Badanie pamiętników badające zróżnicowany wpływ treści na Instagramie na obraz ciała młodych ludzi / Hannah C. Glaser , Sikke R. Jansma i Hanneke Scholten 

W dzisiejszych czasach media społecznościowe są dla wielu codziennym towarzyszem. Sprawdzanie wpisów w mediach społecznościowych na początku i na końcu każdego dnia jest integralną częścią codziennych zajęć w naszym społeczeństwie, zwłaszcza wśród młodych ludzi. Prawie cała młodzież (do nastolatków i młodych dorosłych w wieku od 18 do 25 lat odnosimy się terminem „młodzież”, kierując się przekonującymi argumentami dotyczącymi wydłużonego okresu dorastania; Arnett i in., 2014 ; Sawyer i in., 2018 ) posiada smartfon i tym samym możliwość dostępu do platform mediów społecznościowych (Vogels i in., 2022 ). Ponieważ młodzi ludzie często mają niemal codzienny kontakt z mediami społecznościowymi, nie są one po prostu platformami, na których ludzie dzielą się najważniejszymi momentami ze swojego życia, ale są także kanałami tworzenia tożsamości (Pouwels i in., 2021 ). Treści wyświetlane w tych mediach społecznościowych są potężnymi przekaźnikami standardów społecznych, przekonań i wartości, które prowadzą do pewnych ideałów społecznych. Te ideały, w tym waga, uroda, moda, płeć, jedzenie i sprawność fizyczna, mają wpływ na obraz własnego ciała (Burnette i in., 2017 ). Obraz ciała określa się jako „obraz własnego ciała, jaki tworzymy w umyśle, czyli sposób, w jaki ciało nam się jawi” (Schilder, 1950 , s. 11). Chodzi o to, jak ktoś traktuje swoje ciało, co czuje i o nim myśli (Tylka, 2011 ).

Na platformach mediów społecznościowych poszczególne osoby mogą mieć kontakt z różnorodnymi treściami, w tym wizerunkami osób i ciał, które są niemal „idealne” (Perloff, 2014 ). Stwierdzono, że internalizacja ideałów „idealnej” szczupłej sylwetki prowadzi z powrotem do presji sił kulturowych i społecznych, w tym chęci realizacji społecznie zdefiniowanych ideałów piękna i wyglądu fizycznego oraz chęci dopasowania się (Perloff, 2014 ). . Stały kontakt z tymi „idealnymi” obrazami może wpływać na to, jak młodzi ludzie postrzegają siebie i swoje ciała (np. Franchina i Lo Coco, 2018 ; Yang i in., 2020 ). Statystyki pokazują, że około 20–40% dorastających dziewcząt przyznaje, że jest niezadowolonych ze swojego ciała (Ben Ayed i in., 2019 ; Bucchianeri i in., 2013 ; Kearney-Cooke i Tieger, 2015 ; McLean i in., 2022 ; Ricciardelli i McCabe, 2001 ). Dodatkowo wydaje się, że odsetek niezadowolenia z obrazu ciała wzrasta w późnym okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości (Bucchianeri i in., 2013 ; Kearney-Cooke i Tieger, 2015 ; Quick i in., 2013 ). Problemy z obrazem ciała obserwuje się nie tylko wśród dziewcząt, gdyż badania wykazały, że 20–30% dorastających chłopców czuje się zawiedzionych swoim ciałem (McLean i in., 2022 ; Schuck i in., 2018 ; Quick i in., 2013 ).

Wcześniejsi badacze oceniali wpływ mediów społecznościowych na obraz ciała, często w sposób ilościowy (np. Ahadzadeh i in., 2017 ; Brewster i in., 2019 ; Sebre i Miltuze, 2021 ). Badania te wykazały, że dłuższe korzystanie z mediów społecznościowych wiąże się z bardziej negatywnym obrazem ciała, co często wiąże się również z wyższym wskaźnikiem porównań społecznych (Abi-Jaoude i in., 2020 ; Fardouly i in., 2015 ). ; Perloff, 2014 ; Richards i in., 2015 ). Aby lepiej zrozumieć związek między korzystaniem z mediów społecznościowych, porównaniami społecznymi i wizerunkiem ciała, przeprowadzono dodatkowe prace korelacyjne i eksperymentalne. Na przykład Di Gesto i współpracownicy ( 2022 ) wykazali, że narażenie na polubienia zdjęć na Instagramie zwiększa niezadowolenie z ciała, szczególnie wśród kobiet. Inne badanie wykazało, że ekspozycja na atrakcyjne wizerunki celebrytów i rówieśników może mieć szkodliwy wpływ na wizerunek ciała kobiet (Brown i Tiggemann, 2016 ). Co więcej, śledzenie kont na Instagramie skupiających się na wyglądzie (Cohen i in., 2017 ) i porównywanie wyglądu z obrazami fitspiration (Rafati i in., 2021 ) wiązało się z większym niezadowoleniem z ciała, internalizacją idealnej szczupłej sylwetki, inwigilacją ciała i popędem za szczupłość.

Należy jednak podkreślić, że badania korelacyjne i eksperymentalne często koncentrują się na wpływie jednorazowej ekspozycji na zdjęcia na Instagramie, które mogą nie w pełni uchwycić niuanse codziennych i chwilowych doświadczeń danej osoby (Slater i in. , 2017 ). Niewiele zrobiono, aby zrozumieć związek między dokładnymi treściami, z którymi spotykają się młodzi ludzie w mediach społecznościowych, a wizerunkiem ich ciała. Dlatego też niniejsze badanie ma na celu odkrycie cech treści w mediach społecznościowych, które wpływają na obraz ciała w sposób jakościowy i w wielu punktach czasowych w dni powszednie. Mówiąc dokładniej, badanie to skoncentruje się na postach na Instagramie, które młodzież identyfikuje jako wyzwalające obraz własnego ciała w odniesieniu do porównań społecznych oraz pozytywnych lub negatywnych emocji.

Dojrzewanie i wczesna dorosłość

Okres dojrzewania i wczesna dorosłość to okres kluczowy dla rozwoju własnej tożsamości, perspektywy siebie oraz postaw i zachowań zdrowotnych (Arnett, 2007 ; Carrotte i in., 2015 ; Crone i Dahl, 2012 ). Rozwój tożsamości to „proces umiejscowiony w rdzeniu jednostki, ale także w jądrze jej kontekstu społecznego” (Erikson, 1968 , s. 22). Innymi słowy, młodzi ludzie kształtują swoją tożsamość w oparciu o procesy wewnętrzne, ale jednocześnie wpływają na nich kontekst, w tym media społecznościowe. W obecnej epoce młodzi ludzie żyją w rzeczywistości hybrydowej, która w misterny sposób łączy sferę cyfrową i offline, co sprawia, że ​​coraz trudniej jest wyplątać „cyfrowe życie” z kontekstów, w których dzisiejsza młodzież realizuje kluczowe zadania rozwojowe (Davis i Weinstein, 2017 ; Granic i in. in., 2020 ). Stanowi to dla nich wyzwanie nie tylko do zdefiniowania siebie w bezpośrednim środowisku offline, ale także do zrozumienia i ukształtowania swojej tożsamości, w tym w przestrzeniach cyfrowych. Platformy mediów społecznościowych, takie jak Instagram, oferują ogromne możliwości dostępu do informacji, eksploracji i współpracy, wspierając autoprezentację i ogólny rozwój tożsamości (Sebre i Miltuze, 2021 ).

Obraz ciała można zdefiniować jako integralną część naszej tożsamości (Dittmar, 2009 ), biorąc pod uwagę, że stanowi on subiektywną koncepcję ciała, jaką osoba posiada na temat swojego ciała w ramach autoprezentacji (Dittmar, 2009 ; Halliwell i Dittmar, 2006 ). Reprezentacja siebie i innych (zarówno w prawdziwym życiu, jak i w mediach społecznościowych) może stać się czynnikami ryzyka dysfunkcjonalnego postrzegania obrazu ciała, szczególnie w okresie dojrzewania (Pellerone i in., 2017 ). Na przykład kontakt ze społecznymi standardami piękna na platformach mediów społecznościowych może spowodować znaczne rozbieżności między wyidealizowaną prezentacją tożsamości a obecnym przekonaniem o sobie. Informacje zwrotne w postaci „polubień” i „obserwatorów” od rówieśników dodatkowo wpływają na ich tożsamość i poczucie własnej wartości (Sebre i Miltuze, 2021 ). W chwili obecnej rozwój tożsamości – a w szczególności rola obrazu ciała – w epoce cyfrowej nie został zbadany w całej jego złożoności (Dittmar, 2009 ; Granic i in., 2020 ).

