w związku z tym prowadzą do szeregu wyborów proekologicznych w całym procesie projektowania.
Projektowanie z i dla interesariuszy (społeczności)
Projektowanie z myślą o zrównoważonym rozwoju wymaga zrozumienia różnorodnych i zmieniających się potrzeb użytkowników i ich społeczności. To z kolei wymaga stosowania praktyk włączających w celu rekrutacji, wspierania i pozyskiwania lokalnej wiedzy praktyków, badaczy i mieszkańców z grup marginalizowanych. Nikt nie wątpi, że zrównoważony rozwój wymaga takiego podejścia, chociaż możliwe do uogólnienia przykłady, które są ugruntowane w nauce, pozostają rzadkie.
10. W jaki sposób projektanci mogą współpracować ze społecznościami i użytkownikami?
Zaangażowanie interesariuszy w celu usprawnienia procesu podejmowania decyzji projektowych42 wymaga przyjęcia różnych podejść (na przykład wywiadów, warsztatów i ankiet) w celu zidentyfikowania kwestii społecznych i środowiskowych, które mają największe znaczenie dla użytkowników43. Inwestycje w rzeczywiste zaangażowanie interesariuszy, poprzez praktyki takie jak myślenie projektowe44 i modelowanie partycypacyjne45, mają na celu pomóc w stworzeniu wspólnego zrozumienia celów środowiskowych, etycznych i społecznych.
Wyzwania. Pierwszym wyzwaniem w angażowaniu interesariuszy jest uzyskanie do nich dostępu. Podobnie jak projektanci, interesariusze są zajęci iw przeciwieństwie do projektantów, interesariusze zazwyczaj nie otrzymują zapłaty za swój wkład w projekt. Co więcej, większość interesariuszy nie wie, w jaki sposób mogą wpływać na projekt. A interesariusze mogą mówić innym językiem lub w przypadku projektów, które mają służyć społeczności przez długi czas, interesariusze mogą się jeszcze nie narodzić. Nawet jeśli projektantom udaje się nawiązać kontakt ze społecznościami i użytkownikami, ci interesariusze są podatni na te same błędy poznawcze, co projektanci. Mogą nie wiedzieć, jakie są ich potrzeby lub mogą błędnie je przewidywać46. Nie można na przykład oczekiwać od pasażerów transportu zbiorowego zrozumienia kosztów i korzyści każdego alternatywnego rodzaju transportu. Perspektywa interesariuszy jest niezbędna, ale powinna raczej uzupełniać niż zastępować szkolenie i doświadczenie projektantów.
Możliwości. Kierując się naukami behawioralnymi, projektanci mogą odrabiać pracę domową nawet przed nawiązaniem kontaktu z użytkownikami. Aby zdefiniować problemy, opracować możliwe rozwiązania i przyjąć uczestnictwo, projektanci muszą zrozumieć, w jaki sposób struktury społeczne, takie jak historia grup, kultura, uprzedzenia poznawcze, relacje władzy, zróżnicowany dostęp do zasobów i systemy wiedzy, definiują, sterują i informują modele mentalne i perspektywy interesariuszy. Nauka behawioralna zapewnia systematyczne podejście do tego.
W podobny sposób nauki behawioralne, szczególnie w odniesieniu do procesów grupowych47, mogą być również wykorzystywane do oceny metod angażowania interesariuszy. Takie metody obejmują charrettes, zintegrowane warsztaty, partycypacyjne mapowanie 3D i partycypacyjne modelowanie. Chociaż wszystkie te różne metody partycypacyjne i oparte na współpracy wydają się lepsze niż całkowity brak angażowania interesariuszy, istnieje niewiele dowodów na to, czy i jak te podejścia działają. Wszelkie takie dowody z kontekstu projektowania środowiska zbudowanego dostarczyłyby użytecznych spostrzeżeń dla innych dążeń do zrównoważonego rozwoju. Technologia oferuje nowe możliwości angażowania interesariuszy. Na przykład światowa symulacja klimatu jest wykorzystywana do budowania świadomości zmian klimatu i umożliwiania ludziom doświadczenia niektórych dynamiki, które pojawiają się w negocjacjach klimatycznych ONZ. Interaktywne narzędzie pozwala uczestnikom zobaczyć w czasie rzeczywistym, w jaki sposób proponowana przez nich polityka wpływa na globalny system klimatyczny. Nauki behawioralne można wykorzystać do określenia cech gier i symulacji, które pomagają projektantom i interesariuszom połączyć ich uzupełniające się perspektywy48.
11. Jakie są sprawiedliwe sposoby podziału korzyści, kosztów i ryzyka?
Społeczności, na które wpływają projekty, obejmują nie tylko te, które bezpośrednio korzystają z projektów, ale także te, których fizyczne, ekonomiczne i społeczne środowisko zostało zmienione przez projekty. Jednym z głównych powodów angażowania się w dotknięte społeczności jest to, że pomaga to projektantom w sprawiedliwym rozłożeniu korzyści, kosztów i ryzyka między populacjami w teraźniejszości i przyszłości49
.
Wyzwania. Populacje znajdujące się w niekorzystnej sytuacji często mają ograniczony dostęp do podejmowania decyzji projektowych i celów, które z nich wynikają. Jeśli nie zostanie to uwzględnione, zróżnicowana struktura, sprawczość i władza zaangażowanych grup mogą prowadzić do niesprawiedliwych celów i projektów.