Prezentowanie „ja” w mediach społecznościowych

Spędzanie czasu w mediach społecznościowych oznacza kontakt z treściami innych użytkowników. Można dokonać rozróżnienia pomiędzy jednostkami prezentującymi aspekty autentyczne – swoje prawdziwe ja – aspekty, których pragną lub chcą mieć – swoje idealne ja – lub aspekty, które nie są zgodne z prawdą – ich fałszywe ja (Michikyan i in., 2014 ). Jedną z największych krytyki obecnych platform mediów społecznościowych jest to, że mają one na celu wzmacnianie performatywnych aspektów osobistego opowiadania historii, a tym samym ograniczanie możliwości głębszych interakcji (np. Nesi i in., 2018 ). Te performatywne aspekty mediów społecznościowych mogą skłonić użytkowników do selektywnego zamieszczania wyidealizowanych obrazów siebie (Manago i in., 2008 ), które mogą nie odzwierciedlać ich prawdziwego i autentycznego „ja” i zniekształcać ich poczucie tego, kim naprawdę są (Ahadzadeh i in. , 2017 ). Co więcej, stosowanie manipulacji cyfrowej (np. Photoshopa) zwiększa narażenie na treści pozbawione realizmu, co z kolei może prowadzić do niezadowolenia z ciała, problemów związanych z odżywianiem, a nawet postaw lub zamiarów związanych z zabiegami kosmetycznymi (Beos i in., 2021 ; Lonergan i in. in., 2019 ; Wick i Keel, 2020 ). Obecność wyidealizowanych obrazów życia ludzi nie tylko wpływa na „plakat” tych obrazów, ale może również wpływać na innych, którzy się z nimi spotykają, zarówno w sposób pasywny (tj. po prostu poprzez przewijanie, przeglądanie i monitorowanie profili), jak i aktywny (tj. poprzez lajkowanie, komentowanie i publikowanie; Bodroža i in., 2022 ; Thorisdottir i in., 2019 ; Verduyn i in., 2017 ).

Badacze badający zróżnicowany wpływ obecności w mediach społecznościowych na płeć zaobserwowali zauważalne różnice między płciami. Casale i współpracownicy ( 2019 ) zaobserwowali różnice we wpływie ekspozycji na atrakcyjne zdjęcia na Instagramie dla osób tej samej płci na obraz ciała i niezadowolenie, przy czym kobiety doświadczały zwiększonego niezadowolenia, podczas gdy mężczyźni nie wykazywali znaczącego wpływu. Co więcej, kobiety wykazują wyższy poziom zaangażowania na Instagramie i szczególnie chętniej niż mężczyźni dokonują porównań związanych z wyglądem, biorąc pod uwagę, że spędzają na Instagramie więcej czasu (Legkauskas i Kudlaitė, 2022 ; Twenge i Martin, 2020 ). Za wyjaśnienie większego wpływu mediów cyfrowych na obraz ciała kobiet uważa się zakorzenioną w kobiecej naturze tendencję do samouprzedmiotowienia (Fredrickson i Roberts, 1997 ). Idea uprzedmiotowienia oferuje ramy dla zrozumienia konsekwencji bycia kobietą w kulturze, która seksualizuje ciała kobiet. Teoria ta głosi, że uprzedmiotowienie ma miejsce, gdy ciało kobiety jest cenione oddzielnie od jej tożsamości. Z kolei dziewczęta i kobiety mogą internalizować zewnętrzną perspektywę na swój wygląd fizyczny w wyniku doświadczeń uprzedmiotowienia (Feltman i Szymanski, 2017 ), przyczyniając się do różnic między płciami w skutkach ekspozycji w mediach społecznościowych.

Porównanie społeczne

Rozsądnym wyjaśnieniem, dlaczego media społecznościowe mają wpływ na czyjś obraz ciała, jest koncepcja porównania społecznego. Powyższe badania sugerują, że porównania społeczne oparte na wyglądzie są wywoływane przez korzystanie z mediów społecznościowych (Saiphoo i Vahedi, 2019 ). Psychologowie wykryli dwa główne motywy porównań społecznych: samoocenę i samodoskonalenie (Lewallen i Behm-Morawitz, 2016 ). Samoocena odnosi się do utrzymywania pozytywnej samooceny poprzez porównywanie się z kimś postrzeganym jako gorszy, co odbywa się poprzez porównanie w dół. Z drugiej strony samodoskonalenie ma na celu porównywanie się z lepszymi jednostkami w celu pomyślnej poprawy, co osiąga się poprzez porównanie w górę (Lewallen i Behm-Morawitz, 2016 ). Ogólnie rzecz biorąc, młodzież ocenia siebie, porównując się z ideami społeczno-kulturowymi prezentowanymi w mediach (Festinger, 1954 ). Zasadniczo oznacza to, że porównywanie i badanie podobnych lub odmiennych innych pomaga im zweryfikować lub zaprzeczyć aspektom własnej tożsamości, które postrzegają jako diagnostyczne i funkcjonalne (Wood i Taylor, 1991 ).

Poprzez porównania społeczne treści w mediach społecznościowych mogą również mieć wpływ na wizerunek ciała młodych ludzi. Poprzednie badania wykazały, że porównania społeczne w mediach społecznościowych, szczególnie w powiązaniu z obrazami o idealnej szczupłości, są powiązane z ogólnym zwiększonym niezadowoleniem z ciała (Aparicio-Martínez i in., 2019 ; Duan i in., 2022 ; Kleemans i in., 2016 ; Ralph-Nearman i Filik, 2020 ). Dodatkowe badania sugerują, że szczególnie bierne korzystanie z mediów społecznościowych wiąże się z większymi objawami depresji, gorszym obrazem ciała i obniżonym samopoczuciem (Valkenburg i in., 2021 ; Verduyn i in., 2017 ). Badania wykazały nawet, że negatywny wpływ mediów społecznościowych na obraz ciała jest elementem, który w połączeniu z innymi składnikami może prowadzić do rozwoju patologii odżywiania (Abi-Jaoude i in., 2020 ; Brewster i in., 2019 ; Perloff, 2014 ; Richards i in., 2015 ; Stice i Shaw, 2002 ).

Thompsona i in. ( 1999 ) stworzyli trójstronny model wpływu (TIM), wszechstronne ramy mające na celu wyjaśnienie początków i konsekwencji cienkiej idealizacji, ze szczególnym uwzględnieniem jej przyczyn i skutków. Według TIM naciski społeczne promujące idealizację szczupłości wynikają z trzech głównych źródeł: rodziny, rówieśników i mediów. Te wpływy zewnętrzne skłaniają jednostki – głównie kobiety – do dokonywania porównań społecznych, podczas których oceniają własne ciała w stosunku do innych, sprzyjając skłonności do internalizacji cienkiego ideału jako standardu piękna (Donovan i in., 2020 ). Zgodnie z modelem, do poczucia niezadowolenia z własnego ciała przyczyniają się dwa podstawowe mechanizmy: procesy porównywania wyglądu (społecznego) i internalizacji cienkiego ideału (Keery i in., 2004 ). W konsekwencji to niezadowolenie jest określane jako siła napędowa kobiet, które popychają je do niezdrowych zachowań żywieniowych w dążeniu do osiągnięcia postrzeganego ideału szczupłej sylwetki.

Potencjalnie szkodliwy wpływ treści mediów społecznościowych na obraz ciała był nie tylko tematem zainteresowania badaczy, ale został także dostrzeżony przez różne grupy społeczne. Osoby te zdecydowały się przeciwdziałać performatywnemu wykorzystaniu mediów społecznościowych, przyczyniając się do bardziej pozytywnego nastawienia do swojego ciała, akceptacji tego, kim są i stymulowania satysfakcji z ciała. Przykładem tego jest ruch pozytywnego nastawienia do ciała, który promuje docenianie ciała oraz różnorodność wyglądu, kształtów, rozmiarów i kolorów (Manning i Mulgrew, 2022 ). Według Tylki i Wood-Barcalow ( 2015 ) koncepcja pozytywnego nastawienia ciała składa się z sześciu podstawowych elementów. Mianowicie docenienie wyjątkowości i funkcji ciała, akceptacja własnego ciała i pokochanie go oraz w ogóle przejście od wąsko rozumianego pojęcia piękna do szerokiego, inwestowanie w pielęgnację ciała, wewnętrzny pozytywność i zabezpieczanie się poprzez zapominanie o negatywach ideały ciała. Posty dotyczące pozytywnej kondycji ciała na Instagramie zawierają zdjęcia bez poprawek, na których widać skazy na ciele, cellulit, piegi i rozstępy (Cohen i in., 2019 ). Badania wykazały, że ekspozycja na pozytywne obrazy ciała poprawiła satysfakcję z ciała uczestników, docenienie własnego ciała i ogólny nastrój (Cohen i in., 2019 ; Williamson i Karazsia, 2018 ). Badania te pokazują, że treści pozytywnie nastawione do ciała mogą stanowić skuteczny sposób na poprawę wpływu obrazu ciała za pośrednictwem mediów społecznościowych.