Możliwości. Projektowanie może uczyć się od innych obszarów, które były w stanie zwiększyć udział społeczności i równość w podejmowaniu decyzji. Na przykład badania nad globalną epidemią HIV zwracają uwagę nie tylko na sposoby skutecznego komunikowania zagrożeń różnym grupom społeczeństwa, ale także na to, w jaki sposób badacze i organizacje mogą angażować narażone społeczności w podejmowanie decyzji w sposób, który może wpływać na politykę publiczną50. W tym przypadku zróżnicowana społeczność marginalizuje i wywołuje strach osób kolorowych lub grup docelowych, co zmniejsza prawdopodobieństwo, że te grupy będą chciały zostać przetestowane51. Otwarte publikowanie ewaluacji wpływu projektów, do których wrócimy w pytaniach 14-16, pozwala również społecznościom, na które wpływają badania, pociąganie badaczy do odpowiedzialności za interesy tych społeczności.
12. W jaki sposób zaprojektowane formy wpływają na zachowanie użytkowników końcowych?
Na zachowanie użytkowników końcowych mają wpływ czynniki indywidualne, społeczne i fizyczne52. Podstawowe nauki społeczne i decyzyjne dostarczyły ważnych informacji na temat wpływu czynników indywidualnych i społecznych na zrównoważone zachowanie53, ale skutki czynników fizycznych były niedostatecznie zbadane w tych dyscyplinach54. Czy budynek biurowy, w którym zużycie energii jest przejrzyste, zachęca mieszkańców do myślenia o zużyciu energii w ich domach, a nawet w drodze do pracy? Czy zmiana rozmieszczenia termostatów może sprawić, że użytkownicy biur będą bardziej skłonni do ich regulacji? W każdym z tych przykładów forma fizyczna stworzona przez projektantów tworzy kontekst, który może sugerować lub zniechęcać mieszkańców do zrównoważonych zachowań. Zrozumienie, które czynniki fizyczne generalnie wpływają na zrównoważone zachowanie użytkowników końcowych, dałoby projektantom nowe sposoby tworzenia środowiska zbudowanego, które zachęca do takiego zachowania — w tym gdy użytkownicy końcowi napotykają inne sytuacje.
Wyzwania. Paneliści zauważyli, że chociaż projektanci mogą mieć założenia dotyczące tego, które elementy ich projektów wpływają na zachowania użytkowników związane ze zrównoważonym rozwojem, założenia te mogą nie zawsze być prawdziwe i zazwyczaj nie są systematycznie testowane, jeśli w ogóle.
Możliwości. Paneliści zwrócili uwagę na możliwość tworzenia przez projektantów struktur fizycznych, które zachęcają do bardziej zrównoważonych zachowań użytkowników końcowych, poprzez tłumaczenie i rozszerzanie wyników uzyskanych na podstawie ludzkich zmysłów dotyku (dotyk) oraz ruchu i pozycji ciała („propriocepcja”). Na przykład klatki schodowe pomalowane tak, aby wyglądały jak klawisze fortepianu, mogą sprawić, że ludzie będą cieszyć się chodzeniem po schodach, co ma korzyści zdrowotne55. Sugeruje to, że podobne mechanizmy mogą być w stanie wywołać zrównoważone zachowania. Paneliści podkreślali również szansę, jaką niesie ze sobą coraz bardziej ludzkie zachowanie
znajduje się na przecięciu osobistych światów cyfrowych i wspólnych fizycznych. Prostym przykładem jest sposób, w jaki praca zdalna może wyeliminować potrzebę budowy nowego pasa ruchu na autostradzie. W podobny sposób inteligentne systemy cyfrowe i czujniki wbudowane w infrastrukturę fizyczną mogą zwiększyć pojemność infrastruktury bez fizycznej konstrukcji. A produkty rzeczywistości rozszerzonej, takie jak Google Glass, zapewniają nowe sposoby łączenia środowisk fizycznych i cyfrowych. Chociaż takie technologie mogą mieć negatywny wpływ na środowisko i społeczeństwo, mogą one również pomóc złagodzić takie skutki. W rękach projektantów, którzy rozumieją nauki behawioralne, takie technologie mogłyby zostać wykorzystane do oddzielenia wpływu na środowisko od ludzkich zachowań.
13. Jak zaprojektowane formy postrzegane są przez użytkowników?
Projektanci mogą określać pierwotny cel i formę środowisk zbudowanych, ale to użytkownicy kształtują sposób, w jaki te fizyczne konteksty są faktycznie postrzegane i wykorzystywane. Teoria konstrukcji psychologii uznaje, że użytkownicy opierają swoje sądy, decyzje i działania bardziej na mentalnie skonstruowanych reprezentacjach świata niż na obiektywnie istniejących warunkach56. W rezultacie paneliści uznali, że nawet jeśli formy fizyczne są wyraźnie zaprojektowane do określonych celów, na zachowania, które ostatecznie obserwujemy, może mieć większy wpływ percepcja użytkowników niż obiektywne cechy projektowanego elementu.
Wyzwania. Ta rozbieżność między obiektywną a postrzeganą rzeczywistością może prowadzić do niezamierzonych konsekwencji, gdy zamierzone użycie projektantów zostanie przeformułowane lub źle odebrane. Niedawny przykład można zobaczyć w celowo humorystycznych i piętnujących plastikowych torbach produkowanych przez sklep spożywczy w Vancouver. Torby te, ozdobione logo „Into the Weird: Adult Video Emporium”, zostały zaprojektowane z zamiarem zawstydzenia klientów, aby przynosili torby wielokrotnego użytku. Pomimo ich intencji, nowość toreb sprawiła, że stały się one natychmiastowymi przedmiotami kolekcjonerskimi, a nie mechanizmami zniechęcającymi do niezrównoważonych zachowań57. Trudno jest rozważyć wszystkie możliwe interpretacje projektów?
Możliwości. Architekt Eliel Saarinen radził, aby „zawsze projektować rzecz, rozważając ją w jej następnym większym kontekście – krzesło w pokoju, pokój w domu, dom w otoczeniu, otoczenie w planie miasta”. Naukowcy behawioralni, którzy w swojej praktyce systematycznie badają związek między rozszerzonym środowiskiem a jego dyskretnymi formami fizycznymi, mogą pomóc projektantom zastosować tę radę. W przypadku torby na zakupy skłoniłoby to projektantów do rozważenia samej torby, a także ludzi, którzy mogliby ją kupić. Na najbardziej podstawowym poziomie nauki behawioralne mogą pomóc projektantom w dokładniejszym zrozumieniu percepcji użytkowników.
Ocena — i zwiększanie — wpływ (umożliwiające środowisko i zasady)
Aby wykorzystać możliwości przedstawione w tym raporcie, społeczność badająca zachowania projektowe pod kątem zrównoważonego rozwoju musi wykraczać daleko poza ten panel i poza istniejących badaczy i praktyków. Aby wesprzeć tę rosnącą społeczność i uzasadnić przeniesienie wyników badań do polityki, niezbędna jest ocena: aby dowiedzieć się, jak i kiedy interwencje można zwiększyć, są opłacalne i można je szybko wdrożyć. Taka ocena pociągnie również do odpowiedzialności projektantów i badaczy przed szeroką gamą interesariuszy, w tym tych, którzy nie znajdują się w bezpośredniej bliskości projektu, na który chcemy wpłynąć. Jednak ocena zachowania projektowego pod kątem zrównoważonego rozwoju w środowisku zabudowanym stwarza wyzwania w postaci niskiej częstotliwości interwencji, potrzeby badania zachowania w kontekście (ze społecznościami i użytkownikami) oraz faktu, że indywidualne decyzje są podejmowane w ramach systemów wpływu i są trudne do wyizolowania.
14. Jakie są praktyczne sposoby oceny wpływu w przypadkach o niskiej częstotliwości?
Metody eksperymentalne często kojarzone z naukami behawioralnymi nadają się do oceny zachowań użytkowników końcowych o wysokiej częstotliwości. Na przykład raporty dotyczące zużycia energii w domu, które dostarczają informacji zwrotnych na temat sposobu wykorzystania energii58, mogą być wysyłane do dziesiątek tysięcy gospodarstw domowych, które są losowo przydzielane do leczenia lub warunków kontrolnych. Dla porównania, interwencje mające na celu zmianę zachowań projektowych są stosunkowo rzadkie i dlatego będą wymagać różnych podejść. Rozważmy na przykład przypadek, w którym duży nabywca usług architektonicznych i projektowych — powiedzmy, rząd lub duża korporacja — zgadza się zmienić proces udzielania zamówień, aby poprawić wydajność energetyczną swoich obiektów. Taka inicjatywa ma ogromny potencjał, aby zapobiec
ilości emisji gazów cieplarnianych w całym okresie eksploatacji obiektów, a nawet większy potencjał uczenia się i doskonalenia interwencji do zastosowania z innymi rządami lub korporacjami.
Wyzwania. Podczas gdy przykładowe zmiany w procesach zaopatrzenia obiecują ogromny wpływ, ocena tego wpływu będzie stwarzać nowe wyzwania. Liczba zakupów rocznie będzie prawdopodobnie szła w dziesiątki, a sytuacje będą się od siebie bardzo różnić, na przykład od modernizacji budynków policji stanowej po nową budowę uniwersyteckich laboratoriów naukowych. W takich okolicznościach nie jest oczywiste, jaka byłaby najlepsza metoda modelowania wiarygodnego scenariusza alternatywnego. Ponadto dane dotyczące wydajności obiektu mogą nie być dostępne przez wiele lat po zamówieniu, jeśli w ogóle są dostępne.
Możliwości. Niemniej jednak istnieją metody badawcze i ewaluacyjne, takie jak studia przypadków, etnografia i grupy fokusowe, które są dostosowane do mniejszych prób. To, co te metody poświęcają w uogólnianiu, nadrabiają specyficznością i szczegółowością, pozwalając nawet ewaluacji uchwycić nieoczekiwany wpływ. Paneliści zauważyli, że naszym obowiązkiem jest rozważenie szerszej sieci metod podczas oceny wpływu, nawet jeśli są one bardziej zasobochłonne lub nieznane. Pomoże to społeczności badawczej zajmującej się projektowaniem behawioralnym dowiedzieć się, które interwencje są skuteczne, i zrewidować swoje teorie, prowadząc do skuteczniejszych interwencji w przyszłości i zwiększając zaufanie wśród tych, którzy finansują interwencje.
15. W jaki sposób ewaluacja może zrównoważyć doskonałość i trafność?
Aby określić, które interwencje zachowań projektowych można dostosować do różnych kontekstów i zwiększyć skalę, niezwykle ważne jest, aby ocenić skuteczność każdej interwencji w odniesieniu do jej określonych czynników kontekstowych.
Wyzwania. Decyzje dotyczące zrównoważonego rozwoju są w praktyce stale podejmowane, niezależnie od tego, czy badania osiągnęły etap, na którym mogą mieć znaczenie. Rodzi to trudne pytania o zrównoważenie precyzji badań z ich znaczeniem. Na przykład zgłaszanie tylko wyników, które spełniają konwencjonalne poziomy istotności statystycznej, spowoduje niepełne zrozumienie naukowe, a biorąc pod uwagę pilność wyzwań związanych ze zrównoważonym rozwojem, może być społecznie nieodpowiedzialne.