Aktualne badanie

Większość badań skupiała się na wpływie korzystania z mediów społecznościowych na obraz ciała, na przykład w odniesieniu do czasu korzystania z mediów społecznościowych lub cech użytkownika, w sposób korelacyjny lub eksperymentalny (np. Ahadzadeh i in., 2017 ; Brewster i in. in., 2019 ; Brown i Tiggemann, 2016 ; Cohen i in., 2017 ; Di Gesto i in., 2022 ; Rafati i in., 2021 ; Sebre i Miltuze, 2021 ). Wartością dodaną i nowością obecnego badania jest to, że zapewniamy szczegółowy opis rodzaju treści na Instagramie, które wywołują obraz ciała w odniesieniu do porównań społecznych oraz pozytywnych lub negatywnych emocji. Za pomocą jakościowego badania dziennika sprawdzamy, jaki rodzaj treści wyzwala obraz ciała młodych ludzi, biorąc pod uwagę charakter treści i sposób, w jaki młodzież się z nimi porównuje. Wybrana innowacyjna metodologia badania pamiętnika zapewnia codzienny dostęp do myśli i emocji uczestników dotyczących treści na Instagramie, z którymi mają do czynienia. Takie podejście umożliwia dogłębną eksplorację zaangażowania i uczuć uczestników w wielu momentach ich naturalnego środowiska (Carter i Mankoff, 2005 ; Chun, 2016 ; Gunthert i Wenze, 2012 ). Skupiliśmy się głównie na Instagramie, ponieważ jest on obecnie jedną z najpopularniejszych platform mediów społecznościowych (Lister, 2022 ), a przede wszystkim wykorzystuje treści zorientowane wizualnie (Saiphoo i Vahedi, 2019 ).

Uczestnicy

Nasza docelowa wielkość próby wynosiła 30 uczestników, ponieważ poprzednie badania wykazały, że w bardziej standardowych badaniach jakościowych (tj. wywiadach) nasycenie osiągnięto w przypadku około 30 uczestników (Marshall i in., 2013 ). Aby wziąć udział w konkursie, uczestnicy musieli: (1) często korzystać z Instagrama (codziennie korzystać z platformy, logując się przynajmniej raz dziennie); (2) w wieku od 18 do 25 lat; oraz (3) potrafi czytać i pisać w języku angielskim. W sumie do badania włączono 33 uczestników, z czego 28 spełniło kryteria włączenia i wypełniło co najmniej 90% ankiety w dzienniku. Spośród 28 uczestników 6 (21%) zidentyfikowało się jako mężczyźni, a 22 (79%) jako kobiety. Średni wiek wszystkich uczestników wynosił 22 lata ( M  = 21,86; SD = 1,33; zakres = 18–24). Próba składała się głównie z uczestników z Niemiec ( n  = 19; 68%), małej grupy uczestników z Holandii ( n  = 5; 18%) oraz jednego uczestnika z Hiszpanii (3,5%), Włoch (3,5%), Bułgarii (3,5%) %) i odpowiednio Indie (3,5%). Wszyscy uczestnicy byli studentami studiów stacjonarnych wyższych uczelni.

Jeśli chodzi o korzystanie przez uczestników z Instagrama, zdecydowana większość ( n  = 13; 46,4%) korzystała z Instagrama przez 1–2 ha dziennie. Trzy najczęściej podawane powody, dla których uczestnicy korzystali z Instagrama, to: (1) chęć dotrzymania kroku znajomym ( n  = 27; 98%); (2) nuda ( n  = 15; 54%); oraz 3) zaprezentować się ( n  = 12; 44%). Na pytanie, jakie czynności uczestnicy najczęściej wykonywali na Instagramie, wszyscy uczestnicy oświadczyli, że są aktywnymi użytkownikami Instagrama, ponieważ 96% ( n  = 27) przyznało, że regularnie lubi inne posty na Instagramie, 93% ( n  = 26) zgłosiło wysyłanie postów do swoich znajomych i nawiązywanie z nimi kontaktu , 75% ( n  = 21) zadeklarowało, że zapisuje posty, a 64% ( n  = 18) stwierdziło, że często komentowało inne posty.

Procedura

W tym badaniu byliśmy głównie zainteresowani tym, jak różne treści na Instagramie wpływają na obraz ciała i towarzyszące mu porównania społeczne oraz pozytywne lub negatywne emocje u młodych ludzi. Dlatego zdecydowaliśmy się przeprowadzić jakościowe badanie pamiętnika, w którym na koniec dnia zadawaliśmy wiele pytań otwartych. Podjęliśmy świadomą decyzję o przeprowadzaniu pomiarów tylko przez pięć dni powszednich (bez dni weekendowych) i raz dziennie, ponieważ używaliśmy pytań otwartych, na które uczestnicy odpowiadali dość długo każdego dnia (od 10 do 20 minut dziennie). Chcieliśmy zrównoważyć naszą potrzebę gromadzenia bogatych danych z dnia na dzień na temat tego, jak różne treści na Instagramie wpływają na obraz ciała młodych ludzi, z obciążeniem uczestników badaniami i zapobieganiem wysokiemu wskaźnikowi utraty pracy (Janssens i in., 2018 ). Projekt i procedury badania zostały zatwierdzone przez komisję etyczną Wydziału Nauk Behawioralnych, Zarządzania i Społecznych Uniwersytetu Twente (numer zatwierdzenia: 220799).

Rekrutacja uczestników odbywała się poprzez wygodę i pobieranie próbek metodą kuli śnieżnej. Aby dotrzeć do osób, które spełniły z góry określony warunek częstego korzystania z Instagrama, działania rekrutacyjne przeprowadzono bezpośrednio na Instagramie. Gdy dana osoba wyraziła zainteresowanie uczestnictwem, zapewniano wyczerpujące informacje na temat projektu i procedury badania, a także miała możliwość uzyskania wyjaśnień i zadawania pytań. Po potwierdzeniu zainteresowania i zrozumienia badania uczestnicy przystąpili do podpisywania świadomej zgody i rozpoczęli 5-dniowe badanie z użyciem dziennika. Aby zapewnić płynne gromadzenie danych, uczestnicy otrzymali szczegółową wiadomość WhatsApp dotyczącą badania i jego przebiegu na jeden dzień przed rozpoczęciem gromadzenia danych. Aby jeszcze bardziej zapobiec możliwej błędnej interpretacji, do wiadomości dołączono szczegółowy formularz instrukcji (patrz Materiały uzupełniające S1 ). Przed rozpoczęciem badania dziennika każdy uczestnik otrzymał o godzinie 10:00 prywatną wiadomość na WhatsAppie, która zawierała link do podstawowego kwestionariusza oraz osobisty identyfikator uczestnictwa w celu pseudoanonimizacji danych po ich zebraniu. O godzinie 18:00 każdy uczestnik otrzymał kolejną wiadomość przypominającą o konieczności wypełnienia kwestionariusza bazowego. Ten podstawowy kwestionariusz wykorzystano w celu lepszego zrozumienia próby badawczej i jej danych demograficznych, takich jak motywacja do korzystania z Instagrama. Dzień po rozpoczęciu nauki pamiętnika. Ponownie uczestnicy otrzymali link do badania dziennika i identyfikator uczestnictwa o godzinie 10:00 za pośrednictwem WhatsApp, a następnie o godzinie 18:00 otrzymali wiadomość z przypomnieniem

Instrumenty

W badaniu dotyczącym pamiętnika uczestnicy zostali poproszeni o wskazanie jednego wpisu każdego dnia, który wpłynął na nich, wywołał lub pobudził ich do myślenia o obrazie własnego ciała. W szczególności poprosiliśmy ich, aby „Zidentyfikowali i zrzut ekranu jednego postu, na który natknęli się na Instagramie, i który skłonił ich do zastanowienia się nad obrazem swojego ciała. Może to mieć charakter pozytywny, neutralny lub negatywny”. Po ustaleniu tego wpisu i przesłaniu jego zrzutu ekranu, zadano serię pytań otwartych. Pytania te dotyczyły dokładnego powodu wybrania tego wpisu, tego, w jaki sposób uczestnicy trafili na ten post, jakie czynności z nim wykonali (np. polubili, skomentowali, udostępnili), czy byli spokrewnieni lub znali twórcę wpisu, czy czuli się związani z twórcą i czy uczestnicy po zobaczeniu wpisu poczuli się bardziej, mniej lub równie atrakcyjni. Dodatkowo postawiono pytania dotyczące wpływu postów na obraz ciała uczestników. W szczególności poprosiliśmy uczestników, aby zgłosili, jak post wpłynął na ich wizerunek ciała (pozytywny, neutralny lub negatywny), jak duży był ten wpływ (w skali od 1 = brak wpływu do 10 = duży wpływ) i jak się czuli po ekspozycji do wpisu i swoich przemyśleń w trakcie jego oglądania (pytanie otwarte). W ostatnim kwestionariuszu dziennika, przeprowadzonym w piątym dniu, uczestnicy otrzymali kilka dodatkowych pytań, które miały na celu ocenę ich udziału w tym badaniu oraz tego, jak mogło to wpłynąć na ich pogląd na treści na Instagramie i obraz ich ciała. Włączenie pytań oceniających miało na celu uzyskanie wglądu w wpływ badania pamiętnika na percepcję uczestników. Należy pamiętać, że naszym początkowym celem była obserwacja, jak uczestnicy doświadczyli badania pamiętnika, ale nieoczekiwanie znaleźliśmy interesujące dodatkowe spostrzeżenia, które dlatego przedstawiliśmy w sekcji wyników.

Analiza danych

Aby zapewnić anonimowość, wszystkie zebrane dane zostały pseudoanonimizowane (tj. zgłoszone dane osobowe zostały usunięte). Ponadto dane zostały przeniesione do arkusza Excel i uporządkowane w łatwo dostępny sposób. Znaczenie, przydatność i wartość odpowiedzi zostały wyjaśnione poprzez utworzenie unikalnych arkuszy Excel dla każdego z 28 uczestników w oparciu o wszystkie ich odpowiedzi z badania dziennika. Dane poddano analizie za pomocą analizy tematycznej (Boeije, 2009 ). W pierwszej rundzie przeprowadziliśmy metodę ciągłego porównania opartą na otwartym kodowaniu poprzez grupowanie i grupowanie obrazów. W drugiej rundzie na podstawie grup obrazów zidentyfikowano tematy, co doprowadziło do powstania czterech etykiet: Idealny ideał, Pozytywność ciała, Fitness i Styl życia, do których można było wybrać wszystkie wybrane treści. Dodatkowo analizie poddano inne cechy zdjęcia, takie jak liczba osób, sposób ułożenia osoby na zdjęciu oraz zdjęcia przedstawiające nagą lub zakrytą skórę. Ponadto obrazy zostały zakodowane pod kątem innych cech, takich jak nadawca wiadomości i sposób, w jaki uczestnicy zetknęli się z nią.

Następnie przeanalizowano motywy leżące u podstaw wyboru treści przez uczestników, analizując ich komentarze, w których wyjaśniali, dlaczego wybrali te treści. Można wyróżnić pięć różnych motywów, do których należą: inspiracja, chęć tak wyglądania, motywacja do zmiany własnego ciała, zazdrość i dobre samopoczucie. Dodatkowo przeanalizowaliśmy, w jaki sposób treść wyzwalała obraz ciała wśród uczestników. Dokonano tego poprzez analizę rodzaju porównania, tj. porównania w górę lub w dół, emocji i ogólnego wpływu treści na obraz ciała. Na koniec połączyliśmy dane demograficzne uczestników z zakodowaną treścią.

W oparciu o te kroki opracowano i wykorzystano słownik składający się z dziewięciu głównych kodów, w tym: „Charakterystyka postu na Instagramie”, „Źródło/nadawca”, „Kategoria treści”, „Motyw wyboru postu na Instagramie”, „Ślad postu na Instagramie”, „Wpływ obrazu ciała”, „Wywołane emocje”, „Porównanie społeczne” i „Wpływ badania”. Kompletny słownik kodów można znaleźć w materiałach uzupełniających S2 .

W ciągu 5 dni badania dziennika zebrano łącznie 140 zrzutów ekranu postów na Instagramie od 28 uczestników. Na podstawie tych postów wyróżniono cztery kategorie, a mianowicie: Idealna szczupła sylwetka, Pozytywność ciała, Fitness i Styl życia. Ogólnie można było zauważyć, że większość uczestników wykazywała wyraźny schemat wybranych treści i często dominację jednej określonej kategorii. Mimo że obecnie dominuje jedna kategoria, większość uczestników zgłasza także treści należące do innych ustalonych kategorii. Konkretne wzorce raportowania każdego uczestnika, a także informacje demograficzne i średni dzienny czas korzystania z Instagrama można znaleźć w materiałach uzupełniających S3 . Większość wybranych treści pochodziła z postów tworzonych przez osoby, których uczestnicy nie znali osobiście: większość treści została stworzona przez nieznajomych, a następnie celebrytów, influencerów, osoby z kręgu znajomych, marki, krewnych i inne konta (np. strony z wiadomościami i strony z memami). Uczestnicy wskazali, że zetknęli się z treściami podążając za twórcą, za namową Instagrama oraz, w mniejszym stopniu, za pośrednictwem reklam Instagrama (patrz tabela 1 ).

Kategorie treści

Cienki ideał

Rodzaj treści, który tworzy największą grupę, to kategoria Thin Ideal i został wybrany wyłącznie przez uczestniczki ( n  = 53 posty na Instagramie; 21 uczestniczek). Cienka idealna treść obejmuje zdjęcia osób, które pasują do społecznie stworzonego cienkiego ideału. Wszystkie wybrane posty na Instagramie przedstawiały kobiety, które pokazały dużo skóry. W związku z tym większość z nich nosiła bikini, bieliznę, obcisłe sukienki, strój sportowy i prześwitujące ubrania. Posty na Instagramie przedstawiały scenę skupiającą się na ciele twórcy. Kategoria treści Thin Ideal zawierała mieszankę zdjęć lustrzanych, zbliżeń określonych części ciała lub ujęć całego ciała wykonanych przez inne osoby. Rysunek 1 przedstawia taki cienki, idealny post na Instagramie, przedstawiający kobietę w bikini. Uczestniczka (nr 10) wyjaśniła swój wybór stwierdzeniem: „To zdjęcie przedstawia ideał zbyt idealnej budowy ciała”.

Motywacją uczestników do wybrania treści „cienkich idealnych” był fakt, że albo podziwiali ten typ ciała, wyrażając w ten sposób chęć posiadania takiego ciała, albo pogardzali typem ciała i podkreślali, że są zadowoleni ze swojego ciała. W związku z tym uczestnicy zarówno dokonują porównań w górę, jak i w dół. Porównanie w górę najczęściej wywoływało negatywne emocje, wywołując poczucie nieszczęścia, stresu lub smutku. W odróżnieniu od poniższej kategorii Fitness, tego rodzaju porównanie nie doprowadziło do motywacji, aby stać się taką osobą jak osoba na zdjęciu. Na przykład jedna uczestniczka (nr 6) opublikowała na Instagramie zdjęcie przedstawiające idealną, szczupłą kobietę ubraną w obcisły długi rękaw i krótką spódniczkę odsłaniającą nogi. Wyraziła uczucie, jakie wywołała treść: „Jestem trochę zestresowana, a także zirytowana całym perfekcjonizmem na Instagramie. To sprawia, że ​​czuję się mniej ładna, bo nie jestem tak „idealna” jak kobieta na zdjęciu”. Inne przykłady tego rodzaju zostały omówione przez Uczestnika 4, który wyjaśnił: „Wyobraź sobie, jak przyjemne mogłoby być życie, gdy jesteś tak chudy” oraz Uczestnik 8, który wyraził: „Chcę mieć takie ciało jak ona i móc nosić to ładne sukienka”.

Uczestnicy, którzy negatywnie odnosili się do cienkiego ideału, uważali go za niezdrowy lub niepożądany. Takie porównania w dół były powiązane z pozytywnymi uczuciami we własnych ciałach uczestników. Uczestniczka (nr 25) wybrała post kobiety pokazującej przemianę ciała i stwierdziła: „Cieszę się, że nie wyglądam jak właściwa wersja dziewczyny”. Podobnie inna uczestniczka (nr 33) wybrała na Instagramie post kobiety odpowiadającej ideałowi szczupłości i stwierdziła: „Właściwie cieszę się, że moje ciało nie jest tak chude jak jej. To znaczy wygląda świetnie, ale osobiście cieszę się, że moje ciało jest zdrowe. Inne komentarze brzmiały na przykład: „Jest naprawdę mała, szczupła i ma niedowagę. To sprawiło, że pozytywnie myślę o sobie i cieszę się, że jestem zdrowa, a nie taka chuda” (uczestniczka nr 5) oraz „Czuję satysfakcję ze swojego ciała, bo widzę, że każdy jest wyjątkowy, co sprawia, że ​​jest tak wyjątkowy” (uczestnik nr 2).