Możliwości. Paneliści uznali, że zachowanie projektowe stanowi okazję do ponownego przemyślenia miar sukcesu. Na przykład, aby uchwycić i przekazać niepewność w ocenach, paneliści zauważyli, że poziomy istotności statystycznej można zgłaszać wraz z przedziałami ufności i wielkościami efektów. Niezależnie od formatu wyników, należy je zgłaszać w takiej postaci, w jakiej są. Osoby rozważające podobną interwencję mogą następnie połączyć te zgłoszone i bardziej wyczerpujące informacje ze zrozumieniem kontekstu, aby dokonać bardziej świadomego wyboru.
16. Jak można zachęcać do oceniania?
Teoretycznie istnieje powszechna zgoda co do tego, że ocena wcześniejszych wysiłków jest kamieniem węgielnym dla ulepszonych interwencji mających na celu zmianę zachowania. A w niektórych przypadkach ocena jest po prostu wymagana. Agencje publiczne i fundacje prywatne zaczęły wymagać oceny długoterminowych skutków społecznych w ramach swoich strategii finansowania, zachęcając odbiorców funduszy do mierzenia wpływu.
Wyzwania. Mimo to tylko ułamek programów uwzględnia ewaluację w ramach wstępnego planowania. Paneliści zauważyli, że ta ambiwalencja w stosunku do ewaluacji jest plagą nie tylko środowiska akademickiego, ale jest również powszechna wśród praktyków i sektora publicznego. Jednym z wyjaśnień jest to, że ewaluacja jest działaniem wymagającym dużych zasobów, któremu nie towarzyszą takie same zachęty, jak tworzenie nowego programu zmiany zachowań. Wyższe koszty zasobów i mniej zachęt do kariery to tylko niektóre z czynników, które mogą zniechęcać naukowców do ważnej pracy związanej z ewaluacją. Ponadto ewaluacja może ujawnić niedociągnięcia w samej interwencji behawioralnej, co można zinterpretować jako źle odbijające się na osobach, które ją wdrożyły.
Możliwości. Paneliści uważali, że wiele z tych wyzwań można by przezwyciężyć, gdyby ewaluacja była postrzegana jako integralna część każdego programu zmiany zachowania, czy to projektu badawczego, czy prywatnej inicjatywy. Ewaluacja byłaby okazją do zdefiniowania miar sukcesu akademickiego wykraczających poza liczbę publikacji, wystąpień konferencyjnych i cytowań59. Takie środki powinny oczywiście zachęcać do oceny w kierunku długoterminowego wpływu społecznego, a nie krótkoterminowych korzyści dla poszczególnych podmiotów. Aby sprostać wyzwaniu, jakie ewaluacja może ujawnić niedociągnięcia, ewaluacje mogą skupiać się mniej na wynikach, a bardziej na procesie, starając się zrozumieć, dlaczego iw jakich warunkach interwencja jest skuteczna. Paneliści uznali, że dobra ocena nie jest łatwa, ale pozostaje niewykorzystaną szansą, aby pomóc zademonstrować i zwiększyć wartość interwencji projektowych.
17. W jaki sposób naukowcy i praktycy mogą ze sobą współpracować?
Nauki behawioralne nie są domeną czysto akademicką. Istnieje rosnąca społeczność praktyków zajmujących się naukami behawioralnymi, z których wielu ma rozległe przeszkolenie w zakresie badań i kontakty z uniwersytetami60. Ponieważ spostrzeżenia z nauk behawioralnych w coraz większym stopniu przenikają do korporacji i rządów, potencjał współpracy badawczej gwałtownie wzrósł. Daje to wyjątkowe możliwości synergicznych relacji między praktykami nauk behawioralnych a naukowcami akademickimi zajmującymi się projektowaniem zachowań na rzecz zrównoważonego rozwoju.
Wyzwania. Aby zdać sobie sprawę z korzyści płynących ze współpracy, badacze muszą dostrzec akademickie korzyści płynące ze spędzania czasu z praktykami, w tym możliwości, jakie stwarza dla dwustronnego uczenia się. Po stronie praktyków wyzwaniem jest rzeczywista lub domniemana ingerencja metod naukowych w codzienną działalność, prywatność danych i prawa własności intelektualnej. Zarówno dla badaczy, jak i praktyków osiągnięcie pełnych korzyści wymaga połączenia na najbardziej wpływowych wczesnych etapach wdrażania projektu, a nie po pojawieniu się problemu behawioralnego. To wczesne zaangażowanie jest szczególnie istotne w przypadku złożonych wyzwań związanych ze zrównoważonym rozwojem, którymi należy się zająć na poziomie strategicznym, aby zapewnić długoterminową zmianę systemową.