Pozytywność ciała

Drugi co do wielkości rodzaj treści dotyczy pozytywnego nastawienia do ciała, który ponownie został zgłoszony wyłącznie przez uczestniczki ( n  = 45 postów na Instagramie; 19 uczestniczek). Do tej kategorii zalicza się różnorodny zestaw postów, odnoszących się zarówno pośrednio, jak i bezpośrednio do pozytywnego nastawienia do ciała. Na przykład uczestnicy wybierali zdjęcia przedstawiające kobiety, które nie pasowały do ​​ideału szczupłości, noszące bikini lub obcisłe ubrania. Wybrano także zdjęcia szczere, czyli nieformalne zdjęcia wykonane bez stwarzania pozowanego wyglądu, przedstawiające fotografowaną osobę w momentach, które przekazują emocje, są szczere i prawdziwe. Dodatkowo wybrano posty, które wyraźnie nawiązywały do ​​pozytywnego nastawienia do ciała, takie jak ilustracje i cytaty pokazujące, że kobiece ciała są piękne bez względu na rozmiar. Ilustracyjny przykład tej kategorii, wybrany przez jedną z uczestniczek (nr 28), pokazano na ryc. 2 , na którym przedstawiono obraz różnych typów sylwetek z zapisem „będziemy inni i będziemy kochać swoje ciała”. Uczestniczka wyjaśniła, że ​​wywarło to na nią wpływ, „Ponieważ reprezentuje różne ciała i pokazuje, że każde jest dobre takie, jaki jest”, stwierdzając dalej, że „Nie ma znaczenia, jak wyglądasz, twoje ciało jest idealne i powinieneś je kochać”.

Wybierając treści związane z pozytywnym nastawieniem do ciała, uczestnicy kierowali się motywami społecznymi i osobistymi. Motywy społeczne opierały się na pozytywnym nastawieniu do ciała jako krytyce aktualnych standardów urody propagowanych w reklamach lub przez osoby wpływowe w mediach społecznościowych. Na przykład jedna z uczestniczek (nr 33) tak uzasadniła wybór zdjęcia przedstawiającego różne rozmiary i kształty piersi: „Pomyślałam, że społeczeństwo nadal często seksualizuje ciała kobiet i że nie jest to w porządku. Ta reklama jest pozytywnym krokiem w stronę celebrowania różnorodności naszych ciał.”, stwierdziła dalej, „[…] Uświadomiło mi to, że wszyscy jesteśmy idealni, bez względu na to, jak wyglądamy, i że społeczeństwo robi krok naprzód w normalizacji kobiece ciało.” Inna uczestniczka (nr 14) podzieliła tę opinię i ujawniła swój dyskomfort związany z nierealnością standardów piękna obowiązujących w społeczeństwie, ponieważ „może to być trudne dla osób niepewnych siebie”.

Motywy osobiste uczestników obejmowały powiązanie treści, a także pewność siebie co do obrazu własnego ciała, wywołaną wybraną treścią. Na przykład jedna z uczestniczek (nr 25) wybrała zdjęcie Leny Meyer Landrut (niemieckiej celebrytki), która leży na kanapie bez makijażu (tj. zdjęcie szczere). Swój wybór motywowała słowami: „Nie ma nic złego w tym, że masz zły dzień i czujesz się zmęczony. Nie musimy być idealni i zawsze dobrze wyglądać.” Ponadto uczestniczka (nr 29) swój wybór zdjęcia w bikini przedstawiającego kobietę, która nie spełnia standardów ideału szczupłości, tak tłumaczyła: „Nawet jeśli nie masz płaskiego brzucha, możesz się pochwalić. Ona [kobieta na zdjęciu] zapewniła mnie, że nie ma się czego wstydzić.”

Wszyscy uczestnicy, którzy wybrali treści pozytywne dla ciała, podkreślali, że wywarły one na nich pozytywny wpływ, a gdy wskazywano na porównanie społeczne, odbywało się to najczęściej w sposób odwrotny. Przykład pozytywnej emocji wywołanej wybranym postem na Instagramie podał uczestnik nr 1. 3: „Wybrałam ten post, bo poprawił mi nastrój i radość, bo chociaż post wcale nie jest pochlebny, kobieta wydaje się pewna siebie i szczęśliwa”. Inny przykład wzbudzania pozytywnych emocji ilustruje następujący cytat: „Na zdjęciu widać naturalne naciągnięcia i linie. Uświadomiło mi to, że naturalne ciała nie wyglądają idealnie. To pozytywnie wpłynęło na mój nastrój” (uczestniczka 20).

Zdatność

Trzecia kategoria obejmuje zdjęcia związane z fitnessem ( n  = 30 postów na Instagramie; 12 uczestników), które wybierali zarówno mężczyźni (24 posty), jak i kobiety (6 postów). Wszystkie zrzuty ekranu na Instagramie pokazywały, jak twórcy publikowali treści, w których pozowali do aparatu, pokazując swoje mięśnie zarówno w ubraniu, jak i bez niego, lub zdjęcia przedstawiające ich ćwiczących na siłowni. Rysunek 3 , wybrany przez uczestnika nr. 15, ilustruje tę kategorię. Wyjaśnił, że ten post zmotywował go do pójścia na siłownię.

Ogólnie rzecz biorąc, wszyscy uczestnicy, którzy wybrali treści w tej kategorii, wzięli udział w porównaniach społecznych w górę, porównując się z kimś, kto ich zdaniem wyglądał lepiej od nich samych. Ujawniono jednak wyraźnie kontrastujące zróżnicowanie ze względu na płeć w zakresie motywacji do wybierania tego rodzaju treści i wyrażonych efektów wyzwalanych. W przypadku mężczyzn powodem była przede wszystkim motywacja do pójścia na siłownię i pracy nad ciałem. Wszyscy uczestnicy płci męskiej należący do kategorii Fitness zgłosili, że czują się zmotywowani i zainspirowani. Przykładowo uczestnik nr. 7 tak relacjonował swój wybór posta na Instagramie, w którym mężczyzna trenuje trójbój siłowy: „Bo to dla mnie przykład, jak ciężko pracować nad swoim ciałem i zmieniać się na lepsze”. Podobnie uczestnik nr. 21 wybrało na Instagramie post przedstawiający mężczyznę pozującego na siłowni, prezentującego górną część ciała, w którym uczestnik stwierdził: „To jest moja docelowa sylwetka, muszę ciężej ćwiczyć [i mam] motywację, aby robić więcej”. Ponadto uczestnik nr. 12, która wybrała post na Instagramie, na którym mężczyzna ćwiczy i pokazuje mięśnie ramion, stwierdziła: „Motywuje mnie to do zobaczenia, do czego jest zdolne ciało”. Podobnie inny uczestnik (nr 15) zrobił zrzut ekranu posta mężczyzny na siłowni, który bardzo obciążał górną część ciała, i wyraził: „Poczułem motywację, aby na siłowni dać z siebie wszystko”.

Z drugiej strony uczestniczki wybrały treści fitness jako negatywne przypomnienie, że powinny więcej pracować nad sobą, szczególnie nad swoim ciałem i kondycją. W porównaniu z mężczyznami kobiety angażujące się w porównania społeczne w górę nie zostały ani trochę podniesione na duchu, a wręcz przeciwnie, pobudzone przez tego typu treści. Jako przykład uczestniczka 9 wybrała treść wpływowej kobiety, która pozuje w swoim stroju do ćwiczeń i namawia do poruszania się, i wyraża „rozczarowanie sobą […] tym, jak długo już nie trenuję”. Dla porównania inna uczestniczka (nr 17) wybrała post przedstawiający kobietę na siłowni robiącą lustrzane zdjęcie pokazujące jej sylwetkę, na co uczestniczka wyjaśniła: „Zastanawiałam się, jaki byłby mój postęp, gdybym poszła na siłownię częściej chodzić na siłownię.” Poczuła się przez to: „Smutna, bo mogłabym być teraz w lepszej kondycji i miałabym lepszą rutynę w swoim życiu, ćwicząc na siłowni”. Dodając do listy, uczestnik 6 wybrał post od twórczyni w pozycji deski i zgłosił, że post jest „wyraźnym wezwaniem do działania” jako „Nie jestem wystarczająco wysportowany”. Podobnie inna uczestniczka (nr 14) zdecydowała się zgłosić post, w którym reklamowano nowy film z ćwiczeniami i stwierdziła, że ​​„obecnie nie uprawiam wystarczająco dużo sportu” oraz „że powinnam uprawiać więcej sportu, jeśli chcę schudnąć [ …]”.

Styl życia

W odróżnieniu od pozostałych kategorii, ta ostatnia kategoria dotyczy postów lifestylowych ( n  = 12 postów na Instagramie; 6 uczestników). Było oczywiste, że posty z kategorii styl życia pominęły budowę ciała lub inne aspekty ciała, eliminując w ten sposób porównania w górę lub w dół. W tej kategorii ważniejsze było to, jak posty na Instagramie przekazywały uczucia i emocje. Zdjęcia zgłaszane na Instagramie skupiały się przede wszystkim na kontekście, w jakim ludzie zostali sfotografowani, na przykład w klubie, na koncercie, na plaży, na tym, co robią na zdjęciu lub na strojach, jakie mają na sobie. . Rysunek 4 przedstawia post na Instagramie piosenkarza na scenie podczas koncertu, co jest ilustracją tej kategorii. Uczestnik, który wybrał to zdjęcie (nr 23), motywował ten wybór następującymi słowami: „Czuję się dobrze, że jest scena, w której twoje ciało nie jest ważne; Nie interesuje mnie jego ciało, tylko jego muzyka”. Jako inny przykład uczestnik 5 wybrał zdjęcie przedstawiające osobę fotografowaną przez znajomego siedzącą na krześle z kieliszkiem wina w dłoni i jedzeniem na stole i stwierdził, że wybrał ten post, „ponieważ cieszy się życiem, siedząc obok wodę i pić wino, i też chciałbym to robić, „sprawia to, że myślę o piciu z przyjaciółmi i dobrej zabawie”. Pozostałe wpisy należące do kategorii Lifestyle dotyczą ubrań i strojów. Na przykład uczestniczka 5 skomentowała wybrany post dziewczyny z motywacją: „Spodobał mi się jej strój i też bym taki chciała […], chciałabym teraz zrobić zakupy”. Podobnie uczestniczka 33 motywowała swój wybór słowami: „Po prostu bardzo podoba mi się jej styl” (uczestniczka 33).

Posty należące do kategorii Lifestyle najczęściej wywoływały neutralne uczucia wobec własnego ciała, ale wywoływały pozytywny ogólny nastrój. Obrazowy komentarz do wybranego zdjęcia dwóch celebrytów robiących sobie selfie, trzymających się w ramionach, brzmiał: „Myślę, że dobrze się poczułem, bo zobaczyłem świetne zdjęcie dwóch przyjaciół spędzających czas ze sobą. Nie miało to większego wpływu na mój nastrój co do mojego ciała” (uczestniczka 7). Dodatkowo uczestniczka 9 wybrała zdjęcie swojej przyjaciółki wychodzącej za mąż i powiedziała: „Cieszę się, że jeszcze nie jestem zamężna”.

Oceny i realizacje uczestników

Piątego i ostatniego dnia badania pamiętnika uczestnicy zostali poproszeni o wyrażenie swoich myśli, uczuć i ocen na temat tego badania. Ze wszystkich zebranych odpowiedzi wynikało, że uczestnicy krytycznie odnosili się do mechanizmów leżących u podstaw Instagrama, który ich zdaniem promuje idealny wizerunek ciała poprzez zamieszczane treści i algorytmy platformy. Jeden z uczestników (nr 2) stwierdził: „[…] tak naprawdę nikt nie reprezentuje siebie w sposób prawdziwy, uczciwy i przejrzysty”. Inna uczestniczka (nr 24) skomentowała: „[…] Instagram sugeruje jedynie dobrze wyglądających ludzi i prawie żadnych normalnych ciał”, a uczestniczka 3 stwierdziła: „[…] posiadanie problemów jest rzeczą ludzką. Niektórzy ludzie tego nie widzą i mogą mieć poważne problemy z powodu tego, jak influencerzy dzielą się swoim idealnym życiem”.

Uczestnicy zauważyli także wpływ platformy na ich własne nastroje i uczucia: „Jest tak wiele zdjęć influencerów z doskonałymi ciałami i idealną skórą. To szalone, ile razy myślałam sobie: „Chcę mieć to ciało”. To naprawdę niezdrowe” (uczestniczka 26). Ciekawie to podsumowała jedna z uczestniczek (nr 13): „Większość reklam i influencerów pokazuje standardowe standardy urody. Wiedziałem o tym już wcześniej, ale kiedy zaczynasz się na tym skupiać, robi się to trochę smutne. Generalnie wszystko wydaje się ekstremalne. Albo jesteś wyjątkowo doskonały, albo wyjątkowo pozytywnie nastawiony do ciała. Wydaje się, że nikt nie czuje się dobrze, będąc po prostu sobą”.

Okazało się, że po dniach spędzonych na studiowaniu pamiętnika uczestnicy mieli bardziej świadomy kontakt ze swoimi kanałami na Instagramie i swoimi uczuciami. Przykładowo jeden z uczestników (nr 10) powiedział: „Automatycznie porównujesz się z innymi ludźmi, których nawet nie znasz. Czasami to było motywujące […]. Ale często sprawiało to, że czułam się gorsza w związku z własnym ciałem, co moim zdaniem jest okropne. Myślę, że nieoglądanie tego rodzaju treści zbyt często jest na pewno zdrowsze”. Ponadto stwierdzono, że „[…] tak naprawdę wszystko zależy od tego, czy osoba biorąca udział w tym badaniu jest zadowolona ze swojego ciała, czy nie. W moim przypadku ciała innych ludzi tak naprawdę nie wpływają na mnie, ale na osoby z niską samooceną może wpływać liczba „idealnych ciał” w mediach społecznościowych” (uczestniczka 12).

Oprócz wyrażania swoich przemyśleń na Instagramie uczestnicy dzielili się także opiniami na temat badania, które były ogólnie pozytywne. Przykładowo jedna z uczestniczek (nr 3) stwierdziła: „Pomyślałam, że to świetny pomysł, bo lepiej poznałam obraz swojego ciała i […] warto wiedzieć i zdawać sobie sprawę, że należy dobrze dbać o swoje ciało ”. Ponadto stwierdzono, że: „Stałam się bardziej świadoma tego, co tak naprawdę znaczy dla mnie obraz mojego ciała i jaki rodzaj obrazów/ciał na mnie wpływa. […] Dzięki temu badaniu zdałam sobie sprawę, że na pewno jest to wzmacniane przez treści na Instagramie, choć wcale nie uważam, żeby to było koniecznie zdrowe” (uczestniczka nr 20). Podobnie inna uczestniczka (nr 26) stwierdziła i nauczyła się to doceniać: „Właściwie ostatnio myślałam o tym, jak bardzo kocham swoje ciało. To utrzymuje mnie przy życiu, a każdy ma inne ciało”.

Obecne badanie miało na celu zbadanie dynamiki między treściami, z którymi spotykają się młodzi ludzie na Instagramie, a wizerunkiem ich ciała za pomocą dziennika. Dotychczasowe badania skupiały się głównie na ilościowym badaniu tej zależności (np. Ahadzadeh i in., 2017 ; Brewster i in., 2019 ; Sebre i Miltuze, 2021 ) i nie zagłębiały się w złożony związek pomiędzy ekspozycją na treści z mediów społecznościowych i obraz ciała. Z wcześniejszej literatury wynika, że ​​porównania społeczne w Internecie prowadzą do negatywnego wpływu na obraz ciała i niezadowolenie z ciała (Myers i Crowther, 2009 ; Eyal i Te’eni-Harari, 2013 ; Babaleye i in., 2020 ). Obecne badanie wykazało, że różne ustalone kategorie treści, obejmujące ideał szczupłości, pozytywne nastawienie do ciała, fitness i styl życia, wywołały różne reakcje w odniesieniu do obrazu ciała młodych ludzi.

Najczęściej wybierana była kategoria obrazu idealnej szczupłej sylwetki, i to wyłącznie przez kobiety. Często zgłaszali negatywne treści dotyczące cienkiego idealnego ideału w odniesieniu do porównań społecznych od góry, podczas których uczestnicy porównywali swoje własne ciało z obrazami przedstawiającymi ciała lub pojedyncze części ciała, które były najbardziej estetyczne i „idealne”. Ta cienka idealna treść sprawiała, że ​​czuli się źle, ponieważ postrzegali własne ciała jako nie odpowiadające tej treści, co prowadziło do negatywnego obrazu ciała i negatywnych uczuć wobec własnego ciała. Do tego typu treści często odwołują się badania dotyczące negatywnego wpływu korzystania z mediów społecznościowych na obraz ciała (Aparicio-Martínez i in., 2019 ; Holland i Tiggemann, 2016 ; Qi i Cui, 2018 ). Zdarzało się jednak, że badane porównywały swoje ciała w dół z treścią cienkiego ideału, podkreślając, że czuły się bardziej komfortowo we własnym ciele niż ciała reprezentowane. Takie przypadki wywołały u uczestników pozytywne uczucia dotyczące obrazu własnego ciała i można je interpretować jako możliwe mechanizmy obronne mające na celu zmniejszenie zagrożenia związanego z negatywnym poczuciem siebie (Stapel i Schwinghammer, 2004 ; Wayment i O’Mara, 2008 ). Różne efekty odpowiadają wcześniejszym badaniom, które wykazały związek między porównaniami w górę i negatywnymi emocjami (Lewallen i Behm-Morawitz, 2016 ) oraz neutralizującym wpływem porównania w dół na obrazy ciała (Tiggemann i Anderberg, 2019 ).