Możliwości. Aby określić interwencje mające na celu zmianę zachowania, które należy wdrożyć, badacze akademiccy mogą konsultować się z praktykami, aby potwierdzić, czy dany punkt w procesie projektowania jest rzeczywiście postrzegany jako efekt dźwigni. I odwrotnie, badacze mogą pomóc praktykom w systematycznej ocenie wpływu. Takie podejście dodałoby wiarygodności podmiotom finansującym projekty, z których wielu poszukuje zintegrowanych zespołów naukowców i praktyków. Paneliści zauważyli, że te ustalenia dotyczące współpracy mogą stanowić znaczącą zachętę finansową dla naukowców behawioralnych do udziału, ponieważ fundusze, których potrzebują behawioryści, dotyczą głównie personelu, a zatem stanowią stosunkowo niewielką część większego projektu. Partnerstwo pomiędzy badaniami a praktyką oferuje również możliwość trwałego udostępniania danych. Badaczom trudno jest uzyskać dobre dane spoza laboratorium. Jednocześnie praktycy często mają więcej danych, niż są w stanie zrozumieć. Jednorazowe przykłady udostępniania danych pokazują potencjał bardziej trwałych wysiłków. Paneliści uważali, że wysiłki te mogą zyskać na zaangażowaniu neutralnych stron trzecich, takich jak krajowe laboratoria i organizacje pozarządowe, w celu zapewnienia bezpiecznego przechowywania i udostępniania danych. Na koniec paneliści zauważyli, że być może największą korzyścią z partnerstwa badawczo-praktycznego jest to, że oferują one potok umożliwiający przenoszenie spostrzeżeń do wywierania wpływu. Nawet najbardziej udana interwencja dotycząca zmiany zachowania w laboratorium nadal wymaga ścieżki do wdrożenia. Jeśli jednak interwencja została przetestowana w kontekście, nie ma potrzeby wykonywania dodatkowych kroków, aby osiągnąć efekt.
18. Co będzie wspierać i rozwijać społeczność, aby odpowiedzieć na te pytania — i zadać więcej?
Pytania zawarte w tym raporcie wymagają wiedzy wykraczającej poza pojedynczą domenę, zamiast czerpania z zestawów umiejętności i perspektyw, które historycznie mieściły się w dobrze określonych granicach poszczególnych dyscyplin. Oprócz zacierania postrzeganych granic między tymi różnorodnymi dziedzinami, pogłębianie zrozumienia zachowań projektowych na rzecz zrównoważonego rozwoju będzie wymagało tworzenia bardziej nieszczelnych granic między teorią akademicką, metodologią i praktycznym zastosowaniem.
Wyzwania. Skuteczna współpraca w ten sposób jest jednak często łatwiejsza do powiedzenia niż do wykonania. Struktury motywacyjne w każdej dyscyplinie oraz między badaniami a praktyką są bardzo różne. Nawet jeśli wszyscy zaangażowani są szczerze zgodni co do celu końcowego, jakim jest większy zrównoważony rozwój, zróżnicowane nastawienie i konteksty, w których pracujemy, zwykle nagradzają różne działania i sugerują różne środki lub dowody wartości. Na wydziałach lub w szkołach, gdzie taka współpraca jeszcze nie ma miejsca, pracownicy naukowi biorący udział w interdyscyplinarnych wymianach mogą potrzebować poświęcić niewiele czasu na wyjaśnienie powodów nowego podejścia.
Możliwości. Paneliści zauważyli, że rozwijanie tej współpracy jest dla zaangażowanych osób okazją do nauczenia się nowych procesów i sposobów dociekania, a nawet do radzenia sobie z napięciami i produktywnym dyskomfortem. Zatrudnieni wykładowcy mogą dawać przykład, pokazując korzyści płynące z takiej pracy, torując drogę wykładowcom niepełnoetatowym i doktorantom do podobnych doświadczeń. Czyniąc to, istnieją możliwości poszerzenia pojęć projektowania i nauk behawioralnych poprzez zdefiniowanie i sklasyfikowanie umiejętności, które są wymagane od badaczy i praktyków do zaangażowania się w tę pracę. Korzystając z tych umiejętności, nauczyciele mogą opracowywać doświadczenia edukacyjne w klasie i online dla uczniów i profesjonalistów, aby rozwijać te umiejętności.
19. W jaki sposób ta społeczność może wpływać na politykę?
Częstym pytaniem we wszystkich obszarach badawczych jest to, jak przenieść „standardy najlepszych praktyk”, udokumentowane w literaturze, do polityki. Tak więc, jeśli chodzi o to, co wiemy o zachowaniach projektowych na rzecz zrównoważonego rozwoju, paneliści uznali, że zamiast wymyślać koło na nowo, powinniśmy zacząć od bogatej literatury, która pojawiła się w ciągu ostatnich trzech dekad na temat podaży i popytu na użytkowanie nauki zarówno w polityce środowiskowej61,62, jak i użyteczności wiedzy63,64
.
Wyzwania. Zostało dobrze udokumentowane, że konwencjonalne wykorzystywanie aktualnej bazy wiedzy do tworzenia materiałów naukowych (np. publikacje recenzowane, profesjonalne komunikaty) nie uwzględnia w pełni potrzeb potencjalnych użytkowników, a tym samym traci możliwości tworzenia użytecznej wiedzy dla zrównoważonego rozwoju65. Tak więc jednym z głównych obszarów literatury dotyczącej podaży i popytu – i związanej z nią wyłaniającej się dziedziny polityki opartej na dowodach – jest identyfikacja konkretnych barier, które utrudniają korzystanie z nauki66,67,68,69. Postrzegany brak czasu i trudności w znalezieniu odpowiednich dowodów akademickich i wiedzy fachowej są szczególnie postrzegane jako bariery dla decydentów70. Bariery dla naukowców obejmują brak zaufania do intencji decydentów oraz brak doświadczenia we współpracy z decydentami71.
Możliwości. Niestety, stwierdzono, że niewiele pojawiających się zaleceń dotyczących komunikacji naukowej z decydentami można uogólnić w szerokiej gamie okoliczności, a nawet w określonych kontekstach72,73. Jednak inwestowanie w komunikację wysokiej jakości jest jednym z podejść, które, jak wykazano, jest stosunkowo konsekwentnie powiązane ze zwiększonym wykorzystaniem badań w polityce64,72. Paneliści zgodzili się, że powinniśmy rzucić sobie wyzwanie, aby kontekstualizować nasze odkrycia poza wpływem akademickim, określając aspekty naszych badań, które są praktycznie przydatne i wskazując drogę do realizacji.