Drugą najczęściej zgłaszaną kategorią i ponownie wyłącznie przez kobiety była treść Body Positivity. Pod względem merytorycznym ta kategoria pokazała zupełnie odwrotną treść w porównaniu z kategorią Thin Ideal. Ruch bodypositive przesunął punkt ciężkości z postów „doskonałych do obrazu” (ideał cienkiej sylwetki) na naturalne, szczere zdjęcia, w których nic nie wydaje się być zbyt „idealnie” zainscenizowane (Manning i Mulgrew, 2022 ). Nasze wyniki wskazują, że przesłanie tego ruchu odbija się echem wśród młodych ludzi, ponieważ grupa uczestniczek odczuła ulgę, że społeczeństwo odchodzi od „idealnego” cienkiego ideału w kierunku doceniania i rozpoznawania wszystkich typów ciał. Tutaj nie doszło do porównań społecznych, jak w kategoriach Thin Ideal i Fitness; był mniej osądzający, a bardziej aktem wspierającym. Uczestnicy kibicowali nadawcom zdjęć za walkę z normalizującymi „niedoskonałościami”. Ogólnie rzecz biorąc, zawartość pozytywnego ciała wywołała wśród uczestniczek wyraźne pozytywne emocje. Jest to zgodne z innymi badaniami w tej dziedzinie (np. Cohen i in., 2019 ; Williamson i Karazsia, 2018 ) i ilustruje wpływ ruchu pozytywnego nastawienia do ciała.

W odróżnieniu od dwóch poprzednich kategorii, trzecia kategoria Fitness składała się głównie z mężczyzn. Posty na Instagramie, które dominują w tej kategorii treści, to posty bardzo umięśnionych i silnych mężczyzn, głównie ćwiczących na siłowni lub pozujących, aby pochwalić się przyrostem masy mięśniowej. Obrazy te w dużym stopniu odpowiadają ideałowi społecznemu, zgodnie z którym mężczyźni powinni być silni, sprawni i wyszkoleni (por. Franchina i Lo Coco, 2018 ; Frisén i Holmqvist, 2010 ; Parasecoli, 2005 ). Choć mężczyźni dokonywali porównań w górę z tymi treściami, nie wywołało to negatywnych emocji, jak w przypadku kategorii Cienki ideał z młodzieżą żeńską. Zamiast tego uczestnicy płci męskiej uznali te obrazy za inspirację i motywację do stania się lepszą wersją siebie. Wyjaśnieniem może być to, że ogólnie rzecz biorąc, mężczyźni mają bardziej pozytywny obraz ciała niż kobiety, przez co doświadczają mniej negatywnych porównań społecznych (MacNeill i in., 2017 ; Voges i in., 2019 ). Alternatywnym wyjaśnieniem może być to, że stereotyp społeczny kojarzony z mężczyznami może przyczyniać się do zmniejszonego wyrażania dyskomfortu i bezbronności. Borinca i in. ( 2020 ) twierdzą, że rozróżnienie między cechami tradycyjnie uważanymi za męskie i żeńskie jest bardziej znaczące w przypadku mężczyzn niż w przypadku kobiet. Nacisk na takie rozróżnienia płciowe wynika w szczególności z chęci zdystansowania się mężczyzn od cech kojarzonych z kobiecością, gdyż odgrywa to kluczową rolę w kształtowaniu ich męskiej tożsamości płciowej.

Czwartą kategorią wybieraną zarówno przez młodzież męską, jak i żeńską, ale rzadziej niż trzy poprzednie, jest Styl Życia. Kategoria ta wyróżniała się tym, że treści nie były powiązane z ekstremalnym wyglądem ciała i stereotypami: nadmierną szczupłością (Thin Ideal), nadmiernie „niedoskonałą” (Body Positivity) czy wyjątkową sprawnością (Fitness). Zamiast tego kategoria ta obejmowała wizerunki ludzi w sposób naturalny, a nie inscenizowany, przy czym kontekst liczył się bardziej niż sami ludzie. Okazało się, że uczestnicy wybrali tego typu treści, aby przeciwstawić się skupianiu się na wyglądzie fizycznym na Instagramie, eliminując w ten sposób wszelkie porównania w górę lub w dół. Ogólnie rzecz biorąc, takie treści nie wywołały dominujących pozytywnych lub negatywnych odczuć w stosunku do obrazu ciała uczestników; pozostało neutralne. Jednakże odejście od skupienia się na ciele doprowadziło do poczucia komfortu, polegającego na tym, że nie martwiono się o swoje ciało, a raczej odczuwano jedynie zadowolenie takim, jakim się jest. Kategoria ta pokazuje, że obraz ciała to coś więcej niż uczucia i myśli na temat fizycznych aspektów własnego ciała (Tylka, 2011 ). Zamiast tego rolę odgrywa również dynamika społeczna i elementy kontekstu, takie jak środowisko lub działania pokazane na obrazie. Punkty wyzwalające obrazu ciała mogą nie wynikać wyłącznie z wyglądu innych osób, ale mogą również wynikać z elementów kontekstu, w których ludzie są przedstawiani (Sarwer i Polonsky, 2016 ; Tylka, 2011 ).

Chociaż same kategorie dostarczyły interesujących spostrzeżeń, pewne nadrzędne refleksje pozwoliły nam odkryć dodatkowe spostrzeżenia. Po pierwsze, wyniki tego badania wskazują, że obraz ciała jest zjawiskiem uwarunkowanym płcią, ponieważ wszystkie uczestniczki wybierały wyłącznie zdjęcia kobiet na Instagramie, a wszyscy uczestnicy płci męskiej wybierali wyłącznie treści na Instagramie przedstawiające mężczyzn. Co więcej, obecne badanie wykazało, że wpływ Instagrama na wizerunek ciała różni się w zależności od płci. Mówiąc dokładniej, treści Thin Ideal i Body Positivity były wybierane wyłącznie przez kobiety, podczas gdy treści Fitness były wybierane prawie wyłącznie przez mężczyzn. W odpowiedzi na te różne rodzaje treści uczestniczki zgłaszały zarówno negatywne, jak i pozytywne emocje wywołane treściami na Instagramie oraz sposób, w jaki zaangażowały się w nie społecznie, podczas gdy uczestnicy płci męskiej wskazywali jedynie na emocje pozytywne. Jest to zgodne z wcześniejszymi pracami Casale i współpracowników ( 2019 ), którzy wykazali, że gdy mężczyźni i kobiety oglądali atrakcyjne zdjęcia na Instagramie osób tej samej płci, tylko kobiety odczuwały zwiększone niezadowolenie, podczas gdy mężczyźni nie wykazywali znaczącego efektu.

Co więcej, interpretacja spekulacyjna może być taka, że ​​jeśli chodzi o obraz ciała, kobiety mogą skłaniać się w stronę bardziej nastawienia na trwałość, podczas gdy mężczyźni mogą wykazywać tendencje zbieżne z nastawieniem na rozwój. Osoba posiadająca nastawienie na trwałość wierzy, że cech i cech osobistych nie można zmienić (Walker i Jiang, 2022 ), w przeciwieństwie do stosowania nastawienia na rozwój, które odnosi się do wiary w zmienność cech i cech osobistych, doskonalenia umiejętności poprzez praktykę i wpływania na postawy i działania (Dweck i Leggett, 1988 ; Tao i in., 2022 ). Zgodnie z tym tokiem rozumowania uczestniczki o bardziej stałym nastawieniu mogą mieć poczucie, że obraz ich ciała jest ustalony i nie można go zmienić, co prowadzi do bardziej negatywnych uczuć wobec siebie. Z drugiej strony mężczyźni, którzy mają nastawienie na rozwój w związku z obrazem swojego ciała, mogą czuć, że będą w stanie dokonać zmiany, a tym samym doświadczyć większego optymizmu i motywacji. Należy podkreślić, że wniosek ten ma jedynie charakter spekulacyjny i dlatego uzasadnia przyszłe badania. Ogólnie rzecz biorąc, na podstawie wcześniejszych badań (Casale i in., 2019 ; Legkauskas i Kudlaitė, 2022 ; Twenge i Martin, 2020 ; Yurdagül i in., 2019 ) oraz obecnego badania wydaje się, że płeć odgrywa ważną rolę w dynamice między narażenie na treści i wizerunek ciała na Instagramie, dlatego zaleca się uwzględnienie ich w przyszłych pracach.

Zarówno w dyskursie publicznym, jak i w debacie naukowej wskazywano na negatywny wpływ korzystania z mediów społecznościowych na wizerunek ciała i samopoczucie młodych ludzi, podkreślając skutki szkodliwych (wznoszących w górę) porównań społecznych i uczucia zazdrości (Gibbons i Gerrard, 1989 ; McCarthy i Morina, 2020 ; Pedalino i Camerini, 2022 ; Taylor i Lobel, 1989 ). Niniejsze badanie przedstawia bardziej złożony obraz. Zaobserwowano ogólny związek między pozytywnymi uczuciami a porównaniem w dół, ale wyniki uwydatniły również przypadki, w których wykazano pozytywne powiązanie emocjonalne w przypadku porównania społecznego w górę. Dotyczyło to szczególnie zdjęć z kategorii fitness wybranych przez mężczyzn. Odkrycie, że „wcześniejsze badania w dużej mierze pominęły fakt, że porównania w górę w serwisach społecznościowych mogą również sprzyjać pozytywnym wynikom, w szczególności inspiracji wywołanej mediami, czyli stanowi stanu motywacji wysoce sprzyjającego dobremu samopoczuciu” (Meier i in., 2020 , s. 1). pokrywa się z ustaleniami innych badaczy, którzy opisują porównania w górę jako potencjalne „bodźce” motywacyjne (Diel i in., 2021 ). Badania te i obecne badanie sugerują, że w przypadku różnych osób i różnych treści obowiązują różne mechanizmy. W rezultacie kręgi naukowe nie mogą już zauważać, że porównanie społeczne w górę lub w dół wywołuje określone odczucia, ale to porównanie w odniesieniu do treści i osobowości własnej osoby jest tym, co napędza efekt.

Podczas oceny badania przeprowadzonej w piątym dniu badania dziennika uczestnicy zgłosili, że projekt i procedura badania zwiększyły ich świadomość zachowań na Instagramie i obrazu ciała, a także posłużyły jako pomocne narzędzie w lepszym zrozumieniu sposobu poruszania się w mediach społecznościowych. Chociaż badanie pamiętnika było niezamierzone, okazało się swego rodzaju narzędziem interwencyjnym, które pomogło zwiększyć świadomość młodych ludzi na temat napotykanych czynników wyzwalających obraz ciała, zrozumieć wewnętrzne przetwarzanie i pozwolić uczestnikom cofnąć się o krok i bardziej świadomie spojrzeć na swoją relację z Instagramem. Dzięki temu młodzi ludzie odnaleźli więcej miłości do siebie i uznania dla siebie. Te zachęcające pozytywne efekty zaobserwowano także w przypadku innych programów mających na celu budowanie świadomości. Na przykład program Mindful Self-Compassion autorstwa Neffa i Germera ( 2012 ) wykazał pozytywny wpływ na współczucie wobec siebie, uważność i różne wyniki w zakresie dobrego samopoczucia, które utrzymywały się przez okres do jednego roku po udziale, co ukazuje siłę tworzenia świadomości. Chociaż obecne badanie nie zostało założone jako program podnoszenia świadomości, wydawało się, że zwiększyło świadomość wśród uczestników i może mieć bardziej długotrwały wpływ na naszych uczestników, niż wcześniej oczekiwano.

Mocne strony, ograniczenia i zalecenia

Główną zaletą tego badania jest to, że miało ono na celu uwikłanie niektórych złożonych interakcji między konsumpcją treści na Instagramie przez młodzież a wizerunkiem ich ciała. Badanie pamiętników, będące jednym z pierwszych podejść jakościowych zastosowanych w tej dziedzinie, pozwoliło odkryć zwyczaje, zaangażowanie, motywacje i uczucia młodych ludzi dotyczące korzystania z mediów społecznościowych. Częste gromadzenie danych w czasie rzeczywistym, będące częścią projektu badania pamiętnika, umożliwiło nam rejestrowanie odpowiedzi młodzieży w ich naturalnym środowisku, co, jak udowodniono, zapewnia bardziej wiarygodne wyniki (Carter i Mankoff, 2005 ; Chun, 2016). ).

Istnieją jednak również pewne ograniczenia, które należy traktować poważnie. Po pierwsze, wyniki naszego badania sugerują, że mężczyźni częściej oglądają treści związane ze fitnessem, a kobiety częściej oglądają treści o ideałach szczupłości i pozytywnej sylwetce, a treści te również w różny sposób wpływają na ich wizerunek ciała. Jednakże mężczyźni stanowili jedynie 21% całej próby, co mogło mieć wpływ na wiarygodność i możliwość uogólnienia naszych wyników. Ponadto w tej próbie dominowali uczestnicy z Niemiec i Holandii. Ponieważ obraz ciała wydaje się być konstruktem stworzonym przez społeczeństwo, wyniki mogą się różnić w zależności od różnych kultur i części świata, a nasze wyniki nie dotyczą wszystkich młodych ludzi (Sarwer i Polonsky, 2016 ; Sotiriou i Awad, 2020 ; Wardle i in. , 1993 ). W przyszłych badaniach cenne byłoby zatem zastosowanie bardziej zróżnicowanej puli próbnej obejmującej bardziej zróżnicowane pochodzenie i równy rozkład płci.

Po drugie, zachęta, której używaliśmy przy każdym wpisie do dziennika, w której prosiliśmy uczestników, aby zastanowili się nad obrazem własnego ciała, mogła skierować uczestników w określonym kierunku. Treść podpowiedzi ma znaczenie, ponieważ mogło się zdarzyć, że zachęta zastosowana w tym badaniu zachęcała uczestników do odfiltrowania treści tej samej płci na Instagramie. W szczególności poprosiliśmy uczestników, aby wybrali treści, które wywołały „wizerunek twojego ciała”, co potencjalnie pokierowało uczestnikami w kierunku wybierania treści na Instagramie dotyczących osób tej samej płci, ponieważ mogą najbardziej identyfikować się z wizerunkiem osób tej samej płci na Instagramie. Dodatkowo, ponieważ uczestnicy musieli każdego dnia zidentyfikować jeden post na Instagramie, byli „zmuszeni” do codziennego korzystania z Instagrama i aktywnego wyszukiwania treści związanych z wizerunkiem ich ciała. W naturalnym otoczeniu uczestnicy mogli nie korzystać z Instagrama codziennie lub mogło to na nich oddziaływać w inny sposób ze względu na niższą świadomość. Dlatego zaleca się – oprócz projektu badania pamiętnika – zbadanie zachowań i zaangażowania młodych ludzi w mediach społecznościowych za pomocą metod mniej kreujących świadomość, takich jak śledzenie wzroku lub zbieranie danych (Kohout i in., 2023 ; Song and Moon, 2018 ; Vergara i in. in., 2020 ).

Ponadto, ponieważ nie ma jednego uniwersalnego rozwiązania, sugeruje się, aby w przyszłych badaniach określić profile młodzieży poprzez badanie indywidualnych wzorców w różnych dniach studiowania pamiętnika. Ponieważ w tym badaniu pomyślnie zidentyfikowano trendy wśród uczestników i podkreślono dominację pewnych kategorii treści, przyszłe badania mogłyby zbadać wpływ treści na obraz ciała i emocje młodych ludzi. W szczególności (intensywne) projekty podłużne (np. Hamaker i Wichers, 2017 ) dobrze nadawałyby się do wykrywania wahań tych wpływów w czasie, zapewniając głębsze zrozumienie ewoluującej dynamiki pomiędzy treściami w mediach społecznościowych a wizerunkiem ciała nastolatków dobre samopoczucie. Podkreślenie pewnych indywidualnych punktów spustowych i wgląd w to, w jaki sposób młodzież reguluje swoje emocje w najbardziej adaptacyjny sposób, pomoże w opracowaniu ukierunkowanych sposobów pomocy młodzieży w zachęcaniu do pozytywnego obrazu ciała (Mahon i Hevey, 2021 ). Jest to szczególnie ważne, ponieważ treści, z którymi spotyka się młodzież, są wzmacniane przez algorytmy mediów społecznościowych (Bozzola i in., 2022 ). Innymi słowy: narażenie na wiele „cienkich” idealnych treści spowoduje narażenie na „cienkie” idealne treści, tworząc błędne koło tego samego rodzaju treści wywołujących określone emocje. Takie indywidualne cykle i eksponowanie szkodliwych treści, które mogą wywołać określone osoby, można odwrócić, pomagając młodym ludziom kontrolować treści, na które są narażeni, na przykład poprzez zastosowanie filtrów (Mahon i Hevey, 2021 ).

Skupienie się na badaniach ilościowych w dziedzinie mediów społecznościowych i obrazu ciała powstrzymuje społeczność naukowo-badawczą od zrozumienia, w jaki sposób treści w mediach społecznościowych wpływają na młodzież i jak to się dzieje. W obecnym badaniu chcieliśmy uzyskać głębsze i bardziej szczegółowe zrozumienie punktów wyzwalających obraz ciała młodych ludzi, odkrywając ich pochodzenie, rodzaj treści i następujące konsekwencje emocjonalne. Wyniki wykazały, że różne rodzaje treści (tj. Idealna szczupła sylwetka, Pozytywność ciała, Fitness i Styl życia) na Instagramie w różny sposób wpływają na wizerunek ciała młodych ludzi. Podkreślając złożoność tego tematu, wykazano, że każda kategoria treści nie zawsze miała taki sam wpływ na każdą osobę: ta sama treść mogła zostać porównana w górę lub w dół i mieć pozytywny, negatywny lub neutralny wpływ na nastrój. Wyniki tego badania podkreśliły, że płeć odgrywa ważną rolę w dynamice między ekspozycją na treści na Instagramie a obrazem ciała, dlatego zaleca się uwzględnienie tej kwestii w przyszłych pracach. Podsumowując, ustalenia podkreślają znaczenie kontynuowania badań w tym obszarze, biorąc pod uwagę wszechobecność platform mediów społecznościowych, takich jak Instagram, w życiu młodych ludzi.