20. Dołączysz do nas?
Nasz panel uważa, że zidentyfikowanie pytań zawartych w tym raporcie jest ważnym kamieniem milowym, choć bardzo wstępnym. Kontynuacja tych i innych pytań, które dopiero zostaną odkryte, będzie wymagała wytrwałości i pracy zespołowej daleko wykraczającej poza ten początkowy panel.
Wyzwania. Ostatecznie sukces będzie definiowany nie przez stopień, w jakim jesteśmy w stanie wyartykułować problem, ale przez naszą zdolność do urzeczywistnienia rozwiązań.
Możliwości. Ciężko pracujemy, budując i ulepszając sieć — aby uczyć się projektowania pod kątem zrównoważonego rozwoju poprzez długoterminowe interakcje w wielu społecznościach. Jeśli chcesz wnieść swój wkład, skontaktuj się z którymkolwiek ze współprzewodniczących lub panelistów. Jesteśmy otwarci na to, by poznać twoje sugestie i opinie!
Podziękowanie
Panel skorzystał ze wsparcia inicjatywy Convergent Behavioural Science Initiative Uniwersytetu Wirginii, Andlinger Center for Energy and Environment na Uniwersytecie Princeton, Centre for Decision Sciences na Columbia University, inicjatyw środowiskowych w ideas42 i Evidn. oraz National Science Fundacji poprzez nagrody #1840560 i #1744246.
Bibliografia
1. Lewis, SL i Maslin, MA Definiowanie antropocenu. Przyroda 519, 171–180 (2015).
2. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych. Przekształcanie naszego świata: Agenda na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 (ONZ, 2015).
3. Kollmuss, A. i Agyeman, J. Zwróć uwagę na lukę: dlaczego ludzie działają ekologicznie i jakie są bariery dla zachowań proekologicznych?. Otaczać. Eduk. Rez. 8, 239-260 (2002).
4. Larrick, RP i Soll, JB Złudzenie MPG. Nauka 320, 1593–1594 (2008).
5. Simon, HA Nauka o projektowaniu: tworzenie sztucznego. Des. Zagadnienia 4, 67–82 (1988).
6. Acuto, M., Parnell, S. i Seto, KC Budowa globalnej nauki miejskiej. Nat. Podtrzymywać. 1, 2 (2018).
7. Kahneman, D. Mapy ograniczonej racjonalności: psychologia dla ekonomii behawioralnej. Jestem. Ekon. Obj. 93, 1449–1475 (2003).
8. Sunstein, C. Prawo behawioralne i ekonomia (Cambridge University Press, 2000).
9. Klein, Gary. Naturalistyczne podejmowanie decyzji. Szum. Czynniki 50 (3), 456–460 (2008).
10. Polman, E. i Emich, K. Decyzje za innych są bardziej twórcze niż decyzje za siebie. os. soc. psychol. B.37(4), 492-501 (2011).
11. Markus, HR i Kitayama, S. Kultura i jaźń: implikacje dla poznania, emocji i motywacji. psychol. Obj. 98(2), 224-253 (1991).
12. Costanza, R. et al. Wartość światowych usług ekosystemowych i kapitału naturalnego. Przyroda 387, 253–260 (1997).
13. Jacquet, J. i in. Dyskontowanie wewnątrz- i międzypokoleniowe w grze klimatycznej. Nat. wspiąć się Zmiana 3, 1025–1028 (2013).
14. Lee, JY & Ellingwood, BR Etyczne dyskontowanie decyzji dotyczących infrastruktury cywilnej obejmujących ponad
wiele pokoleń. Struktura. bezpieczny 57, 43–52 (2015).
15. Loewenstein, G. & Elster, J. Wybór w czasie (Russell Sage Foundation, 1992).
16. Cantarelli, CC, Flyvbjerg, B., Van Wee, B. & Molin, EJ Lock-in i jego wpływ na wydajność projektów dużych projektów infrastruktury transportowej: badanie sposobu, w jaki lock-in może się pojawić i wpłynąć przekroczenia kosztów. Otaczać. Plan. B. Zaplanuj. Des. 37, 792–807 (2010).
17. Schön, D. Refleksyjny praktykujący: jak profesjonaliści myślą w działaniu (Basic Books, 1983).
18. Alexander, C. Język wzorcowy: miasta, budynki, budownictwo (Oxford University Press, 1977).
19. Klotz, L. i in. Poza racjonalnością w projektowaniu inżynieryjnym dla zrównoważonego rozwoju. Nat. Podtrzymywać. 1, 225–233 (2018).
20. MacDonald, EF, & Ona, J. (2015). Siedem koncepcji poznawczych dla udanego eko-projektowania. J. Clnr. Prod., 92, 23-36 (2015).
21. O’Gorman, JF ABC architektury (University of Pennsylvania Press, 1998).
22. Norman D. Projektowanie rzeczy codziennych (Basic Books, 1988). 23. Hong, T., Yan, D., D’Oca, S. i Chen, CF. Dziesięć pytań dotyczących zachowania użytkowników w budynkach: ogólny obraz. Zbudować. Otaczać. 114, 518–530 (2017).
24. Andrews, C.J., Senick, JA, & Wener, R.E. Włączenie percepcji i zachowania użytkowników do BIM. W S. Mallory-Hill, WFE Preiser i C. Watson (red.), Zwiększanie wydajności budynków (s. 234–46) (Blackwell, 2012).
25. Gigerenzer, G. & Gaissmaier, W. Heurystyczne podejmowanie decyzji. Ann. ks. Psychol. 62, 451–482 (2011).
26. Daly, SR, Yilmaz, S., Christian, JL, Seifert, CM i Gonzalez, R. Heurystyka projektowania w generowaniu koncepcji inżynierskich. J. Engin. Eduk. 101, 601–629 (2012).
27. Marghetis, T., Attari, SZ i Landy, D. Proste interwencje mogą skorygować błędne postrzeganie zużycia energii. Nat. Energia. (w prasie).
28. Engler, J.-O., Abson, D. i Von Wehrden, H. Poruszanie się po uprzedzeniach poznawczych w poszukiwaniu trwałości. AMBIO 48, 605–618 (2018).
29. Kinzig, A. i in. Normy społeczne i globalne wyzwania środowiskowe: złożona interakcja zachowań, wartości i polityki. BioScience 63(3), 164–175 (2013).
30. Sparkman, G. i Walton, G. M. Dynamiczne normy promują zrównoważone zachowanie, nawet jeśli jest ono sprzeczne z normami. psychol. nauka 28 (11), 1663–1674 (2017).
31. La Ferrara, E., Chong, A. i Duryea, S. Opery mydlane i płodność: dowody z Brazylii. Jestem. Ekon. J.-Apl. Ekon. 4(4), 1–31 (2012).
32. Jensen, R. & Oster, E. Siła telewizji: telewizja kablowa i status kobiet w Indiach. QJ Ekon. 124 (3), 1057–1094 (2009).
33. Brown, T. Myślenie projektowe. Autobus Harvarda. Obj. 86, 84 (2008).
34. Klotz, L. i in. Niezamierzone kotwice: systemy oceny budynków i cele dotyczące charakterystyki energetycznej budynków w USA. Energia. pol. 38(7), 3557–3566 (2010).
35. Williamson, B. Dostępna Ameryka: historia niepełnosprawności i projektowania (NYU Press, 2019).
36. Johnson, EJ i in. Poza sugestiami: narzędzia o wybranej architekturze. Rynek. Łotysz. 23(2), 487–504 (2012).
37. Shealy, T., Klotz, L., Weber, E. U., Johnson, E. J., & Bell, R. G. Korzystanie z efektów kadrowania w celu podejmowania bardziej zrównoważonych decyzji projektowych infrastruktury. J. Konstr. inż. Zarządzać. 142(9), 04016037 (2016).
38. Harris, N., Shealy, T. i Klotz, L. Jak ekspozycja na projekty „wzorowe” może prowadzić do decyzji dotyczących bardziej zrównoważonej infrastruktury. Podtrzymywać. 8(2), 130 (2016).
39. Shealy, T. i in. Zapewnienie norm opisowych podczas projektowania inżynierskiego może zachęcić do bardziej zrównoważonej infrastruktury. Podtrzymywać. Miasta Soc. 40, 182–188 (2018).
40. Tiefenbeck, V. et al. Na dobre i na złe? Empiryczne dowody moralnego licencjonowania w behawioralnej kampanii oszczędzania energii. Energia. Polityka 57, 160–171 (2013).
41. Truelove, H.B., Carrico, AR, Weber, EU, Raimi, KT, & Vandenbergh, MP Pozytywne i negatywne skutki uboczne zachowań proekologicznych: przegląd integracyjny i ramy teoretyczne. Globalne środowisko. Zmiana 29, 127–138 (2014).
42. Pidgeon, N., Demski, C., Butler, C., Parkhill, K. & Spence, A. Tworzenie krajowego procesu zaangażowania obywateli w politykę energetyczną. proc. Natl. Acad. nauka Stany Zjednoczone 111, 13606–13613 (2014). 43. Innes, J. & Booher, D. Planowanie ze złożonością: wprowadzenie do racjonalności opartej na współpracy dla polityki publicznej (Routledge, 2010).
44. Bjögvinsson, E., Ehn, P. i Hillgren, P.-A. Projektuj rzeczy i myślenie projektowe: współczesne wyzwania projektowania partycypacyjnego. Des. Wydania 28 (3), 101–116 (2012).
45. Voinov, A. i Bousquet, F. Modelowanie z interesariuszami. Otaczać. Model. oprogramowanie 25(11), 1268-1281 (2010).
46. MacDonald, EF, Gonzalez, R. i Papalambros, PY Niekonsekwencja preferencji w podejmowaniu decyzji dotyczących multidyscyplinarnego projektu. J. Mech. Des., 131(3), (2009).
47. Sunstein, C. i Hastie, R. Wiser: wyjście poza myślenie grupowe, aby uczynić grupy mądrzejszymi (Harvard Business Press, 2015).
48. Sterman, J. et al. Symulatory lotu do zarządzania wspierające negocjacje klimatyczne. Otaczać. Model. oprogramowanie 44, 122–135 (2013).
49. Instytut Medyczny. Ku sprawiedliwości środowiskowej (National Academy Press, 1998).
50. Brecher, J. & Fisher, K. Ochrona klimatu może uczyć się od ruchu AIDS. Nat. wspiąć się Zmiana 3, 850–851 (2013).
51. Earl, A., Crause, C., Vaid, A., & Albarracín, D. Rozbieżności w zwróceniu uwagi na informacje dotyczące profilaktyki HIV. Opieka nad AIDS 28 (1), 79–86 (2016).
52. Steg, L., Keizer, K., Buunk, AP i Rothengatter, T. (red.). Stosowana psychologia społeczna: rozumienie problemów społecznych i zarządzanie nimi (wyd. 2) (Cambridge University Press, 2017).
53. Steg, L. i De Groot, J. Psychologia środowiskowa: wprowadzenie (wyd. 2) (John Wiley & Sons, 2019).
54. Steg, L. i Vlek, C. Zachęcanie do zachowań proekologicznych: przegląd integracyjny i program badań. J. Środowisko. psychol. 29, 309–317 (2009).
55. Peeters, M. i Megens, C., Van den Hoven, E., Hummels, C., & Brombacher, A. Schody społeczne: schody fortepianowe w kierunku długoterminowej zmiany zachowania. W technologii perswazyjnej: 8th International
Konferencja, PERSUASIVE 2013, Sydney, NSW, Australia, 3-5 kwietnia 2013: postępowanie (s. 174–179) (Springer, 2013).
56. Ross, L. i Nisbett, RE Osoba i sytuacja: perspektywy psychologii społecznej (Mcgraw-Hill, 1991).
57. McMahon, S. Jak plan sklepu spożywczego, aby zawstydzić klientów, aby używali toreb wielokrotnego użytku, przyniósł odwrotny skutek. NPR (2019, 8 lipca); https://www.npr.org/sections/thesalt/2019/07/08/739580158/how-a-grocery-stores- planto-shame-customers-into-using-reusable-bags-backfired
58. Allcott, H. & Mullainathan, S. Zachowanie i polityka energetyczna. Nauka 327, 1204–1205 (2010).
59. Fischhoff, B. Ocena komunikacji naukowej. PNAS 116(16), 7670–7675 (2019).
60. Lista firm zajmujących się naukami behawioralnymi [dokument Google] (nd);
https://docs.google.com/spreadsheets/d/1Vtq3NAqGrIJA155ATXrnogr0q3QTFYd8IdqnpxJxQ/edit#gid=182512263
61. Fischhoff, B. Realia analizy ryzyka, kosztów i korzyści. Nauka 350(6260), 527 (2015).
62. Sarewitz, D. & Pielke Jr., RA Zaniedbane serce polityki naukowej: pogodzenie podaży i popytu na naukę. Otaczać. nauka pol. 10(1), 5-16 (2007). 63. Lemos, MC & Morehouse, BJ. Koprodukcja nauki i polityki w zintegrowanych ocenach klimatu. Globalne środowisko. Zmiana 15(1), 57–68 (2005).
64. Lemos, MC, Kirchhoff, CJ i Ramprasad, V. Zawężenie luki w użyteczności informacji o klimacie. Nat. wspiąć się Zmiana 2(11), 789–794 (2012).
65. Cash, D. et al. Systemy wiedzy dla zrównoważonego rozwoju. proc. Natl. Acad. nauka Stany Zjednoczone 100(14), 8086–8091 (2003).
66. Cairney, P. Polityka kształtowania polityki w oparciu o dowody (Springer, 2016).
67. Innvær, S., Vist, G., Trommald, M., & Oxman, A. Postrzeganie przez decydentów ds. polityki zdrowotnej wykorzystania dowodów: przegląd systematyczny. J. Służba zdrowia. Rez. pol. 7(4), 239-244 (2002).
68. Mitton, C., Adair, CE, McKenzie, E., Patten, SB, & Perry, BW.
Transfer i wymiana wiedzy: przegląd i synteza literatury. Milbank Q. 85 (4), 729–768 (2007).
69. Oliver, K., Innvar, S., Lorenc, T., Woodman, J. i Thomas, J. Systematyczny przegląd barier i ułatwień w wykorzystywaniu dowodów przez decydentów. Służba zdrowia BMC Rez. 14 ust. 2, np. (2014).
70. Gollust, SE i in. Wzajemna nieufność: perspektywy naukowców i decydentów na temat luki w polityce w 2013 r. i zalecenia na przyszłość. ZAPYTANIE – J. Samochód zdrowia. 54, 1–11 (2017).
71. Wowk, K. i in. Rozwijanie kultury akademickiej w celu zaspokojenia potrzeb społecznych. Komuna Palgrave. 3(1), 35 (2017).
72. Contandriopoulos, D., Lemire, M., Denis, J.-L. i Tremblay, E. Procesy wymiany wiedzy w organizacjach i na arenie polityki: narracyjny przegląd systematyczny literatury. Milbank Q. 88 (4), 444–483 (2010).
73. Krajowa Rada ds. Badań Naukowych. Wykorzystanie nauki jako dowodu w polityce publicznej. Narodowe Akademie Nauki, Inżynierii i Medycyny (2012); https://www.nap.edu/catalog/13460/using-science asevidence-in-public-policy
Ten raport jest wynikiem panelu ekspertów autorów i Nature Sustainability. Informacje i materiały zawarte w tej publikacji służą wyłącznie celom edukacyjnym, badawczym i informacyjnym i są udostępniane na licencji Creative Commons (Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0 International). Autorzy, instytucje autorów i Springer Nature nie ponoszą odpowiedzialności za jakiekolwiek straty lub szkody poniesione w wyniku wykorzystania tego raportu. Ten raport nie był recenzowany, redagowany ani produkowany zgodnie ze standardami polityki Nature Research (wszystkie dostępne pod adresem http://www.nature.com/authors/policies/index.html)
cytować. Dwadzieścia pytań dotyczących zachowań projektowych na rzecz zrównoważonego rozwoju, Report of the International
Panel ekspertów ds. nauk behawioralnych w projektowaniu, Nowy Jork, 2019 r.
Online. https://www.nature.com/documents/design_behavior_for_sustainability.pdf
Link do artykułu: https://www.nature.com/documents/design_behavior_for_sustainability.pdf